วิวาห์หวาน นายซาตาน ที่รักของฉัน

บทที่ 424 การผ่าตัดสำเร็จ



บทที่ 424 การผ่าตัดสำเร็จ

จิ่งหนึ่งฟังอย่างเลื่อนลอย ใบหน้าไม่แสดงอาการใดๆ ขณะที่หมอตรวจเธอใกล้จะเสร็จแล้ว จู่ๆเธอก็ถามว่า “หมอคะ

เมื่อคุณบอกว่าเขาอายุเท่าไรนะคะ?”

หมอพูด “สี่สัปดาห์ครึ่ง”

จึงหนิงครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง “สี่สัปดาห์ครึ่งก็เดือนกว่าแล้ว ดัง นั้นเขาต้องใช้เวลาอีกแปดเดือนกว่าถึงจะคลอดใช่ไหมคะ?”

พอหมอได้ยินเธอพูดก็ยิ้มทันที “ใช่ค่ะ ทำไมคะ? รอไม่ไหว

อยากจะเจอลูกแล้วหรอคะ?” หยุดไปพักหนึ่งก็พูดต่อว่า “แต่ไม่ต้องรีบนะคะ เรื่องนี้ต้องใจ

เย็นๆ รีบไปก็ไม่มีประโยชน์”

น้ำตาไหลจากมุมตาของจิ้งหนิงเงียบๆ เธอฝันถึงมุมริมฝีปาก “ค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว”

หลังจากทําอัลตร้าซาวด์เสร็จแล้ว หมอก็ส่งผลการตรวจให้ เธอแล้วบอกว่า “หมอจะสั่งยาป้องกันทารกในครรภ์ให้คุณนะคะ อย่าลืมกินให้ตรงเวลาและอย่าลืมตรวจครรภ์ตามเวลาที่กำหนด ด้วย เรื่องนี้จะประมาทไม่ได้ นายเป็นคนดีผีจะต้องคุ้มครอง แน่นอน เขาจะต้องฟื้นขึ้นมา คุณไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องเขา”

เมื่อเห็นสีเธอแย่ลงเธอก็ถอนหายใจแล้วเกลี้ยกล่อมอีกว่า”แม้จะเกิดอะไรขึ้นกับเขาก็ยังโชคดีที่ตอนนี้คุณยังมีลูกนะคะ เพื่อลูกคุณต้องเข้มแข็งขึ้นนะคะเข้าใจมั้ย?”

จิ้งหนึ่งก้มหน้าฝืนยิ้มแล้วพยักหน้า “ฉันเข้าใจแล้ว ขอบคุณนะ กะหมอ”

พูดจบก็จากไป

เธอถือผลตรวจครรภ์กลับไปที่ชั้นสาม จึงเป็นก็ยังไม่ออกมา ตอนนั้นเองซูมู่ก็รีบมา

จริงๆแล้วสองวันที่ผ่านซูมก็อยู่ในประเทศ เพียงแค่จัดการ เรื่องอื่น ไม่ได้ติดตามลู่วิ่งเป็น

เขาตกใจมากเมื่อทราบข่าวการบาดเจ็บของลู่นิ่งเซน ตกใจจน

วิญญาณแทบหลุดจึงรีบมาที่นี่

ตอนนี้พอเห็นไฟในห้องผ่าตัดยังเปิดอยู่ก็อดถามไม่ได้ว่า “ท่านประธานเป็นยังไงบ้างครับ?”

มีคนอธิบายให้เขาฟัง “ยังไม่ออกมา

ซูมู่ขมวดคิ้วอย่างกังวล

เขาหันหน้ามาเห็นจึงหนิง แม้ว่าในใจจะเป็นกังวล แต่เขาก็ เดินไปหาเธอแล้วพูดด้วยความโล่งใจว่า “คุณผู้หญิง ไม่ต้อง กังวลนะครับ ท่านประธานจะเปลี่ยนเรื่องร้ายเป็นเรื่องดีได้แน่ ครับ”

จิ่งหนิงพยักหน้า
ดวงตาเฉียบแหลมของซูมเห็นผลตรวจครรภ์ในมือเธอแวบ เดียว

ทันใดนั้นเขาก็ตะลึง

คุณผู้หญิงท้องแล้ว?

