บทที่448 ช่วงพักสั้น ๆ

หัวใจสั่นอย่างรุนแรงราวกับเจ้ากวางตัวน้อยที่กระโดด อย่างรวดเร็ว

เธอหันหน้าไปทางอื่นไม่อยากจะมองเขา การเคลื่อนไหวลุกลี้ลุกลนราวกับว่ากำลังหนี หลังจากนั้นไม่นานหลินยวนก็สูบบุหรี่เสร็จและลุกขึ้นยืน

“ไปกันเถอะ!”

หัวเหยายืนขึ้นตามเขาและถาม: “ไปไหน?”

“ซื้อบ้านมาตั้งสิบกว่าล้าน ไม่ไปดูหน่อยเหรอ?”

ทั้งสองเดินออกจากโรงแรมตงฟางและเข้าไปในรถออฟ

โรดของจี๋หลินยวนด้วยกัน

รถสตาร์ทและควบไปบนถนน

หัวเหยาไม่ได้กลับมาที่นี่นานมากแล้ว คิดไม่ถึงว่าทุกอย่าง

ที่นี่ยังเป็นเหมือนเดิม ด้วยอิฐสีฟ้าและกระเบื้องสีเขียวสะพานเล็ก

ๆ และน้ำไหลและการกลับมาเยี่ยมชมสถานที่เก่าแก่หลังจาก ผ่านไปกว่าสิบปีมันก็ไม่แปลกตาเลย

เธอยัง จำช่วงเวลาที่เธอถูกส่งมาที่นี่เพื่อเรียนวาดภาพเมื่อ เธอยังเป็นเด็กแม้ว่ามันจะสั้น แต่มันก็วิเศษมาก
หลังจากปรึกษา หลินยวน ชายคนนั้นก็บอกว่าเธอจะไม่ เข้าไปเธอจึงลงจากรถคนเดียว

เธอเปิดประตูเดินเข้าไปในบ้านหลังเก่าคนเดียว

บ้านหลังนี้มีขนาดเล็กและการจัดวางค่อนข้างคล้ายกับเรือน สี่ประสานสมัยก่อน แต่ก็ไม่เหมือนกันไปเสียหมด สามารถเห็น กำแพงเงาขนาดใหญ่เมื่อเข้าไปในประตูและมีคำจารึกที่แกะ สลัก โดยอาจารย์เจนนิเฟอร์

สนามหญ้ารกเต็มไปด้วยวัชพืชและเห็นได้ว่าไม่มีใครอยู่ที่นี่ มานานหลายปีแล้ว

มีต้นตกแตนยอยู่ที่มุมกำแพงซึ่งเธอปลูกตอนที่เธออยู่ที่นี่ใน ความทรงจํา

ต้นกล้าในเวลานั้นได้เติบโตเป็นต้นไม้ที่สูงตระหง่านมีกิ่งก้าน และใบไม้เหนือผนังด้านบนทอดยาวออกไปไกลปกคลุมมุม กําแพงทั้งหมดด้วยร่มเงา

เต็มไปด้วยความทรงจํา

เธอเดินไปที่ประตูผลักมันเปิดและฝุ่นบาง ๆ ก็ร่วงลงมาจาก ด้านบนศีรษะของเธอ

แสงในบ้านมืดสลัว เธอหาสวิตซ์เจอตามความทรงจำที่มีและ เปิดไฟ ในทันที

โคมระย้าเก่าส่งเสียงดังและในที่สุดก็เปิดโดยไม่เต็มใจเพราะ ไม่มีใครอาศัยอยู่เฟอร์นิเจอร์ในบ้านจึงถูกคลุมด้วยผ้าสีขาวเพื่อกันฝุ่นเมื่อเจ้าของกลับมาเขาจะได้ไม่ต้องเสียเวลาทำงานเยอะ แต่น่าเสียดาย…เจ้าของไม่มีทางกลับมาอีกแล้ว!

รู้สึกเศร้าเล็กน้อย

เธอเปิดประตูห้องนอน

มีห้องนอนสองห้องที่เชื่อมต่อกันอย่างใกล้ชิดเธอจำได้ว่าเมื่อ เธอนอนไม่หลับ อาจารย์จะตบไหล่เธอเบา ๆ และกล่อมเธอเพื่อ ไม่ให้เธอกลัว

ความทรงจําท่วมท้นราวกับกระแสน้ำและจากนั้นเธอก็ค้นพบ ว่ามีหลายสิ่งหลายอย่างที่คิดไม่ถึง เพราะไม่อยากคิดถึง ไม่ใช่ เพราะลืมไปแล้ว

ความรู้สึกเหล่านั้นฝังลึกลงไปในเลือดเนื้อและจิตใจ จะไม่มี

วันลืม!

