บทที่ 749 ให้เธออยู่

แต่ต่อหน้ากู้ซื้อเนียน กลับไม่สามารถจะพูดอะไรออกมาได้

สุดท้ายทำได้เพียงกระทืบเท้าด้วยความเกลียดชัง และกรีด ร้องอย่างโกรธเคือง: “คุณมันโหดร้าย ฉันเกลียดคุณ เกลียดคุณ ที่สุด!”

พูดจบก็กุมศีรษะแล้วหันหลังวิ่งออกไป

หญิงสาววิ่งตุ๊ก ๆ ๆ จากประตูหายไปที่ทางเดิน

จนกระทั่งเธอหายไปแล้ว สีหน้าที่ขี้เล่นของกู้ซื้อเนียนก็ค่อยๆ เลือนหายไป และมีความเย็นชาเข้ามาแทนที่

ลุงโอวไม่รู้ว่ารออยู่ด้านนอกตั้งแต่ตอนไหน เมื่อเห็นหลินเยว่

เอ๋อ เดินออกมาจึงเข้ามา

เมื่อเห็นกู้ซือเฉียนนั่งอยู่ตรงนั้น เขาเดินเข้าไปอย่างสุภาพแล้ว ถาม: “คุณชาย คุณหลินเธอ…”

กู้ซือเจียนซ้อนสายตาเล่นกับแหวนในมือ แล้วพูดเบาๆ “เธอ บอกว่าจะเอาตัวเข้าแลก

ลุงโอว: “ ”

หากเป็นก่อนหน้านี้ ลุงโอวได้ยินแบบนี้อาจจะดีใจมากก็ได้

ปีนี้คุณชายอายุสามสิบแล้วนะ!
ชายแก่อายุสามสิบ จนป่านนี้ยังไม่มีผู้หญิงข้างกาย หากจะให้ เขาเชื่อว่าเขาปกติก็ไม่อาจจะทำใจให้เชื่อได้

ตอนนี้ไม่ง่ายที่จะมีผู้หญิงกล้าออกตัวว่าจะเอาตัวเข้าแลก ต่อ ให้ไม่มีเรื่องทายาท แต่ยืนยันว่าคุณชายนั้นก็ไม่ได้อ่อนด้อย เช่น นั้นก็ใช้ได้นะ

แต่ตอนนี้ ลุงโอวได้เห็นแล้วว่าหลินเยวเอ๋อร์เป็นคนอย่างไร

จากเหตุการณ์เมื่อครู่ เขาไม่คิดแบบนั้นแล้ว

ผู้หญิงคนนี้เป็นคนใจคด ไม่มีมารยาท ประจบสอพลอคนที่สูง กว่าและหยิ่งยโสกับคนที่ต่ำต้อยยังพอว่า แต่ทำมาเข้าหา คุณชายแล้วยังไม่รู้ว่าจะมีความคิดอะไรบ้าๆ บอๆ อีก

คุณชายช่วยชีวิตเธอและพาเธอออกมาจากถ้ำเสือแท้ๆ เธอไม่ เพียงจะซาบซึ้งในน้ำใจ แต่ยังคิดจะหลอกใช้เขาอีก คนที่มีจิตใจโหดร้ายเช่นนี้ จะปล่อยให้อยู่ต่อไปได้ยังไง? ลุงโอวจึงพูดขึ้น: “คุณชายคิดจะให้เธออยู่ต่อเหรอครับ?” เขาใช้ประโยคคำถาม

กู้ซื้อเฉียนเงยหน้าขึ้นมองเขา

สายตาคู่นั้นเหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้มกลับมองด้วยสายที่เย้ย หนเล็กน้อย

“ลุงคิดว่าผมมีรสนิยมแย่ขนาดนั้น?

ลุงโอวได้ยินแล้วก็วางใจลง
ยิ้มเล็กน้อย: “รสนิยมของคุณขายดีอยู่แล้วครับ คุณหลินคิด จะประจบและแอบอิงผู้มีอิทธิพล มันเป็นเรื่องที่เข้าใจได้ เพียงแต่ มองคนผิดไป

กู้ซือเฉียนพยักหน้าแล้วพูดอย่างเรียบเฉย: “พรุ่งนี้ไม่ต้องให้ คนไปส่งเธอกลับแล้ว แต่ให้ส่งคนมีความสามารถไปอยู่กับเธอ ดูแลเรื่องที่พักและชีวิตประจำวันของเธอ

ลุงโอวตกตะลึงและงุนงงเล็กน้อย

นี่มันหมายความว่ายังไง?

