บทที่ 657 ความรักอันลึกซึ้งของพ่อ

หัวเหยายังยืนอยู่ตรงนั้น เม้มปากเบา ๆ

เงียบไปสักพัก เธอก็พูดขึ้นว่า “พ่อคะ ช่วงสองปีที่ผ่านมา ฉัน ไม่ค่อยได้กลับมาเท่าไร พ่ออยู่นี่สบายดีไหม?”

พ่อหัวเหลือบมองเธอเล็กน้อย ก่อนจะตอบนิ่ง ๆ ว่า “ฉันสบาย ดีรึเปล่าแกมองดูก็รู้แล้ว ไม่ต้องมาถามฉันหรอก”

หัวเหยา “

คําพูดนี้ดูไม่ค่อยลงลอยกันเท่าไร ไม่รู้ว่าไปหัดจากที่ไหนมา

เดิมทีเธอเองก็ทำใจมาเป็นเวลานาน ก่อนที่เธอจะกล้าคิดเข้า มาคุยกับพ่อแบบจริงจังเช่นนี้

แต่ตอนนี้พอ พ่อหัวดูมีท่าทีต่อต้าน บรรยากาศที่เคยอบอุ่นก็ หายไปทันที

เธอถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ รู้สึกปวดหัวไปหมด

หัวเหยาคิดไปคิดมา ก่อนจะเข้าไปนั่งลงตรงเก้าอี้ข้าง ๆ

เห็นได้ชัดว่าความอบอุ่นเหล่านั้น ใช้กับเธอและพ่อหัวไม่ได้ งั้นก็ช่างมันเถอะ ยังไงก็ใช้วิธีคุยกันแบบเดิม ๆ ดีกว่า

เมื่อคิดอย่างนี้ หัวเหยาก็มีท่าทีขึงขังขึ้นมาทันที เธอมองไปที่พ่อหัวก่อนจะพูดขึ้นว่า “พ่อคะ ฉันขอพูดกับพ่อตรง ๆ นะ ฉันกับหลินยวนก็แต่งงานกัน จนตอนนี้มีลูกโตขนาด นี้ ใบทะเบียนสมรสก็จะมากว่าสองปีแล้ว พ่อเปลี่ยนอคติในใจที่ มีกับเรา แล้วหันมายอมรับการแต่งงานของพวกเราไม่ได้เหรอ?”

พ่อหัวชงชาไปพร้อมกับความเงียบ

“ฉันยอมหรือไม่ยอมรับ พวกแกก็แต่งงานกันแล้วไม่ใช่เหรอ แล้วการที่ฉันยอมรับมันสำคัญมากขนาดนั้นเลยรึไง? ”

หัวเหยานิ่งไปอีกครั้ง

รู้สึกราวกับว่าผู้เฒ่าคนนี้เหมือนกันดินปืนเข้าไป จะพูดยังไงก็ ดูติดไฟไปหมด

เธอจึงทําได้แค่ยอมแพ้ในการต่อต้าน

เลือกเอาสักทาง ถ้าจะระเบิดอารมณ์ก็ระเบิด เรื่องท่าทีนั้นไม่ สำคัญแล้ว

เธอเลยพูดออกมาตรง ๆ ว่า “พ่อก็รู้ว่าการยอมรับของพ่อ สำหรับฉันมันคืออะไร แล้วทำไมพ่อต้องใช้คำพูดแบบนี้มากระ ต้นฉันด้วย? ถ้าฉันไม่สนใจพ่อจริง ๆ ช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาฉันจะ โทรกลับมาหาบ่อย ๆ แล้วหวังทุกคืนวันว่าพ่อจะยกโทษให้ฉัน ทําไมกัน?”

การชงชาของพ่อหัวชะงักไปเล็กน้อย

หลายปีมานี้ หัวเหยา โทรกลับมาบ่อยจริง ๆ แต่ทุกครั้ง นอกจากว่าหลานชายจะอยู่และเขาได้ยินเสียงหลานเท่านั้น ไม่อย่างนั้น พ่อหัวก็จะไม่พูดคุยกับเธอเลย

การปฏิเสธที่จะสื่อสารแบบนี้ ทำให้เป็นการปิดกั้นทางที่หัว เหยาคิดจะคลี่คลายความสัมพันธ์ระหว่างสองพ่อลูกโดยสิ้นเชิง

