บทที่ 25 ช่วยเธอ

คนของตระกูลจิ่ง แล้วก็มีคนที่อยากจะหนีอย่างเฉินหย่งต่ำ รวมด้วย สุดท้ายก็ถูกกักตัวไว้

งานเลี้ยงก็ได้จบไปอย่างช่วยไม่ได้ คนในงานเลี้ยงนั้นได้ ถูกสถานการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะหันทันทำเอางงไปหมด แต่ละคนเต็มไปด้วยความสงสัย

แต่ว่ามีลู่จิ่งเซินอยู่ในงาน ทุกคนนั้นไม่กล้าที่จะถามอะไร มาก

ทำได้แค่คาดเตากันไปเอง ลู่จิงเซินเป็นใคร?

นั้นเป็นคนที่จะสานต่อสู่ชื่อกรุ๊ป เป็นชายที่ในมือได้กำ ความเป็นอยู่ของการตลาดหวาเซี่ย

พูดออกไปได้อย่างเว่อร์ๆได้เลยว่า ผู้ชายแบบนี้ ถ้าอยาก จะแต่งกับเจ้าหญิงก็เป็นไปได้

อีกอย่างตระกูลลู่ กับ กู้, กวน, เฟิงสามตระกูลนี้ได้ถูก เรียกว่าเป็นตระกูลใหญ่ ตระกูลแบบนี้นั้นการแต่งงานน้อย มากที่จะตัดสินใจกันเอง ส่วนมากนั้นเป็นการแต่งงานเพื่อผล ประโยชน์
ตระกูลสู่จะยอมให้คนที่เก่งของตระกูลตัวเอง มาแต่งงาน

กับผู้หญิงธรรมดาได้ยังไง?

ทุกคนนั้นได้เริ่มพูดคุยกันขึ้น

คนที่ทำธุรกิจมานาน ได้ตกใจกับเรื่องเมื่อกี้เสร็จ ในใจนั้น

ก็ได้มีความคิดของตัวเอง

ปัจจุบันนั้น ผู้ชายต้องมีเจ้าชู้อะไรกันบ้าง ต่อให้เป็นฐานะ อย่างลู่จึงเซินก็ไม่มีข้อยกเว้น

เขาไม่เคยมีเรื่องอื้อฉาวมาก่อน ส่วนเรื่องที่บอกว่าเขาไม่ ชอบผู้หญิงนั้น

ความเป็นจริงแล้ว เขาก็แค่ไม่เจอคนที่ซอบเท่านั้น

เมื่อได้เจอคนที่ชอบแล้ว แน่นอนว่าถ้าเอาไว้บนมือก็กลัวที่ จะตก อมอยู่ในปากก็กลัวที่จะละลาย ดีกับเธอมากๆ แต่ว่าดีกับเธอเป็นเรื่องหนึ่ง แต่งเข้าบ้านนั้นเป็นอีกเรื่อง

ยังไงซะผู้คนนั้นไม่เคยที่จะได้ยินมาก่อนว่า ลู่จิ่งเซิน แต่งงานแล้ว ตระกูลลู่ได้เปลี่ยนคุณนายแล้ว

แต่จึงหนิงก็ถึงว่าโชคดี ต่อให้ไม่มีโอกาสได้เข้าตระกูลู่ แต่ว่าได้อยู่ข้างกายลู่จิ่งเซินเป็นช่วงเวลาสั้นๆ นั้น ก็เป็น ความอิจฉาของคนอื่นที่ไม่รู้ว่าต้องทำดีกีขาติถึงจะได้แบบนี้

ในใจของคนมากมายได้เดากันไปเอง และอีกด้าน ลู่วิ่งเซินไม่มีอารมณ์ที่จะมาสนใจความคิดของคนพวกนั้น

จึงหนิงถูกคนวางยา นี่เขารู้ก็ตอนที่รับตัวเธอได้

และก็เพราะแบบนี้ เขาถึงได้ไม่ได้รีบเอาเรื่องตระกูลจิ่งกับ เฉินหย่งตำมาลงโทษ

ยังไงซะมีคนที่ต้องรีบช่วยก่อน

ภายในห้องเพรสซิเดนสูทที่ตกแต่งอย่างหรูหรา ลู่จิ่งเซิน ได้วางคนลงบนเตียง หันหลังไปเตรียมตัวที่จะเอาผ้าขนหนู

ให้เธอ

แต่ชายเสื้อนั้นได้ถูกมือที่ขาวจับไว้

ใบหน้าที่อ่อนล้าของจิ่งหนิงมองไปที่เขา ใบหน้านั้นแทบ จะไม่มีเส้นเลือดอะไรเลย ได้เปิดปากเล็กน้อย

“ฉันอยากดื่มน้ำ”