เขาถามอย่างไม่เข้าใจ “เมื่อครูคุณชายไม่ได้บอก…นี่คุณ อยากจะให้เธออยู่ต่อเหรอครับ?”

กู้ซื้อเฉียนหัวเราะเบาๆ “ใช่ ในเมื่อเธอเสนอตัวถึงที่แบบนั้น และอยากจะอยู่ต่อไม่ว่าจะด้วยวิธีไหน หากฉันไม่ทำให้เธอ สมหวัง แบบนั้นไม่ถือว่าทำให้เจตนารมณ์ของคนอื่นต้องเสีย เปล่าหรอกเหรอ?”

ลุงโอวขมวดคิ้วและไม่สบอารมณ์เล็กน้อย แต่คุณชายครับ ผมไม่ควรจะพูดสิ่งนี้ แต่ผมอยากจะพูดจนอดไม่ไหว คุณหลิน ท่านนี้ ไม่ใช่คนดีจริงๆ….

กู้ซือเฉียนมองเขาแล้วพูด: “ลุงโอว ลุงคิดไปถึงไหนแล้ว?

ลุงโอวอึ้งไป

กู้ซือเฉียนพูด: “ถึงฉันจะไม่ได้ชอบเธอ แต่ก็ต้องยอมรับว่า เธอพูดถูกอย่างหนึ่ง”
ลุงโอวงงเล็กน้อย

กู้ซือเฉียนพูดต่อ: “ฉันช่วยเธอมา เธอก็ควรจะต้องตอบแทน อะไรฉันบ้าง ใช้ตัวเข้าแหลกก็ได้ แต่หากเธอทำให้คนอื่นพอใจ แทนฉันได้ มันจะเป็นการตอบแทนชนิดหนึ่งใช่ไหม?”

ลุงโอวตกใจเมื่อได้ยินเรื่องนี้

สีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย

แต่สุดท้ายก็ไม่พูดอะไรแล้วก้มหน้าและตอบ: “ครับ”

กู้ซือเจียนจึงได้โบกมือให้เขาออกไป

อีกฟากหนึ่ง หลินเยว่เอ๋อร์ที่ต้องพ่ายแพ้ เธอกลับมาพร้อม จมูกรื้น เธอโกรธและไม่มีที่ระบาย

ทันใดนั้นก็เห็นสาวใช้สวยสง่าคนหนึ่งเดินเข้ามา

เธอตกตะลึง ผ่านไปครู่หนึ่ง ประตูก็ถูกเคาะจากด้านนอก เธอ

จึงรู้ว่าอีกฝ่ายนั้นมาหาเธอจริงๆ

เมื่อครู่ที่เห็นเธอเดินมาทางตนเองนั้นยังเข้าใจว่าไม่ใช่เพียง แต่บังเอิญผ่านมาเท่านั้น

คิดไม่ถึงว่าจู่ ๆ ก็มาหาเธอ

ที่นอกประตู สาวใช้พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสุภาพและมีมารยาท “คุณหลิน คุณอยู่ไหมคะ?”

หลินเยว่เอ๋อร์รู้สึกประหม่าขึ้นมา
เธอเป็นใคร?

มาทําไม?

มาไล่เธอออกไปงั้นเหรอ?

เมื่อคิดถึงท่าทางที่โหดร้ายของกู้ซื้อเฉียนเมื่อครู่ ใจหลินเยว่ เอ๋อร์ของก็เต้นแรงเหมือนตีกลอง มันเต้นแรงขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับ จะเต้นขึ้นมาถึงคอหอย

แต่เสียงเคาะประตูที่ด้านนอกก็ยังคงดังต่อไป เธอไม่สามารถ จะแกล้งไม่ได้ยินมันตลอดไป

สุดท้ายจึงได้แต่ระงับความโกรธ โดยคิดว่าไม่ว่าจะเกิดอะไร ขึ้น วันนี้เธอไม่สามารถถูกไล่ออกไปได้