หัวเหยาเองก็หมดหนทางจริง ๆ เพราะงั้นวันนี้ เธอเลยเลือกที่ จะมาคุยต่อหน้า

พ่อหัววางมือจากการชงชา ก่อนจะเงยหน้ามองเธอ

สีหน้าที่จริงจังและเคร่งขรึม ซึ่งช่วงหลายปีนี้หัวเหยาไม่ได้เห็น

เธอตกอยู่ในภวังค์ไปชั่วครู่ ราวกับว่าเวลาได้ย้อนกลับไปเมื่อ หลายปีก่อน ที่พ่อของเธอนั่งอยู่ตรงนั้น แล้วคอยสั่งสอนเธอด้วย สีหน้าจริงจัง

ซึ่งภาพแบบนั้นก็ไม่ได้เกิดขึ้นมานานแล้ว

เพราะช่วงที่เกิดสงครามเย็น พ่อหัวไม่เคยมาสั่งสอนเธอแบบ

นั้นอีกเลย

แค่คำพูดสักค้ายังไม่อยากพูดกับเธอ แล้วจะมาสั่งสอนอะไร

เธอได้ล่ะ?

ขอบตาของเธอร้อนขึ้นเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะได้ยินพ่อหัวพูด ด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบว่า “ในเมื่อแกอยากจะถามฉัน งั้นฉันก็จะ ตอบให้

หัวเหยาพยักหน้าหลายที “พ่อพูดมาเลย”

น้ำเสียงของ พ่อหัวเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม แต่ก็ฟังออกว่าเขากำลังจริงจัง

“ฉันไม่เคยเห็นด้วยเรื่องแกกับจี๋หลินยวน เขาเป็นคนของตระ กูลจิ้นภูมิหลังของตระกูลจิ้น เป็นแบบไหน ฉันเชื่อว่าแกก็รู้ดี”

“เหยาเหยาบนโลกใบนี้ มีความมืดและความวุ่นวายมากเกิน ไป มันเป็นสิ่งที่แกไม่เคยสัมผัสมาก่อน และแกเองก็ไม่อาจจะ จินตนาการ ฉันไม่ต้องการให้แกเข้าไปพัวพันกับการต่อสู้ที่มืด มิดเหล่านั้น”

“ถ้าอยู่ที่เมืองจีน ไม่ว่าแกจะแต่งงานกับใคร หรือจะไม่ แต่งงานไปตลอดชีวิต ฉันหัวตงเซ็งยังไงก็เลี้ยงแกได้ตลอด แต่ แกก็ยังจะไปแต่งงานกับเขา ตามเขาไปประเทศ F แกเคยย้อน กลับมาคิดเรื่องนี้บ้างไหม?

“ในอนาคตถ้าสมมติแกถูกคนอื่นรังแก หรือถ้าเจออันตราย ถ้าเขาทําให้แกเสียใจทีหลัง แกจะมีทางให้ถอยกลับไหม ทางที่ จะถอยกลับของแกมันอยู่ที่ไหน?”

“เหยาเหยาการแต่งงานคือเรื่องใหญ่ในชีวิตคนเรา ฉันอยาก ให้แกรอบคอบกว่านี้ แต่ฉันรู้ดีว่าตอนนี้ต่อให้พูดอะไรไปมันก็ ไม่มีประโยชน์แล้ว

“แกตัดสินใจอย่างเด็ดขาดที่จะตามเขาไป พอเป็นแบบนี้ ฉันก็ หมดค่าจะพูด ก็หวังแค่ว่าแกจะมีความสุขกับการแต่งงาน! ต่อไป ในอนาคตตอนที่ฉันไม่อยู่ ก็หวังว่าแกจะไม่เสียใจกับทางที่แก เลือกก็แล้วกัน”

หลังจากที่หัวเหยาฟังจบ เธอก็นั่งอยู่ตรงนั้นอย่างมึนงง
ราวกับว่าหัวใจของเธอได้รับการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

หัวตงเซิ่งไม่ได้พูดอะไรต่อ คำพูดเหล่านี้ เขาเก็บเอาไว้ใน ใจมาเป็นเวลานาน จริง ๆ ก็อยากจะพูดออกไปนานแล้ว

พอตอนนี้ได้พูดออกมา ก็รู้สึกผ่อนคลายเป็นธรรมดา

เพราะงั้น พอเขาพูดจบ เขาก็ลงมือชงชาต่อ

ทันใดนั้น หัวเหยาก็พุ่งเข้ามากอดเขา

เธอพูดพร้อมกับเสียงที่สั่นเครือว่า “พ่อ..

ร่างกายของ หัวตงเซ็งแข็งทื่อ

กี่ปีมาแล้ว?

หลังจากที่ลูกสาวเริ่มโต กี่ปีแล้วที่เธอไม่ได้กอดเขาแบบนี้?

