ตอนที่ 67 สุดที่รักของเธอ ศัตรูหัวใจของเขา (7)

ซูโอเนียนคอยจนทั้งคู่เดินห่างออกไปสักพัก ก่อนจะเหลียวกลับไปมองแผ่นหลังของเธอ เธอเติบโตขึ้นมาเป็นสาวน้อยหน้าตางดงามหม

ดจด

ในช่วงหลายปีที่เขาเฝ้าตามหาเธอ

เขาเคยลองจินตนาการว่าพอเธอโตขึ้นแล้วหน้า ตาจะเป็นเช่นไร แต่น่าประหลาดใจนัก

เธอกลับหน้าตาน่ารักกว่าที่เขานึกฝันไว้เสียอีก

เขามีนิสัยชอบจดบันทึกประจําวัน

ดังนั้นเมื่อเขากลับถึงบ้านวันนั้น

ไดอารี่ของเขาจึงเต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึก นชอบหลงใหลและตื่นเต้นจากการที่ได้พบเธอ

นับจากนั้นมา เวลาอยู่ที่โรงเรียน

เขาจะคอยสอดส่องฟังเสียงของเธอ

เฝ้าชะเง้อมองหาติดตามความเคลื่อนไหวของเ

ธออย่างสม่ำเสมอ

ในไดอารี่ของเขา แต่เรื่องของเธออยู่เต็มไปห มด

ชื่อของเธอคือ ซ่งชิงชน นักเรียนมัธยม

เป็นน้องสาวแท้ๆ

ของซ่งเฉิงซึ่งเรียนอยู่ห้องถัดไป เขาเดาว่าชื่อเต็มของเธอคือซ่งชิงชุน และชื่อเล่นของเธออาจจะเป็น “ถิงถิง”

เธอทั้งน่ารักน่าทะนุถนอมและมาจากครอบครัว

ที่ดี จึงมีคนตามจีบมากมาย แต่ไม่ว่าคนที่ตามจีบจะหน้าตาหล่อเหลา

มีเสน่ห์น่าประทับใจสักเพียงไหน

เธอก็ปฏิเสธพวกเขาไปทั้งหมด

หลังจากปิดกั้นตัวเองให้ออกห่างจากผู้คนมาเป็

นเวลานาน เขาลืมวิธีการสื่อสารกับคนปกติทั่วไปจนหมดสิ้

น

มีหลายต่อหลายครั้งที่เขาอยากจะเข้าไปพูดคุย กับเธอ แต่เขาไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นอย่างไร

อยู่มาวันหนึ่ง

เขาเห็นเธอยืนอยู่ที่นอกประตูโรงเรียนตามลำพั ง ดูเหมือนจะรอคอยใครสักคนอยู่ เขาเฝ้ามองเธอจากระยะไกลอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะรวบรวมความกล้าเดินเข้าไปหา และทักทายเธอ

“สวัสดี”

เธอเงยหน้ามองเขา

นัยน์ตาของเธอฉายแววไว้ตัวและระแวดระวังเฉ

เช่นเวลาเจอคนแปลกหน้า “สวัสดีค่ะ

มีอะไรให้ช่วยไหมคะ”

เขาจ้องมองเธอโดยไม่กะพริบตาอยู่พักหนึ่งก่อ นจะเอ่ยปากถาม “เอ่อ…เธอชื่อ ‘ถิงถิง’

ใช่ไหม”

“ถิงถิงหรือ” เธอขมวดคิ้วก่อนจะสายหน้า “ขอโทษค่ะ รุ่นพี่คงเข้าใจผิดแล้ว

ฉันไม่ได้ชื่อถิงถิงค่ะ”

ไม่น่าเป็นไปได้… ถึงจะผ่านมาเกือบสิบปีแล้ว

หลายสิ่งหลายอย่างก็แปรเปลี่ยนไป

แต่เขามั่นใจว่าเธอต้องเป็นเด็กหญิงที่เอ่ยออก มาอย่างฉะฉานมั่นอกมั่นใจว่า

“พี่ชายคนนี้บอกว่าลุงเป็นผู้ร้าย

งั้นหนูไม่ไปกับลุงหรอก” เขาจ้องมองเธอเขม็ง ขณะกำลังจะพูดต่อ ในทันใดนั้นเธอก็ยกแขนขึ้นโบกไม้โบกมือตะโ กนขึ้นว่า “พี่อี่หนาน หนูอยู่ตรงนี้!”

ขณะที่เธอเดินผ่านเขาไป เขาคว้าแขนเธอไว้ ทว่าก่อนที่เขาจะได้อธิบายอะไรต่อ เธอก็เอ่ยขึ้นว่า “รุ่นพี่คะ ฉันไม่ได้ชื่อ ‘ถิงถิง จริงๆ ค่ะ พี่จําผิดคนแล้ว ขอฉันคือซ่งชิงชุนค่ะ”

โดยไม่รอคําตอบจากเขา เธอดึงแขนออกจากมือเขา แล้วรีบวิ่งข้ามถนนไป

จากสัมผัสเมื่อครู เขาได้รับรู้ความคิดของเธอ รุ่นพี่คนนี้เป็นใครน่ะ แล้วถึงถึงคือใครกัน

ผู้หญิงที่หน้าตาเหมือนฉันงั้นหรือ

เขายืนอยู่ตรงนั้นสักครู่ใหญ่ และเมื่อเขาหันกลับไปมอง

ก็เห็นเธอซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ของผู้ชายคนห

นิ่ง แล่นห่างออกไป

ความสุขความดีใจจากการได้พบเธอแปรเปลี่ยน

เป็นความผิดหวังในทันที

ในวันนั้นเขากลับบ้านด้วยสีหน้าเศร้าหมองผิดห วัง

เขาเก็บตัวเองอยู่แต่ในห้องนอนตั้งแต่ก่อนอาห ารค้า เปิดไดอารี่ มือถือปากกาค้างไว้อยู่นาน

ก่อนจะเขียนลงไปหนึ่งประโยค

รู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวในหัวใจเป็นที่สุด ทั้งๆ

ที่คอยเฝ้ามอง เฝ้าตามหามาตลอด แต่กลับลืมเลือนกันไปจนหมดสิ้นเสียแล้ว

คืนนั้น เขานอนไม่หลับ

นอนพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียงจนถึงเช้า

ตอนนั่นเองที่เขาถึงบางอ้อ

เข้าใจได้ในที่สุดว่าอะไรที่ทำให้เขานอนไม่หลั

บ ก่อนจะแปรงฟัน

เขาเดินไปยังโต๊ะเขียนหนังสือ เปิดไดอารีน แล้วเขียนลงไปอีกหนึ่งประโยคว่า

ดูเหมือนผมจะตกหลุมรักเด็กหญิงคนนั้นซะแล้ว เด็กหญิงคนที่ผมเฝ้าตามหามานานนับสิบปี

บางทีตั้งแต่วันนั้นมา

ความเพ้อฝันหนึ่งซึ่งได้ตราตรึงอยู่ในหัวใจเขา ความเพ้อฝันที่เขาบันทึกลงในไดอารี่

ผมใช้เวลาสามชาติภพติดตามหาเธอ และตอนนี ผมจะใช้เวลาอีกหนึ่งชาติภพเพื่อทำให้เธอมาเป็ นภรรยาของผมให้จงได้