ตอนที่ 9ร่วมชายคาเดียวกัน (9)

ทุกคนดื่มกันไปบ้างแล้วก่อนการเล่นไพ่นกกระจอกจะเริ่มขึ้น บรรยากาศตอนนี้จึงคึกคักพูดคุยกันอย่างออกรส

ซูจือเนี่ยนดื่มไปแล้วสองสามแก้ว แต่เขายังคงมีสีหน้าเย็น ชาและสงวนเช่นเคย มีขยับตัวบ้างระหว่างการเล่น นอก นั้นก็นั่งเฉยเป็นหินอย่างไรอย่างนั้น คืนนี้เขาค่อนข้างมีโชค ชนะมาแล้วสองสามตา

ขณะที่พวกเขากำลังจะเริ่มเล่นตาก็มีคนเคาะประตู ห้อง ประธานเหลียงผู้ซึ่งนั่งตรงข้ามกำลังคิดว่าจะ หยุดพักไปห้องน้ำก่อนเล่นตาพอดี จึงลุกขึ้นไปเปิด ประตู

ที่หน้าประตูห้อง มีหญิงสาวหน้าตาน่ารักยืนอยู่ ผมยาวสี เข้มล้อมกรอบใบหน้ารูปลักษณ์ที่ดูนุ่มนวล เกลี้ยงเกลาของเธอช่วยขับเน้นประกายในดวงตาเธอให้โดด เด่น ความสดใสน่ารักเช่นนี้หาได้ยากนักในโลกธุรกิจ จึงทำให้ ประธานเหลียงชะงักงันไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ถามขึ้นว่า “โทษที ครับ คุณมาหาใครครับ”

ประธานเหลียงคิดคำตอบไว้ในใจอยู่แล้ว เขาเชื่อว่าเธอ คนนี้คงมาหาถังนั่ว สมาชิกในวงไพ่อีกคนอย่างแน่นอน เพราะ เขาเป็นที่นิยมในหมู่สาวๆ มากที่สุด เปลี่ยนแฟนเป็นว่าเล่น แถมคนใหม่ก็มักจะสวยกว่าคนเก่าเสมอ คิดดังนี้ประธานตาน่ารักมา…” ทว่ายังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ หญิงสาวตรงหน้า พลันกล่าวแทรกขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเรียบว่า “สวัสดีค่ะ ดิฉันมา พบคุณชูจือเนี่ยนค่ะ เขาอยู่ไหมคะ”

เมื่อได้ยินชื่อ “ซูจือเนี่ยน” ประธานเหลียงถึงกับอึ้งคิดว่า ฟังผิด เขาหันขวับมาหาหญิงสาวพร้อมกับย้ำกับอีกครั้ง “ซู จือเนี่ยนงั้นรึ ท่านประธานซูน่ะนะ”

ประธานเหลียงกะพริบตาปริบๆ หลังหญิงสาวพยักหน้ารับ เขาหันไปตะโกนว่า “ถังนั่ว เธอไม่ได้มาหาคุณ ผมเข้าใจผิดไป เอง แต่มาหาท่านประธานซู”

ตอนที่ผู้เล่นคนอื่นต้านในได้ยินว่ามีสาวหน้าตาน่ารักมา หาถังนั่ว พวกเขาก็หันเหความสนใจไปที่ประตูกันหมด มีเพียง ซูจือเนี่ยนเท่านั้นที่ยังวางตัวเฉย เขาเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ หยิบ โทรศัพท์ขึ้นมาเล่นไม่สนใจใคร

ครั้นพอได้ยินชื่อตัวเอง เขาก็ขมวดคิ้วแล้วหันขวับไปที่ ประตูโดยอัตโนมัติ เห็นซ่งชิงชุนสวมเสื้อคลุมสีแดงยืนอยู่ตรง ประตู ในตอนนั้นเครื่องสับไพ่อัตโนมัติสับไพ่เสร็จพอดี เมื่อ เสียงสับไพ่หยุดลง ทั่วทั้งห้องพลันเงียบผิดปกติ

ชูจือเนี่ยนมองจ้องซ่งชิงชุนอย่างไม่ยินดียินร้ายอยู่ครึ่ง นาที ทุกคนในห้องล้วนคิดว่าเขาคงเมินหน้าไม่สนใจหญิงสาว ทว่า จู่ๆ เขาก็เก็บโทรศัพท์แล้วลุกจากเก้าอี้อย่างเชื่องช้า หัน มาบอกถังนั่วที่ดูการเล่นไพ่อยู่ว่า “ถังนั่วนายเล่นแทนฉันไป ก่อนนะ” จากนั้นเขาเดินตรงไปที่ประตู
หลังจากซูจีอเนี่ยนคล้อยหลังออกไปกับซ่งชิงซุนแล้ว บท สนทนาในห้องเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง

“ตาฝาดไปหรือเปล่าเนี่ย มีผู้หญิงมาหาท่านประธานชู แถมน่ารักซะด้วย”

“รู้จักท่านประธานซูมาตั้งหลายปี ไม่เคยเห็นเขาพูดจาดี ๆ กับผู้หญิงสักครั้ง ยิ่งเรื่องมีเพื่อนผู้หญิงแล้วยิ่งไม่ต้องพูดถึง”

“เมื่อก่อนผมเคยคิดว่าประธานซูเป็นเกย์ซะอีก เพราะเขา เอาแต่หลบเลี่ยง… ไม่ทือ… ไม่อือ… กับผู้หญิงเลยสักคน ใคร จะไปนึกว่าจะมีเพื่อนผู้หญิงหน้าตาน่ารักอย่างนั้น”

“แต่จะแน่ใจได้ยังไงว่าพวกเขาเป็นเพื่อนกัน ทั้งคู่เขาเป็น อะไรกันนะ คนรักหรือแฟนเก่ากันแน่”

“แต่ก็นะ ถ้ามาลองนึกดู หญิงสาวคนนั้นหน้าตาตูคุ้นๆ อยู่

ผมว่าเคยเห็นเธอที่ไหนมาก่อน…”

ถ้อยคำพูดที่กล่าวขึ้นมาลอยๆ นี้ ทำเอาทั้งโต๊ะเงียบกริบ จากนั้นครู่หนึ่ง ใครคนใดคนหนึ่งก็โพล่งว่า “พอพูดมาแบบนี้ แม่สาวคนนั้นก็ดูคุ้นหน้าจริงๆ”