แม่ของหัวเหยานั้นจากไปเร็ว หลายปีมานี้ หัวตงเชิงต้องเป็น ทั้งพ่อและแม่ เลี้ยงดูสองพี่น้องคู่นี้มาจนโต

ในความคิดเขา หัวเหยาคืออัญมณีชิ้นหนึ่งในมือ ขอแค่ให้เธอมีความสุข ไม่ว่าเธอจะทำอะไร ตราบใดที่มันไม่ เป็นอันตราย เขาก็พร้อมจะยอมเสมอ

เพราะงั้น ต่อให้เขาไม่เห็นด้วยเรื่องที่เธอจะเข้าวงการบันเทิง ในตอนแรก แต่เพราะเธอชอบการแสดง สุดท้ายเขาก็ยอมให้ เธอเข้า

ลงทุนจนสุดทางในการเปิดบริษัทบันเทิง สร้างแพลตฟอร์มวิดีโอต่าง ๆ เพื่อคุ้มกันเธอ

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ไม่ว่าลมหรือฝนจะแรงแค่ไหน เขาก็ ไม่เคยปล่อยให้เธอเปียกเลย

แต่หัวเหยาเองก็ประพฤติตัวดีอยู่เสมอ

แม้บางครั้งจะเอาแต่ใจตัวเองไปบ้าง แต่ก็จะมีขอบเขตตลอด ไม่เคยไม่มีเหตุผลเลย

แต่ทั้งหมดนี้ ก็พังทลายลง ตั้งแต่ที่จี้หลินยวนเข้ามา เธอตกหลุมรักคนที่ทำให้พ่อของเธอ หมดหนทางที่จะรับมือ และเข้าใจได้

เป็นโลกอีกใบหนึ่งที่ทั้งวุ่นวายและห่างไกล เขาส่งคนไปตรวจ สอบจี้หลินยวน รู้ว่าช่วงหลายปีที่ผ่านมาเขาผ่านอะไรมาบ้าง แล้วยังรู้สึกว่าเขาไม่ใช่เด็กยากจนที่เคยไล่ตามจีบหัวเหยาคน

และด้วยเหตุนี้เอง ทำให้มันยิ่งดูน่าเป็นห่วงมากขึ้นไปอีก

หัวตงเพิ่งใช้ชีวิตอยู่บนโลกนี้มาหลายสิบปี ทำให้หัวชื่อกรุ๊ป เติบโตขึ้นมากับมือ ระหว่างทางผ่านความยากลำบากมานับไม่ ถ้วน

เขาจะไม่เข้าใจได้อย่างไรว่าการเป็นลูกชายนอกสมรสของ ตระกูลจิ้น ฐานะของจี้หลินยวนหมายถึงอะไร?

ในฐานะพ่อ เขาไม่ชอบจี้หลินยวน และยิ่งไม่ชอบพลังอำนาจที่อยู่เบื้องหลังเขาด้วย

แม้ว่านักธุรกิจจะอยากได้กำไรสูง ๆ รวมถึงมีด้านมืดในการ ทําธุรกิจ แต่ก็มักจะดำเนินการตามกฎและข้อบังคับอยู่

แต่ตระกูลจิ้นไม่เหมือนกัน

เท่าที่เขารู้ ตระกูลจิ้นมีธุรกิจผิดกฎหมายมากมายอยู่ใน ประเทศ F และแถบจินซาน มือของพวกเขาเปื้อนเลือดและเต็ม ไปด้วยความมืด พวกที่ทำธุรกิจแบบสุจริตไม่มีทางมองออกได้ และยิ่งไม่มีทางเข้าร่วมได้ด้วย

เพราะงั้นเขาก็เลยต่อต้านการคบกันของหัวเหยาและจี๋หลิน

ยวน

แต่ตอนนี้ เรื่องทั้งหมดที่พูด ก็ดูเหมือนจะสายเกินไปแล้ว

พอคิดได้แบบนี้ หัวตงเชิงก็ถอนหายใจออกมาหนึ่งที

เขาเอื้อมมือออกไปตบหลังลูกสาวเบา ๆ ก่อนจะกระซิบว่า “ก่อนที่แม่จะจากไป พ่อสัญญาไว้แล้ว ว่าจะดูแลพวกลูก สองพี่น้องอย่างดี โดยเฉพาะลูก”

“แต่ในความเป็นจริง พ่อก็ทำไม่ได้ พ่อไม่สามารถ เปลี่ยนแปลงมุมมองความรักของลูกได้”