ตอนที่ 68 สุดที่รักของเธอ ศัตรูหัวใจของเขา (8)

เป็นเพราะอาการป่วยของมารดาทำให้เขาพลา ดการสอบปลายภาค เขาจึงต้องเรียน ชี้นอีกปี

อีกทั้งมารดาเขาจําเป็นต้องพักรักษาตัวอยู่ในโร

งพยาบาล

แต่เธอกังวลว่าเขาต้องอยู่เพียงลำพังคนเดียว

ในเวลานั้น

มารดาของเขาบังเอิญเจอซ่งเมิ่งหวา

เพื่อนเก่าสมัยเรียนมหาวิทยาลัย

เธอจึงเล่าเรื่องราวของลูกชายให้ซ่งเมิ่งหวาฟัง

หลังจากรับฟังแล้ว

ซึ่งเมิ่งหวาได้ให้สัญญาในทันทีว่าจะดูแลเขาให้

เธอ

อันที่จริงซูจีอเนียนดูแลตัวเองได้

แต่เพราะซ่งชิงชุนเป็นลูกสาวของซ่งเมิ่งหวา… เขาจึงเต็มใจย้ายเข้าไปอยู่บ้านสกุลข่ง

ข่งชิง นคงลืมไปแล้วว่าพวกเขาเคยพบกันมาก อน เพราะตอนที่เธอมาเรียกเขาไปกินอาหาร

เธอยื่นมือมาให้เพื่อทักทายพร้อมกับแนะนําตัวเ

อง

เมื่อตอนที่เขายังเล็ก

หรือยามที่สิ้นหวังหดหูที่สุด

เขาก็ไม่เคยนึกรังเกียจพลังวิเศษของตัวเองแม้

แต่นิดเดียว

พลังที่ทําให้เขาผิดแผกแตกต่างจากคนอื่น

ทว่าตอนที่เขาสัมผัสมือทักทายกับข่งชิงชุนนั้น เขาได้แต่หวังว่าเขาน่าจะเป็นคนปกติธรรมดา นั่นเพราะพอจับมือเธอแล้ว

เขาสามารถล่วงรู้ความในใจของเธอ ฉันอยากจะสารภาพรักกับพี่ หนาน….

เธอมีคนอื่นในใจอยู่แล้ว

เด็กผู้หญิงคนที่เขาใช้เวลาตามหามานับสิบปี มีคนที่เธอรักอยู่แล้ว

ในจังหวะนั้น เขาควบคุมตัวเองไม่อยู่

เผลอบีบมือเธอแรงจนเธอร้องด้วยออกมาด้วยค วามเจ็บปวด และกว่าเขาจะรู้ตัวว่าเผลอทำอะไรลงไป

เขากลับสับสนทําอะไรไม่ถูก

จึงได้แต่เหลือบมองเธอแค่ น

แล้วรีบรุดลงบันไดไป

เขาเกิดปีเดียวกันกันฉิน หนาน

สําหรับเขาแล้วฉัน หนานก็เฉกเช่นคนอื่นๆ

เป็นคนไม่สลักสําคัญอะไรในชีวิตเขา แต่ในวินาทีที่เขาได้ยินชื่อนี้ซึ่งดึงมาออกจากจิต

ใจของชงชิง น

ชื่อ อนี้ก็ได้ถูกจารึกไว้ในความทรงจำประหนึ่ง กองไฟโหมกระพือแผดเผาในหัวใจเขา

นับจากนั้นมา เขาก็อยากทําความรู้จัก อยากใกล้ชิดสนิทสนมกับเธอจริงๆ แต่ก็เข็ดขยาดมากด้วยเช่นกัน นั่นเพราะเขาคอยแต่ได้ยินชื่อ “พีอีหนาน” จากภายในใจเธออยู่ตลอด

พี่อีหนาน…ฉิน หนาน…สุดที่รักของเธอ ศัตรูหัวใจของเขา

ไม่รู้ว่าตลอดทั้งปี อาศัยอยู่ในบ้านของเธอ เขาอยู่รอดปลอดภัยมาได้อย่างไรกัน เพราะเขาต้องทนทุกข์ทรมานพิงเธอคุยโทรศัพ

ทกับฉัน หนานอยู่ตลอดเวลา

เขาไม่สนใจไยดี หนานของเธอสักนิด แต่กลับต้องมาคอยฟังเธอพร่ำเพ้อเฝ้าบอกว่าพี่

อีหนาน อย่างโน้นอย่างนี้

คอยมาถามว่าทําไมพีอีหนานถึงไม่ตอบข้อควา มของเธอ พี หนานอย่าง น

พี่อ้หนานอย่างนี้…

ในตอนนั้นแม้ภายนอกเขาอาจดูสงบนิ่ง แต่สมุดที่เขาถือไว้ในมือถูกฉีกขาดยับเยินไปห

ลายหน้าแล้ว

หนึ่งเดือนก่อนจะสอบปลายภาค

เขาชวนเธอออกไปกินมื้อเย็นด้วยกัน

วันนั้นเป็นวันพฤหัสบดี

ตอนเขาที่ขี่จักรยานไปส่งเธอที่โรงเรียน เขายังย้ำเตือนเธอเรื่องนัดมื้อเย็นของทั้งคู่

เธอตอบว่า “ฉันต้องไปแน่!

ก่อนจะวิ่งเข้าไปสอบวิชาเลข

คืนนั้นเขาไปคอยเธอ ณ

นัดหมายเป็นเวลานานมาก

แต่เธอก็ยังไม่มาเสียที สุดท้ายเขาจําต้องโทรหาเธอ และเหมือนกับเธอเพิ่งนึกได้ว่ามีนัดกับเขา

เธอเอ่ยว่า “ขอโทษด้วย ฉันลืมสนิทไปเลย

เอาไว้นัดกันใหม่นะ

พอดีพี่ หนานกลับมาปักกิ่งน่ะ”

เขาวางหูก่อนเธอจะพูดจบ

วันนั้นเป็นวันเกิดของเขา เขาอยู่เพียงลำพัง ยืนอยู่ข้างถนนฟังเธอพูดคุยอย่างสนุกสนานกับ

ฉิน หนาน

เธอกับฉัน หนานเดินออกจากโรงแรมเมื่อเวลา

สามทุ่ม

เขาเดินตามไปขณะที่ทั้งคู่เดินกลับไปยังบ้านสกุ

ลข่ง

เขายืนอยู่ฝั่งตรงข้าม ถนนกว้างใหญ่ขวางอยู่

เขาเห็นฉน หนานยกมือขึ้นวางบนศีรษะของ งชิงชน และวางอยู่เช่นนั้นเป็นเวลานาน เธอมองตอบเขาด้วยสายตารักใคร่เทิดทูนยิ่งนัก แม้กระทั่งเสียงสนทนาของทั้งสอง เขาก็ยังได้ยิน

“พี่อีหนาน

ฉันจะเข้ามหาวิทยาลัยเดียวกันกับพี่ค่ะ”

“ยอดไปเลย งง พี่จะคอยเธอนะ”

“พีอีหนานคะ พอสอบปลายภาคเสร็จ ฉันมีความลับจะบอกพี่ค่ะ”