บทที่ 744 ทุกขลาภ

ลุงโอวได้ยนแล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย

เขายื่นมือออกไปรับจดหมายมา

หลินเยว่เอ๋อร์นั่งอยู่ไม่ไกลจากเขา ดังนั้นเธอจึงยึดคอเล็กน้อย และมองเห็นชื่อบนซองจดหมาย

ตัวอักษรใหญ่ๆ สามตัวเขียนไว้อย่างชัดเจน ผู้รับคือกู้ซือ

เฉียน

กู้ซือเฉียน?

ที่แท้นี่คือชื่อของเขางั้นเหรอ?

หลินเยว่เอ๋อร์แอบรู้สึกว่าชื่อนี้ค่อนข้างคุ้นหู เหมือนสมัยตอนที่ อยู่ในประเทศและเหมือนจะได้เห็นที่ไหนมาก่อน แต่กลับคิดไม่ ออก

เมื่อเห็นว่าหลังจากได้รับจดหมายแล้วลุงโอวก็โบกมือให้ พนักงานรักษาความปลอดภัยให้เขาลงไปแล้ว จึงหันศีรษะแล้ว พูดกับหลินเยว่เอ๋อร์ “ผมมีธุระนิดหน่อย เชิญคุณหลินตาม สบาย”

หลินเยว่เอ๋อร์พยักหน้าแล้วลุงโอวก็หันหลังแล้วเดินออกไป

หลังจากเขาออกไป หลินเยว่เอ๋อร์จึงได้แอบหยิบโทรศัพท์มือ ถือที่ลุงโอวให้คนเตรียมไว้ในห้องก่อนหน้านี้ ให้เธอใช้ชั่วคราวเธอจึงใส่ชื่อกู้ซื้อเฉียนในแถบค้นหาของเบราว์เซอร์ เมื่อใส่ชื่อเข้าไปก็มีข่าวโชว์ออกมามืดฟ้ามัวดิน

ทั้งหมดเป็นข่าวเกี่ยวกับสถานะของกู้ซื้อเนียน

ในฐานะลูกนอกกฎหมายของตระกูล ลูกชายคนที่สามของ ฉางให้ถูกพูดถึงในต่างประเทศมาโดยตลอด

การต่อสู้ระหว่างเขากับพี่ชายอีกสองคน ยิ่งถูกทุกคนมองว่า เป็นเหมือนละครฉากต่อสู้ฉากใหญ่ในตระกูลผู้มั่งมี ดังนั้นบน อินเทอร์เน็ตจึงมีข่าวของเขาอยู่จำนวนมาก

แน่นอนว่าข่าวเหล่านั้นมีทั้งจริงและไม่จริง นี่เรียกว่าเป็นความ คิดต่าง

แต่เรื่องพวกนี้สําหรับหลินเยว่เอ๋อร์แล้วมันไม่สำคัญเลย

ที่สำคัญที่สุดคือกู้ซือเฉียน ลูกชายคนที่สามของตระกูล เธอ

รู้จัก!

ไม่แปลกใจเลยที่ก่อนหน้านี้พอได้ยินชื่อนี้ทีไรก็รู้สึกคุ้นหูแบบ นี้ทุกที ที่แท้ก็เขานี่เอง!

กล่าวได้ว่าหลินเยว่เอ๋อร์มีชื่อเสียงมากพอสมควรในประเทศ

พ่อของเธอ หลินกั๋วต้ง เป็นนักธุรกิจในอุตสาหกรรมวัสดุ ก่อสร้าง จากการเก็งกําไรและเส้นสาย เขาได้พัฒนาไปจนถึง เมืองหลวง และก่อร่างสร้างตัวอย่างมั่นคง และถือได้ว่าเป็น ตัวอย่างนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จคนหนึ่ง
ในเมืองหลวงมีตระกูลผู้มั่งมีมากมาย แม้ตระกูลหลินจะพัฒนา มาไกลแล้ว แต่ในโลกที่เต็มไปด้วยควาหรูหรามั่งมีจึงไม่ สามารถจะพูดได้ว่าพวกเขาเป็นตระกูลที่มั่งคั่ง

แต่ถึงแม้จะบอกว่าไม่ใช่แต่ก็ใกล้เคียงมากๆ ได้ยินว่ามีความ สัมพันธ์ใกล้ชิดกับตระกูลใหญ่หลายตระกูล

สถานะลูกนอกสมรสของกู้ซื้อเฉียนก็ถูกลือไปทั่วเมืองหลวง ดนตระกูลหลินย่อมรู้เรื่องนี้ดี

