วิวาห์หวาน นายซาตาน ที่รักของฉัน

บทที่ 492 เธอเหมาะสมตรงไหน



บทที่ 492 เธอเหมาะสมตรงไหน

เห็นได้ชัดเจนว่าเป็นการยั่วโมโห

มีสีหน้ามืดครึ้มขึ้นมาทันที “เพิ่ง คุณหมายความว่ายังไง หรอ?”

เฟิงยักไหล่เล็กน้อย “ความหมายก็คืออย่างที่นายได้ยินนั่น แหละ”

ถังลั่วเหยาสัมผัสได้ถึงรัศมีอาฆาตของทั้งสองคนอย่างอ่อน ไหว เลยแอบตำหนิในใจเงียบๆ

เพิ่งทำคิดทำอะไรอยู่หรอ?

เธอไม่คิดมาก รีบเดินเข้ามาขัดจังหวะพวกเขาสองคน โดย การยิ้มและพูดว่า : “คุณชายรองเฟิง คุณช่างหยอกเล่นเก่งจัง เลยนะคะ ฉันกับยี่กำหนดหมั้นหมายกันแล้ว แล้วจะเป็นอย่างที่ คุณพูดแบบนั้นได้ยังไง เองก็เหมือนกัน คุณชายรองเองแค่พูด หยอกเล่นกับคุณเอง คิดไม่ถึงว่าคุณจะคิดจริงจัง”

พูดแบบนี้เข้าข้างใครแยกออกได้ทันที

มีสีหน้าผ่อนคลายมากขึ้น

เขาอมยิ้มและลูบหัวของถังลั่วเหยา : “ถั่วเหยาพูดถูก ผม จริงจังเกินไปเอง คุณชายรองเฟิง งั้นผมต้องขอโทษคุณตรงนี้ ด้วยนะครับ”
เฟิงยี่เริ่มมีสีหน้ามืดครึ้มกระจายเต็มใบหน้า เหมือนกับ ท้องฟ้าที่มีพายุฝนมาเยือน

“ถัง!ลั่วหยา!เขาแค่นเสียงออกมาจากซอกฟัน โดยที่กำลัง อดกลั้นความโมโหเดือดดาลภายในใจ จนเกือบจะทำให้เขาบ้า คลั่ง

ถังลั่วเหยานิ่งเงียบ อันที่จริงเธอก็รู้สึกกลัวเขาเล็กน้อย

แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่พวกเขามาทะเลาะกัน

“ประธานเฟิง พวกเราสองคนไม่ค่อยสนิทกันเลย” ถังลั่วเหยา พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา พร้อมเปลี่ยนคำเรียกขานด้วย

ตอนที่เธอไม่ได้เปลี่ยนคำเรียกขานยังถือว่าปกติ แต่เมื่อ เปลี่ยนก็ยิ่งกระตุ้นความโมโหของเฟิงแทบระเบิด

“ฮ่า ไม่สนิทหรอ? เธอแน่ใจหรอ? วันนั้น……..

เฟิงยี่หยุดนิ่ง

เขารู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองขาดสติจะเป็นบ้าแล้ว

ใช่ เขาเป็นบ้าไปแล้วใช่ไหม? ไม่เช่นนั้นทำไมเขาถึงต้องพูด เรื่องนั้นในเวลานี้ด้วย เพราะเรื่องนั้นเธอสั่งห้ามไม่ให้บอกใคร

เป็นอย่างที่เขาคาดคิด ถังลั่วเหยาเปลี่ยนสีหน้าทันที และยังมี น้ำเสียงแหลมคมด้วย

“ฉันไม่รู้ว่าประธานเฟิงกำลังพูดอะไรอยู่ ถ้าหากประธานเฟิง เหม็นหน้าฉัน คุณก็พูดมาตามตรงเลยค่ะ ต่อไปพวกเราต่างคนต่างอยู่ ไม่จำเป็นต้องแสร้งยิ้มต่อกันอีก”

ความหมายของคำพูดคือกำลังเตือนเขาอยู่ ถ้าหากเขากล้า พูดอีก เธอก็จะตัดขาดกับเขา

แต่นี้จะเพียงพอหรอ

อย่างน้อยที่สุด นี่เป็นการพิสูจน์ให้รู้ว่าระหว่างพวกเขาสองคน มีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้น ซึ่งยังพิสูจน์ให้รู้ว่าที่เธอบอกว่าไม่สนิท กัน เป็นเรื่องโกหก

เพิ่งรู้สึกเจ็บปวดใจ ถังลั่วเหยา เขาถูกยาพิษของเธอแล้ว หรอ? ไม่เช่นนั้นคงไม่ทำเรื่องไร้สาระแบบนี้หรอก แต่น่าเสียดายไม่มีใครสามารถตอบเขาได้

รวมถึงถังลั่วเหยาด้วย

หลังจากรีบปรับอารมณ์ให้กลับมาปกติ เพิ่งก็เงยหน้าด้วย สีหน้าซึมเศร้าขึ้น แล้วยิ้มอย่างโศกเศร้า “คุณถังก็รู้ว่าผมแค่ พูดหยอกเล่น ทำไมคุณถึงต้องโมโหขนาดนี้?”

