ตอนที่ 76 คนเพี้ยนแ คุณชายซูจอมอนามัย… (6)

“อ๊ะ เดี๋ยวก่อนสิ… ” อยู่ๆ

ข่งชิงชุนก็หยุดคร่ำครวญ

ราวกับกลับคิดอะไรได้ขึ้นมา จากนั้นครูใหญ่ เธอพลันอุทานขึ้นมาอย่างดีอกดีใจว่า

“ทำไมโง่อย่างนี้นะ!

ปกติบ้านนี้มีคนมาทำความสะอาดให้อยู่แล้วทุก

วันนี้ ไม่ค่อยจะสกปรกเท่าไร แล้วทำไมฉันต้องมานั่งทรมานทรกรรมตัวเองอ

ย่างนี้ด้วยล่ะ ฉันก็แค่ทําลวกๆ

สร้างภาพไปก่อน… พอเขาหลับไปแล้ว

ก็ค่อยไปเข้านอน และพอเขาตื่นมาพรุ่งนี้เช้า เขาจะไปรู้ได้ยังไงว่าฉันทำความสะอาดไปแล้ว หรือยัง ซ่งชิงชุน! เธอฉลาดมาก ฉันรักเธอ!

จากนั้นซูจือเนี่ยนก็ได้ยินเสียงจูบ

เขาสงสัยว่าเธอคงจะจูบมือตัวเอง แล้วยกมือนั้นขึ้นมาแปะหน้า เพราะเขาได้ยินเสียงตบเบาๆ คงขันในเวลาต่อมา

หลังจากเงียบไปสักพัก

ซูจือเนี่ยุนได้ยินเสียงโทรทัศน์ดังขึ้น และอาจกลัวว่าเขาจะได้ยินเสียง แต่เขามั่นใจว่าเสียงนั้นดังมาจากห้องออกกำลัง กาย

เธอจึงลดเสียงให้เบาที่สุด

ในห้องออกกำลังกายไม่มีโทรทัศน์ แสดงว่าเธอคงดูโทรทัศน์บนมือถือ บทสนทนาที่ได้ยินเป็นภาษาเกาหลี และถึงเขาจะไม่ใช่พวกบ้าละครเกาหลี แต่เขาก็รู้จักละครเรื่องที่เธอดูอยู่เป็นอย่างดี นั่นเพราะพระเอกในละครเรื่องนี้มีพลังวิเศษเห มือนกับเขา

แต่เขาแตกต่างจากพระเอกละครของเรื่องนี้ ตรงที่เขาไม่ใช่มนุษย์ต่างดาวซึ่งมีชีวิตอยู่มานา นสี่ร้อยปี เขาเป็นคนธรรมดามีอายุขัยจำกัด

ซูจือเนี่ยนกำลังประชุมทางวิดีโออยู่ แต่ระหว่างประชุม ความสนใจของเขากลับหันเหไปยังเสียงที่ดังม าจากห้องออกกำลังกาย หญิงสาวในห้องนั้น บางครั้งก็ตะโกน บางครั้งก็ทอดถอนใจ แสดงอารมณ์ตามเนื้อเรื่องของละครที่ฉายอยู่

“หล่อจังเลย!” “โอ๊ย! ศาสตราจารย์ตู

ฉันรักคุณ! ” “ยัยบ้า

“ตามท้องเรื่องของละครแบบนี้ เดี๋ยวพวกเขาจะต้องจูบกันแน่เลย….

เมื่อฟังเสียงการวิพากษ์วิจารณ์ละครอย่างมีอาร มณ์ร่วมซ่งชิงชุนแล้ว เขาก็รู้สึกอินร่วมไปกับละครด้วยเช่นกัน

“ท่านประธานชู

คุณคิดอย่างไรกับข้อเสนอของผมครับ” คนบนจอคอมพิวเตอร์ถามขึ้นอย่างสุภาพ ซูจือเนี่ยนหลุบตาลง ไม่ตอบอะไร

จึงเป็นเหตุให้ชายคนนั้นกระแอมกระไอเสียงดัง พอควร ก่อนจะถามต่อ “ท่านประธานซูครับ”

ซูจือเนี่ยนเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย

ก่อนจะกล่าวกับบุคคลบนจอคอมพิวเตอร์ “ขอโทษครับ ผมขอตัวสักครู่

จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืน เด่นออกจากห้องทำงานไป

***

ข่งชิงชุนกำลังนอนอยู่บนเสื่อสำหรับเล่นโยคะ

ในมือถือโทรศัพท์ไว้ตรงหน้า

สายตาเธอจดจ่ออยู่กับละคร

เสียงดนตรีโรแมนติก

ดังออกมาจากมือถือของเธอ

เป็นฉากที่พระเอกดึงนางเอกเข้ามาและกำลังจ

ะบรรจงจุมพิต…

จิตใจของซ่งชิงชุนดื่มไปกับฉากนั้น

และขณะที่จดจ่อกับฉากจูบกันของคู่พระนางอยู่

เธอพลันได้ยินเสียงซูจือเนี่ยนดังมาจากประตูด้

านนอก “ข่งชิงชุน!

มือเธอสะดุด

ทําเอาโทรศัพท์ในมือร่วงหล่นตกลงบนใบหน้า เธอร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บปวด

พร้อมกับที่ได้ยินเสียงฝีเท้าของซูจือเนี่ยนกำลัง

เดินมา

เธอตกใจและหวาดกลัวมากจนลืมเลือนความเจ็ บปวดบนใบหน้าไปหมดสิ้น

ซ่งชิง นรีบกระวีกระวาดปิดมือถือ

นําไปซุกซ่อนไว้ได้เสื่อโยคะ

จากนั้นก็รีบคว้าผ้าเช็ดโต๊ะที่อยู่ใกล้ๆ เอาไว้

แล้วลดตัวลงอยู่ในท่าคลาน

พลางก้มหน้าก้มตาเช็ดเสื่อโยคะ ขณะเดียวกับที่ประตูห้องออกกำลังกายถูกเปิดอ

อก

ข่งชิงชุนแสร้งทำเป็นง่วนอยู่กับการทำความสะ อาด พอประตูเปิดออกกว้าง

เธอสงบอกสงบใจตัวเองก่อนจะหันหน้าไปมอง

ซูจีอเนียนอย่างหวาดๆ

ซูจือเนี่ยนเหลือบมองเธอด้วยสีหน้าเฉยเมย ก่อนจะลดสายตาไปยังเสื่อโยคะ

ข่งชิงชุนหวาดกลัวมากจนหายใจหอบ

เขาคงได้ยินเสียงจากมือถือ และรู้ว่าเธอแอบอู้อย่างนั้นหรือ