“55555 …พวกเธอไม่ต้องพูดมั่วชั่ว คนที่ หน้าตาดีขนาดนี้ แถมยังมีฝีมือการแสดงที่ดี ทำไมจะต้องใช้ทางลัดแบบนั้นด้วย? จะต้องเป็น พวกนักข่าวบันเทิงทุกเรื่องแน่! ”

“ใช่! ก็แค่รูปการณ์เข้าห้องรูปเดียวเท่านั้น ไม่ได้อธิบายอะไรได้ชัด หรือว่ากองถ่ายจะไปมา หาสู่กันไม่ได้เลยหรือไง?”

อย่างไรก็ตาม เสียงดังกล่าวยังมีน้อยเกิน

ไป

ไม่นานนัก เสียงแห่งความสงสัยก็กลบไป จนมิด

แฟนคลับที่แท้จริงออกจะเสียใจอยู่บ้าง นั่น เพราะไม่ง่ายเลยกว่าที่จะเจอพี่สาวตัวน้อยที่ยอด เยี่ยมขนาดนี้

แต่เดิมคิดว่าจะติดตามต่อได้ คิดไม่ถึงว่าจะ มีเรื่องอื้อฉาวแบบนี้

ต่อให้พวกเขาไม่เชื่อ แต่ถ้าเรื่องอื้อฉาวยัง คงดำเนินต่อไป ไม่ช้าก็เร็ววันเรื่องโกหกก็จะ กลายเป็นจริง!

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ มีวิดีโอถูกปล่อย ออกมาอีกครั้งบนอินเทอร์เน็ต
เป็นสัมภาษณ์ของจิ่งและหย่า หลังจากตัดต่อเสร็จแล้ว

ในวิดีโอ จิ่งอธิบายสถานการณ์ของคืน ที่ผ่านมาอย่างชัดเจน และแสดงหลักฐานการถูก วางยาจากอาหารที่หลงเหลือเมื่อคืนที่ผ่านมา

ชั่วพริบตา แฟนคลับที่เมื่อกี้ยังสลดใจก็ เลือดลบสูบฉีดฟื้นคืนขึ้นมาอีกครั้งทันที

ที่แท้คือเรื่องโกหกจริง ๆ?

เป็นใครกันแน่ น่ารังเกียจจริง ๆ! ถึงกับกล้า ใช้วิธีนี้มาเล่นงานพี่สาวตัวน้อย

555555 ……พี่สาวตัวน้อยช่างน่าสงสาร เสียจริง พวกเราจะต้องสนับสนุนเธอไม่ว่าใน กรณีใดๆ อย่าปล่อยให้เธอต่อสู้เพียงลำพัง !

ด้านหนึ่งที่แฟนๆ กำลังร้อนใจ แต่ในอีก ด้านหนึ่ง จิ่งหนิงกลับไม่ทราบถึงความโกลาหล บนอินเทอร์เน็ต

ตอนบ่ายยังมีฉากที่ต้องถ่าย และมีเวลาพัก ผ่อนไม่มากในตอนเที่ยง ดังนั้นหลังทานอาหาร เสร็จ เธอจึงนอนอยู่ในห้องพักผ่อนเล็กๆ ที่อยู่ติด กับห้องแต่งตัว และหลับตาเตรียมพร้อมที่จะหลับ

คาดไม่ถึงว่า เพิ่งจะนอนลง ประตูก็ถูกคน ผลักเข้ามาอย่างแรง เป็นจิ่งเสี่ยวหย่าที่บุกเข้ามา ด้วยท่าทีเกรี้ยวกราด
ไม่หนานเคลื่อนตัวขึ้นมาขวางเอาไว้โดย อัตโนมัติ จึ่งหนึ่งลืมตาขึ้น เมื่อเห็นเป็นเธอคิ้วกั ขมวดเล็กน้อย

“โม่หนาน ไม่เป็นไรให้เธอเข้ามา”

โม่หนานถึงค่อยเคลื่อนตัวออก

จิ่งเสี่ยวหย่าเดินมาตรงหน้าเธอและเอ่ย อย่างโมโห “จิ่งหนิง เธอหมายถึงอะไรกันแน่?”

