วิวาห์หวาน นายซาตาน ที่รักของฉัน

บทที่ 86 ความจริงถูกเปิดเผย



บทที่ 86 ความจริงถูกเปิดเผย

ซึ่งเสี่ยวหย่ายืนอยู่ตรงนั้น ก็ได้พูดอย่างได้ใจว่า “งาน ออกแบบชิ้นนั้นฉันได้พยายามไปเยอะมากกว่าจะวาดออก มา เพราะงั้นฉันจำได้ไม่มีวันลืม พี่ พี่ก็แค่เห็นผลงานของฉัน แล้วก็จําได้แค่เล็กน้อย แต่สุดท้ายก็เทียบไม่ได้กับคนที่วาด ออกมาเองกับมือ เพราะงั้นฉันเตือนให้พี่วางมือเถอะ พี่ไม่มี ทางที่จะวาดออกมาเหมือนฉัน

จิ้งหนึ่งยิ้มไปสักพัก “จริงเหรอ?”

“แน่นอน ไม่เชื่อพี่ถามผอ.ได้เลย

“ผอ.คะ เป็นแบบนั้นเหรอ?”

เงี่ยนซิวมองวิ่งหนึ่งด้วยความตกใจ สีหน้าที่เหมือน ว่ายากที่จะพูดออกมา

จึงเสี่ยวหย่ายังคิดว่าตัวเองนั้นได้พูดถูก จึงหนึ่งยังโง่นั้น ได้ลืมต้นฉบับงานออกแบบเมื่อห้าปีก่อนไปหมดตั้งนานแล้ว ไม่อย่างนั้นจะคิดถึงวิธีการวาดงานออกแบบออกมา วิธีที่ง่ ขนาดนี้มาจ่าเหรอ?

เพราะงั้น สีหน้าของผอ.ตอนนี้ ก็ต้องมองออกแล้วว่าวาดที่ เธอวาดมานั้น ไม่เหมือนภาพเหมือนห้าปีก่อนเลยแม้แต่นิด

คิดถึงตรงนี้ จึงเสี่ยวหย่าก็ได้ได้ใจอย่างห้ามไม่อยู่
จิ้งเซินพูดเสียงเรียบ ได้แล้ว ประกาศผลเถอะ! ผลงาน ของ ไตรเป็นของจริง

จิ้งเสี่ยวหย่า นอก รอฟังชื่อของตัวเอง

แต่ว่า……

กลับได้ยินกรรมการทั้งสามที่พูดเหมือนกันอย่างไม่ได้นัด

ว่า “จิ่งหนิง”

“อะไรนะ?”

ทุกคนได้พูดออกมาอย่างไม่น่าเชื่อ

เงี่ยนซิวได้พูดออกมาอย่างยากลำบากว่า “ใช่ได้ เปรียบเทียบกันดีๆ แล้ว ซึ่งหนึ่งได้วาดงานออกแบบออกมา ใกล้เคียงงานเมื่อห้าปีก่อนเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ ส่วนจิ้งเสี่ยว หย่า…….ไม่ถึงสี่สิบเปอร์เซ็นต์”

“ทําไมเป็นแบบนี้?”

จึงเสี่ยวหย่าได้พุ่งเข้าไปอย่างไม่อยากจะเชื่อ พุ่งไปหน้า

คอม

ตอนที่เห็นภาพทั้งสองถึงแม้ว่าจะเหมือนกัน แต่เป็นการ ออกแบบที่ไม่เหมือนกันเลยแม้แต่นิด ในหัวนั้นได้สับสนไป

หมด

ทําไมถึงเป็นแบบนี้?
สองภาพนี้ ไม่เหมือนกันเลยแม้แต่น้อย

นอกจากเป็นสีน้ำเงินขาวแล้ว ไม่ว่าจะเป็นแบบราย ละเอียด ไม่มีที่ไหนที่เหมือนกันเลย

เป็นไปได้ยังไง?

ในหัวเธอก็ได้มีความคิดอะไร

อยู่ๆ ก็คิดอะไรได้

หันไป มองจิ้งหนึ่งด้วยสายตายากที่จะเชื่อ

“เธอ เธอหลอกฉัน?”

