ตอนที่ 24 เมื่อรักแรกหวนคืน (4)

ซ่งชิงชุนจ้องมองซูจือเนี่ยนผู้ซึ่งอยู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นมา อย่างไม่คาดคิด ทว่าน้ำเสียงเด็ดขาดของเขาดึงเธอ ออกจากอาการตกใจ รอยยิ้มที่เกิดจากความปีติยินดี ในการโทรมาของพี่อี๋หนานมลายหายไปในทันที เธอ รีบมองไปรอบตัวจึงพบว่านี่เป็นห้องนอนของซูจือเนี่ยน แล้วภาพเหตุการณ์เมื่อคืนก็ย้อนกลับมาหาเธออย่าง ช้าๆ เธอรอจนเขาปรากฏตัวขึ้นในที่สุด และเพราะปวด ประจำเดือนอย่างรุนแรง เธอจึงหมดสติไปก่อนจะได้ ขอร้องเขา

เป็นเขาสินะ…ที่พาเธอกลับบ้านเมื่อคืนนี้

ซึ่งชิงชุนเข้าใจถ่องแท้ดีว่าซูคือเนี่ยนยังคงโกรธ และเกลียดเธอ เขาออกปากไล่เธอออกจากบ้านซึ่งๆ หน้า

แต่ในที่สุดเธอก็ได้อยู่ตามลำพังกับเขา เธอจะ พลาดโอกาสนี้ไปไม่ได้ เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจาก จะสู้ต่อไปเพื่อเห็นแก่ซ่งเอ็มไพร์

ซึ่งชิงซุนรู้ดีว่าซูคือเนี่ยนไม่ใช่คนที่มีความอดทน มากนัก เธอเกรงว่าเขาจะลากตัวเธอออกไปเหมือนเมื่อ คราวก่อนที่เธอมาหาเขาที่บ้าน เธอจึงรีบลุกลงจากเตียง และค้นเอาจดหมายออกจากกระเป๋า เดินตรงไป หาชูจือเนี่ยนแล้วยื่นจดหมายฉบับนั้นให้แก่เขา “นี่เป็น เช็คยี่สิบล้านหยวน เป็นทั้งหมดที่ซึ่งเอ็มไพร์จะเสนอให้ คุณได้ ณ ตอนนี้ ดังนั้นคุณช่วยกรุณาพิจารณาอีก…”

“ผมไม่มีเวลาให้กับความเพ้อฝันของคุณหรอกนะ นี่ถ้าคุณยังไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมพูดก่อนหน้านี้แล้วละก็ เอาละ ผมจะขอพูดอย่างชัดเจนอีกครั้ง ผมจะไม่มีวัน เข้าบริหารซ่งเอ็มไพร์!” ซูจือเนี่ยนแทรกคำพูดเธอขึ้น มาด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงไปด้วยความเด็ดขาด “ก่อนที่ผมจะลากคุณออกจากบ้าน ผมให้เวลาคุณหนึ่ง นาทีเพื่อเก็บของและอย่ามาให้ผมเห็นหน้าอีก!” จาก นั้นเขาก็หมุนตัวเดินออกจากห้องนอน เข้าไปในห้อง ทำงานของเขา เห็นชัดว่าไม่อยากอยู่ใกล้ซ่งชิงซุน

ซึ่งชิงชุนรีบวิ่งตามเขาและถามว่า “ช่วยกรุณา บอกฉันหน่อยสิคะ จะต้องทำยังไงคุณถึงยอมบริหารซ่ง เอ็มไพร์”

ซูจือเนี่ยนไม่ตอบแต่เร่งฝีเท้าเร็วขึ้น

เมื่อตอนที่ซ่งชิงชุนรีบลุกลงจากเตียง เธอไม่ได้ สวมรองเท้าแตะ ดังนั้นเมื่อเธอวิ่งเหยาะบนพื้นไม้แข็ง แบบนี้ จึงรู้สึกเจ็บเท้า “บอกมาเลยค่ะ จะให้ทำอะไร ก็ได้ทั้งนั้น ดิฉันจะปฏิบัติตามค่ะ”
ซูจือเนี่ยนทำเป็นหูทวนลมไม่ได้ยินเสียงเธอ ยังคง เดินต่อไป เขาเปิดประตูห้องทำงาน นี่เป็นโอกาสสุด ท้ายของซ่งชิงชุนแล้ว หากวันนี้เธอชักชวนเขาไม่สำเร็จ วันจันทร์ที่จะถึงนี้ ซึ่งเอ็มไพร์คงหายสาบสูญไปจากโลก นี้แน่นอน

ทว่าไม่ว่าเธอจะพยายามมากแค่ไหน เธอยังทลาย เกราะป้องกันของซูจีอเนี่ยนไม่สำเร็จเสียที เธอถึงกับ ยกเรื่องคืนนั้นขึ้นมาพูด พื้นที่ทั้งคู่ใช้เวลาร่วมกัน แต่ นั่นกลับทำให้เธอเจ็บปวดใจมากยิ่งขึ้น…

ซ่งชิงชุนมองประตูห้องทำงานที่ค่อยๆ ปิดลงตรง หน้า เธอจึงโพล่งออกมาโดยไม่ยั้งคิด “ถ้าคุณเข้า บริหารซ่งเอ็มไพร์แล้วกลัวว่าจะต้องใกล้ชิดกับดิฉันละ ก็ ไม่ต้องห่วงค่ะ เพราะหากคุณยอมช่วยเหลือซ่งเอ็ม ไพร์ ฉันให้สัญญาค่ะ ว่าจะหายไปจากชีวิตคุณ…”

ประตูหยุดกึกในทันที หรือเธอจะเกลี้ยกล่อมเขา ได้ในที่สุด

เมล็ดแห่งความหวังเบ่งบานขึ้นในใจของช่งชิงชุน เธอถึงขั้นสาบานกับซูจือเนี่ยน “ฉันจะหลบเลี่ยงไม่ไป ในที่ที่คุณไป และสัญญาว่าจะไม่ปรากฏตัวให้คุณเห็น อีกต่อไป ฉันจะไปจากปักกิ่งก็ได้หากคุณต้องการ”