วิวาห์หวาน นายซาตาน ที่รักของฉัน

บทที่ 703 สัตว์ประหลาด



บทที่ 703 สัตว์ประหลาด

รักแท้ไม่อาจเสื่อมสลายไปตามการเปลี่ยนผันของกาลเวลา แต่เป็นเหมือนเหยือกเหล้าใบหนึ่ง

เวลาสามารถเพิ่มเพียงความเข้มข้นและระดับความลึกเท่านั้น แต่จะไม่เปลี่ยนแก่นแท้ว่านั่นคือเหยือกเหล้าอยู่วันยังค่ำ

ย้อนกลับไปตอนแรกเริ่ม ตอนเธอแต่งงานกับลู่วิ่งเซน ครึ่ง หนึ่งเธอถูกบีบบังคับแต่อีกครึ่งหนึ่งก็ยินยอมด้วยเช่นกัน

ในเวลานั้น เธอไม่เคยคิดมาก่อน ว่าเราสองคนจะมาได้ไกล ขนาดนี้

จนถึงตอนนี้ หลังจากที่อยู่กับเขามานาน โดยที่ไม่ทันตั้งตัว

เวลาก็ผ่านมานานขนาดนี้แล้ว

มุมปากของเธอค่อย ๆ ยกขึ้นยิ้มกว้าง มองเขา และพูดอย่าง จริงจังว่า “ฉันก็ด้วย คิดถึงเธอทุก ๆ ชั่วโมง ทุก ๆ นาทีเลย”

ประโยคนี้ ทำให้ฝ่ายชายมีความสุขที่สุด รอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าที่หล่อเหลานั้น เพียงครู่เดียวก็ลึกขึ้น ทันใด

มุมปากของเขายิ้ม และในที่สุดก็กลายเป็นรอยยิ้มกว้างอย่าง

มีความสุข

“อีกสามวันจะกลับมาใช่ไหม?”
“อืม”

“เมื่อถึงเวลานั้นผมจะไปรับคุณที่สนามบินเอง”

“โอเค” จิ่งหนึ่งหยุด และเตือนอย่างระมัดระวัง อย่าไปเร็วนัก ล่ะ กะเวลา ให้เหมาะสมก็พอแล้ว แล้วก็ระมัดระวังด้วยเวลาขับ รถ”

ลู่วิ่งเป็นพยักหน้า และทั้งสองก็พลอดรัก ในวิดีโอครู่หนึ่ง เขาก็ เดินทางมาถึงบริษัท จากนั้นพวกเขาก็ส่งจูบบอกลากัน

หลังจากวางสายวิดีโอ อาหารเช้าก็เย็นซะแล้ว

จิ่งหนึ่งแทบอยากจะติดตามดูเขาทุกขณะ ใครจะดูแลเรื่อง อาหารการกินให้เขา

ดังนั้น หลังจากที่กันคุยไปครึ่งชั่วโมง อาหารที่เพิ่งกินไปไม่กี่

ค่า ตอนนี้กลับมากินต่ออีกครั้ง อาหารก็เย็นชืดหมดแล้ว

เธอไม่ชอบกินทิ้งกินขว้าง ดังนั้นจึงช่วยไม่ได้ หยิบข้าวกลับไป ให้ห้องอาหารอุ่นให้ใหม่อีกครั้ง

หลังจากกินอาหารเรียบร้อยแล้ว ทั้งสองก็กลับไปพักผ่อนที่

ห้อง

หลังจากซ้อมมาหนึ่งวันเต็มจิ้งหนึ่งรู้สึกเหนื่อยล้า อาบน้ำเสร็จ เล่นมือถือสักพัก เธอก็ผล็อยหลับไป

วันรุ่งขึ้น ก็ยังเป็นวันฝึกเต็มวันเหมือนเดิม แต่ที่ต่างคือ ตอนเวลาบ่าย ๆ ใกล้ค่ำ เธอออกไปข้างนอก ถือโอกาสน่างานที่เธอต้องทําในการมาครั้งนี้มาจัดการให้ เรียบร้อย

อาจเป็นเพราะโดนปฏิเสธไปเมื่อวาน วันนี้ Bob ไม่ได้มา ยุ่มย่ามพยายามจะตีสนิทอีกเลย

เขากำลังดำเนินการตามขั้นตอนเพื่อจะส่งมอบกุญแจให้พวก เธอ แต่เมื่อมองไปที่ไม่หนาน สายตาของเธอก็ยังคงเต็มไปด้วย ความคับข้องใจและไม่เต็มใจอยู่

