บทที่ 604 เทพเจ้าจุติลงมาเกิด

ตอนนี้ กลับยอมลดตัวลงมาแบกตัวเองและยังอ่อนโยน ขนาดนี้ นี่มันเป็นเทพเจ้าจุติลงมาเกิดเลยนะ

เมื่อนึกถึงจุดนี้หัวใจดวงน้อยของหล่อน ก็เหมือนกับลูกกวาง ที่กำลังกระโดดโลดเต้นอย่างตื่นเต้นดีใจ

เซ่เซียวแบกเสี่ยวนิ่งไปจนถึงโรงพยาบาล แต่โชคดีที่ในขณะ

นั้นยังมีคุณหมออยู่เวร

เมื่อรู้ว่าขาของหล่อนได้รับบาดเจ็บ จึงรีบให้หล่อนนั่งลง จากนั้นจึงไปหยิบเบตาดีน ยา และผ้าก๊อซมา แล้วให้พยาบาล ช่วยหล่อนถอดถุงน่องข้างในออกแล้วรักษาบาดแผลให้หล่อน

เมื่อเสียวจึงเห็นดังนั้น ก็พูดกับเซเซียวว่า “พี่เซียว ฉันไม่ เป็นไรแล้ว แค่มีคุณหมอมาช่วยรักษาก็ได้แล้ว พี่รีบไปช่วยพี่ ลั่วเหยาก่อนเถอะค่ะ”

หล่อนไม่ใช่ผู้หญิงหน้าชื่อใจคด หล่อนรู้ดีว่าตอนนี้ตัวเองแค่ ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยเท่านั้น

อันตรายที่แท้จริง คือทางด้านถังลั่วเหยา

และในตอนนี้ก็ไม่รู้เลยว่าพี่ลั่วเหยาเป็นยังไงบ้างแล้ว

เมื่อเซ่เซียวได้ยินหล่อนพูดแบบนี้ ก็เหลือบมองที่บาดแผลที่ หัวเข่าของหล่อนจากนั้นจึงยืนยันกับคุณหมอ และเมื่อแน่ใจแล้วว่าจะไม่มีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นทีหลังแล้ว จากนั้นเขาจึงพยัก หน้า

“ได้ งั้นหลังจากที่คุณทายาแล้วก็พักผ่อนที่นี่ก่อนนะและยัง ไม่ต้องรีบกลับ รอสายจากผมก่อน

หลังจากพูดจบจึงนึกขึ้นได้ว่าเดี๋ยวจึงไม่มีเบอร์ของตัวเขา

ดังนั้นจึงให้หล่อนหยิบมือถือออกมา แล้วบันทึกเบอร์ตัวเองไว้

เสี่ยวนิ่งเห็นว่าเขาได้ป้อนเบอร์ตัวเองไว้ในมือถือหล่อนแล้วก็ กดโทรออก เมื่อเชื่อมต่อกับอีกฝ่ายได้แล้วจึงวางสายไป

หัวใจดวงน้อยนั้น ก็ทั้งตื่นเต้นและประหม่าไปครู่หนึ่ง

โอ้พระเจ้า! หล่อนกำลังทำอะไรอยู่กันนะ?

หล่อนไม่เพียงแต่ปล่อยให้เทพบุตรแบกตัวเองเท่านั้น ยังได้ รับเบอร์มือถือของเทพบุตรอีกด้วย!

ไอ้พระเจ้า โปรดให้สายฟ้ามาปลุกตัวหล่อนให้ตื่นสักที หล่อนจะต้องกำลังฝันอยู่แน่เลย แล้วมันจะเป็นไปได้ยังไงกัน? อย่างไรก็ตาม เซ่เซียวไม่รู้การเคลื่อนไหวของจิตใจหล่อนเลย หลังจากบันทึกเบอร์อย่างใจเย็นเสร็จแล้วก็คืนมือถือให้หล่อน

จากนั้น เขาก็กําชับอย่างจริงจังว่า “หลังจากรักษาบาดแผล แล้ว ห้ามคุณอย่าเพิ่งไป รอสายจากผมก่อน ถ้าอยากกลับโรง แรมจริงๆ ก็โทรให้คนมารับ เพราะมันดึกมากแล้ว คุณกลับไป แค่ตัวคนเดียวมันไม่ปลอดภัย เจ้านายของคุณก็เกิดอุบัติเหตุด้วย ถ้าคุณยังอุบัติเหตุอีกมันจะเกิดเรื่องซ้ำซ้อนอีก เข้าใจ