หลินเยว่เอ๋อ ไม่เคยคิดมาก่อนว่า ข่าวที่บอกว่าคุณชายสาม

นั้นดุร้ายและหน้าตาน่าเกลียด แท้จริงแล้วจะหล่อได้ถึงขนาดนี้

แต่นั่นคือตระกูลกู้เชียวนะ ถึงแม้เขาจะเป็นลูกนอกสมรส แต่ ได้ยินว่าแม่ของเขาก็มาจากตระกูลที่มีชื่อเสียงเช่นเดียวกัน

แน่นอนว่าฉางไม่เป็นฝ่ายหลอกให้เธอตกหลุมรักและให้

กำเนิดเขา ดังนั้นหากจะนับ เขาก็ไม่ถือว่าเป็นลูกนอกกฎหมาย

เสียทีเดียว

ยิ่งกว่านั้นทุกคนต่างก็รู้ว่าลูกชายคนโตและคนรองของตระกูล กู้เป็นพวกไม่เอาถ่านมาตลอด

ไม่อย่างนั้น ฉางไห่คงไม่เรียกลูกชายคนที่สามที่ไม่เคยจะได้ รับการเหลียวแลจากตนให้กลับมาจากต่างประเทศในระหว่างที่ เกิดการแก่งแย่งชิงดีกันระหว่างตระกูลกับตระกูล

ไม่ใช่เพราะความสามารถของคุณชายใหญ่และคุณชายรอง แห่งตระกูลที่ไม่สามารถรองรับเรือใหญ่ของตระกูลกู้ได้เลย
มีเพียงลูกชายคนที่สามนี้ที่ฉลาดเป็นกรด ฝีมือยอดเยี่ยม สไตล์และความสามารถส่วนตัวของเขา อย่าว่าแต่พี่น้องพ่อ เดียวกันสองคนนั้น แม้แต่พ่อของเขาเองก็เทียบไม่ติด

คนในเมืองหลวงต่างคาดเดาว่ากุญแจประตูแห่งตระกูลนี้จะ ตกอยู่ในมือของใคร

แน่นอนว่าเสียงที่ดังที่สุดคือกู้ซื้อเฉียน

ท้ายที่สุดทุกคนไม่ได้โง่ ถึงแม้ว่าคุณชายใหญ่และคุณชาย รองจะเกิดมาพร้อมกับสถานะที่เหมาะสมกว่า แต่นี่มันยุคสมัย ไหนแล้ว มักจะบอกว่าไม่ว่าพระเอกจะมาจากไหน ทุกอย่างขึ้นอยู่ กับความแข็งแกร่ง

ขอเพียงเป็นผู้ที่มีความสามารถนำพาหัวซื้อกรุ๊ปไปได้ไกลกว่า เดิม

และผู้ที่มีเข้มแข็งกว่าเท่านั้นที่จะต่อกรกระแสโจมตีจากตระกูล

อื่นๆ ได้

ก่อนหน้านี้ตระกูลกับตระกูลนั้นต่อสู้กันอย่างดุเดือด ในใจ ทุกคนรู้ดี หากไม่ใช่เพราะคุณชายสามกลับประเทศเป็นการ ชั่วคราวและอาศัยเพียงแค่ไอ้ซื่อบื้อสองคนนั้น ตระกูลกู้คงถูก ตระกูลลู่เล่นงานจนต้องออกจากตระกูลใหญ่ไปแล้ว

เมื่อเป็นเช่นนี้กู้ซือเฉียนจึงไม่เป็นเพียงที่กล่าวขวัญถึงอย่างมา ในเมืองหลวง หากแต่ยังคงเป็นที่เคารพมากๆ ในหมู่พนักงาน ของบริษัท
นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมพี่ชายทั้งสองจึงได้จงเกลียดจงชังเขา

แต่ที่คนพวกนั้นพูดล้วนเป็นเรื่องจริง ตนเองไม่มีความ สามารถแบบนั้นจริงๆ ดังนั้นพวกเขาจะเกลียดมันอยู่ในใจแต่ก็ ไม่อาจจะพูดอะไรออกมาได้

นี่คือด้านที่สุดยอดของกู้ซื้อเฉียน

เมื่อคิดถึงตรงนี้ หลินเยว่เอ๋อร์รู้สึกแค่เพียงว่าในใจของเธอ ร้อนวาบ

จู่ ๆ เธอก็เกิดความคิดที่แสนจะกล้าหาญ

ถึงแม้จะเป็นเพียงความคิดจะสำเร็จหรือไม่นั้นก็ยังไม่รู้ แต่ใจ เธอกลับเต้นแรงเหมือนกลอง