ถังลั่วเหยาถอนหายใจ

นับว่าเขายังพอมีสติอยู่บ้าง

ขอเพียงเขาไม่หักหน้าเธออย่างจงใจ เรื่องนี้ก็ยังคงเป็นความ คาดหวังอยู่

ถังลั่วเหยาเงยหน้าขึ้น แล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน : “เป็นเพราะฉัน วู่วามเอง ต้องขอโทษคุณชายรองเฟิงด้วยนะคะ”
จากนั้นก็เตรียมจูงมือเดินเข้าไปในงาน

เฟิงยอดกลั้นความอัดอั้นตันใจไว้ภายในหัวใจ พร้อมจ้องมอง ร่างเงาของถังลั่วเหยาจากไป

ถั่วเหยาเหยาเหยา………

เขาแอบเรียกเธอ ในใจเงียบไป

ทันใดนั้นรูปร่างอันอ่อนช้อยหนึ่งก็โอบกอดเขาจากข้างหลัง : “ยี่ คุณกำลังดูอะไรอยู่หรอ?”

เพิ่งหันหน้าหนีด้วยสายตาที่ยังคงมีความรู้สึกโศกเศร้าค้าง

คาอยู่

จากนั้นก็หันหน้ากลับมา : “เจียเจีย คุณมาแล้วหรอ?”

ส้งเจียเจียยิ้มแย้มอย่างอ่อนโยน พร้อมพยักหน้าเล็กน้อย : “จริงสิ ไม่รู้ว่าหัวข้อของปาร์ตี้ปีหน้าคืออะไร”

เธอที่เข้าวงการตั้งแต่เด็ก นับว่าเป็นคนรุ่นหลังในวงการที่เก่า

แก่

ในตอนนี้เธอแอบเหลือบมองไปทางที่เพิ่งที่กำลังมองอย่าง แนบเนียน พร้อมแอบรู้สึกเจ็บใจเล็กน้อย

ถังลั่วเหยาหรอ? จ้องมองเธอทำไมหรอ? หรือว่าผู้หญิงที่อยู่ ในใจของเขาคือเธอหรอ?

เป็นไปได้ยังไง! เธอเหมาะสมตรงไหน!

ในฐานะเป็นแฟนที่มีตำแหน่งสูงสุดในบรรดาแฟนสาวของเฟิงในอดีต ดังนั้นเธอจึงรู้ว่าในใจของเขาแอบซ่อนผู้หญิงคน หนึ่งอยู่

หากยึดตามที่เพิ่งเคยพูด คนๆนั้นเป็นรักแรกของเขา และ เป็นคนที่เขาปรารถนาแต่ไม่เคยครอบครอง

ส้งเจียเจียยอมทุ่มเทเสียเวลา เพราะอยากรู้ฐานะของผู้หญิง

คนนั้น แต่ไม่เคยสำเร็จเลยสักครั้ง

แต่เมื่อคิดในตอนนี้ นี่คงเป็นครั้งแรกที่เธอเห็นเชิงจ้องมองผู้ หญิงคนหนึ่งด้วยสายตาอาลัยอาวรณ์แบบนี้

ส่วนถังลั่วเหยา

เมื่อสังเจียเจียนึกถึงเบื้องหลังของเธอก็อดยิ้มมุมปากอย่าง เย้ยหยันไม่ได้

เพราะคนอย่างถังลั่วเหยาหรอ เป็นรักแรกของเฟิงนี่? และเป็น

คนครอบครองหัวใจของเขา?

ล้อกันเล่นแน่ๆ!

เฟิงยี่เป็นถึงคุณชายที่มีชื่อเสียงในวงการธุรกิจ เพื่อครอบ ครองที่นั่งข้างกายเขา ไม่รู้ว่าเธอทุ่มเทเวลาและความพยายาม

ไปมากแค่ไหน

แต่ถังลั่วเหยาคนธรรมดา จะเอาอะไรไปเอาชนะหัวใจของเฟิง

ยี่ได้!

