วิวาห์หวาน นายซาตาน ที่รักของฉัน

บทที่ 350 เส้นตายของเธอ



บทที่ 350 เส้นตายของเธอ

จิ่งหนิงเคยอ่านเจอข้อความหนึ่งจากในหนังสือ

ทุกสิ่งในโลก เมื่อคุณตัดความเป็นไปไม่ได้ออกไปแล้ว ส่วนที่ เหลือ ไม่ว่าจะเชื่อได้ยากสักแค่ไหน แต่นั่นก็คือความจริงที่หลีก เลี่ยงไม่ได้

ดังนั้น ฆาตกรที่แท้จริง ต้องเป็นเธอเท่านั้น!

แต่จึงหนิงก็ไม่เข้าใจว่า เหตุใดจึงเสี่ยวหย่าจึงใช้ช่วงเวลา สำคัญแบบนี้ ลงมือทำร้ายเด็กโดยไม่สนอะไรทั้งนั้น

แต่วิ่งหนึ่งรู้ดีว่า ว่านอกจากเธอแล้ว ก็ไม่มีใครที่คิดร้ายต่อ อานอานอีก

ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าเธอจําไม่ผิด ตอนที่อานอานเห็นจิ้งเสี่ยวหย่า เธอก็มีสีหน้าไม่ค่อยสู้ดี จากนั้นเธอก็บอกว่าอยากไปเข้าห้องน้ำ

สุดท้าย เรื่องทั้งหมดนี้ จึงมีความเป็นไปได้อย่างมากที่จะเป็น

ฝีมือของเธอ

อันที่จริงจิ้งหนึ่งไม่ได้สนใจเลยว่า จึงเสี่ยวหย่าได้ทำอะไรกับ

เธอมาบ้าง

เพราะสุดท้ายแล้ว ระหว่างพวกเธอก็เป็นแค่เรื่องความแค้น ของผู้ใหญ่ แก้แค้นกันไปแก้แค้นกันมา ต่างคนต่างยึดมั่นใน จุดยืนของตนเอง ไม่มีใครถูกหรือผิด
แต่อายอานนั้นแตกต่างออกไป

เธอเป็นเพียงแค่เด็ก ซึ่งเสี่ยวหย่ากลับมีจิตใจโหดเหี้ยมถึง ขนาดกล้าลงมือทำร้ายเด็กตัวเล็กๆ เรื่องนี้เธอไม่มีมีวันยอม กวนเวเฟยมองหิ่งหนึ่งด้วยสายตาสับสน

“ถ้าอย่างนั้นคุณจะทำอย่างไร? ถ้าจิ้งเสี่ยวหย่าเป็นคนทำ เรื่องนี้จริงๆ คุณตาจะต้องปกป้องเธออย่างแน่นอน ถึงแม้ว่าวันนี้ จะเป็นงานเลี้ยงวันเกิด แต่ที่จริงมันถูกใช้เพื่อประกาศตัวตนของ จึงเสี่ยวหย่า และประกาศเรื่องของเธอกับเล็ก การรวมเป็นทอง แผ่นเดียวกันของตระกูลกวนและตระกูล คุณตาไม่มีทางยอมให้ ใครฉีกหน้าเธออย่างแน่นอน

จิ่งหนิง ม

“จริงเหรอ? ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง…ก็คงทําได้แค่ถอดหน้ากาก จอมปลอมของเธอออก ไม่ต้องให้ใครได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข อีกต่อไป”

กวนเสว่เฟยถึงกับผงะ

“คุณคิดที่จะเปิดโปงความจริงเหรอ?”

จึงหนึ่งแสยะยิ้มและพูดขึ้นว่า “ฉันรับได้ทุกอย่าง ยกเว้น เพียงอย่างเดียว อย่ามายุ่งกับคนรอบข้างฉัน นี่คือเส้นตายของ ฉัน แต่น่าเสียดายที่ จึงเสี่ยวหย่าได้ก้าวข้ามเส้นนั้นมาแล้ว ดัง นั้นวันนี้ฉันไม่สนว่าเธอจะแต่งงานกับตระกูล หรือจะเรื่องอะไร ก็ตาม ฉันไม่มีทางปล่อยเธอไว้แน่
“แต่…คุณบอกเองไม่ใช่เหรอว่า คุณตาไม่มีทางเชื่อ แน่นอน?

