เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วจ้องมองไปที่ โทรศัพท์ด้วยสีหน้าซีดเผือด

เลขาฯของเขาเพิ่งกลับมาจากข้างนอกและ รายงานเขาด้วยความเคารพว่า “ประธานมู่ ประชุมคณะกรรมการจะเริ่มขึ้นในอีกสิบนาที

มู่ยั่นเจอนั่งนิ่งไม่ได้พูดอะไร

ผ่านไปหลายวินาทีจนกระทั่งในที่สุดเขาก็ พูดขึ้นว่า “โอเค ผมรู้แล้วคุณออกไปก่อน”

เลขาฯจึงพยักหน้าแล้วจากไป

มู่ยั่นเจ๋อหายใจเข้าลึกๆเพื่อระงับความขุ่น เคืองในใจเขา จากนั้นกดโทรศัพท์โทรออก

หลังจากเสียงในสายดังได้ไม่กี่ที ฝ่ายตรง ข้ามก็รับสายขึ้น จึงเสี่ยวหย่าพูดด้วยความ ประหลาดใจว่า “พี่เจ๋อคะ”

“ทําอะไรอยู่? ”

“ฉัน…. จิ่งเสี่ยวหย่านั่งอยู่ในโรงพยาบาล มองมาทางอานเฉียวแล้วพูดอย่างหวาดกลัวว่า “ฉันไม่ได้ทำอะไรอยู่ค่ะ อยู่ที่กองถ่ายไง”

“อยู่ที่กองถ่ายอย่างนั้นเหรอ? เหอะๆ มองดูแล้วคงไม่รู้สินะว่าในโลกออนไลน์เกิดอะไร ขึ้น? ”
เสี่ยวจะเล็กน้อย เธอรู้สึกกังวล

“โลกออนไลน์เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ? “เกิดอะไรขึ้นเหรอ เข้าไปดูผลงานตัวเอง แล้วกัน ! ”

มู่เจ๋อพูดจบก็วางสายไปอย่างดุเดือด

เสี่ยวหย่าถูกเขาตะคอกใส่จนหน้าซีด เธอตกตะลึงอยู่หลายวินาทีก่อนที่จะได้สติกลับ คืนมา แล้วรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูweibo

เธอพบว่ามีการวิพากษ์วิจารณ์มากมายบน อินเทอร์เน็ตเกี่ยวกับวิดีโอที่ถ่ายติดเธอ

ผลการค้นหาอันดับหนึ่ง อีกทั้งในพื้นที่ แสดงความคิดเห็นเต็มไปด้วยด่าทอเธอ สีหน้าของจิ่งเสี่ยวหย่าเปลี่ยนไปทันที เธอ

รีบกดดูวิดีโอจากนั้นก็โมโหอย่างสุดขีด

“สาระเลว!

“เป็นนางนั่นแน่ๆ!

เป็นแผนของจิ่งหนิงแน่นอน เธอยังว่าอยู่ ทําไมถึงดูแปลกๆ ตามปกติแล้วจิ่งหนิงจะมองมู่ ยั่นเจ๋อด้วยสายตาเยือกเย็น วันนี้ถึงได้ กระตือรือร้นแบบนี้?

จิ่งตั้งใจพูดคำเหล่านั้นออกมาเพื่อให้ เธอโมโห จากนั้นก็บอกให้คนแอบถ่ายคลิปนี้มาประจาน

หนังผู้หญิงร้ายกาจคนนี้!

จึงเสี่ยวหย่าตื่นตระหนกขึ้นมา เธอทำตัวไม่ ถูก เมื่อนึกได้ถึงน้ำเสียงอันโกรธของ ‘นเจอเมื่อ สักครู่เธอก็ยิ่งกระวนกระวาย

จากนั้นรีบโทรกลับไปยังเบอร์เดิม

ทันทีที่รับสายเธอก็รีบอธิบายว่า “พี่เจ๋อคะ เรื่องไม่ได้เป็นอย่างที่พี่เห็นนะ จิ่งหนิง! นี่เป็น แผนของเธอ ที่จริงไม่ได้เป็นอย่างที่ใน อินเทอร์เน็ตพูดกันนะคะ”

น้ำเสียงของมู่หั่นเจ๋อถามขึ้นอย่างเยือกเย็น ว่า แล้วฝ่ามือที่ตบลงไปนั้น คุณหมายถึงว่าเธอ เดินมาให้คุณตบอย่างนั้นเหรอ?

