ตอนที่ 62 สุดที่รักของเธอ ศัตรูหัวใจ ของเขา (2)

ข่งชิงชุนยกแขนขึ้น โอบคอซูซื้อเนียนอย่างไร้สติอีกครั้ง เธอเอา ตัวแนบชิดกับอกของเขาและบ่นพึมพำอีกว่า “พี่หนาน….

ซูจือเนียนกระชับอ้อมแขนที่กำลังโอบเอวของซ่งชิงชุนอยู่ ให้แน่นขึ้น เขาอยากจะเขย่าให้ผู้หญิงคนนี้มีสติขึ้นมาจริงๆ ให้ มาดูดีๆ ว่าเขาเป็นใคร แต่เมื่อเขาหันกลับไปมองและเห็น สภาพเมาไร้สติของเธอแล้ว คิ้วของเขาขมวดยิ่งขึ้น เขาจึงกอด เธอเข้าแนบอกเขา หลังจากส่งสายตาดุดันให้พนักงานเสิร์ฟอีก ครั้ง เขาก็ลุกขึ้นเก็บข้าวของของซ่งชิงซุนที่กระจัดกระจาย เกลื่อนห้อง ทั้งที่ยังอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขน

ก่อนซูจือเนียนจะออกจากห้องโดยมีซ่งชิงชุนอยู่ในอ้อม แขน เขาเหลือบมองไปยังพนักงานเสิร์ฟอย่างโมโหโกรธาอีก ครั้ง พนักงานเสิร์ฟคนนั้นถอยกรูด หวาดหวั่นจนหลังเปียกชุ่ม ไปด้วยเหงื่อ เมื่อสังเกตว่าซูคือเนี่ยน กำลังจะออกไป เขาพูด หายใจเฮือกใหญ่ ละล่ำละลักเอ่ยปากออกมาว่า “คุณครับ….

ซูจือเนียนเหลียวหลังมามองด้วยสายตาเย็นยะเยือก

“อะไรอีกล่ะ”

พนักงานเสิร์ฟหลับตาลง เอ่ยพิมพ์ม “คือคุณผู้หญิง

ยังไม่จ่ายเงินครับ….
***

หลังจากอเนียนจ่ายเงินเสร็จเรียบร้อย ก็ผลักข่งชิงชุน เข้าไปในรถของเขาด้วยสีหน้าแข็งกร้าว จากนั้นก็ขึ้นรถแล้ว เหยียบคันเร่งออกมา ซึ่งชิงชุน ผู้ซึ่งนั่งอยู่ข้างกายเขา คอยแต่ ขยับตัวยุกยิกไม่หยุดหย่อน จนมีครั้งหนึ่ง เธอถึงกับจะโผเข้า บังคับพวงมาลัยรถยนต์

ซื้อเนียนเหยียบเบรก แล้วหันมาใส่ปรับสายรัดเข็มขัด นิรภัยของซ่งชิงชุน ให้แน่นขึ้น ซึ่งชิงชุนเหวี่ยงแขนสะเปะสะปะ ใส่เขา สุดท้ายคือเนี่ยนก็ปลดเล็กไทของตัวเองออกมามัดที่ ข้อมือของซ่งชิงซุนอย่างแน่นหนา

พอถูกมัด ซึ่งชิงชุนก็เริ่มสงบลง แต่ต่อจากนั้น เธอก็เริ่ม พึมพำว่า “จากมาเพียงครู่เดียว ก็หวนคิดถึงเธอเสียแล้ว เธอ ทำอะไรอยู่นะ ใจฉันมีแต่เธอ มีแต่เธอ คิดถึงเพียงเธอผู้เดียว จนนอนไม่หลับ ความสุขของฉันก็คือเธอ คิดถึงเธอทีไร ฉัน พลันยิ้มได้ทุกที ยามเธอห่างไกล ฉันก็แทบทานทนมิได้

ซูจือเนี่ยนใช้มือข้างหนึ่งควบคุมพวงมาลัยรถ ขณะใช้อีก ข้างหนึ่งนวดขมับของตัวเองที่เริ่มปวดตุ้บๆ “เธอสำคัญกับฉันมาก เสียใจเหลือเกินที่มิอาจบอกให้เธอ

รู้… ฉันได้แต่เฝ้ามองเธออยู่ห่างๆ ทำได้เพียงแค่นั้น แต่คนคน นั้นกลับมิใช่ฉัน…

“พี่หนาน…ฉัน…

ราวกับซูซื้อเนียนเดาได้ว่าข่งชิงชุนจะพูดอะไรต่อ เพราะอยู่ๆ เขาก็รีบเปิดลิ้นชักหน้ารถ หยิบหมากฝรั่งขึ้นมาสองชิ้น แล้วนำไปเข้าปากของข่งชิงชน

แล้วรถก็กลับคืนสู่ความสงบเสมือนก่อนหน้านี้อีกครั้ง มี เพียงเสียงเคี้ยวหมากฝรั่งของซ่งชิงทุนเท่านั้นที่ดังให้ได้ยิน

อเนียนเหยียบคันเร่ง ใบหน้าปราศจากรอยยิ้ม

เมื่อพวกเขามาถึงบ้าน ซูจือเนี่ยน โอบอุ้มซ่งชิงชุนออกจาก รถ เขากอดซ่งชิงชนแนบชิดอกด้วยมือข้างหนึ่ง ขณะที่อีกข้าง หนึ่งการหัสเพื่อเปิดประตูบ้าน ระหว่างที่กดรหัสไปได้เพียงสาม หลัก จู่ๆ ซึ่งชิงชุนตัวสั่นเทาขึ้นมา เริ่มไอคอกแค่ก

และแล้วซ่งชิงซุนก็อาเจียน… ใส่ตัวเขาเต็มๆ

นิ้วของซูจือเนี่ยนนิ่งชะงักอยู่เหนือแป้นกดรหัสครู่หนึ่งก่อน จะเหลือบมองเธอ ซึ่งชิงชุน ผู้ซึ่งไร้สติ ไม่รู้อิโหน่อิเหน่กับ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เอนศีรษะซบลงหน้าอกของเขา ใบหน้าของ เธอตอนนี้เลอะเทอะเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบอาเจียน เธอกำลัง หัวเราะอยู่คนเดียว หลังจากนั้นครู่หนึ่ง คราบอาเจียนของซ่งชิง ซุนก็แห้งกรังเกาะใบหน้าและผมของเธอ

ซูจือเนี่ยนผู้รักความสะอาดอย่างยิ่งแทบจะอาเจียนออก มาเองเมื่อเห็นดังนั้น เขาปล่อยแขนที่โอบซ่งชิงชุน แล้วเปลี่ยน ไปหิ้วปีกสอดแขนเข้าไปใต้ไหล่เธอแทน พร้อมกับรีบกดรหัส เข้าบ้านอย่างเร่งด่วน พอประตูเปิดออก เขาถึงลากกึ่งอุ้มซ่งชิง ชุนอย่างไม่สบอารมณ์ขึ้นบันไดไป ก่อนจะผลักเธอเข้าไปในใต้ ฝักบัวอาบนํ้า
ซูจือเนี่ยนไขก๊อกเปิดน้ำทำให้มือของเขาเปียก เพื่อที่เขา จะได้ช่วยสางผมล้างทำความสะอาดสิ่งสกปรกออกจากผมและ ใบหน้าของซ่งชิงทุนได้ง่ายขึ้น หลังจากล้างคราบสกปรกออก แล้ว เขาก็ถอดเสื้อที่เปรอะเปื้อนออก