บทที่590 สัญญาว่าจะหย่า

เหอศี อรีบยื่นออกไปหยิบเช็ค ใบนั้นและพูดอย่างตะกละ ตะกลาม “ไม่น้อยเลย ๆ ยี่สิบล้านก็พอแล้ว”

อย่างไรก็ตามก่อนที่เขาจะหยิบเช็คได้ถังลั่วเหยาก็ก้าวถอย

หลังหลบมือของเขา

เหอศี อตกตะลึง

หลังจากนั้นก็ได้ยินคำพูดของถังลั่วเหยาชัดถ้อยชัดคำ: “ถ้า แกอยากได้เงินนี่ ฉันจะให้แก แต่แกต้องรับปากฉันเรื่องหนึ่ง

เหอศี อขมวดคิ้วด้วยความอึดอัด

“เพ้อเจ้อ ฉันเป็นพ่อแก พ่อแกมาเอาเงินจากแก แกจะมี

ข้อแม้อะไรอีก?”

ถังลั่วเหยาเกือบจะหัวเราะด้วยความโกรธด้วยคำพูดเหล่านี้

คราวก่อนยังจะให้คนเข้ามารังแกเธอที่บาร์เหล้า ตอนนี้จะ รีบมาพูดว่าเป็นพ่อของเธอ?

และไม่รู้ว่าใครใช้ให้มันหน้าใหญ่ขนาดนี้

เธอขี้เกียจจะเสวนากับเขาจึงพูดไปตรงๆ: “เอาเงินไปแล้ว แกต้องหย่ากับแม่ฉัน ไม่งั้นฉันจะเผามันแล้วแกจะไม่ได้แม้แต่ สตางค์แดงเดียว”

ทันทีที่เธอกล่าวเช่นนี้เหอ อก็ตะลึง
อันที่จริงหลายปีก่อน แม่ของถังลั่วเหยาก็เคยฟ้องหย่าจาก เหอศี อแล้ว

แต่เพราะตอนนั้นหัวเด็ดตีนขาดเหอศอก็ไม่ยอม ศาลทําได้ เพียงเสนอให้ทั้งสองฝ่ายประนีประนอมกันนอกศาล สุดท้าย เพราะฝ่ายชายไม่ยอมหย่าจึงไม่เป็นผล

หลังจากนั้นหลายปีก็ทะเลาะกันอีก แต่เหอ อไม่เคยยอมเลย

ถังลั่วเหยารู้ดีว่าถ้าเธอต้องการให้แม่และตัวเธอเองกำจัด คนร้ายคนนี้ให้หมดหนทางเดียวคือทำให้พวกเขาหย่าร้างกันให้ ได้

แต่คนโกงอย่างเหอ อ เมื่อรู้ว่าตอนนี้เธอดังแล้ว เป็นต้นไม้ เรียกเงินที่มีชีวิต

ขอเพียงจับแม่เธอได้ก็จับเธอได้ ดังนั้นจะรับปากเรื่องหย่า

ง่ายๆ ได้ยังไงกัน?

ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียง ใช้เล่ห์เหลี่ยมเพื่อบังคับให้เขาหย่า ใบหน้าของเธอคือเปลี่ยนเป็นหมองคล้ำทันทีเมื่อเธอได้ยิน เรื่องนี้

เขามองถึงลั่วเหยาอย่างเย็นชาและพูดเหยียด: “แกฝันไป เถอะ ฉันกับแม่แกแต่งงานกันมาสิบกว่าปี หลายปีก่อนฉันก็ไม่ ยอมหย่า ตอนนี้แกมาบอกให้ฉันหย่า? หึ แกคิดว่าฉันโง่หรือแก กันแน่ที่โง่”

ถังลั่วเหยารู้อยู่แล้วว่าเขาจะพูดแบบนี้จึงไม่รีบร้อนและเก็บเช็คไปอย่างไม่สนใจใยดี

จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงเฉยเมย: ในเมื่อพูดแบบนี้ งั้นฉันก็ จนปัญญา ในเมื่อแกไม่หย่าก็ไม่ต้องเอาเงิน ฉันรู้แกมีวิธีเยอะ แยะ งั้นก็ลองดู ดูว่าฉันจะประนีประนอมกับแกเพราะความกลัว ไหม”

เธอทนมามากพอแล้ว!