บางครั้งชีวิตก็เหมือนละคร อยู่ตั้งนานไม่ท้องแต่ดันมาท้อง ตอนลู่วิ่งเซินได้รับบาดเจ็บ

เขารีบปลอบ “คุณผู้หญิงคุณคลายอารมณ์เพื่อลูกนะครับ ถ้า เหนื่อยก็ไปพักสักครู่ ถ้าทางนี้ท่านประธานฟื้นแล้ว ผมจะแจ้งให้ คุณทราบทันที”

จิ่งหนิงส่ายหน้า

“ไม่ ฉันอยากรอเขาที่นี่ด้วยตัวเอง”

ไม่ว่าก่อนหน้านี้จะเกิดอะไรขึ้นเธอสามารถเข้มแข็งได้ แต่ตอนนี้พอมองไปที่แสงสีแดง ในห้องผ่าตัดทำไมเธอถึงเข้ม แข็งไม่ได้นะ ในใจเธอสับสนไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี

เธอกลัวจริงๆ กลัวมากๆ เธอนึกไม่ออกจริงๆว่าถ้าลู่วิ่งเงินไม่ สามารถฟื้นขึ้นมาได้ เธอควรจะทำอย่างไร?

เพราะเธอเองที่ทําให้เขากลายเป็นแบบนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ เรื่องทั้งหมด ในวันนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น

ถ้าเขาไม่ฟื้นจริงๆเธอจะใช้ชีวิตต่อยังไง เผชิญกับชีวิตต่อจาก นี้ได้ยังไง?
ซูมมองเธออย่างเงียบๆ รู้ว่าไม่สามารถโน้มน้าวใจได้อีก ดัง นั้นจึงไม่พูดอีก

ผ่านไปไม่นานจิงหนึ่งก็พูดว่า “ซูฉันไม่เป็นไร นายไปเถอะ”

ซูมผงะและพูดด้วยสีหน้าจริงจังทันที “ผมไม่ไป ผมจะไปได้ยัง ไง ผมอยากอยู่ที่นี่เพื่อปกป้องคุณ!

จิ่งหนึ่งส่ายหัว “ฉันไม่ต้องการใครมาปกป้อง นายไปเถอะ ไป ช่วยเป

ฟังเธอพูดเช่นนี้ซูมก็ตกใจ เขาดูประหลาดใจ

จิ่งหนึ่งพูดต่อ “ฉันอยากรู้ว่าทำไมฆาตกรถึงทำแบบนี้ ในช่วง เวลาที่ผ่านมาความสัมพันธ์ของเธอกับฉันที่มันดีมากเธอโกหก ฉันมาโดยหรือเปล่า? ทั้งหมดนี้เป็นแค่ละครฉากหนึ่งรึเปล่า?”

ชู ตกใจแล้วพูดขึ้น “คุณหมายความว่า…คุณรู้จักฆาตกร?” จิ่งหนิงพยักหน้า

เธอนั่งอยู่ตรงนั้นสักพักแล้วพูดว่า “นายไปช่วยเถอะ หลังจาก เจอคนๆนั้น หลังจากเจอเธอ ต้องให้ฉันเจอ ฉันอยากจะถามด้วย ตัวเอง”

ซูมมองเธออย่างลังเล

จิ่งหนิงพูดขึ้นอีกครั้ง “นายอยู่ที่นี่กับฉันก็ไม่มีทางที่จะบรรเทา ความรู้สึกผิดของฉันได้ ถ้านายอยากช่วยฉันจริง รีบจับฆาตกร มา ฉันจะซาบซึ้งมาก”
ซูมตัวสั่นหลังนั้นลังเลอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นก็พยักหน้า

“ผมเข้าใจแล้ว คุณผู้หญิงวางใจได้ ต่อให้คุณจะไม่สั่งเราก็จะ พยายามหาตัวฆาตกรเพื่อบอสอย่างเต็มที่”

จิ่งหนิงพยักหน้า

ซูมถึงจะหมุนตัวจากไป

จิ่งหนึ่งไม่ได้พูดอะไรอีก ตอนนั้นเองไฟเหนือห้องผ่าตัดดับลง ทุกคนวิ่งเข้าไปด้วยสีหน้าตกใจ

“หมอคะ เขาเป็นยังไงบ้าง?