ไม่หนานแสร้งทำเป็นเพิกเฉย

จิ่งหนิงกลั้นขำไว้ไม่อยู่

หลังจากการฝึกเสร็จ จึงหนิงรู้สึกว่าสภาพในตอนนี้ถูก ปรับปรุงจนพอใช้ได้แล้ว แม้ว่ายังไม่สามารถเทียบกับช่วงที่ รุ่งโรจน์ของเธอครั้งก่อนได้อย่างสมบูรณ์ แต่อย่างน้อยก็ไม่มี ปัญหาที่จะชนะเกมนี้

ดังนั้น ในคืนนั้น หลังจากที่เธอและไม่หนานกลับมาที่โรงแรม พวกเธอก็พักผ่อนอย่างวางใจ

แค่รอเวลาให้ถึงช่วงบ่ายของวันถัดไปเพื่อจะตรงไปที่สนาม

กีฬา

เป็นคืนที่นอนหลับฝันดี เธอหลับยาวจนกระทั่งเช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากที่วิ่งหนิงตื่นขึ้น เธอก็ตรงไปยังสถานที่แข่งขันกับโม่หนาน
Flying เป็นงานแข่งรถประจำปีที่ใหญ่ที่สุดและได้รับการ ยอมรับมากที่สุดในวงการธุรกิจการแข่งรถ และยังเป็นการ แข่งขันที่มีชื่อเสียงโด่งดังที่สุดอีกด้วย

คนที่มาที่นี่เพื่อเข้าร่วมการแข่งขัน โดยพื้นฐานแล้วคือบุคคล ชั้นนำในแวดวงนี้

เป็นเพราะเหตุนี้เอง จึงได้เป็นขวัญใจจากผู้ชมประเทศต่าง ๆ ที่ชื่นชอบการแข่งรถ

การแข่งขันจะมีทั้งหมดสองประเภท

หนึ่งคือทีมตัวแทน อีกหนึ่งคือประเภทบุคคล

จิ้งหนึ่งไม่มีทีม ดังนั้นเธอจึงเป็นประเภทบุคคล

ทุกคนเมื่อได้ยินชื่อนี้ครั้งแรก ก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอเป็นใคร

เพราะว่า ชื่อนี้ไม่เคยปรากฏบนสนามแข่งมาก่อน ฟังแล้วก็ เหมือนจะเป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ดังนั้น ทุกคนจึงคิดว่าเป็น นักแข่งหน้าใหม่ที่ไม่เคยได้ยินชื่อเสียงเรียงนามมาก่อน

จนกระทั่งเธอปรากฏตัวออกมา ก็ทำให้คนทั้งสนามตกตะลึง

ไปตาม ๆ กัน

ว้าว! ช่างเป็นสาวภาคตะวันออกที่งดงามอะไรเช่นนี้

สถานะนักแสดงเมื่อก่อนของจิ้งหนิงจริง ๆ แล้วอยู่แต่ใน แวดวงจีนเท่านั้น ประกอบกับเธอใช้เวลาถ่ายทําไม่นานนัก ใช้ เวลาเพียงหนึ่งปีครึ่งเท่านั้น และที่มีไม่ได้ถ่ายทำอีกสองเรื่อง
ดังนั้น ความนิยมของเธอจึงจำกัดอยู่ในวงแคบ และผู้คนที่นี่ก็ ไม่รู้จักเธอเช่นกัน

เมื่อเห็นเธอ ก็คิดเพียงว่าผู้หญิงคนนี้สวยมาก เต็มไปด้วยออ ร่า ดูไปดูมาเธอดูไม่เหมือนคนที่เพิ่งเข้ามาใหม่เลย

เมื่อก่อนเธอเคยเข้าร่วมการแข่งขันภายใต้ชื่อ Seven ตาม คำร้องขอของกู้ซือเฉียน เธอจึงสวมหน้ากากไว้ ดังนั้นแม้ว่าจะมี เรื่องเล่าที่ถูกเล่าลือมากมายเกี่ยวกับเธอในโลกของการแข่งรถ แต่อันที่จริง แทบไม่มีใครเห็นตัวจริงของเธอเลย

ด้วยเหตุผลนี้ เมื่อวิ่งหนึ่งปรากฏตัว จึงไม่มีใครรู้จักเธอ

โม่หนานยังคงติดตามเธอ โดยทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยของเธอ เมื่อถึงเวลาขึ้นรถ ไม่หนานก็ต้องตามเธอขึ้นไปบนรถด้วย

โชคดีที่ไม่หนานเคยเรียนการแข่งรถมาก่อน และเนื่องจาก เธอมีพื้นฐานที่ดีในด้านศิลปะการต่อสู้ ดังนั้นการทำสิ่งเหล่านี้ จึง ค่อนข้างง่ายสำหรับเธอ

การแข่งขันแบ่งออกเป็นสามกลุ่ม ทุกคนจะได้แข่งกันทั้งหมด สามกลุ่มด้วยกัน ต้องชนะและกำจัดคนที่อ่อนแอที่สุดออก และ สองกลุ่มสุดท้ายจะถูกคัดเลือกให้เข้าสู่ช่วงสุดท้ายคือ PK