เอาอะไรไปสู้หรอ!
เมื่อนึกถึงตรงนี้ สังเจียเจียก็ละทิ้งความไม่สบายในใจไป ความประทับใจแรกพบต่อถังลั่วเหยานับว่าต่ำต้อยมาก

ในเมื่อเธอไม่เจียมเนื้อเจียมตัวคิดอยากแย่งของที่เป็นของเธอ เช่นนั้นเธอคงต้องสั่งสอนเธอให้รู้จักที่ต่ำที่สูงแล้วละ หลังจากถังลั่วเหยาเข้าในงานปาร์ตี้ ยี่ก็พาเธอไปแนะนำต่อ

ผู้ใหญ่ในวงการธุรกิจจำนวนไม่น้อยเลย

คนที่เข้าร่วมงานปาร์ตี้เป็นบุคคลระดับสูง ถึงแม้ผู้ใหญ่จะรู้สึก ตกใจกับฐานะของเธอ แต่ก็แค่ยิ้มชมเชยเล็กน้อย แต่ไม่ได้ให้ ความสนใจอะไรมาก

ไม่นานถังลั่วเหยาก็รู้จักบุคคลชั้นสูงมากขึ้น

เนื่องจากเธอมีฐานะที่ไม่เลว และมียี่คอยออกหน้ารับ และ รางวัลที่เธอได้รับก่อนหน้านี้ ผู้ใหญ่ในวงการบันเทิงจำนวนไม่ น้อยจึงแสดงเจตนาอยากลองลงทุนกับเธอ

ตอนที่พักเบรก ถังลั่วเหยาถือแก้วไวน์แก้วหนึ่งอยู่ ขณะ เดียวกันก็จิบไวน์อย่างเงียบซึม

สมกับเป็นงานเลี้ยงของวงการธุรกิจ หากเปรียบเทียบกับงาน ปาร์ตี้ที่เคยเข้าร่วมมาก่อนหน้านี้แล้ว นี่นับว่าเป็นปาร์ตี้ระดับสูง และคิดว่าคงมีหลายคนคิดว่าเธอคงเอาตัวเข้าแลกแน่ๆ

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ถังลั่วเหยาก็เผยสายตารำคาญใจขึ้น สําหรับเรื่องของอิทธิพล อันที่จริงนับว่าเธออ่อนด้อยมาก ด้วยเหตุนี้ห้ามมีปัญหากับผู้ใหญ่ ไม่เช่นนั้นจะสูญเสียคนสนับสนุน ตอนนี้ต้องทำลายบรรยากาศอันน่าอัดอั้นแล้วใช่ไหม…..

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ถังลั่วเหยาก็ถอนหายใจยาวๆ และพยายาม ละทิ้งความรู้สึกเหนื่อยล้าในใจ

อันที่จริงการพัฒนาของเธอช่วงนี้เริ่มไม่มีประสิทธิภาพแล้ว

เธอพัฒนามาถึงคอขวดแล้ว แต่เพราะไม่อยากเจอผู้สนับสนุน ที่น่ารังเกียจ ดังนั้นไม่กี่เดือนก่อนหน้านี้ เธอจึงรู้สึกสับสนเล็ก น้อย

แต่ตอนนี้เมื่อนึกถึงอนาคตในวันข้างหน้ามีงานคุณภาพดี จำนวนมาก ถังลั่วเหยาก็รู้สึกดีใจขึ้น

หลังจากที่กลับจากพูดคุยเรื่องธุรกิจ แล้วเห็นสีหน้าเบิก

บานใจของถังลั่วเหยา เขาก็เดินยิ้มมาข้างเธอ และพูดว่า :

“ทําไมหรอ แก้ปัญหาแล้วหรอ?”

ถังลั่วเหยาพยักหน้าเล็กน้อย : “ใช่ ลำบากคุณเลยค่ะ”

รอยยิ้มของเธอช่างน่ารัก และน่าทะนุถนอมมาก

“ถ้าหากไม่ได้อยู่ในงานปาร์ตี้ คงไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ

เขากระซิบข้างหูของถังลั่วเหยาขึ้น

ถังลั่วเหยา ใบหูแดงก่ำ พร้อมผลักเขาออกด้วยสีหน้าเป็น อาย : “หยุดเล่นได้แล้ว”
เมื่อปล่อยตัวให้เธอผลักออกไป จากนั้นก็โน้มตัวเข้ามาอีก ครั้ง : “ตอนนี้ผมเฝ้ารอคอยคืนในวันแต่งงานของพวกเราไม่ ไหวแล้ว เมื่อนึกถึงตอนที่นอนทับบนตัวคุณอย่างบ้าคลั่ง ผมก็ อดใจรู้สึกตื่นเต้นไม่ไหว”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