จิ่งหนิงเงยหน้าขึ้นและมองเธอกึ่งยิ้ม

“มีอะไร? นี่ฉันไปทำอะไรให้น้องสาวไม่ พอใจขึ้นมาอีก? กลางวันแสกๆ ถึงได้วิ่งเข้ามา กล่าวโทษแบบนี้”

จึ่งเสี่ยวหย่าโกรธจัดจนกำหมัดแน่น โกรธ เกลียดจนแทบจะอยากเข้าไปฉีกรอยยิ้มของจิ้ง หนิงออกเป็นชิ้นๆ

แต่ท้ายที่สุดแล้วเธอก็กลั้นเอาไว้ หลังจาก หายใจเข้าลึก เธอก็พูดด้วยท่าทีเคร่งเครียด “เสี่ยว ยล่ะ? เธอเอาเสี่ยวยไปไหนแล้ว?”

จิ่งหนิงเลิกคิ้ว

เธอเงยหน้ามองไม่หนาน จากนั้นจึงถาม อย่างงุนงง “เสี่ยว คือใคร?”

โม่หนานอธิบาย “ดูเหมือนว่าจะเป็นผู้ช่วย ของคุณ ง ปกติมักจะติดตามเธอ”

จิ่งหนิงพยักหน้าอย่างเข้าใจ

เมื่อมองไปที่จิ้งเสี่ยวหย่าอีกครั้ง ดวงตา ของเธอก็งงงวยมากขึ้น “ผู้ช่วยของเธอหายไป หรือ?”

จึงเสี่ยวหย่าแทบอยากจะกระอักเลือดด้วย ความโกรธ

“จิ่งหนึ่ง เธออย่ามาแกล้ง ทำเป็นไม่รู้กับฉัน! มีคนเห็นชัดๆ ว่าผู้หญิงที่อยู่ข้างเธอกับเสี่ยวขุย ปรากฏตัวด้วยกัน ตอนนี้เธอกลับมาแกล้งทำเป็น ว่าไม่รู้อะไรเลย?”

จิ่งหนิงขมวดคิ้วและมองไปที่โม่หนานอีก

ครั้ง

โม่หนานเอ่ยอธิบายอย่างอ่อนใจ “ฉันไม่ได้ สนิทกับเธอ อีกทั้งยังเพิ่งมารู้จักตอนที่เข้ามาใน กอง วันนี้เห็นเธอนั่งยองๆ ร้องไห้อยู่ที่นั่นคนเดียว ราวกับกําลังเศร้าใจอะไร ก็เลยเอ่ยปลอบใจไป สองประโยค เพราะเรื่องแค่นี้คุณจึงถึงกับมากล่า วหากันแบบนี้เลย?”

พูดไป ก็เหลือบมองจิ่งเสี่ยวหย่าด้วยความ ไม่พอใจอยู่บ้าง

จิ่งหนึ่งพยักหน้าเล็กน้อยและพูดกับจิ่ง เสียวหย่า “ฉันเชื่อ โม่หนานเธอไม่โกหกฉัน เรื่อง ที่ผู้ช่วยของเธอหายไปไม่น่าจะเกี่ยวกับโม่หนาน ยิ่งไปกว่านั้น พวกเราจะจับผู้ช่วยของเธอไป ทําไม?”
ถ้าเธอจะหาคน ก็สมควรไปขอความช่วย เหลือจากตำรวจ วิ่งมาโมโหใส่เราที่นี่แล้วจะได้ อะไร?

จิ่งเสี่ยวหย่าหยุดชะงักลงชั่วขณะ

แน่นอนว่าเธอย่อมไม่พูดออกมาว่า เป็น เพราะเมื่อเช้าเสี่ยวขุยเพิ่งจะมารายงานเรื่อง อาหารเมื่อคืนที่หายไปจากนั้นก็หายตัวไป

อีกทั้งจิ่งหนิงก็หยิบรายงานผลพิสูจน์ อาหารเหล่านั้นออกมา เธอจึงกังวลว่าเสี่ยวย อาจจะถูกจิ่งหนิงจับได้ ดังนั้นจึงวิ่งมาหาคนถึงที่

ถ้าคุณพูดแบบนั้น ก็เหมือนกับการยอมรับ ว่าเมื่อคืนตนเองเป็นคนทําเรื่องพวกนั้นทั้งหมด

แต่ว่า หากเด็กคนนั้นตกอยู่ในมือของจิ่ง หนิงจริงและเอ่ยพูดอะไรออกมา เธอก็จบเห่แน่!