เธอนั้นยังออกเสียงไม่ได้เหมือนเดิม แต่ว่ารูปปากนั้นลู่วิ่ง

เซินมองออก

“รอก่อน”

ตอนที่กลับมา ในมือนั้นได้มีผ้าขนหนูอุ่น แล้วก็น้ำอุ่นหนึ่ง

แก้ว

เขาได้เดินไปที่หัวเตียงแล้วก็นั่งลง ประคองจึงหนิงลุกขึ้น ป้อนน้ำให้เธอดื่มไปครึ่งแก้ว แล้วก็เอาผ้าขนหนูอุ่นเช็ดหน้าของเธอ

จึงหนิงนั้นถูกความร้อนที่ผ้าขนหนูทำให้ใจนั้นคันเล็กน้อย ราวกับว่าได้มีแมลงเป็น หมื่นเป็นพันตัวมาไต่ตามตัวเธอ ทร มานมากๆ

เธอดิ้นรนไปสักพัก ลู่จิ่งเซินถึงหยุด ก็ได้เห็นระหว่างคิ้ว ของเธอนั้นได้ขมวดเข้าหากันเล็กน้อย แววตาที่ใสราวกับ หยอดน้ำได้มองมาที่ตัวเอง จากนั้นก็ได้หลับตาลง เหมือนว่า ได้ดิ้นรนจากความทรมานบางอย่าง

เสื้อผ้าบนร่างกายนั้นได้ยุ่งเพราะการดิ้นรน ชุดเดรส กระโปรงยาวเกาะอกสีดำได้เริ่มเปิดออก ก็ได้เริ่มมีอะไร แสดงออกมา

เส้นเลือดสีแดงนั้นได้ชัดออกมาตั้งแต่หน้าอกจนลามมา ถึงต้นคอ แล้วก็ลามไปถึงหลังหู สุดท้ายก็ลามไปยังใบหน้า ในความซีดนั้นก็ได้กลายเป็นภาพที่เริ่มยั่วยวนขึ้น

เส้นผมนั้นเป็นเพราะทรมานก็ได้เปียกเหงื่อ แล้วก็ได้ติดไป ตามหน้าผาก นั้นเป็นภาพที่งดงามอย่างไม่รู้ว่าจะบรรยาย ออกมายังไง

ลู่จิงเซินได้มองเธอ ลมหายใจได้หนักขึ้น สายตานั้นได้นิ่ง ลงเล็กหน่อย

เขายื่นมือ แล้วไปเช็ดเหงื่อของเธอเบาๆ พูดเสียงเข้มว่า“สิ่งหนึ่ง พวกเราเป็นสามีภรรยา เธอมีสิทธิ์ที่จะขออะไรฉัน

ก็ได้”

แต่ว่าหญิงสาวที่อยู่บนเตียงนั้นเหมือนไม่ได้ยิน

เธอนั้นทรมานจนขดตัว สองมือกอดตัวเอง ถึงขั้นเอาหน้า ซุกเข้าไป เหมือนว่าจะยืมการกระทำนี้มาควบคุมตัวเอง ให้ ตัวเองนั้นไม่ต้องวู่วามแล้วทำอะไรออกไป

ลู่จิงเซินชมวดคิ้ว ยื่นมือไปแตะที่หน้าผากของเธอ

ผิวได้ร้อนมาก

นัยน์ตาของเขาได้เข้มลง พูดเสียงเข้มว่า “เธอแน่ใจนะว่า จะไม่ให้ฉันช่วย?”

จึงหนิงสายหน้า จากนั้น อยู่ๆ ก็ยกหน้าขึ้น เปิดปากพูด พูดแบบไม่มีเสียงว่า “ฉันอยากเจอหมอ”

ลู่จิงเซินมองรูปปากของเธอ ไม่พูดอะไร

จึ่งหนิงก็ไม่รู้ว่าเขานั้นตูออกไหม แต่ว่าเธอไม่มีเรี่ยวแรง มากพอที่จะทำอย่างอื่น ทำได้เพียงก้มหน้ามุดลงไป ทำตัว เหมือนว่าได้ป้องกันตัวแล้วขดตัวเหมือนกับกุ้ง ถ้าเกิดสังเกต ดีๆ ก็ยังสามารถที่จะมองเห็นว่าร่างกายที่ผอมบางนั้นได้สั่น

เธอนั้นพยายามที่จะอดทนอย่างสุดชีวิต

สู่จึงเซินไม่รู้ว่าเวลานี้คงหัวเราะหรือว่าร้องไห้ดี
เขานั่งข้างเตียง มองเธอสักพัก ไม่นาน ก็ได้ออกมา

