บทที่ 93 เหลวไหลทั้งคัน

แม้ว่ามีการควบคุมที่แข็งแกร่งอย่างเขา แต่ในเวลานี้มีแนวโน้มที่จะหยุดยั้งไม่ไหวแล้ว

ผู้หญิงในอ้อมแขนสวยมาก ทั้งมีเสน่ห์ และน่าหลงใหล เหมือนไวน์แดงที่ยอดเยี่ยม ทําให้ผู้คนอยากมีนเมาอย่างไม่ช่วยไม่ได้

เขาหายใจเข้าลึกๆ บีบคางของเธอ ควบคุมริมฝีปากของเธอที่จูบไปเรื่อย

เสียงที่แหบอยู่แล้ว เหมือนเชือกที่แน่น ถึงขีดจํากัด

เชื่อฟังนะคนดี ถ้าเชื่อฟังก็จะให้คุณ นะ?”

จิ่งหนึงมองเขาด้วยดวงตาที่ดูน่า หลงใหล ดูเหมือนจะเข้าใจคำพูดของเขา พยักหน้าอย่างเอฟัง ลู่จิ่งเป็นถึงจะพาเธอเข้าไปในห้องนอน และวางเธอลงบนเตียง

เสื้อผ้าบนตัวของหิ่งหนึ่งถูกฉีกขาดนาน แล้ว แต่กางเกงยังคงเหมือนเดิม

ลู่ งเป็นถอดกางเกงของเธออย่างอ่อน โยน ตรวจสอบบาดแผลบนร่างกายของเธอ อย่างรอบคอบ พบว่านอกเหนือจากมือแล้ว ร่างกายมีเพียงรอยฟกช้ำที่ชนโดนหรือ กระแทกโดน สถานการณ์ค่อนข้างดี

เขาถึงจะหายใจโล่งอก กลัวว่าเธอจะไม่ สบาย จึงดึงผ้าห่มขึ้นมาห่อเธอไว้

“คนดี รอผมอยู่ที่นี่ก่อนนะ”

พูดเสร็จ เขาลุกขึ้นและจะออกไปข้าง

นอก

จู่ๆจิ่งหนึ่งก็ดึงเขาไว้ ลู่จิ่งเซินหันกลับมา ก็พบกับดวงตาของเธอ ดูน้อยใจเสียใจ

“สามีคะ คุณจะไปแล้วเหรอ คุณจะไม่ ช่วยฉันแล้วเหรอ” ดวงตาของลู่จิ่งเขินมืดลง แต่มุมปาก ของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“กลัวผมไปขนาดนั้นเลยหรือ”

จิ่งหนิงพยักหน้าหนักเหมือนลูกเจี๊ยบ ก

ข้าวสาร

“งั้นก็เป็นเด็กดีนะ ผมจะไปเอาผ้าเช็ดตัว มาให้คุณ

“อ๋อ”

ลู่จึงเป็นได้เอาผ้าขนหนูร้อนอย่าง รวดเร็ว ระมัดระวังไม่ให้โดนบาดแผลบนมือ ของเธอ เช็ดใบหน้าและมือของเธอ

จิ่งหน่งสู้กับคน คนที่แข็งแกร่งในจู เจียงกั๋ว ด้วยตัวคนเดียว ร่างกายเต็มไปด้วย คราบไวน์และคราบอาหาร ทนไม่ได้ที่จะมอง ตรงๆ

หลังจากที่ลู่จิ่งเซ็นเช็ดเสร็จแล้ว ก็อุ้ม เธอไปที่ห้องน้ำเพื่อทำความสะอาดเล็กน้อย เพื่อหลีกเลี่ยงสัมผัสบาดแผล ดังนั้นเพื่อ ทําความสะอาดงให้จิ้งหน่งยกแขนทั้งสอง ขึ้น ผลที่ได้คือหญิงสาวยกมือขึ้นโอบคอของ เขา แล้วก็แทะเขาอย่างรุนแรง

จิ้งเซินรู้สึกว่าตนเองใกล้จะทนไม่ไหว แล้วจริงๆ

โชคดีที่ในเวลานี้ มีกริ่งด้านนอกประตูดัง

เขาจึงอุ้มจิ้งหนังจากอ่างอาบน้ำ วางเธอ ไว้บนเตียงในห้องนอน และห่อเธอด้วยผ้าห่ม ก่อนที่เขาจะออกไปเปิดประตู