จิ่งเสี่ยวหย่า “.………….

“พี่เจ๋อคะ พี่ต้องเชื่อฉันนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะ ตบเธอแต่เธอมายั่วโมโหฉันก่อน ฉัน มันแค่เป็น อารมณ์ชั่ววูบ…….

จิ้งเสี่ยวหย่าทนไม่ได้อีกต่อไป เธอร้องไห้ สะอึกสะอื้นพูดว่า “ทำไมถึงทำเกินไปขนาดนี้

นะ! จะวางแผนจัดการฉันก็ช่างเถอะทําไมต้อง ทําให้เรื่องราวใหญ่โตแบบนี้ด้วย เธอรู้อยู่แก่ใจ ว่าการที่ฉันพยายามในครั้งนี้มีมันสำคัญขนาด ไหน”

ขณะเดียวกันคุณหมอก็เดินเข้ามาแล้วพูดกับเธอว่า “จิ่งเสี่ยวหย่า เชิญใส่ยา”

ปูนเจ๋อได้ยินเสียงนั้นก็ถามขึ้นด้วยความ สงสัยว่า “อยู่ที่ไหน? ”

“ฉัน” จึงเสี่ยวหม่าลังเลอยู่ชั่วครู่ แต่เธอก็ ไม่ได้พูดอะไรออกมา

อานเฉียวที่นั่งอยู่ข้างๆทนไม่ได้อีกต่อไป รีบเข้ามาคว้าโทรศัพท์มือถือไปแล้วพูดด้วยความ โมโหว่า “คุณชายมู่ คุณได้แต่โทษพี่จึงเสี่ยวหย่า ไม่เคยรู้เลยว่าเธอถูกผู้หญิงใจร้ายคนนั้นตบจน เป็นสภาพแบบนี้ก็เพราะคุณ!

“ฉันจะบอกกับคุณให้ก็ได้ตอนนี้พวกเราอยู่ ที่โรงพยาบาล พี่เสี่ยวหย่าถูกตบไปสองที่ยังไม่ เท่าไหร่ แต่ยังถูกเตะอีกด้วย คุณหมอบอกว่าพี่จึง เสี่ยวหย่ามีอาการของกระดูกซี่โครงร้าว ถ้าไม่รีบ มารักษาให้ทันเวลาอาจจะมีผลในระยะยาว ก็ได้

“อานเฉียว พูดอะไรกัน”

จิ่งเสี่ยวหย่ารีบคว้าโทรศัพท์มือถือกลับคืน มา เธอพูดด้วยท่าทางกังวลว่า “พี่เจ๋อคะ ฉันไม่ เป็นไร พี่ไม่ต้องเป็นห่วง พี่จิ่งหนิงเธอ……..เธอค่อน ข้างจะเป็นคนแข็งแกร่งแบบนี้ตลอดมาอยู่แล้ว เธอไม่ได้ตั้งทําฉันหรอก”

จึงเสี่ยวหย่าและอานเฉียวกลั้นหายใจรอคำ

ตอบจากเขา
ผ่านไปครู่หนึ่ง เขาหายใจเข้าลึกๆจากนั้น น้ำเสียงก็ค่อนข้างอ่อนลง

คณบาดเจ็บเหรอ?

จึงเสี่ยวหย่าสายหัว ” แค่บาดเจ็บเล็กๆ น้อยๆค่ะ ไม่ได้ร้ายแรงอะไร”

“ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาลไหนผมจะไปหา

จิ่งเสี่ยวหย่ากัดฟันแล้วพูดออกมาว่า “พี่เจ๋อ คะ ทําอย่างนี้จะรบกวนเวลางานคุณหรือเปล่า?

