ตอนที่ 21 เมื่อรักแรกหวนคืน (1)

หลังจากซูจือเนี่ยนก้าวเข้าไปในลิฟต์ พนักงานกดลิฟต์ก็ถาม ขึ้นอย่างนอบน้อมว่า “ท่านครับ จะไปชั้นไหนครับ”

ซูจื่อเนียนตอบเสียงเบา “ชั้นหนึ่ง”

พนักงานส่งยิ้มให้ก่อนกดหมายเลขหนึ่ง แล้วกดปุ่ม ปิด” เพื่อปิดประตูอย่างคล่องแคล่ว ประตูโลหะหนาหนักปิดลงอย่าง เชื่องช้า จากนั้นลิฟต์ค่อยๆ เลื่อนลง เมื่อลิฟต์ลงมาถึงชั้นห้า ทันใดนั้นซูจือเนี่ยนก็ได้ยินเสียงอันคุ้นเคยดังขึ้นในหู เป็นเสียง ครางเบาๆ ของซ่งชิงซุน

ซูจือเนี่ยนขมวดคิ้วแล้วจดจ่อตั้งใจฟังเสียงของเธอ แต่ กลับไม่ได้ยินอีกเลย ด้วยความกังวลซูจือเนี่ยนยกมือซ้ายขึ้น กดหมายเลขสี่ของตัวลิฟต์อยู่หลายครั้ง ลิฟต์หยุดและเปิดออก ที่ชั้นสี่ แต่เขายืนนิ่งอยู่ในลิฟต์ไม่ขยับแม้แต่นิดเดียว พนักงาน หันมามองเขาด้วยสีหน้าสับสน ก่อนจะเอ่ยปากถาม ท่านครับ ท่านอยากจะ..”

“เงียบ!” ซูฉือเนี่ยนกระชากเสียงสั่งอย่างดุดัน พนักงาน คนนั้นตกใจผงะถอยหลังไปหนึ่งก้าว

ราวสิบวินาทีผ่านไป เสียงแผ่วเบาของซ่งชิงชุนก็ลอยเข้าหู

ซูจือเนี่ยนอีกครั้ง

“โอ๊ย. ปวดจัง…”

ชื่อเนี่ยนรีบกดปุ่มปิดอย่างรวดเร็ว เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกที่ชั้นหนึ่ง เขาพุ่งพรวดออกจากลิฟต์ก่อนที่พนักงานจะได้

เอ่ยอะไร

ซึ่งชิงซุนหมอบอยู่ข้างๆ รถของซูจือเนี่ยน มือกดหน้าท้อง ด้านล่างเอาไว้ ส่งเสียงครางแผ่วเบา ลมหนาวโหมพัด ร่างกาย เธอสั่นเทาไม่หยุดเนื่องจากความหนาวเย็นที่บาดลึกเข้าถึง กระดูก

สมัยเธออยู่มัธยม เมื่อครั้งที่มีประจำเดือนครั้งแรก ซึ่งชิง ชุนมีอาการปวดประจำเดือนเพราะเธอมีร่างกายที่เป็นธาตุเย็น หลังจากรักษาด้วยยาจีนมาเป็นเวลานานอาการของเธอก็ดีขึ้น

เธอไม่ได้ปวดแบบนี้มาสี่ห้าปีแล้ว แต่คงเพราะช่วงนี้เผชิญ กับอากาศเย็นอย่างต่อเนื่องจึงเป็นเหตุให้โรคเก่ากำเริบ

คราวนี้ช่องท้องเธอปวดรวดร้าวราวกับจะระเบิดออกมา อย่างไรอย่างนั้น ความเจ็บปวดนี้ช่างรุนแรงประหนึ่งจะฉีกทิ้ง ร่างกายเธอ และเพิ่มมากขึ้นจนถึงระดับที่เธอรู้สึกว่าใกล้จะ หมดสติ ซึ่งชิงชุนไม่รู้ว่าเธอจะทนไปได้อีกนานแค่ไหน ทว่าไม่ ว่าอย่างไร เธอจะต้องรอซูคือเนี่ยน รอเขาปรากฏตัว…

สายลมหนาวโชยพัดผ่านร่างอันสั่นเทาของเธออีกระลอก นำพาปุยหิมะให้ร่วงหล่นลงมาอีกครั้ง หิมะบางส่วนตกลงบน เสื้อคลุมของเธอ บางส่วนร่วงหล่นบนผิวกายของซ่งชิงชุน จน ทำให้เธอสั้นเทาหนาวเย็นยิ่งกว่าเดิม

ในจังหวะที่ซึ่งชิงชุนเจ็บปวดจนจวนจะหมดสติอยู่รอมร้อนั้น จู่ๆ เสียงทุ้มต่ำก็ดังขึ้นอยู่เหนือหัวเธอ “ตุณมาหมอบอยู่ ตรงนี้ทำไม”

ซึ่งชิงชุนลืมตาขึ้น เห็นรองเท้าหนังสำหรับผู้ชายที่ตรงหน้า เธอหยุดนิ่งตั้งสติเพื่อทำความเข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น ก่อนจะเงย หน้าขึ้นเห็นซูฉือเนี่ยนกำลังก้มมองเธออยู่ เขาสวมเสื้อคลุมกัน หนาวสีดำ มือข้างหนึ่งสอดไว้ในกระเป๋าเสื้อคลุม ในที่สุดเขาก็ ปรากฏตัว..

ซึ่งชิงชุนกัดฟันสะกดกลั้นความเจ็บปวดที่ท้อง แล้วค่อยๆ ประคับประคองตัวเองให้ยืนขึ้นจนตัวตรง ลมหนาวเย็นยะเยือก พัดมาอีกครา กอรปกับความเจ็บปวดที่ผุดขึ้นอีกครั้งในช่อง ท้อง ทำเอาช่งชิงชุนโซเซเกือบจะล้มลง แต่เธอฉวยที่จับประตู รถของซูจือเนี่ยนเพื่อพยุงตัวไว้ได้ทัน

เธอมองซูจือเนี่ยนด้วยสีหน้าซีดเผือด แล้วเอ่ยขึ้น “ท่าน ประธานซูคะ ดิฉันมารอท่านค่ะ ดิฉันหวังว่าท่านจะพิจารณา เรื่องเข้าบริหารซึ่งเอ็มไพร์อีกครั้ง…