จึงหนังหัวเราะอย่างเย็นชา

“ก็แค่การจับเต่าในบ่อเท่านั้นเอง ถ้าเธอไม่ได้มีความคิด ที่ไม่ดีขนาดนั้น ฉันก็หลอกเธอไม่ได้หรอก”

“เธอ! ”

เรื่องมาถึงตอนนี้แล้ว เงี่ยนซิวก็ไม่รู้จะพูดอะไรออกมา ก็ได้ประกาศออกมาว่า “การแข่งขันนี้ จึงหนิงชนะ ตรวจสอบ แล้วการวาดผลงานเดิมออกมาสองภาพนี้ต่างกันเกินไป เพราะงั้นสรุปได้ว่า งานออกแบบเมื่อห้าปีก่อนนั้น น่าจะเป็น งานออกแบบของจิ่งหนึ่ง ตอนนั้น………พวกเราเข้าใจเธอผิด ไป

พึ่งพูดจบ กรรมการคุมสอบทั้งสาม ก็ได้แสดงใบหน้าที่รู้สึกผิดออกมาพร้อมกัน

เพราะว่า ตอนนั้นเชื่อในสิ่งที่จึงเสี่ยวหย่าพูด ได้คิดกันว่า จิ่งหนึ่งเป็นคนขโมยผลงาน ก็ได้มีพวกเขาร่วมอยู่

หัวเหยา ใจจนแทบร้องไห้ออกมา

ได้วิ่งเข้ามากอดจิ้งหนึ่ง พูดอย่างดีใจว่า “หนิงหนึ่ง ฉันรู้ อยู่แล้ว เธอต้องช่วยตัวเองให้หลุดพ้นจากความอยุติธรรม ได้ เธอทําได้แล้ว เธอทําได้แล้วจริงๆ

จิ่งหนิง ม

เทียบกับหัวเหยาที่ดีใจขนาดนั้น เธอได้ใจเย็นไปมาก เรื่องบางเรื่อง ก็เหมือนกันการประทับตราไว้ในกระดูก

ล้างออกไม่ได้

เหมือนกับวันนี้ต่อให้เธอล้างความผิดของตนได้ แต่ความ เจ็บปวดที่เคยได้รับมา เสียใจ จะมีใครว่ารับผิดชอบล่ะ?

ลู่วิ่งเซินยืนขึ้น เดินไปที่เธอ

เรื่องที่เธอเคยเจอ ฉันเสียดายที่ไม่ได้อยู่ข้างเธอ แต่ฉัน สัญญา ต่อไปฉัน จะไม่ให้ใครมาใส่ร้ายเธอ ทำร้ายเธอ

จึงหนิงมองเขา

สายตาของชายหนุ่มได้หนักแน่นอ่อนโยน แล้วก็มีความ มั่นใจและหนักแน่นเต็มเปี่ยม
ในใจนั้นเหมือนว่าได้มีอะไรชนเข้าอย่างแรงไปที่หนึ่ง

ไต้หวั่นไหวในใจแบบยากที่จะพูดออกมา

เธอได้พยักหน้าอย่างแรง

หัวเหยาได้ออกมาทั้งน้ำตา

“พวกเธอ พวกเธอจะสาดอาหารหมาแบบนี้จะดีเหรอ? ฉัน ออกไปก่อนดีไหม ชอบรู้สึกว่าฉันอยู่ตรงกลางพวกเธอแล้ว บรรยากาศมันแปลกๆ ! “

เธอพูดจบ ก็จะออกไปจริง ซึ่งหนึ่งถูกเธอแหย่จนอดไม่ได้ที่

จะไม่ข่าออกมา

เวลาเดียวกัน ข้างๆ ก็ได้มีเสียงดังขึ้น

“เสี่ยวหย่า! เธอเป็นอะไรไป? เสี่ยวหย่า! ”

ทุกคนได้หันไปมอง เห็นว่าจึงเสี่ยวหย่าได้เป็นลมไปกับ พื้น มู่นั่นเจ๋อได้เข้าไปกอดเธอ ชุดกระโปรงสีขาวนั้น ก็ได้มี

เลือดสีแดงไหลออกมาตามขา

สีหน้าเธอได้เปลี่ยนทันที

“เหยาเหยา โทรศัพท์ เรียกรถพยาบาล! ”

จึงเสี่ยวหย่าได้ถูกส่งเข้าโรงพยาบาล

พอตรวจแล้ว ก็ผลว่าได้รับการกระทบกระเทือนทาง อารมณ์เยอะเกินไป ทำให้อารมณ์ควบคุมไม่ได้ ฟังไป
คนนั้นไม่ได้เป็นอะไรมาก ก็แค่กระทบกับครรภ์ ลูกใน

ท้อง….ไม่มีแล้ว

ตอนที่ได้ยินข่าวนี้ ก็เป็นคืนวันต่อมาแล้ว

ในใจของจิ้งหนึ่งไม่ได้มีความคิดอะไร ถึงแม้ว่าจึงเสี่ยว หย่าโมโหจนป่วยเพราะเธอ แต่คนที่ได้เริ่มเรื่องนี้นั้นไม่ใช่ เธอ

เธอได้ถอยให้แล้ว แต่ความเป็นจริงได้บอกเธอ การที่จะ ถอยให้ จะทำให้แค่ศัตรูนั้นหนักข้อยิ่งกว่าเดิม