เธอเดินเข้าไปในห้องที่อาศัยอยู่สมัยเด็ก มองดูเตียงหลังเล็ก นั้น ทันใดนั้นก็คิดถึงความรู้สึกของการนอนอยู่บนนั้น

จากนั้นก็ล้มตัวลงนอนบนนั้นเบา ๆ

ตอนนี้เธอโตเป็นผู้ใหญ่แล้วการนอนบนเตียงเล็ก ๆ ทำได้แค่ นอนขดตัวท่าทางของเธอไม่สบาย แต่เธอรู้สึกโล่งใจมาก เหมือนได้ย้อนกลับไปในวัยเด็ก! ช่างไร้เดียงสาและไร้ความ

กังวล

เธอหลับตาลงเบา ๆ และทันใดนั้นก็รู้สึกเหนื่อยมาก
ราวกับไม่ได้นอนหลับพักผ่อนมานานแล้ว!

เธอกำหมัดแน่นและพูดในใจ แค่นอนหลับสักพัก สิบนาทีก็ยัง

ถือเป็นช่วงพักสั้น ๆ สิบนาทีเพื่อตัวเอง

ทันใดนั้นก็มีเสียงแปลก ๆ ดังมาจากนอกหน้าต่าง

หัวเหยาลืมตาขึ้นทันใด ดวงตาที่แหลมคมของเธอเปล่ง ประกายราวกับดวงดาว

แล้วร้องเสียงขรึม “ใครน่ะ?”

ทันทีที่เสียงดังขึ้น เงาสีดำก็บินผ่านหน้าต่างพร้อมกับเสียงนิ้ว เธอพลิกตัวและลุกขึ้น มองไปรอบ ๆ อย่างระแวดระวัง ทันใดนั้นดวงตาก็ควบแน่น!

เธอเห็นลูกแมวสีขาวราวกับหิมะกำลังนั่งยอง ๆ อยู่ใต้ หน้าต่างตัวเปียกไปหมดราวกับว่ามีคนจับมันขึ้นมาจากน้ำ

อย่างไรก็ตามวันนี้ฝนไม่ตกและเธอจำไม่ได้ว่ามีที่นี่มีสระน้ำที่ อยู่ใกล้ ๆ

ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง หลังจากนั้นเธอก็เดินไปและอุ้มลูกแมวขึ้นมา เจ้าแมวน้อยเชื่องมากและส่งเสียงร้องเบา ๆ ในอ้อมแขนของเธอ

“เมี้ยว~”

เธอยิ้มทันใด

เจ้าลูกแมวน่ารักมาก

เธอหันไปปิดประตู เธออุ้มเจ้าลูกแมวสีขาวออกมาจากบ้าน

เธอเห็นจี้หลินยวนนั่งอยู่ในรถอยู่ไกล ๆ มือข้างหนึ่งทาบที่ หน้าต่างแขนเสื้อเชิ้ตสีขาวม้วนขึ้นเผยให้เห็นแขนครึ่งหนึ่งของ เขาดูสบาย ๆ มาก

เมื่อเห็นเธออุ้มลูกแมวตัวหนึ่งเดินออกมาก็ประหลาดใจไม่ น้อย “มาจากไหนเนี่ย?

หัวเหยายิ้มเล็กน้อย “เจอมันในบ้าน น่ารักดีใช่ไหมล่ะ?” ดูเหมือนชายหนุ่มจะไม่มีความสนใจในสัตว์พวกนี้ เขามอง เจ้าแมวอย่างสงบแล้วพูด “ไม่เห็นรู้สึก”

หัวเหยาถลึงตาใส่เขา

จากนั้น โดยไม่สนใจสีหน้าไม่พอใจของเขา เธออุ้มแมวไปนั่งที่

นั่งข้างคนขับ

เจ้าแมวน้อยตัวเปียกปอน หัวเหยาให้หลินยวนไปหาผ้า ขนหนูสะอาดที่ท้ายรถและเช็ดตัวให้มัน

ช่างมีความอดทน!
ชายหนุ่มยิ่งไม่สบอารมณ์

แต่ในตอนนี้เอง เจ้าแมวสีขาวตัวน้อยลุกขึ้นยืนจากตักของหัว เหยา มันตัวสั่นไปหมด

ทันใดนั้นหยดน้ำที่กระเซ็นไปทั่ว สายตาของหลินยวน แทบจะลุกเป็นไฟชั่วขณะ พูดขึ้นด้วยความโมโห “โคตรสกปรกเลย!”