ท่าทางดูเชื่อฟังนั้น ช่างน่าเอ็นดูเหลือเกิน เซ่เซียวมองอย่างนั้น ไม่ว่าเพราะที่กังวลอยู่นั้นก็กลับเป็นดีขึ้นในทันใด

เขายิ้มพร้อมกับเอื้อมมือออกไปและหัวหล่อนโดยรู้ตัว หลังจากลูบหัวเสร็จ ทั้งแข็งที่อไปครู่หนึ่ง

เมื่อเซ่เซียวรู้ตัวดึงตัวเองกลับอย่างรวดเร็วจากนั้นเก้อเขิน

“เอาถ้าอะไรแล้วไปก่อนนะ”

เสี่ยวฉิงตอบสนองกลับมาพยักหน้าอย่างรวดเร็ว อืมๆ คุณเถอะ”

เซเชียวจึงไป

หลังจากเขาออกไปเสี่ยวนิงปิด ใบหน้าที่แดงของหล่อนไว้ หล่อนกรีดร้องใจไป 3 ครั้ง จากปิดหน้าและกรีดร้อง อย่างเขินรัวๆ

และในอีกด้านหนึ่ง

ทางด้านเหล่าตำรวจก็มากันแล้ว

เซ่เซียวรับช่วงต่อกับพวกและเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้พวก เขาฟังอีกครั้ง พวกเห็นเครื่องหมายรถบนพื้น พวกก็คาดสถานการณ์เหมือนกับที่เซเซียวได้คาดไว้ก่อนหน้านี้

จากนั้นจึงส่งกลุ่มคนออกไปกลุ่มหนึ่ง และค้นหาในบริเวณ ใกล้เคียงก่อน ส่วนคนอื่นๆ ที่เหลือก็กลับไปตรวจสอบควบคุม และคอยสังเกต เพื่อดูว่ามีรถสามล้อที่น่าสงสัย บนถนนสาย อื่นในบริเวณใกล้เคียงของคืนนี้หรือไม่

เมื่อเซ่เซียวนึกถึงเสี่ยวนิ่งที่ยังอยู่ในโรงพยาบาลแล้ว เขาไม่ ได้กลับไปกับพวกเขา แต่กลับไปที่โรงพยาบาลเพื่อรับเสี่ยวนิง พร้อมกับส่งหล่อนกลับไปที่โรงแรม

เดิมทีเสี่ยวจึงไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะกลับมาอยู่แล้ว หล่อน คิดว่าหล่อนจะโบกรถแท็กซี่ด้วยตัวเองหรือจะโทรหาเพื่อนร่วม งานที่กองถ่ายซึ่งค่อนข้างคุ้นเคยมารับตัวเองกลับไป

คิดไม่ถึงเลยว่า ในขณะที่หล่อนยังไม่ทันได้โทรออก ก็เห็นว่า

เขากลับมาก่อนแล้ว

กลางดึกที่เงียบสงัดชายคนนั้นสวมเสื้อกันลมสีดำเขาดูสูงและ หล่อเหลามากและเดินออกมาจากค่ำคืนที่หิมะตก

เมื่อเห็นหล่อนเขาก็ยิ้มและพูดว่า “ไม่เป็นไรใช่ไหม? ที่นั่น ได้ดำเนินการตรวจสอบแล้วแต่ผมจะส่งคุณกลับไปพักผ่อนที่ โรงแรมก่อน”

เสี่ยวจึงรู้สึกเพียงว่า หัวใจของหล่อนเหมือนมีกระแสไออุ่น

ไหลผ่านซึ่งมันอบอุ่นมากเลย

หล่อนพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “อืม ไม่เป็นไรแล้วขอบคุณค่ะ”

เซ่เซียวยิ้ม แต่กลับไม่ได้พูดอะไร

เขาแบกหล่อนขึ้นหลัง และเดินไปที่โรงแรม

ระยะทางเพียงไม่ถึง 10 นาทีพวกเขาก็กลับมาถึงที่โรงแรม

แล้ว

หลังจากที่เซเซียวส่งหล่อนกลับไปที่ห้องแล้วเขาก็จากไป เสี่ยวจึงไม่สามารถนอนหลับได้เลยแต่อย่างไรก็ตามยังหาตัว ถังลั่วเหยาไม่พบ

แต่การปรากฏตัวและการกระทำของเซเซียวในวันนี้ก็ไม่ได้ กีดขวางให้หล่อนอารมณ์ดี

แต่อาการอารมณ์ดีแบบนี้ เมื่อนึกถึงอันตรายที่ถังลั่วเหยาต้อง

เผชิญในเวลานี้มันก็หายไปในทันที

และในอีกด้านหนึ่ง ซึ่งหนึ่งที่กำลังนอนหลับอยู่ในตอนกลาง ดึกนั้น อยู่ๆ เสียงมือถือก็ดังขึ้น