ทนมาพอแล้วกับวันที่มืดมนและความวิตกกังวล

เธอคิดดีแล้วและคิดมาเป็นอย่างดีแล้ว

ตอนนี้มีความหวังเป็นอย่างมากกับการผ่าตัดของแม่ ของ เพียงทางวิ่งหนึ่งยืนยันข่าว แม่ก็คงจะได้ผ่าตัดในเร็วๆ นี้

ถึงตอนนั้นหากเหอ ออยากจะเปิดโปงเธอหรือคิดจะใช้

สถานะพ่อเลี้ยงมาแบล็กเมลเธอ

ทําให้ชื่อเสียงของเธอฉาวโฉ่ ทำลายเธอ

ก็ปล่อยให้เขาทำไปเถอะ!

ถึงตอนนั้นเธอคงจะพาแม่ออกนอกประเทศหรือไปหลบพักใน สถานที่ไกลๆ สักที่ให้ห่างจะสปอตไลต์และเธอกับแม่สามารถใช้ ชีวิตที่ดีได้

เหอ อเห็นว่าครั้งนี้เธอเอาจริงเรื่องหย่ากับแม่ของเธอจึงตื่น

ตระหนก

“ถังลั่วเหยา! แกทำแบบนี้ไม่ได้ ไม่ว่ายังไงฉันก็เป็นพ่อเลี้ยงแก มีที่ไหนมาบังคับให้พ่อเลี้ยงหย่ากับแม่?”

ถังลั่วเหยาพูดอย่างเย็นชา “ฉันให้แกเลือก แกไม่เลือก

เอง”

ครู่หนึ่งก็พูดขึ้นอีก: “ดึกมากแล้ว คุณเหอ คุณควรกลับไปได้ แล้ว ไม่อย่างนั้นฉันจะเรียกยามจริงๆ แล้ว

เหอ อหน้าซีดเล็กน้อย เขาโกรธและถลึงตาใส่ถังลั่วเหยา

ราวกับว่าเขาต้องการขุดชิ้นเนื้อจากเธอ

“กะ…แกไม่ต้องมาขู่ฉัน ฉันจะบอกแกให้ หากแกบีบฉันมากๆ ฉันจะแฉแกกับสื่อ ถึงตอนนั้นแกจะหาเงินไม่ได้ แล้วจะเอาอะไร มาดูแลแม่แก…”

ถังลั่วเหยาไม่มีความอดทนจะฟังเขาอีกต่อไป เธอหยิบ โทรศัพท์ออกมาและเตรียมจะโทรออกหาส่วนกลาง

ส่วนกลางนี่ก็จริงๆ เลย เสียค่าส่วนกลางทุกเดือนตั้งแพง เสีย

เงินเปล่าหรือไง?

ทำไมถึงได้ปล่อยหมาปล่อยแมวเข้ามาได้นะ?

อันที่จริงจนถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่เข้าใจว่าเธอคือหาที่อยู่เธอ มาได้ยังไงแถมเข้ามาได้ด้วย

เหอ อเห็นเธอทำจริงและเขาก็ไม่อยากจะเสียเปล่า เขารีบเข้าไปคว้าโทรศัพท์ของถังลั่วเหยาและพูดซ้ำ ๆ “ได้ ๆ ฉันรับปาก!”

ถังลั่วเหยาคิ้วกระตุก
หันมองเขาอย่างไม่น่าเชื่อ

“แกแน่ใจ?”

เหอศอกัดฟันและคิดถึงหนี้ของตนเองก่อนหน้านี้และความ รู้สึกอึดอัดที่เกิดขึ้นในร่างกายของเขาในเวลานี้การเสพติด กลับมา

หากเขาไม่ทําอะไรในตอนนี้ เขาคงตายแน่!

ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าโดยที่แทบจะไม่ลังเล

“ใช่ ฉันแน่ใจ แต่ต้องเพิ่มเงินให้อีกเท่าหนึ่ง!