ในสามกลุ่มแรก จิ่งหนิงชนะโดยไม่มีข้อสงสัย คนอื่น ๆ ชนะสามต่อสอง อย่างไรก็ตามผู้เล่นที่มาที่นี่เพื่อเข้า ร่วมแข่งขัน โดยพื้นฐานแล้วมีระดับเท่า ๆ กัน
ความสามารถในการชนะสองในสามเกม นั้นน่าทึ่งอยู่แล้ว

แต่จึงหนิงชนะทั้งสามเกม และบดขยี้คู่ต่อสู้โดยตรง

หลังจบการแข่งขัน หลังจากลงจากรถ คู่ต่อสู้ดูตกตะลึงอย่าง มาก สงสัยว่าสิ่งที่ตัวเองเห็นเมื่อครูไม่ใช่ผู้เล่น แต่เป็นสัตว์ ประหลาด

วิ่งหนึ่งยิ้มอย่างเขินอาย และพูดว่ามันเป็นโชค ความจริงเขา ทําได้ยอดเยี่ยมแล้ว

ฝ่ายตรงข้าม ”

ทําหน้าเฉยเมย

โชคก็บ้าแล้ว!

แต่จะทำอย่างไรได้ นี่คือการแข่งขัน แพ้ก็คือแพ้

แพ้แล้วก็ต้องยอมรับมัน ดังนั้นจึงหนิงคว้าตั๋วการแข่งขันรอบ

ชิงชนะเลิศไปได้สำเร็จ

อีกคนที่เข้าสู่รอบชิงชนะเลิศกับเธอคือเก๋อเซอเลี่ย เขาเป็นคนชาวอินโดนีเซีย จึงหนึ่งได้ดูเขาแข่งเมื่อครู่ เขาโหด มาก แต่ยังแย่กว่าเธออยู่เล็กน้อย

ถึงจะเป็นเช่นนั้น ไม่หนานก็อดไม่ได้ที่จะวิตกกังวลแทนเธอ

การแข่งขันรอบชิงชนะเลิศจัดขึ้นตอนเย็น ช่วงเวลาก่อนหน้า นั้นเป็นเวลาที่ผู้เล่นทั้งสองจะได้พักผ่อนอย่างเต็มที่
จึงหนังพาไม่หนานมานั่งในห้องรับรอง ในหัวก็คิดแต่เรื่อง การแข่งเย็นวันนี้ ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงดังโวยวายมาจาก ข้างนอก

เธอเลิกคิ้ว แปลกใจเล็กน้อย

ให้โม่หนานออกไปดู ไม่นาน ไม่หนานก็เข้ามา

เมื่อเห็นว่าสีหน้าของเธอลำบากใจที่จะพูด จึงหนึ่งก็เลิกคิ้ว ขึ้นเป็นสัญญาณบอกให้เธอพูด เธอก็พูดว่า “พูดไปคุณคงไม่เชื่อ แน่ ๆทายสิว่าฉันเพิ่งเห็นใคร?”

จิ่งหนึ่งส่ายหัว “เธอเป็นคนเห็น แล้วฉันจะรู้ได้อย่างไร?”

โม่หนานถอนหายใจ “ฉันเห็นผู้เล่นที่ชื่อเก๋อเซอเลยตอนนี้เขา กำลังโต้เถียงกับผู้จัดอยู่ โดยบอกว่าเขาจะไม่แข่งกับผู้หญิง ผู้ หญิงไม่สามารถแข่งขันกับผู้ชายได้ เป็นการดูถูกกฎของการ แข่งขัน ”

“ในฐานะที่เขาเป็นผู้ชายระดับสูง เขาอยากจะมาโต้แย้งกับผู้ หญิง ดังนั้นเขาจึงขอให้ผู้จัดงานหาวิธี ที่จะเปลี่ยนผู้เล่นหรือให้ แข่งขันกันใหม่”

จึงหนิงผงะ แล้วก็หัวเราะขึ้นมา

“เปลี่ยนผู้เล่น? เขาบอกหรือเปล่าว่าจะเปลี่ยนใคร

โม่หนานหน้าเป็นนัยว่าคุณรู้คำตอบอยู่แก่ใจ

“ใครก็รู้ แน่นอนว่าเปลี่ยนคุณ
ขณะที่เธอพูด เธอลูบหน้าผากของเธอด้วยอาการปวดหัว

“นี่มันก็9102 ปีมาแล้ว ทำไมเรื่องน่าขันอย่างความคิดที่ว่า ผู้ชายต้องเป็นใหญ่กว่าผู้หญิงถึงยังมีอยู่นะ แถมยังเรียกว่าตัว เองคือชายหนุ่มผู้สูงศักดิ์อีก ทุเรศ


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