สุดท้าย หัวเหยา โกรธจนต้องปิดกระทู้ไป

พวกเธออยากจะพูดอะไรก็พูดไปเถอะ แม่ ไม่อยู่ด้วยแล้ว!

เกี่ยวกับเรื่องนี้นั้น จึงหนิงเองก็จนใจ

เพื่อที่จะทำให้ความโกรธของหัวเหยาสงบ ลงเธอจึงบอกแผนโดยรวมของเธอทางโทรศัพท์

แต่สาวน้อยคนนี้ก็โกรธจนเหลืออด รู้ทั้งรู้ ว่าบนอินเทอร์เน็ตมีคนด่าว่าเธอแต่ก็ยังจะไปดู สุดท้ายผลที่ได้ก็ทําให้ตัวเองต้องอารมณ์เสีย

ดูสายพุทธอย่างจิ้งหนิงสิ จิ่งหนิงดูเป็นสาย พุทธมากกว่าอย่างไม่ต้องสงสัย (สายพุทธแสดง ในอินเทอร์เน็ตคือ รักสงบ ไม่สนใจไม่ใส่ใจ)

ซู แทบจะตามไม่ทันแล้ว ประธานของเขา นั้นปกติแล้วรักใคร่คุณนาย แต่ตอนนี้ใน อินเทอร์เน็ตเล่นงานเธอจนแทบแย่แล้ว คิดไม่ ถึงว่าเขาจะยังนั่งติดอยู่ได้

ซูมู่ลองถามเลียบ ๆ เคียง ๆ ถามลู่จิ่งเซ็น หลายครั้งว่าจะทําอะไรหรือไม่

แม้จะไม่สามารถความคุมได้ แต่การกระทำ

เพียงเล็กน้อยก็สามารถเอาใจคุณนายบ้าง ต้องรู้ว่าสําหรับผู้หญิงคนหนึ่งในตอนนี้ในใจเธอนั้นเปราะบางเหลือเกิน

ถ้าหากสามีของตนเองรู้ทุกอย่างแต่กลับไม่ ทําอะไรเลยคงเสียความรู้สึก!

แต่ท่านประธานของเขายังจําเป็นทองไม่รู้ ร้อน ซูมู่เกือบจะสงสัยว่าผู้ชายคนที่ขอให้เขาไป เลือกของขวัญเมื่อหลายวันก่อนเป็นท่านประธาน ของเขาหรือเปล่า

แต่ในที่สุดก็มีวันที่ลู่วิ่งเซินเริ่มขยับแล้ว

เขาถามซูมู่ “ช่วงนี้ที่กองถ่ายเป็นยังไง บ้าง?”

ซูมู่ตกใจและเมื่อรู้ว่าโอกาสมาถึงแล้วเขา รีบพูด “ยังมีอีกหนึ่งสัปดาห์ถึงจะปิดกล้อง ช่วงนี้ คุณนาย งยุ่งมาก ต้องเข้าฉากเยอะมากทุกวัน โดยพื้นฐานแล้วจะต้องเข้าฉากตั้งแต่เช้าจน กดื่น”

ลู่วิ่งเซ๊นขมวดคิ้ว

แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรและหันมาถาม: “แล้ว เรื่องอื่นล่ะ?”

ซูมู่นิ่งไปไม่ค่อยเข้าใจว่าเรื่องอื่นหมายถึง

อะไร

เขากลอกตาจากนั้นก็คิดขึ้นได้ว่าก่อนหน้า นี้เขาได้ยินข่าวที่น่าสนใจจึงพูดขึ้นอย่างไม่ แน่ใจ: “ได้ยินว่าช่วงนี้คุณนายกับจิ่งเสี่ยวหย่าเข้า กันได้ดีมาก ไม่ได้รับผลกระทบจากประเด็นในอินเทอร์เน็ตเท่าไหร่ แต่ก็ยังมีบางคนคอยบีบ คุณนาย

เพราะคุณขายมู่เทียวส่งดอกไม้ให้จิ้งเสี่ยว หย่าที่กองถ่ายทุกวัน จึงดูเหมือนทุกคนจะรู้สึกว่า คุณนายเป็นคนผิดในเรื่องบนอินเทอร์เน็ต ดัง

ลู่จิ่งเซ็นที่กำลังเขียนหนังสือก็หยุดลง

ซูมตื่นตัวขึ้นทันที

เขารู้

เขารู้

สามีที่สนใจคือแบบนี้

ต่อมาเขาก็ได้ยินลู่วิ่งเซินพูดขึ้น: “ส่งดอก ไม้? ดอกอะไร? ”

“เอ่อ กุหลาบแดงครับ”

“หึ! ธรรมดา!”