หมอที่มพามาเป็นหมอผู้หญิง ลู่จิ้งเซิน ให้เธอเข้าไป ซูมู่ถูกทิ้งไว้ข้างนอก

เขาไม่ใช่ว่าจัดการกับบาดแผลไม่เป็น เพียงแต่ผิวของผู้หญิงนั้นบอบบางมาก และ บนมือก็มีหลายที่ที่ถูกกระจกบาดลึกมาก เพื่อ หลีกเลี่ยงเพิ่มรอยแผล จึงหาแพทย์ที่เชื่อถือ ได้มาจัดการจะดีกว่า และยังต้องฉีดยา บาดทะยักสองเย็บอีก

คุณหมอได้จัดการกับจังหนึ่งอย่าง

รวดเร็ว

เพียงแค่ฤทธิ์ของยายังไม่หมด เพราะ คุณหมอมาอย่างเร่งรีบ และไม่ได้นำยามา เยอะ ในมือของหมอมียาที่สามารถช่วยให้เธอ บรรเทาลงได้บ้าง แต่ผลข้างเคียงนั้นใหญ่มาก

ลู่จิ่งเชินจึงโบกมือเพื่อบอกว่าไม่ต้อง แล้ว หลังจากที่ให้ซูมู่ส่งเธอไปแล้ว แล้วค่อย กลับไปที่ห้องนอน

ในห้องนอน หญิงสาวนั่งอยู่ที่นั่นเงียบๆ เส้นผมที่เหมือนน้ำตกยาวปกคลุมไหล่ของ เธอ ผิวขาวผมด่า เหมือนภูตน้อยที่มีเสน่ห์

เมื่อเห็นเขา เธอก็ยิ้มกว้างออกมาทันที กระโดดลงจากเตียงแล้วโผล่เข้ากอดเขา

“สามี คุณกลับมาแล้ว”

ลู่จ๋งเป็นรู้สึกเพียงร่างกายหนักขึ้น หญิง สาวก็แขวนอยู่บนเอวของเขา แขนทั้งสองข้าง ก็โอบรอบคอของเขาไว้

“สามี ฉันรอคุณนานมาก ฉันคิดถึงคุณจัง

เลย”

สูงเขิน “.….…….

เส้นเลือดที่หน้าผากของเขากระโดด สองครั้งทันที และดวงตาล็กซึ่งมองตรงไปที่ผู้ หญิงตรงหน้าเขา

“คิดถึงผมเหรอ”

“ใช่ค่ะ สามี ฉันเหนื่อยมาก เราไปนอน ด้วยกันนะคะ”

ลู่จึงเป็นอุ้มเธอไว้ แล้วเดินไปยังทิศทาง ของเตียง

แด่พอเพิ่งถึงขอบเตียง หญิงสาวบนตัว เขาก็ปล่อยเอวของเขา จากนั้นก็ใช้แรง ก็ดึง เขาลงไปด้วย

ลู่จึงเป็น “.….….…..

จึงหนิงพลิกตัว มือทั้งสองของเธอก็เริ่ม ดึงเสื้อของเขา ใบหน้าเล็กๆที่ร้อนติดกับคอ ของเขา มีจุดครึ่งหนึ่งที่เชื่อฟังอ่อนหวาน เหมือนเมื่อกี้ที่ไหนกัน

ในที่สุดลู่วิ่งเซินก็เข้าใจว่า ตอนนี้เธอ เปลี่ยนความคิดมาต้องการเขาแทนแล้ว

ไม้แข็งใช้ไม่ได้ ก็ใช้ไม้อ่อน แค่หลอก เขามาบนเตียงก่อนค่อยว่ากัน

เขาไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี รู้สึก ถึงความกระตือรือร้นของหญิงสาว พูดติดตลก ว่า “เฮอะ(หัวเราะ) คุณนายเป็นคนรับจริงๆ แต่เทคนิคการเปลื้องผ้านี้แย่เกินไปหรือเปล่า”

จิ่งหนิงหงุดหงิดเกือบจะร้องไห้

เธอปลดเข็มขัดของชายหนุ่มอย่างแรง แต่เข็มขัดเส้นนี้ดูเหมือนจะเป็นศัตรูกับเธอ จะ ปลดยังไงก็ปลดไม่ออก

ในที่สุด เธอก็ใช้ฟันกัดอย่างไม่ยอม

ลมหายใจร้อนและ นพุ่งเข้ามา ชาย หนุ่มก็พ่นหายใจอย่างช่วยไม่ได้ ดวงตาของ เขาก็มืดลงทันที

“จิ่งหนึ่ง”

“หอๆ… ฉันแกะไม่ได้… สามี…”