เจ้าแมวสีขาวตัวน้อยยื่นอุ้งเท้าออกมาหาเขาและร้องเหมียว ราวกับกําลังโต้กลับ

ทันใดนั้นหัวเหยาก็รู้สึกมีสุขอย่างยิ่ง

รถสตาร์ทและขับออกจากเส้นทางอย่างช้า ๆ

และจากไป

เมื่อกลับมาถึงวิลล่าก็เป็นเวลาสองทุ่มแล้ว หัวเหยา ลูก แมวสีขาวส่งให้คนงานและขอให้เขาช่วยดูแล จากนั้นก็ไปดูลูก ครู่หนึ่งแล้วขึ้นไปพักผ่อน

วันต่อมาเธอตื่นแต่เช้าก็เห็นชายหนุ่มยืนอยู่ปลายเตียง

เขาพูดขึ้นอย่างเย็นชา: “พรุ่งนี้แปดโมงเช้าไปทำธุระที่ฮอลิ

เดวิลล่า กับผมหน่อย!”

พูดจบก็หันหลังแล้วเดินจากไป

หัวเหยานิ่งอยู่นานก่อนจะมีปฏิกิริยาตอบกลับ
ไปฮอลิเดย์วิลล่า? ไปกับเขาสองคนเหรอ?

เธอยังงงอยู่ และอยากจะถามเขาให้ชัดเจนอีกนิด แต่ชาย หนุ่มไม่เปิดโอกาสให้เธอได้ถามแล้วหันหลังเดินจากไป

เช้าตรู่วันต่อมา

หัวเหยากับจี้หลินยวนเดินทางไปที่รีสอร์ทชื่อดังที่มีชื่อเสียง ใกล้เมืองเจียง

มันเป็นเวลาสิบโมงเช้าแล้วเมื่อมาถึงวิลล่าโดยใช้เวลาขับ

รถสองชั่วโมง

จี้หลินยวนจองห้องเพรสซิเดนท์สูทไว้ หลังจากทั้งสองวาง กระเป๋าลงจี๋หลินยวนก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

เขาสวมชุดลำลองสีขาวออกมาเมื่อเช้านี้ แต่ตอนนี้เขา เปลี่ยนเป็นสูทสีดำ ผมของเขาถูกหวีไปด้านหลังอย่างเรียบร้อย เผยให้เห็นหน้าผากที่เรียบเนียนของเขาและเขาดูมีพลังมาก

เขาใส่นาฬิกาข้อมือไปพลางและถามขึ้น: “ผมมีนัดทาน

อาหารกลางวัน คุณจะไปด้วยกันไหม?

หัวเหยารีบส่ายหน้าทันที “ฉันไม่ไปค่ะ”

ราวกับว่ารู้คำตอบของเธออยู่แล้ว จี๋หลินยวนปรายตามอง เธอแล้วชี้ไปที่โทรศัพท์ในห้องรับแขกและพูดขึ้น “งั้นเดี๋ยวคุณ โทรไปแผนกแม่บ้านเพื่อสั่งอาหารเองนะ ผมน่าจะกลับมา ประมาณบ่ายสามโมง ก่อนหน้านั้นอย่าวิ่งเล่นมั่วซั่วล่ะ เข้าใจ ไหม?”
หัวเหยารีบพยักหน้า

เขาจึงหยิบเสื้อนอกแล้วเดินออกไป

ทันทีทีจี้หลินยวนออกไปหัวเหยาก็รู้สึกสบายใจขึ้นมากหลัง จากเดินไปรอบ ๆ ที่พัก เธอพบว่ามีสวนเล็ก ๆ ที่ระเบียงนอกจาก นี้ยังมีสระน้ำพุร้อนขนาดเล็กในสวนซึ่งใหญ่พอที่จะรองรับได้ห้า หกคนและสระก็สะอาดเพียงแค่เติมน้ำก็สามารถใช้งานได้ทันที

วันนี้ตื่นแต่เช้าตรู่ เธอเริ่มรู้สึกง่วงแล้ว เมื่อเห็นแบบนี้เธอจึง เปิดน้ำทันทีและให้น้ำเต็มครึ่งสระ จากนั้นเธอก็กลับไปที่ห้องและ เปลี่ยนชุดว่ายน้ำจากนั้นเธอก็แช่ตัวในอ่าง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