หมอในชุดเสื้อคลุมสีขาวถอดหน้ากากออกจากใบหน้า หยิบ ผ้าขนหนูที่พยาบาลส่งมาเช็ดเหงื่อแล้วพูดว่า “ยินดีด้วยครับที่ เขารอดชีวิตมาได้ ตอนนี้ไม่มีอะไรร้ายแรงแล้ว รอข้างใน ทำความสะอาดเสร็จก็สามารถย้ายไปห้องพักผู้ป่วยได้เลยครับ”

คําพูดของเขาช่วยคลายความกังวลของทุกคนได้ในทันที

ทุกคนจะถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ร่างกาย จิ่งหนิงทนฝืนก็ฝืนต่อไม่ไหวจึงอ่อนยวบลงไป

“หนิงหนิง!”

“พี่สะใภ้!”

คนข้างๆรีบพยุงเธอ จึงหนิงโบกมือ “ฉันไม่เป็นไร พยุงฉันไป

นั่งสักพักก็พอ”
ทุกคนรู้ดีว่าตอนนี้เธอกำลังตั้งครรภ์ ก่อนหน้านี้เธอพยายาม เฮือกสุดท้ายเพื่อพยุงร่างกายรออยู่ที่นี่ ตอนนี้พอเธอรู้แล้วว่าลู่วิ่ง เนปลอดภัยก็ย่อมต้องการพักผ่อน

เขารีบสั่งให้คนเตรียมห้องพยุงเธอไปพักผ่อนก่อน

ตอนนั้นเอง อีกฝั่งหนึ่ง

บนถนน

หญิงสาวสวมเสื้อรัดรูปสีดำยืนอยู่บนดาดฟ้ามองแสงไฟที่ยาว ใต้เท้าของเธอแล้วยิ้มอย่างเย็นชา

ยี่สิบนาทีที่แล้วเธอพยายามออกไป ก็พบว่าการจราจรทั้งหมด ในเมืองเต็มไปด้วยด่าน ทุกคนกำลังตามหาเบาะแสของเธอ

ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ชื่อของเธออยู่ขึ้นในบัญชีใบประกาศจับ ตอนนี้หากเธอปรากฏตัวก็จะถูกจับทันที คิดได้เท่านี้มุมปากของเธอก็ขยับเงียบๆราวกับกำลังเยาะเย้ย คนที่คู่ควรคบกับลู่วิ่งเซินมีสไตล์เหมือนกันหมด ล้วนโหด เหี้ยมไร้ความรู้สึก

เธออดนึกถึงกลางดึกของคืนหนึ่งเมื่อหลายปีก่อนไม่ได้ ตอนที่ เธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะออกจากจีน คนเหล่านั้นก็ขัดขวาง เธอไว้เช่นนี้

พวกเขาตั้งด่านจราจรทั้งหมดทั่วเมืองหลวง สกัดเที่ยวบินที่ เธอโดยสารเพื่อจับตัวเธอกลับมา
คนนั้นเธอประสบกับสิ่งที่น่าเหลือเชื่อที่สุดในโลกและเป็นเรื่อง ที่เจ็บปวดที่สุด

เธอเฝ้าดูพ่อของเธอกระโดดลงมาจากตึกสูงที่เหมือนกับความ สูงที่เธอกำลังยืนอยู่

เธอดิ้นอย่างสุดชีวิต กรีดร้อง พยายามคว้าเสื้อผ้าพ่อ แต่เธอ ขยับไม่ได้

คนเหล่านั้นจับร่างเธอไว้ราวกับปีศาจ

มองคนตัวเป็นๆกระโดดลงมาจากที่สูงอย่างเฉยเมย


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