“ไม่หรอก บอกที่อยู่ผมมา

“ถ้าอย่างนั้น…….ก็ได้ค่ะ”

หลังจากวางสายลง จิ่งเสี่ยวหย่าก็รีบส่ง ตำแหน่งให้แก่เขา

อานเฉียวมองไปที่ใบหน้าของเธอแล้วพูด ว่า “เมื่อคุณชาย รู้ว่าคุณได้รับบาดเจ็บก็รีบมา เลย แสดงว่าเขาแคร์มากจริงๆ”

จิ่งเสี่ยวหย่าพยักหน้า “แน่นอนอยู่แล้ว”

บัดนี้เธอจึงได้รู้สึกวางใจขึ้นมาบ้าง

ไม่ว่าจิ่งหนึ่งจะใช้แผนการอะไรในการ จัดการกับเธอ แต่พี่เจ๋อก็ยังรักเธออยู่ดี

ไม่อย่างนั้นเมื่อเขาได้ยินว่าเธอบาดเจ็บจะ รีบทิ้งงานมาโรงพยาบาลได้ยังไง?
พี่เจ๋อเป็นห่วงเธอนี่เป็นเรื่องที่ไม่ต้องสงสัย เมื่อคิดได้ดังนั้นจึงจึงเสี่ยวหย่าก็ไม่ได้ตื่น ตระหนกเหมือนเมื่อสักครู่ เธอเดินไปให้พยาบาล

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง มู่หั่นเจ๋อก็มาถึงโรง พยาบาล

ยังมีกง ที่มากับเขาด้วย

คลิปที่ถูกเผยแพร่ทางอินเทอร์เน็ตนั้นเธอ ได้ดูมันแล้ว

และได้กําชับคนให้ไปจัดการโดยไม่นึกถึง ค่าใช้จ่ายทั้งหมด ที่สำคัญคือต้องลบผลการ ค้นหายอดนิยมออกไป

แม้เธอจะรู้อยู่แก่ใจว่านี่ก็ผ่านไปกว่าครึ่งวัน แล้ว ในจุดนี้เกรงว่าจะไม่สามารถควบคุมได้อีก ต่อไป การลบผลการค้นหายอดนิยมออกไปนั้น เกรงว่าจะไม่ได้ผลเท่าไหร่

แต่อย่างน้อยก็ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย

กง พยายามปลอบใจตัวเอง จากนั้นมอง ไปทางจิ่งเสี่ยวหย่า แล้วรีบเดินหน้าเข้ามามองดู เธอ ถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงว่า “เป็นยังไงบ้าง ไม่เป็นอะไรมากใช่ไหม? ”

จึ่งเสี่ยวหย่ากัดริมฝีปากแล้วส่ายหัว เธอมองมายัง ยั่นเจ่อที่อยู่ด้านหลังถงซูด้วยดวงตาที่อ่อนแอใกล้จะร้องไห้

“พี่เจ๋อตะฉันขอโทษ ฉันไม่ควรจะทําให้คุณ เดือดร้อน”

สีหน้าของมู่หั่นเจ๋อไม่ดีนัก

เรื่องในวันนี้เกินกว่าที่เขาจะคาดคิดเอาไว้ เขาคิดไม่ถึงจริงๆว่าจิ่งเสี่ยวหย่าจะหุนหัน พลันแล่นถึงขนาดลงไม้ลงมือในกองถ่าย

ลงมือก็ลงมือไป แต่กลับถูกคนถ่ายไว้ได้

ท้ายที่สุดแล้วไม่มีผลดีอะไรกับเธอเลย

ช่างโง่เง่าเสียจริงๆ!

ลึกๆในใจแล้วเขาโมโหมาก แต่เมื่อมองเห็น ท่าทางที่อ่อนแอของ งเสี่ยวหย่า เขาจึงไม่อาจ ระบายมันออกไปได้ ทำได้เพียงระงับความโกรธ เอาไว้ในใจแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า “เล่า ให้ผมฟังหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ พูดให้ ละเอียด! ”

ดังนั้นจึงจึงเสี่ยวหย่าและอานเฉียวก็ผลัด กันอธิบายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในกองถ่ายให้เขา

แน่นอนว่าเรื่องราวโดยมากเป็นความจริง แต่เธอก็ใส่รายละเอียดเล็กๆเข้าไปเพื่อให้ตัวเองดู ดีขึ้น

เมื่อพูดจบแล้วจึงเสี่ยวหย่าก็หยิบกระดาษ