ตอนที่ 52 คนที่ซ่อนอยู่ในความทรงจำ

(2)

วันสุดท้ายของการลาพักร้อนของเธอคือวันที่แปดธ้ นวาคม ซึ่งตรงกับวันเกิดของเธอพอดี ซึ่งชิงชุนทำงานเป็นนักข่าว

และใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการค้นคว้าหาข่าว เธอจึงไม่ต้องเข้าไปรายงานตัวที่สถานีทุกวัน

อย่างไรก็ตาม

วันนี้เป็นวันทำงานแรกของเธอหลังจากที่ลาพักไปน าน หญิงสาวจึงตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมตัว จะได้ไปถึงสถานีให้ตรงเวลา

ตอนที่เกิดโศกนาฏกรรมขึ้นกับตระกูลซ่ง ซึ่งชิงชุนไม่มีเวลามาสนใจเรื่องงานของเธอเลย

ตอนนี้เมื่อเธอกลับมาแล้ว

สิ่งแรกที่เธอทำหลังจากไปถึงออฟฟิศก็คือโทรเรียก ผู้ช่วยให้เข้ามา เพื่อตามข่าวสารที่เกิดขึ้นทั้งหมดในช่วงเวลาสามเดี

อนที่เธอหยุดไป

ในเดือนแรกที่เธอหยุด

ทุกอย่างยังคงเป็นเหมือนปกติ แต่หนึ่งเดือนถัดจากนั้น

มีชื่อชื่อหนึ่งปรากฏบนพาดหัวข่าวถี่เสียจนน่าตกใจ

ชื่อนั้นก็คือ ถังหน่วน

ซึ่งซิงชุนขมวดคิ้วขณะคำนวณในใจ แม้แต่เดือนที่แล้วนี้เอง

ข่าวของถังหน่วนก็ได้ขึ้นหน้าหนึ่งถึงแปดฉบับติดต่อกันแล้ว

แปดฉบับติดต่อกันขนาดสถิติสูงสุดของเธอยังทำ ได้แค่เจ็ดฉบับติดต่อกันเท่านั้น…

ความสำเร็จอันน่าภาคภูมิใจของเธอถูกถังหน่วนพรา กไป ภายในเวลาสามเดือนที่เธอไม่อยู่

ใบหน้าพึงพอใจของถังหน่วนลอยเข้ามาในหัวของซ่

งชิงชุน หญิงสาวถึงกับต้องยกมือนวดขมับ

ก่อนเปลี่ยนมาเท้าคางแล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง

หลังจากใคร่ครวญสักพัก

เธอก็กดโทรศัพท์บนโต๊ะเพื่อเชื่อมต่อเข้าระบบอินเต อร์คอม ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เธอจะไม่ยอมยกตำแหน่งนักข่าวหญิงอันดับหนึ่งขอ

ที่ดับเบิลยูให้ใครโดยไม่สู้แน่!

เพราะมีแค่การเป็นนักข่าวหญิงอันดับหนึ่งเท่านั้น ที่จะทำให้เธอได้ขึ้นเป็นผู้ประกาศข่าวหญิงของสถา ทูดับเบิลยูได้ในอนาคต!

เธอสาบานว่าจะทำงานอย่างเต็มที่เพื่อให้ได้บทควา มที่ดีที่สุด เพื่อทำลายสถิติของถังหน่วนให้ได้ มีเพียงการทำให้ข่าวของเธอได้ลงหน้าหนึ่งเท่านั้น

ที่จะสามารถหยุดเส้นทางสู่ชัยชนะของถังหน่วนได้

หลังจากวางสาย

ผู้ช่วยของเธอก็รีบร้อนเข้ามาในห้องทำงาน ซึ่งชิงชุนยื่นนามบัตรใบหนึ่งให้เธอ และสั่งว่า “โทรไปที่นี่แล้วนัดให้ด้วยนะ

บอกว่าฉันอยากสัมภาษณ์พวกเขา”

“ได้ค่ะ พี่ซ่ง”ผู้ช่วยของเธอพยักหน้าแล้วขยับตัวไปโทรศัพท์ หลังจากพูดคุยกันสั้นๆ เธอก็วางสาย แล้วหันมามองซ่งชิงชุนพร้อมพูดด้วยเสียงระมัดระวั

ง “พี่ซ่งคะ

ประธานหยางบอกว่ามีนัดสัมภาษณ์กับนักข่าวคนอ

นแล้วค่ะ..”

“นักข่าวคนอื่นเหรอ” ซ่งชิงซุนขมวดคิ้ว เธอกับท่านประธานหยางรู้จักกันมานานสองปี และทางนั้นก็คอยส่งข่าวให้เธอบ่อยๆ

ซึ่งชิงชุนถามต่อ “ใครกัน”

ผู้ช่วยตอบกลับมาด้วยเสียงแผ่วเบา “ถังหน่วนค่ะ” ซึ่งชิงชุนกัดฟันแล้วส่งนามบัตรอีกใบให้ผู้ช่วย “ลองโทรไปที่นี่ซิ”

ผู้ช่วยต่อโทรศัพท์แล้วพูดคุยเพียงไม่กี่คำก่อนวางส

ายไปเช่นเดิม

เธอหันมาหาซ่งชิงชุนแล้วพูดเสียงเล็กๆ

“คุณนายเซี่ยงบอกว่าเธอเพิ่งนัดสัมภาษณ์กับถังหน่

วนเมื่อคืนค่ะ”

คราวนี้ซ่งชิงชุนไม่พูดอะไร แต่ส่งนามบัตรให้ผู้ช่วยอีกใบ

ผลลัพธ์ยังคงเหมือนเดิม

พวกเขาต่างมีนัดสัมภาษณ์กับถังหน่วนแล้วทั้งนั้น กระบวนการนี้ดำเนินไปเรื่อยๆ

จนกระทั่งซ่งชิงชุนยื่นนามบัตรใบสุดท้ายที่เธอมีให้

กับผู้ช่วย

ผู้ช่วยของเธอยืนเงียบ ศีรษะก้มตก

ซึ่งชิงชุนมองเธอแล้วถามว่า “ถังหน่วนอีกแล้วสินะ”ผู้ช่วยของเธอพยักหน้ารัวๆ โดยไม่เงยหน้าขึ้นมา