เธอกลืนน้ำลายแล้วมองดูอาหารอันวิจิตรตระการตามากมาย

ที่อยู่ตรงหน้าเธอ จิตใจของเธอก็สว่างขึ้นในทันใด

เธอเก็บโทรศัพท์มือถือและหยิบตะเกียบขึ้นมาอีกครั้ง

เธอบรรจงคีบอาหารจำนวนหนึ่ง ใส่ในชามเปล่า จากนั้นก็ตัก น้ำซุป จากนั้นก็เรียกสาวใช้ให้หยิบถาดมาใส่อาหารและเดิน ออกไปด้านนอกพร้อมกัน

ปราสาทนั้นใหญ่มาก ตึกที่เธออยู่กับตึกที่กู้ซื้อเฉียนอยู่นั้นไม่

ได้เชื่อมถึงกัน

เมื่อเดินไปได้ครู่หนึ่งก็เดินมาถึงที่ที่เขาอยู่

หลินเยว่เอ๋อ พยายามอย่างมากที่จะระงับความตื่นเต้นแล้วถือถาดอาหารเดินเข้าไป

เมื่อถึงส่วนที่ซือเจียนอาศัยอยู่นั้นหรูหราและใหญ่กว่าส่วนที่ เธออาศัยอยู่มาก

สามารถเรียกได้ว่าตกแต่งด้วยทั้งเงินและทองก็ได้ นี่ต้องรวยขนาดไหนถึงจะตกแต่งบ้านแบบนี้ได้

หลินเยว่เอ๋อร์รู้สึกตื่นเต้นแต่ก็พยายามจะควบคุมอย่างเต็มที่ เธอถือถาดและพบคนรับใช้แล้วถาม: “สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าตอน นี้คุณกู้อยู่ไหนเหรอคะ?”

เรื่องที่หลินเยว่เอ๋อร์ถูกซื้อมานั้นมีเพียงลุงโอวที่รู้

ส่วนคนอื่นๆ ในปราสาทนั้นไม่รู้เรื่อง ดังนั้นจึงคิดว่าเธอคือผู้ หญิงของกู้อเนียน

เมื่อเห็นเธอจึงรีบทำความเคารพและหยุดทุกอย่างที่ทำอยู่

แล้วยืนอยู่ด้านข้างและตอบ: “อยู่ห้องหนังสือข้างบนค่ะ

หลินเยว่เอ๋อ พยักหน้า

และพอใจเป็นอย่างมากกับทัศนคติของสาวใช้ที่มีต่อเธอ

มีความรู้สึกอิ่มเอิบอิ่มเอิบในใจ

ถึงแม้ว่าภายในประเทศ ตระกูลหลินจะถือเป็นตระกูลที่ร่ำรวย มีพี่เลี้ยงและสาวใช้ แต่คุณภาพนั้นเทียบกับที่นี่ไม่ได้เลย

หลินเยว่เอ๋อร์ยิ่งรู้สึกมากขึ้นทุกทีว่า นี่อาจจะเป็นความโชคดี บนความโชคร้าย มันอาจจะเปลี่ยนชีวิตของตัวเองเลยก็เป็นได้
เมื่อคิดตรงนี้เธอจึงถือถาดอาหารและยึดตัวตรงแล้วเดินไป ห้องหนังสือที่ชั้นบน

สาวใช้มองดูด้านหลังของเธอและเปิดปากของเธอ พยายาม จะหยุดเธอ โดยไม่รู้ตัว

แต่เมื่อคิดถึงสถานะของเธอจึงได้หุบปากไปด้วยความลำบาก

ใจ

ช่างเถอะ สุดท้ายแล้วเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่คุณชายพากลับ มา เมื่อก่อนคุณชายเพียงแค่บอกพวกเธอไม่ให้เข้าห้องหนังสือ แต่ไม่เคยสั่งว่าไม่ให้คุณผู้หญิงคนนี้เข้าไป

ไม่แน่ว่าคุณชายเป็นคนบอกให้เธอมาเองก็ได้นะ

เมื่อคิดแบบนี้สาวใช้คนนั้นจึงไม่ได้ออกปากห้ามแล้วหันกลับ ไปทํางานของตนเองต่อไป

แต่การที่เธอไม่ห้าม ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีใครห้าม

ลุงโอวเพิ่งส่งจดหมายที่ส่งมาให้กู้ซื้อเฉียน เขาเห็นหลินเยว่เอ๋ อร์ถือถาดอาหารในมือและเดินวนไปวนมาทั่วโถงทางเดิน