ถึงจะพึ่งได้ก็ต้องพึ่งที่นี่

เมื่อคิดแบบนี้ จึงกระแอม ในลำคอแล้วเดินไปเปิดประตู

เมื่อเปิดประตูก็พบกับสาวใช้อายุราวสิบแปดสิบเก้ายืนอยู่ ด้านนอก

สาวใช้ดูสวย แม้ว่าเธอจะดูสวยน้อยกว่าหลินเยว่เอ๋อร์อยู่สัก หน่อย แต่เธอก็เป็นประเภทคุณหนูน้อย

เธอยืนอยู่ตรงนั้นและยิ้มให้หลินเยว่เอ๋อร์เล็กน้อยแล้วพูด “คุณหลิน สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเสี่ยวถาวเป็นคนที่ลุงโอวมอบหมาย ให้มาดูแลคุณค่ะ ต่อไปฉันจะอยู่ข้างๆ คุณค่ะ”

หลินเยว่เอ๋อร์อึ้งไป
และสับสนเล็กน้อย

ให้มาดูแลเธอ?

ต่อไปจะอยู่ข้างๆ เธอ?

หมายความว่ายังไง?

ทะ…เธอจะถูกไล่ออกไปอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? กู้ซือเฉียนไม่ตอบ รับคำขอร้องให้เธออยู่ต่อ ยังดูถูกเธออย่างรุนแรงด้วย เธอควร จะต้องถูกไล่ออกไปเร็วๆ นี้แล้วถึงจะถูกสิ

ทำไมถึง…ให้คนมาดูแลเธอล่ะ?

หลินเยว่เอ๋อร์ยังไม่เข้าใจ ส่วนทางเสี่ยวถาวก็พูดขึ้น

“คุณหลินคะ นี่เป็นเสื้อผ้าที่เปลี่ยนแล้วของวันนี้ใช่ไหมคะ? ฉันจะเอาไปสักให้นะคะ

เธอพูดแล้วก็เดินเข้ามาและหยิบเอาชุดที่เปลี่ยนแล้วของหลิน

เยว่เอ่อร์จากอีกด้านเดินออกไปข้างนอก

หลินเยว่เอ๋อร์จึงได้สติ สีหน้าเธอเปลี่ยนไปและรีบขวางเธอ

“อ๊ะ เดี๋ยวก่อน”

เสี่ยวถาวหยุดเดินและหันกลับมามองเธอ

หลินเยว่เอ๋อร์เก็บอาการแล้วจึงถาม “เธอ…ถูกพวกเขามอบ หมายให้มาดูแลฉันจริงเหรอ?”

เสี่ยวถาวพยักหน้า “ใช่ค่ะ คุณหลิน ทำไมเหรอคะ?”
หลินเยว่เอ๋อร์ไจเต้นดวงตาของเธอกลอกสองสามครั้งก่อนที่ เธอจะถามอีกครั้ง: “งั้นพวกเขาได้พูดรึเปล่าเรื่องที่ฉันจะต้องไป จากที่นี่ทันทีแล้วรึเปล่า?”

เสี่ยวถาวได้ยินคำพูด ดวงตาของเธอแสดงความงุนงง

“เอ่อ…ไม่มีนะคะ คุณหลิน คุณจะไปแล้วเหรอคะ?”

“เปล่าจ๊ะ” เธอฝืนยิ้มแล้วพูด “ฉันก็พูดไปงั้นเองแหละ เอาล่ะ ตรงนี้ไม่มีอะไรแล้ว เธอไปเถอะ”

เสี่ยวถาวจึงพยักหน้าและหันหลังเดินออกไป

หลังจากที่เสี่ยวถาวจากไปหลินเยว่เอ๋อร์ก็ก้มหน้าและครุ่นคิด อย่างรอบคอบ ท้ายที่สุดเธอรู้สึกไม่แน่ใจ

พอดีว่าเธอเห็นลุงโอวที่กำลังผ่านมาจากด้านนอก

จึงรีบวิ่งออกไปและวนตามลุงโอวไป

“ลุงโอวคะ”

เธอวิ่งพร้อมตะโกนเรียกชื่อเขา

ลุงโอวได้ยินและหันกลับมาเมื่อเห็นเธอก็อดที่จะขมวดคิ้วโดย อัตโนมัติไม่ได้

แน่นอนว่าหลินเยว่เออร์เห็นปฏิกิริยาของเขา ในใจใช่จะไม่รู้ ว่าก่อนหน้านี้เธอได้ทำให้เขาโกรธเข้าแล้ว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