“จะเชื่อหรือไม่ก็เป็นเรื่องของเขา ฉันเพียงแค่ทำในสิ่งที่ฉัน จําเป็นต้องทํา”

กวนเสวีเฟยขมวดคิ้วมั่น ซึ่งหนึ่งเห็นท่าทางสับสนของเธอ จึง ยิ้มและพูดขึ้นว่า “คุณไม่ต้องคิดมาก คำพูดของฉันและคำพูด ของคุณ ให้ผลลัพธ์ที่ไม่เหมือนกัน อีกอย่างถ้าไม่ถึงขีดสุดจริงๆ ฉันคงไม่ทำแบบนี้ เพราะอย่างไรแล้ว ฉันก็ไม่อยากให้นายท่าน ใหญ่กวนต้องมาเจอเรื่องกระทบกระเทือนจิตใจแบบนี้ในช่วง บั้นปลายของชีวิต”

หลังจากที่เธอพูดจบ ก็หมุนตัวเดินออกไป ในสายตาตกตะลึง

องกวนเสวีเฟย

ขณะเดียวกัน ณ ห้องโถงชั้นล่าง

หลังจากได้รับการตรวจและรักษาของแพทย์ อาการของอาน อานก็ดีขึ้นมาก

แขกที่มาร่วมงานคนอื่นๆ ต่างก็ได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นในเมื่อ ตอนเย็น ทั้งหมดจึงมารวมตัวกันอย่างอยากรู้อยากเห็น

ตอนแรกก็เป็นเพียงงานเลี้ยงวันเกิดอยู่ดีๆ ไม่มีใครคาดคิดว่า จะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

ทุกคนต่างอยากรู้ว่าใครคือฆาตกรตัวจริง ดังนั้น ในเวลานี้ นอกเหนือจากคนของตระกูลลู่แล้ว คนของตระกูลกวนก็แทบไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

พ่อบ้านรีบรวบรวมภาพจากกล้องวงจรปิดอย่างรวดเร็ว ตาม คำสั่งของนายท่านใหญ่

จิ้งหนึ่งและกวนเสวีเฟย พากันลงมายังห้องโถงชั้นล่างพอดี

นายท่าน ใหญ่กวนสั่งให้พ่อบ้านส่งกล้องวงจรปิด ให้กับเลขา อยู่ด้านข้าง เลขาเดินเข้าไปหยิบคอมพิวเตอร์จากห้องทำงาน ออกมา อีกไม่นานก็จะได้เห็นภาพเหตุการณ์ในตอนนั้นแล้ว

ห้องโถงเงียบสนิท ไม่มีใครปริปากพูดอะไร

ทุกคนรอดูอย่างใจจดใจจ่อ เลขานําแฟลชไดรฟ์ที่ได้ทําการ บันทึกภาพจากกล้องวงจรปิด มาเสียบเข้ากับคอมพิวเทอร์

เนื่องจากเลขาได้ดึงเฉพาะภาพจากช่วงเวลาที่เกิดเหตุมา ดัง

นั้น ใช้เวลาเพียงไม่นานพวกเขาก็ได้เห็นภาพของเหตุการณ์ที่

เกิดขึ้น

กล้องวงจรปิดถูกถ่ายจากมุมด้านนอก บนหน้าจอ ปรากฏ ภาพของผีเสื้อตัวหนึ่งบินไปมาภายใต้แสงไฟสลัว

ไม่นานอ่านอ่านก็ปรากฏขึ้นมาในภาพ ใบหน้าของเธอดู ความสุข เธอกำลังวิ่งไล่จับเจ้าผีเสื้อออกไปด้านนอก

วิ่งไปได้เพียงไม่กี่ก้าว ผีเสื้อตัวนั้นก็หายไปเสียแล้ว

เด็กน้อยยืนนิ่ง และเกาหัวด้วยความฉงน หลังจากนั้นไม่นาน เมื่อเธอมองไม่เห็นผีเสื้อแล้ว ก็กำลังจะหมุนตัวกลับ
ในขณะนั้นเอง ไม่รู้ว่าเธอลื่นหรืออย่างไร ทันใดนั้นร่างของ เธอก็เสียหลัก ในขณะเดียวกัน ก็มีเงาสีดำยื่นออกมาจากความ มีด ดูคล้ายกับมือของคน ผลักเด็กน้อยตกลงน้ำไป

ทันทีหลังจากนั้น อานอ่านที่ตกลงไปในน้ำก็ตะโกนร้องขอ ความช่วยเหลือ ผู้คนก็ล้อมวงกันเข้ามามุงดู สุดท้ายจึงหนึ่ง แทรกตัวเข้ามาและกระโดดลงไปในน้ำ เพื่อพาตัวอ่านอ่านขึ้นมา

หลังจากวิดีโอเล่นจบ ทุกคนตกอยู่ในความเงียบ ลู่จิ้งเซินมีสีหน้าเคร่งเครียด สีหน้าของนายท่านใหญ่กวนและ นายหญิงหนก็ดูไม่ค่อยดี

มีคนกระซิบขึ้นว่า “กล้องวงจรปิดตัวนี้จับภาพไม่ได้เลย เห็น แค่เงาตะคุ่ม ใครจะไปดูออกว่าเป็นใคร? ”

“แต่ไม่ว่าอย่างไรก็สืบรู้แล้วว่า คุณหนูอ่านอาจถูกคนผลักตก

น้ำไป ไม่ใช่ลื่นลงไปเอง

“คนอะไรใจร้ายได้ขนาดนี้? ขนาดเด็กยังไม่เว้นเลยหรือ? ” “ใครจะไปรู้ล่ะ? บางทีอาจจะโกรธแค้นกันอยู่แล้วก็ได้!