ถังลั่วเหยาขมวดคิ้ว “แกจะเอาสี่สิบล้าน?”

“ไม่! ฉันต้องการห้าสิบล้าน!”

เหอศี อหอบหนักเมื่อเอ่ยถึงตัวเลขนี้ดวงตาของเขาเป็นสีแดง สดและรอยยิ้มของเขาก็ดูน่าเกลียด

“ดาราใหญ่คนหนึ่ง ปีหนึ่งอย่างน้อยก็หาเงินได้หลายสิบล้าน ใช่ไหมล่ะ ฉันเลี้ยงแกมาสิบกว่าปี แค่รายได้แกแค่ปีเดียวเท่านั้น มันไม่มากไปใช่ไหม?”

ถังลั่วเหยามองเขาอย่างเฉยเมย

ห้าสิบล้าน?

ที! ช่างกล้าพูดออกมาได้

แต่ถ้าหากหน้าสิบล้านสามารถซื้อความสงบสุขให้เธอกับแม่ได้มันก็คุ้ม

เมื่อคิดแบบนี้เธอจึงกัดฟันรับปากไป

“ได้! ห้าสิบล้านก็ห้าสิบล้าน แต่แกต้องทำเรื่องหย่ากับแม่ฉัน ทันที หลังจากพวกแกทำเรื่องเสร็จแล้ว ฉันจะเอาเงินให้แก

เหอศี อเป็นคนฉลาดแค่ไหน?

เพียงเสี้ยววินาที ก็พบช่องโหว่ในคำพูดของเธอ

เขาส่ายหัวทันทีอย่างเคร่งขรึมและพูดว่า “ไม่ได้ ใครจะรู้ว่า แกจะตุกติกหรือเปล่า? หากฉันหย่าแล้ว แกไม่ให้เงินฉันจะทำ ไง?”

ถังลั่วเหยาขมวดคิ้วและมองเขาด้วยความรังเกียจ

“แกคิดว่าทุกคนหน้าไม่อายเหมือนแกงั้นเหรอ?”

เหอศี อสําลัก

แต่เวลาอย่างนี้จะโกรธก็ไม่ได้แล้ว

เขากลอกตาและแนะนำทันที “เอาแบบนี้สิ แกก็ให้ฉันส่วน หนึ่งก่อน ให้ฉันอุ่นใจ ให้รู้ว่าแกจะไม่ผิดคำพูด ฉันจะได้ไป สำนักงานเขตกับแกเพื่อเซ็นชื่อ ในเมื่อต้องไปทำเรื่องอย่างเร็ว ที่สุดก็ต้องรอถึงพรุ่งนี้เช้าใช่ไหมล่ะ? ตอนนี้แกเอามาให้ฉันส่วน หนึ่งก่อนสิ”

ถังลั่วเหยายิ้มเยาะ “เหอ อ แกนไร้ยางอายจริงๆ แต่ถึงจะพูดแบบนั้น เพื่อจะให้เขาออกไปก่อน เธอก็ยังหยิบบัตรธนาคารออกมาจากกระเป๋าแล้วโยนให้เขา

“ในนี้มีเงินจํานวนหนึ่ง แกเอาไปก่อน พรุ่งนี้ขอเพียงมาเซ็นชื่อ จริงๆ เงินที่ควรจะเป็นของแกจะไม่ขาดแม้แต่แดงเดียว

เหอ อรับบัตรธนาคารไปแล้วกลืนน้ำลาย และไม่ได้สนใจ เลยว่าถังลั่วเหยาพูดอะไร

มีเพียงสายตาที่จับจ้องไปที่บัตรธนาคารและถาม ” ในนี้มีเงิน เท่าไหร่?”

ถังลั่วเหยารังเกียจเขามากและพูดอย่างรำคาญ “สองแสน”

เหอศี อเบิกตาโพลงด้วยความประหลาดใจ

“อะไรนะ? สองแสน? แกเอาเงินสองแสนมาไล่ฉัน?” ถังลั่วเหยามองเขาอย่างเย็นชาและถอยหลังอย่างระมัดระวัง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