เสียงนั้นไม่รู้ว่า ขาตัวเองหรือว่าสงสารตัวเอง จากนั้นเขาก็ ลุกขึ้น เอาผ้าห่มมาห่มร่างของจิ่งหนิง จากนั้นก็ได้ก้าวออก

ไปข้างนอก

ไม่นานหมอก็มาถึง

เหมือนว่าลู่จิงเซินออกไปไม่นาน หมอผู้หญิงที่ใส่ชุด ไปรเวทคนหนึ่งก็ได้เดินตามซูมูเข้ามา

เวลาแบบนี้ แน่นอนว่าซูมู่คงจะไปหาคนที่โรงพยาบาลมา ไม่ได้ โชคดีที่คฤหาสน์บ้านลู่มีหมอประจำตระกูลอยู่ เขาก็ เลยได้โทรไปทางนั้นทันที แล้วก็ได้รีบมา ใช้เวลาไม่เกินสิบ นาที

จึงหนิงได้ขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มไหมอ่อน รู้สึกถึงมือนั้นได้จับ เธอไว้ก็ได้กระชากกลับโดยสัญชาตญาณ

หมอหญิงได้เห็น ก็พูดออกมาอย่างอ่อนโยนว่า “คุณจิ่ง ไม่ ต้องกลัวค่ะ ฉันเป็นหมอ มาดูอาการให้คุณค่ะ”

ได้ยินที่เธอพูดออกมา จิ่งหนิงถึงได้ปลดการระวังตัว ปล่อยให้เธอมาจับมือของตัวเอง

จากนั้นผ้าห่มก็ถูกดึงออก เดิมเธอก็โดนวางยา ตัวได้ร้อน ไปหมด แล้วก็ยังมีผ้าห่มมาห่มอีก ก็ต้องมีออกเหงื่อมากอยู่ แล้ว ทั้งตัวเหมือนว่าจะเปียกไปหมด
หมอหญิงขมวดคิ้ว พูดออกมาอย่างไม่พอใจว่า “เหตุการณ์แบบนี้ทำไมยังให้เธอห่มผ้าอีก? เดี๋ยวจะไม่สบาย ได้นะคะ”

ลู่จิ่งเซินที่ยืนอยู่ข้างๆ หนังตาก็กระตุก ใบหน้าไม่มีสีหน้า อะไร

หมอหญิงนั้นไม่ได้สังเกตสีหน้าของเขา ก็ได้ตรวจอาการ ให้เธออย่างตั้งใจจนเสร็จ จากนั้นก็ได้เอาเข็มฉีดยาออกมา ฉีดยาให้เธอ

จึ่งหนิงนั้นได้ให้เธอฉีดยาอย่างว่าง่าย

ซูมู่กลับรู้สึกว่าสถานการณ์นั้นไม่ค่อยปกติเท่าไหร่

เขานั้นได้มองลู่จิงเซินด้วยความสงสัย ในใจคิดเขานั้นพึ่ง ออกไปแค่สิบนาที ทำไมเจ้านายของตัวเองนั้นอยู่ๆ ก็อารมณ์ ไม่ดีแล้วล่ะ?

อ่า! คงยังโมโหคนของตระกูลจิ่งแล้วก็ไอ่สวะเฉินหย่งตำ แน่ๆ!

ยังไงซะคืนนี้เขากล้าที่จะทำแบบนี้กับจึ่งหนิง ถ้าเป็นผู้ชาย คนอื่นก็คงปล่อยไปไม่ได้แน่ๆ!

ซูม่รู้ดีว่าตัวเองนั้นความรู้สึกไว ในใจนั้นได้เดาว่าเจ้านาย ของตัวเองนั้นจะจัดการกับเรื่องนี้แบบไหน แล้วก็ได้คิดหาวิธี ที่จะช่วยให้คุณนายในอนาคตของตนนั้นเอาคืนพวกนั้น
อีกด้าน หมอนั้นได้ฉีดยาให้วิ่งหนึ่งเรียบร้อย

เธอได้หันไปพูดกับลูก จิงเซิน “ยาถอนนั้นได้ฉีดเข้าไปแล้ว แต่ว่ายังต้องใช้เวลาอีกหนึ่งชั่วโมงถึงจะดีขึ้น ช่วงนี้คุณอยู่ เป็นเพื่อนเธอก่อน ถ้าเกิดยังไม่สบายตัวอีกนั้นก็ให้เธอนั้นแช่ น้ำเย็น เดียวสักพักก็ดีขึ้นแล้วค่ะ”

ลู่จิ่งเซินก็ยังคงสีหน้าไร้ความรู้สึกเหมือนเดิม ท่าทางนั้น ได้เย็นชามาก ปากกลับพูดว่า “เธอทำไมยังออกเสียงไม่ ได้?”