ทุกคนแลกเปลี่ยนความเห็นกันอย่างเงียบๆ สีหน้าของนาย ท่าน ใหญ่กวนมืดมนราวกับก้นหม้อ

วันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของเขา แต่กลับเกิดเหตุการณ์แบบนี้ พื้นที่บ้านหลังเก่าของตระกูลกวน ไม่เพียงแต่ตระกูลเท่านั้นที่ไม่ พอใจ แต่ตัวเขาเองก็รู้สึกเสียหน้าเป็นอย่างมากเช่นกัน
หากเรื่องนี้ไม่ได้ทำการตรวจสอบอย่างชัดเจน อาจส่งผลกระ ทบต่อความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลกวนและตระกูลลู่เป็นอย่าง มากในอนาคต

ใครกันแน่ที่อำมหิตได้ขนาดนี้?

นายท่านใหญ่กวนทำหน้าตาเคร่งขรึม และกล่าวขึ้นด้วยน้ำ เสียงจริงจัง “เมื่อตอนเย็นที่อานอานจมน้ำ พวกคุณไปอยู่ ไหน? ”

แขกผู้หญิงคนหนึ่งพึมพำด้วยน้ำเสียงประชดประชัน: “นาย ท่านใหญ่กวนจะสืบสวนพวกเราหมดทุกคนเลยเหรอ?”

“พวกเราไม่เคยมีเรื่องบาดหมางใจอะไรกับคุณหนูอ่านอ่าน จะทําแบบนั้นกับเธอทำไม?”

“ใช่ๆ ยิ่งไปกว่านั้นใครๆก็รู้ว่า คุณหนูอานอ่านเป็นลูกสาวหัว แก้วหัวแหวนของตระกูล พวกเราทุกคนยังเทียบเธอไม่ติด แล้ว พวกเราจะทําร้ายเธอได้อย่างไร?”

กวนหมิงขมวดคิ้วเล็กน้อย และกระซิบกับนายท่านใหญ่กวน ว่า “พ่อครับ ตอนนั้นแขกเกือบทุกคนคนก็อยู่ในสวนหรือไม่ก็ ห้องโถงด้านหน้า แม้ว่าจะมีคนอยู่ใกล้สระว่ายน้ำ แต่ก็ไม่มีใคร เดินเข้าไปที่ประตูด้านหลังของห้องน้ำ คงไม่ใช่แขก ในที่นี้หรอก ครับ”

นายท่านใหญ่กวนรู้ดีว่า แขกที่มาที่นี่ในวันนี้ ล้วนเป็นบุคคลที่ ร่ำรวยและมีชาติตระกูล ทุกคนไม่มีแรงจูงใจในการทำร้ายอาน อานเลยแม้แต่น้อย
ทันใดนั้น จึงหนังพูดขึ้นว่า “ถ้ากล้องวงจรปิดจับภาพไม่ได้ก็ ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็ยังมีผีเสื้อตัวนั้นอยู่จริงไหมคะ? หนูไม่คิด ว่าผีเสื้อตัวนั้นเป็นของจริง ขอแค่ลองตรวจสอบดูว่าในห้องของ ใครมีผีเสื้ออยู่ ก็พิสูจน์ได้แล้วไม่ใช่หรือว่าคนนั้นเป็นฆาตกร?

ทุกคนตกตะลึงไปชั่วขณะ นายท่าน ใหญ่กวนขมวดคิ้ว และสั่ง เลขาของเขา “ลองเล่นวิดีโอดูอีกครั้ง ”

เลขาตอบรับอย่างรวดเร็ว หลังจากวิดีโอเล่นจบ จริงอย่างที่วิ่ง หนึ่งพูด แม้ว่าผีเสื้อตัวนั้นจะคล้ายกับของจริง แต่เมื่อสังเกตจาก ร่องรอยการบินหายของมัน ดูคล้ายกับของเล่นไฟฟ้าประเภทที่ สามารถควบคุมจากระยะไกลได้

ใครจะนำของเล่นแบบนี้มางานเลี้ยงวันเกิดด้วย?

นายท่านใหญ่กวนกล่าวอย่างเคร่งขรึม : “ผมต้องขอโทษทุก ท่านด้วย ถึงแม้ว่าผมจะรู้ดีว่าทุกท่าน ในที่นี้ ไม่มีเหตุจูงใจที่จะ ทําร้ายอานอาน แต่เพื่อความเป็นธรรมกับเด็ก ผมจึงต้องขอ รบกวนตรวจสอบสัมภาระที่ทุกท่านนำติดตัวมาด้วยครับ”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