เธอไม่ใช่หมูที่จะรอให้เดือด และก็ไม่ใช่แม่พระ ไม่ได้ใจ

กว้างถึงขั้นจะถอยให้ตลอด

เรื่องนี้ได้ถูกเธอมองข้ามไปอย่างรวดเร็ว

ไม่เพราะอย่างอื่น เธอยังเกินไป

ไม่ว่าจะเป็นวัฒนธรรมขิงฮุย หรือว่าอานหนึ่งนิ้วจี้ ก็มีเรื่อง มากมายต้องจัดการ

โดยเฉพาะคราวก่อนที่คุยตัวละครพวกนั้นกับเหยียนชื่อ หวา วันต่อมาเพราะว่าต้องแข่งกับนิ่งเสียวหย่า เธอเลยไม่มี เวลาไปหาผู้ช่วยของเหยียนซื่อหวา ช่วงบ่ายวันนั้นถึงแม้ว่า นัดคนได้ แต่แนวทางนั้นยังคุยไม่เรียบร้อย ต้องที่จะลงราย ละเอียดลึกกว่านี้ถึงจะได้

เพราะงั้น คืนนี้ เธอได้พาถังลั่วเหยาไปเอง นัดเหยียนชื่อหวาไปทานข้าวด้วยกัน

พอดีเลย วันนี้ลู่จึงเป็นก็ต้องไปดูงานที่เมืองข้างๆ บอกว่า วันนี้ไป คืน กลับ

เพราะงั้น ทั้งสองเหมือนว่าได้ตกลงกันแล้ว รอเขากลับมา ก็สามารถมารับเธอที่ร้านอาหารได้เลย ทั้งสองกลับบ้านด้วย น

ที่วิ่งหนึ่งมาแนะนำถังลั่วเหยาให้เหยียนซื้อหวา ต้องการที่ จะให้แสดงตัวละครของ (ตามหาฝัน) ที่จริงก็ไม่ใช่เพราะ ว่าอยากได้ส่วนตัวทั้งหมด

เป็นเพราะว่าเธอได้เห็นบทแล้ว รูปลักษณ์ของถังลั่วเหยา เหมาะกับตัวละครนั้นจริงๆ

เหยียนชื่อหวาสามารถที่จะโดดเด่นในหมู่ผู้กำกับได้ แน่นอนเขาต้องมีความสามารถที่ดีอยู่แล้ว

เลือกตัวละครอย่างดุเดือด เป็นข้อดีในหนึ่งในนั้น

ดินเนอร์คืนนี้ ถึงว่าพูดคุยได้

งให้ถังลั่วเหยาตีความตัวละครของเขาออกมาก่อน จิ่งหนิงๆ หนึ่งตรงนั้น เหยียนชื่อหราชอบมาก

เรื่องตัวละครนั้น ก็ได้พูดคุยได้ด้วยดี แต่แค่นอกจากค่าตัว ที่ได้กดจนต่ำกว่ามาตรฐานไปน้อยอย่างอื่นก็ไม่มีอะไร

แต่งหนัง สำหรับฐานะของถังลั่วเหยา ในตอนนี้ สามารถที่เอาบทนี้มาได้มันไม่ใช่เรียบง่ายแล้ว

ค่าตัวนั้นเป็นเรื่องชั่วคราว สามารถที่จะได้ข้อดีอย่างอื่น จากในหนังนั้นนั่นถึงจะเป็นแผนระยะยาว เพราะงั้นก็ได้ ตกลงแบบไม่ต้องคิดอะไร

ทั้งสามได้พูดคุยอย่างมีความสุขที่ห้องอาหาร พอใกล้ที่จะเลิกรา กระเป๋าของจิ้งหนึ่งก็ได้สั่น

เพราะว่ากลัวที่จะรบกวนเวลาอาหาร เพราะงั้นเธอถึงได้ เป็นระบบสั่น คืนนี้ถือว่าดื่มไปไม่มาก แต่ก็ได้เริ่มขึ้นขึ้นนิด หน่อย

จิ่งหนิงเอากระเป๋า ได้บอกกล่าวกับอีกฝ่าย แล้วก็ออกไป ห้องน้ำ

คิดไม่ถึงว่า พึ่งออกประตู ก็ได้เจอกับคนที่เธอไม่อยากจะ เจอที่สุด

“? จิ้งหนึ่ง เธอทําไมถึงมาอยู่ที่นี่?”

มหงเซียวกับเพื่อนของเธอหนึ่งคนได้เดินออกมาจากห้อง

ตรงข้าม ทั้งสองก็ได้เจอกันพอดี จึงหนึ่งมองเธออย่างเย็นชา ไม่ตอบ ก็ได้เดินไปที่ห้องน้ำ
“จิ้งหนิง! เธอหยุดเดี๋ยวนี้!!


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