“ช่างเป็นภูตน้อยที่น่ากลัวอะไรอย่างนี้”

ทันทีที่เสียงลดลง จิ่งหนิงก็รู้สึกท้องฟ้า หมุนเปลี่ยนทันที ตามมาด้วย ตำแหน่งของทั้ง สองคนก็สลับกัน เธอถูกบดขยี้อยู่ใต้ร่างแทน

ชายหนุ่มบีบคางของเธออย่างแรง เสียง ของเขาก็ไม่นิ่งเหมือนเดิมอีกต่อไป

“บอกมาสว่าผมเป็นใคร”

“สามี”

สามีเป็นใคร”

“ลู่จิ่งเซิน”

ค่ำคืนแห่งความไร้สาระ จ่งหนังตลกใจตื่นขึ้นมา

เธอลืมตา ม สายตามองไปรอบๆด้วย ความหวาดกลัว พบว่านี่เป็นห้องที่ไม่คุ้นเคย ใจของเธอก็จมลง

หลังจากนั้น ก็เห็นเสื้อผ้าขาดวิ่นของ ตนเองตกอยู่ที่พื้น และยังมีเสื้อผ้าของผู้ชาย ด้วย

ใจของเธอตกตะลึง ก้มตัวลงไปหยิบ เสื้อผ้า เสื้อเชิ้ต นดูคุ้นๆ ราวกับว่าเป็นของ จิ่งเซ็น

ลู่จึ่งเป็น ?

เขามาเหรอ?

ถ้าอย่างนั้นเมื่อคืนเธอไม่ได้…

จังหนิงรู้สึกยินดีในใจ จากนั้นก็มองไป รอบๆ กลับไม่พบเงาของผู้ชายคนนั้นเลย

เธอรีบลุกลงจากเตียง อยากออกไปตาม

หาเขา แต่เมื่อเธอแค่ขยับ ก็รู้สึกถึงความเจ็บ ปวดจากที่ไหนสักแห่ง เธออดไม่ได้ที่ จะ”อ๊ะ”ออกมา แล้วขมวดคิ้วน

ในเวลานี้ลู่วิ่งเซินก็เดินเข้ามา

“นแล้วเหรอ”

เขามองไปที่หญิงสาวที่นั่งอยู่บนเตียง ในมือของเขาถือถาดไว้ และบนถาดนั้นมี อาหารเช้าที่ร้อนกรนและมีกลิ่นหอม

จิ่งหนิงจ้องมองเขาอย่างตะลึงวินาที จากนั้นค่อยรู้สึกตัว จากนั้นก็พูด”อืม”ด้วย ใบหน้าที่แดง

ลู่วิ่งเซินมองเธอด้วยสายตาที่มีความ หมายลึกซึ้ง วางอาหารเช้าไว้บนโต๊ะข้างๆ แล้วก็เขาเดินเข้าไปยกผ้าห่มขืน ท่าทางก็คือ กำลังจะอุ้มเธอ

“ตื่นแล้วก็มากินอาหารเช้าก่อน

จิ่งหนังรีบหดตัวกลับ “ไม่เป็นไรค่ะ ฉัน ลงไปกินเองได้ ลู่จึงเขิน ม

“คุณแน่ใจหรือว่าตอนนี้คุณเดินได้

งหนัง “

เธอกัดริมฝีปาก และจ้องมองเขา

“คุณยังมีหน้ามาพูด ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ…

” ถ้าอย่างนั้นคุณก็คิดผิดแล้ว เมื่อคืนใคร กันแน่ที่พยายามทุกวิธีเพื่อจะเอาผม ครั้งเดียว ไม่พอยังต้องสองสามครั้ง ท่าทางช้าไปหรือ เบาไปยังต้องโดนด่า เฮอะ(ยิ้ม) คุณนายลู่ ดู เหมือนว่าผมจะต้องออกกำลังกายเพื่อรักษา ความแข็งแรงของร่างกายแล้ว ไม่งั้นอีกหลาย สิบปี พอแก่แล้วผมกลัวว่าจะไม่ไหว

จิ่งหนีงถูกเขาพูดจนหน้าแดงก่ำ อ่าๆ อึ้งๆ ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อดีไปชั่วขณะ

หลังจากที่เธอทุบตีชายทั้งสี่คนลงกับพื้น เมื่อคืน สตีของเธอเลือนรางไป สิ่งที่เกิดขึ้น ต่อมาก็สะลึมสะลือเช่นกัน จำไม่ได้ชัดเจน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