ในใจของจิ่งเสี่ยวหย่าราวกับหม้อน้ำมัน เดือดพล่านจนเธอไม่สามารถทนได้

แต่เมื่อมองไปที่ใบหน้าเฉยเมยของจิ่งหนิง เธอก็เดาไม่ออกว่าจิ่งหนิงจับเสี่ยวขุยไปจริงหรือ ไม่

ในที่สุด เธอก็ทําได้แค่แค่นเสียงเย็นใส่

“ได้ ฉันจะยอมเชื่อเธอ ทางที่ดีเธอควร อธิษฐานให้เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเธอ ไม่อย่างนั้น ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปแน่!”
พูดจบ เธอก็จากไปด้วยความเกรี้ยวกราด

หลังจากรอให้เธอออกไป โม่หนานก็ปิด ประตูลง และแค่นเสียงเย็นชา “ไม่รู้ว่าไปกิน รังแตนมาจากไหน กล้าบอกว่าจะไม่ปล่อยคุณ คิดว่าตัวเองสามารถทำอะไรได้จริงหรือไง”

จิ่งหนิงเอนหลังพิงเก้าอี้และหัวเราะเบาๆ ได้ตอบรับปฏิเสธอะไร

เธอจิบชาที่วางอยู่ด้านข้าง จากนั้นจึงถาม ขึ้น “เธอยังไม่ยอมพูด?”

พูดถึงเรื่องนี้ โม่หนานก็ขมวดคิ้วขึ้นมาเล็ก น้อย “อืม”

“พาฉันไปหาเธอ”

สิบนาทีต่อมา ทั้งสองก็มาถึงห้องพักของ โรงแรม

ในห้อง มีเด็กสาวอายุ 17 ปี ผมสั้น ใบหน้า ขาวหมดจด รูปร่างผอมบางกำลังนั่งอยู่บนโซฟา อย่างเงียบๆ

จิ่งหนึงเดินเข้าไปตรงหน้าเธอ จากนั้นจึง ก้มมองดูเธอ ผ่านไปชั่วครู่ จึงเอ่ยปาก

“ตอนที่เธอไปหาบริกรพวกเราได้ถ่ายวิดีโอ เอาไว้หมดแล้ว ต่อให้เธอไม่ยอมรับ ขอแค่ฉันส่ง ต่อมันให้ตำรวจ เรื่องนี้จะช้าจะเร็วยังไงก็ถูก ตรวจสอบได้อยู่ดี”
ตัวของเสียว ย สั่นเทาเล็กน้อย

แต่เธอยังคงเม้มริมฝีปากแน่นและไม่ยอม

พูดอะไร

โม่หนานขมวดคิ้วและเอ่ยเตือนอยู่ข้าง “เธอ ไม่คิดบ้างหรือไงว่าถ้าเธอเข้าคุกขึ้นมา ครอบครัว ของเธอจะทำยังไง?” อย่างไรก็ตาม เสี่ยว ยกลับ ไม่ยอมพูดจา และเอาแต่ก้มหน้าลงต่ำ

จิ่งหนิงมองเธอ จากมุมมองของเธอ เห็นได้ ถึงริมฝีปากที่เม้มแน่นและใบหน้าด้านข้างที่ดื้อ รั้นของหญิงสาว

เธอเงียบไปครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็พูดขึ้นว่า ‘ช่างเถอะ ปล่อยเธอไป”

“หนิงหนิง! ”

“ไม่เป็นไร” จึงหนิงหยุดสิ่งที่ไม่หนาน ต้องการจะพูดต่อ เธอมองไปที่ เสี่ยวยอย่าง เฉยเมยและเอ่ยพูดเสียงเรียบ “ถึงแม้ว่าฉันจะไม่รู้ ว่าทำไมเธอถึงต้องช่วยจึงเสี่ยวหย่ามากขนาดนี้ ถึงกับไม่ลังเลที่จะช่วยเธอปิดบังเรื่องแบบนี้ บางทีเธอเองก็อาจจะมีเรื่องลำบากใจของเธอ เหมือนกัน ฉันไม่บังคับเธอ คิดจะพูดเมื่อไหร่ ก็ ค่อยมาหาฉันเองแล้วกัน!”

พูดจบ เธอก็ให้ โม่หนานไปส่งเธอจากไป

จริงๆ

ไม่กี่นาทีต่อมา ไม่หนานที่ส่งคนเสร็จก็กลับ