ตอนที่ 27 เมื่อรักแรกหวนคืน (7)

ซึ่งชิงทุนได้แต่ทอดถอนใจ เธอเดินอย่างไร้จุดหมายไปข้างหน้า ขณะคิดหาทางกลับบ้าน เธอหมกมุ่นครุ่นคิดอยู่กับปัญหาจน มิได้มองรถที่แล่นผ่านไปด้วยความเร็วสูงก่อนจะจอดอย่าง กะทันหัน

ซูจือเนี่ยนลงจากรถ ผลักประตูปิดตามหลังอย่างแรง เขา มาหยุดตรงหน้าซ่งชิงชุนก่อนจะคว้าแขนและลากเธอไปยังรถ ของเขาโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง ซึ่งชิงซุนร้องเสียงหลงก่อนจะ หลุดปากออกมา “ูจือเนี่ยน คุณกำลังทำอะไรนะ” เธอเผลอ เรียกชื่อเขาโดยไม่รู้ตัว

ซูจือเนี่ยนไม่สนใจเธอ เขาเปิดประตูรถด้วยสีหน้าไม่บ่ง บอกอารมณ์ จับเธอเข้าไปในรถก่อนจะปิดประตูดังโครม จาก นั้นก็ก้าวขึ้นรถ เหยียบคันเร่งออกรถโดยไม่หันมามองช่งชิงชุน

บรรยากาศในรถสุดแสนจะอึดอัด เพราะต่างฝ่ายต่าง เงียบ ซึ่งชิงซุนนั่งเงียบอยู่ข้างๆ ซูจือเนี่ยน เธอรู้สึกได้ชัดเจนถึง กระแสอันตรายที่แผ่ซ่านออกมาจากตัวเขา เพียงไม่กี่นาทีก่อน เขาเพิ่งไล่เธอออกจากบ้านมาอย่างไร้ความปรานี แต่ตอนนี้เขา กลับลากเธอเข้ามาในรถ… เขาจะทำอะไรกันแน่

ซึ่งชิงชุนอดไม่ได้ที่จะแอบเหลือบมองซูจิอเนี่ยนผ่าน กระจกมองหลังของรถ มือขวาของเขาซุกอยู่ในกระเป๋า ส่วนมือ ซ้ายวางสบายๆ บนพวงมาลัยรถ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาดูไร้ อารมณ์ ริมฝีปากเขาเม้มปิดสนิท
รถย้อนกลับมายังบ้านของจอดรถแล้วเขาก็ไม่ลงจากรถและเดินเข้าบ้านไป

ไม่ได้ประตูบ้าน ซ่งชิงซุนเตาความคิด ของเขาไม่ออก เธอนั่งอยู่ในรถหนึ่งก่อนจะตัดสินใจเดินตาม เขาเข้าไปในบ้าน

ซูจือเนี่ยนนั่งอยู่เพียงลำพังในห้องรับแขกอันหรูหรา มือ พลิกเอกสารในมือ ถึงแม้เธอจะค่อยๆ ย่องเข้าบ้านอย่างเบา ที่สุดแล้ว เขาก็ยังได้ยินเสียงฝีเท้าอันแผ่วเบาของเขาเอียง ศีรษะเล็กน้อย สายตาเย็นชาของเขาจับจ้องมาที่เธอ ยังเก้าอี้โซฟาข้างเขา

รู้ว่าเขาทำสัญญาณให้เธอนั่ง ก่อนจะเดินเข้าไป แต่ไม่กล้านั่ง

จ้องมองกระดาษเปล่าอยู่ราวสามนาที หยิบปากกาขึ้นมาเซ็นชื่อของเขาลงไป จากนั้นก็แผ่นนั้นลงบนโต๊ะตรงหน้า

ซึ่งชิงซุนเหลือบมองซูจือเนี่ยนก่อนก้มลงมองไปที่เธอตกตะลึงเมื่อตระหนักว่าเป็นกระดาษที่เธอมอบให้เขาก่อน หน้านี้ ตอนที่เธอขอร้องให้เขาเข้ารับตำแหน่งประธานบริหาร ซึ่งเอ็มไพร์

ในช่องลายเซ็นนั้นมีชื่อ ซูจือเนี่ยน” เขียนอยู่บนนั้น ชัดเจน เขาเซ็นแล้วหมายความว่าเขาเต็มใจจะเข้าบริหารเอ็มไพร์อย่างนั้นหรือ
ซึ่งชิงชุนหันไปมองซูจือเนี่ยนอย่างเหลือเชื่อ แล้วถามขึ้น ด้วยน้ำเสียงสั่นเทาว่า “คุณ. ตกลงแล้วหรือคะ”

ซูจือเนี่ยนนิ่งเงียบ ซึ่งชิงชุนยื่นมือออกไปจับเอกสาร แต่ ก่อนที่จะแตะถูกเอกสารนั้น อยู่ดีๆ ซูจือเนี่ยนก็ตบมือลงบน เอกสารโครมใหญ่

ซึ่งชิงซุนเงยหน้ามองซูจือเนี่ยนอีกครั้ง นัยน์ตาเธอฉาย

แววสับสน

ซูจือเนี่ยนไม่ตอบในทันที เขาดึงเอกสารออกมา เอนตัว พิง โซฟา เขาสบสายตาที่สับสนงุนงงของซ่งชิงชุนก่อนจะเอ่ย ขึ้นอย่างเชื่องช้าว่า “ถ้าผมสัญญาว่าจะเข้าบริหารซ่งเอ็มไพร์ คุณจะทำทุกอย่างที่ผมต้องการถูกไหม”

เขาทบทวนคำสัญญาที่เธอให้เขาไว้ก่อนหน้านี้

ซึ่งชิงชุนหยุดชะงักไปครูหนึ่งก่อนจะพยักหน้า “ใช่ค่ะ”