เขาพูดแล้วนิ่งไม่ครู่หนึ่งแล้วพูดขึ้นอีก: “ให้ คนเตรียมดอกกุหลาบเก้าพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้า ดอก แล้วส่งให้คุณนาย”

คุณบอกว่าธรรมดาไม่ใช่เหรอ?

ทําอะไรโดยไม่นึกถึงมโนธรรมแบบนี้ มัน จะดีเหรอ?
ลู่วิ่งเป็นเห็นเขายังยืนอยู่ตรงนั้นจึงได้ กระแอมออกมาอย่างไม่สบายใจ

“นายจะเข้าใจอะไร ฉันหมายถึงผู้หญิง อย่างจิ้งเสี่ยวหย่าไม่เหมาะกับดอกกุหลาบ ไม่ได้ บอกว่าดอกไม้นั้นธรรมดา”

“อ้อ”

เอาเถอะ! คุณคือท่านประธาน คุณพูดอะไร ก็ไม่ผิด

ซูมู่รีบลงไปเตรียมการ ลู่วิ่งเซินนั่งอยู่ครู่ หนึ่งจากนั้นก็คิดอะไรได้บางอย่าง เขาเปิด โทรศัพท์แล้วดูรูปรูปหนึ่ง รูปภาพนั้นคือเครื่องปั้น ที่มีภาพน่ารักและอบอุ่นมากมายที่วาดด้วยสีซึ่งดู เป็นศิลปะมาก

เขาขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้

นี่น่าสนใจมาก?

โรแมนติกเหรอ?

ทําไมเขาไม่รู้สึก?

เขาขยับตัวจ้องมองไปที่นิ้วเรียวและขาว

ของเขา เพียงแค่คิดว่าจะต้องจับของสกปรกใน มือเพื่อทําเครื่องเคลือบแบบนั้นเขาก็รู้สึกทนไม่

ได้ที่จะมองตรง ๆ

ตอนนี้เองที่เสียงเคาะประตูดังขึ้น
เขาตอบรับให้เข้ามาได้ก็มีผู้ช่วยคนหนึ่ง เข้ามาและพูดขึ้น “ท่านประธาน ของ คุณ ต้องการมาถึงแล้ว”

ลู่จิ่งเซ็นพยักหน้าแล้ววางโทรศัพท์มือถือ ลง

“ให้พวกเขาเข้ามา

“ครับ”

ในไม่ช้าเครื่องทำเครื่องเคลือบและครูมือ อาชีพก็เดินเข้ามา

“ประธานลู่ สวัสดีครับ คุณอยากจะเรียน ปั้นเครื่องปั้นดินเผาใช่ไหม?”

ลู่จิ่งเซ็นดูอึดอัดเล็กน้อยและพยักหน้า

“ดีเลย งั้นคุณช่วยสวมชุดกันเปื้อนและมา กับผมทางนี้…

ทางนั้นลู่วิ่งเซ็นกำลังเรียนรู้วิธีการทำ เครื่องปั้นดินเผาด้วยใจจริง

ทางนี้จู่ ๆ ก็มีรถบรรทุกคันใหญ่ขับเข้ามาที่ กองถ่าย

คนขับและคนส่งของกระโดดลงจากรถ จากนั้นก็

เริ่มสั่งให้คนอื่นย้ายสิ่งของออกจากรถ ดอกกุหลาบสีแดงถูกพวกเขาเอาออกมา

จากรถและวางไว้กลางสตูดิโอและใช้เวลาไม่นาน ในการสร้างทะเลดอกไม้
“ร้าว ทําไมดอกไม้เยอะจัง? แม่เจ้า! ใคร เป็นคนส่งเนี่ย?”

“ยังต้องพูดเหรอ? ช่วงนี้คุณชาย ส่งดอก ไม้ให้จิ้งเสี่ยวหย่าทุกวัน นี่จะต้องเป็นดอกไม้ที่

เขาส่งให้วิ่งเสี่ยวหย่าอยู่แล้ว!” “แม่เจ้า นี่มันโรแมนติกมากเลย ความโร

แมนติกก่อนแต่งงานเป็นเรื่องปกติ แต่หลัง แต่งงานแล้วยังโรแมนติกแบบนี้ แม่เจ้า จึงเสี่ยว หย่าต้องบำเพ็ญเพียรแค่ไหนถึงจะคนที่หลงใหล อย่างคุณชาย ?”