เมื่อไม่กี่วันก่อนนั้นหล่อนไปต่างประเทศและเพิ่งกลับมาเมื่อ วานนี้เอง

วันนี้หล่อนก็ยังคงมีอาการเมาเวลาจากการเดินทางอยู่ถ้าไม่ ได้มีเรื่องเร่งด่วนอะไรมาก ก็คงจะไม่โทรหาหล่อนในเวลานี้ซึ่ง มันเพิ่งจะตี 3 ครึ่งเอง

จิ่งหนึ่งหยิบมือถือขึ้นมาด้วยความงุนงง หล่อนมองไปอย่างหล่อนขมวดคิ้วอย่างอดไม่และ

โดยไม่รู้ตัว วิ่งเซินเหมือนจะโดนปลุกด้วยขึ้นด้วยเสียงมือถือ เขา พลิก

วิ่งหนึ่งหายง่วง และหล่อนก็ตอบโดยไม่คิดว่า นั่นเหอ คาดคงเรื่องฉุกเฉินอะไรเกิดขึ้น คุณไปนอน ก่อนนะ ฉันรับ

เมื่อพูดหล่อนก็เอามือออกพร้อมขึ้นแล้วหยิบมือถือ ออกไปข้างนอก

หล่อนเดินออกที่ระเบียงทางเดินนั้นรับสาย

“เสี่ยวเหอ เกิดอะไรขึ้น?

ในฝั่งตรงข้ามนั้นเสียงของเสี่ยวเหอจนทนไม่ไหว พี่ พี่หนิงเกิดเรื่องใหญ่แล้ว!

จึงหนิงจากได้ยินประโยคนี้ หล่อนตื่นมาทันที

หล่อนหน้าลงถามว่า ตกลงมันเกิดเรื่องใหญ่อะไร

ขึ้น?

“เหยาหายตัวแล้วหลังจากเลิกในเมื่อคืนระหว่างทางกลับโรงแรมกับเสี่ยวจึงนั้น ก็โดนคนลักพาตัวไป ในระหว่างทางจนถึงตอนนี้ยังไม่มีร่องรอยเลย”

จิ่งหนิงตกใจอย่างแรง!

หล่อนไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะได้รับข่าวนี้

หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีหล่อนจึงได้สติกลับมาจากข่าวที่น่า ตกใจนี้ และถามว่า “แจ้งตำรวจหรือยัง? แล้วทางนั้นเขาว่า ยังไงบ้าง?”

เสี่ยวเหอตอบอย่างรวดเร็วว่า “มีแจ้งตำรวจแล้ว แต่ทางนั้น ยังไม่พบเบาะแสอะไรเลย”

จิ่งหนึ่งยกมุมปากตัวเอง พร้อมกับใช้นิ้วมือจับราวระเบียง ข้างๆ หล่อนโดยไม่รู้ตัว

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็กดเสียงต่ำลงและพูดว่า “ควรให้ กองถ่ายนั่งก่อน นอกจากผู้กำกับแล้ว อย่าให้คนอื่นรู้โดยเด็ด ขาด ถ้ามีข่าวรั่วไหลใด ๆ จากสื่อรีบยับยั้งข่าวทันทีและห้าม ปล่อยข่าวนี้ออกไปเด็ดขาด”

เสี่ยวเหอตอบรับอย่างรวดเร็ว

เพราะก่อนหน้านี้ ก็เคยมีกรณีแบบนี้มาก่อนหลังจากที่ดารา นี้ถูกลักพาตัวไปแต่เดิมที่อีกฝ่ายก็ต้องการแค่เงินเท่านั้น

แต่เพราะสื่อรู้ข่าวและสื่อเหล่านั้นก็รายงานข่าวเกินจริงกระทั่ง ยังติดตามเข้าไปดำเนินคดีอีกด้วย
ต่อมาเมื่ออีกฝ่ายเห็นว่าผู้คนจำนวนมากกำลังติดตามและให้

ความสนใจและภายใต้แรงกดดันนั้น จึงทำได้เพียงฆ่าคนทิ้งไป

แบบนี้ไม่เพียงแต่ไม่ได้ช่วยเหยื่อ แต่กลับกลายเป็นฆาตกร สมทบในการฆ่าเหยื่อ

เสี่ยวเหอเข้าใจและตระหนักได้ถึงความเป็นไปได้ ดังนั้น แม้ว่าจิ้งหนิงจะไม่ได้สั่งแต่หล่อนก็คงต้องทำตามกฎ