“ดอกไม้เยอะขนาดนี้ เป็นเงินไม่น้อยเลยนะ ที่นี่เป็นกองถ่ายที่ไหน นี่มันโกนํ้าตาลชัด ๆ ฉันจะ เป็นลมเพราะความหวานอยู่แล้ว”

“ไม่ไหวแล้ว ๆ ฉันอิจฉามาก จิ่งเสี่ยวหย่า โชคดีมาก ๆ ๆ ๆ

“ตัวเธอคงยังไม่รู้เรื่องสินะ? พวกเธอไป บอกเธอที ”

ในไม่ช้าก็มีคนพบวิ่งเสี่ยวหย่าในห้อง รับรองที่เพิ่งถ่ายทำเสร็จและกำลังจะนั่งพัก

“จิ่งเสี่ยวหย่า ทําไมเธอยังมานั่งอยู่ตรงนี้ ล่ะ! รีบออกไปดูเร็ว คุณชาย ส่งดอกไม้มาให้เธอ เยอะมาก!”

จึงเสี่ยวหย่านิ่งไป

หลายวันมานี้ ถึงแม้ว่ามู่ยั่นเจ๋อมีท่าทีค่อนข้างเย็นชาใส่เธอ แต่เวลาอยู่ข้างนอกเขาก็ยัง รู้จักไว้หน้าเธอ

เธอรู้ดีว่าเพราะเรื่องราวครั้งก่อนทำให้ทั้ง สองมีช่องว่างระหว่างกัน ตอนนี้เธอง่วนอยู่กับการ ถ่ายละครจึงไม่มีเวลาได้อธิบาย ดังนั้นจึงไม่

เดิมทีที่คิดว่าจะกลับไปอธิบายให้เขาฟัง ถ่ายละครเสร็จ แต่ตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น?

คนคนนั้นอดไม่ได้ที่เห็นนิ่งไปจึงรีบวิ่ง

เข้าไปถึงเธอ

“ตายแล้ว เธอรีบไปดูเถอะน่ะ”

จิ้งเสี่ยวหย่ารีบวิ่งออกมาพร้อมเธอ เมื่อเห็น ดอกกุหลาบที่วางไว้เต็มพื้นเป็นทะเลดอกไม้ก็อึ้ง ไป

นี่มัน… พี่อาเจ๋อ เป็นคนส่งมาเหรอ?

ที่มันต้องใช้ดอกไม้อย่างน้อยกี่พันดอกกัน? ถึงแม้ว่าช่วงนี้มู่ยั่นเจือจะส่งดอกไม้มา แต่

ทุกวันก็เป็นเพียงช่อเล็ก ๆ เท่านั้น เธอรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร แต่มันเป็นเพียง

การแสดงเพื่อแสดงละครดังนั้นเธอจึงไม่ตั้งความ หวังมากเกินไป

แต่ตอนนี้…

ต่อให้เป็นการแสดง แต่ก็คงไม่เล่นใหญ่
หรือว่าพี่อาเจ่อ จะยกโทษให้ตัวเธอแล้ว?

ทันใดนั้นหัวใจของจิ่งเสี่ยวหย่าก็มีความสุข ในขณะนี้มีเจ้าหน้าที่เข้ามาและพูดกับเธอ: “ขอ ถามว่าคุณคือคุณจิ่งใช่ไหมครับ?”

จิ่งเสี่ยวหย่ารีบพยักหน้า: “ใช่ค่ะ ฉันเอง”

“สวัสดีครับ นี่เป็นดอกไม้ของคุณทั้งหมด เก้าพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้าดอก ช่วยเซ็นรับด้วย

จิ่งเสี่ยวหย่ารีบรับการ์ดและกำลังจะเซ็นชื่อ ทันใดนั้นทันใดนั้นก็เห็นว่าลายเซ็นของผู้มอบ ดอกไม้มีอักษรภาษาอังกฤษเพียงตัวเดียวคือตัว

เธอผงะไปชั่วขณะแต่เมื่อนึกถึงอักษรตัว แรกชื่อภาษาอังกฤษของมู่หั่นเจ๋อคือ Lucas คือ ตัว L แล้ว ก็ไม่คิดมากอะไรอีก

หลังเซ็นชื่อเสร็จก็คืนการ์ดให้เขาไปแล้ว ยิ้มเล็กน้อยและกล่าวขอบคุณ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