บทนี้ 480 ออกมาปาร์ตี้

เขาถามด้วยเสียงต่ำ เป็นเพียงน้ำเสียงที่ฟังออกว่าเป็นเสียงแหบ พร่าที่เพิ่งตื่นนอน จิ่งหนิงพูด “อืม” ไหนๆ เขาก็ตื่นแล้ว เธอก็คงไม่มีอะไรต้อง

ระมัดระวังอีก

“ฉันอยากดื่มน้ำ”

“อย่าขยับ เดี๋ยวผมไปเทให้คุณเอง”

เขาพูดไป ก็พลิกตัวลุกขึ้น จากนั้นก็ไปเทน้ำอุ่นมาหนึ่งแก้ว

โดยเร็ว

จิ่งหนิงรับแก้วไว้ แล้วดื่มไปสองคำ

และในตอนนี้ จู่ๆ ในห้องก็มีเสียงจ๊อกๆ ดังขึ้นสองอย่าง

ชัดเจน

หน้าของจึงหนิงแดงขึ้นมาทันที

ลู่วิ่งเซินนิ่งงันก่อน แล้วเลิกคิ้วมองเธอด้วยรอยยิ้มต่อ “หิว แล้วหรอ? ”

จึงหนิงหน้าแดงทันที แล้วพูดจาอึ้ง บอกว่าใช่ก็ไม่ดี บอก

ไม่ใช่ก็ไม่ดี

สุดท้าย ยังคงพยักหน้าตามความจริง
ลู่จิ่งเป็นลูบหัวของเธอ “นั่งอยู่ที่นี่ดีๆ ผมจะไปช่วยคุณทำอะไร มากันหน่อย”

จิ่งหนิงตกตะลึง “คุณจะไปทําอาหารหรอ? ”

“ไม่งั้นล่ะ”

เธอเพิ่งจะสังเกตเห็นว่า ตอนนี้ก็เที่ยงคืนแล้ว ไปกินอาหารข้าง

นอก ตอนนี้ร้านอาหารก็คงจะปิดไปแล้ว อีกทั้งตอนนี้เธอยังท้อง

อีก ของกินที่ตลาดโต้รุ่งเธอก็กินไม่ได้ และตอนนี้ก็ไม่มีคนใช้อยู่ในบ้าน ดังนั้นเรื่องทำอาหาร

นอกจากลู่วิ่งเงินแล้ว ก็ยังหาคนที่สองไม่ได้จริงๆ

เธอจึงพยักหน้าอย่างเกรงใจ “งั้นก็ได้”

พูดจบก็นิ่งไปสักพัก “ฉันไปเป็นลูกมือคุณเอง! ” ลู่วิ่งเซินยิ้มอ่อนๆ “รู้สึกว่าคนนั่งอยู่คนเดียวแล้วน่าเบื่อเกินไป ก็มาสิ”

จิ่งหนิงรีบเปิดผ้าห่มลุกขึ้น จึงเป็นเห็นเธอจะวิ่ง จึงขมวดคิ้ว เล็กน้อย แล้วยื่นมือไปเอาเสื้อกันหนาวที่อยู่ข้างๆ ตัวหนึ่งคลุม เรือนร่างของเธอไว้ พร้อมกำชับขึ้นอีกครั้ง “อย่าวิ่งกระโดด ระวังอย่าหักล้มล่ะ”

จิ่งหนิงแลบลิ้น ผู้ชายก็เอาเธอไม่อยู่ แค่แตะจมูกของเธอหนึ่ง

แล้วพูดด้วยความประหม่า “ซนจริง”
ทั้งสองลงไปชั้นล่าง

ลู่วิ่งเซินเดินไปที่ห้องครัวอย่างคุ้นเคย

วันนี้เขาใส่ชุดไหมพรมสีเนื้อ ด้านล่างเป็นกางเกงลำลองสีเทา อ่อน ทั้งตัวที่สวมใส่เสื้อผ้าสบายๆ ในบ้าน ทำให้เขาดูอ่อน โยนกว่าปกติไม่น้อย

จิ่งหนึ่งเหมือนเป็นหางน้อยๆ ที่อยู่ด้านหลังของเขา ถึงแม้เธอ จะทําอาหารเป็น หลังจากที่ตั้งครรภ์ คนในบ้านก็ไม่ให้เธอเข้า ครัวอีกเลย

หนึ่งกลัวว่าเธอจะคมน้ำมันและควันไม่ไหว สองก็หวังว่าเธอจะ พักผ่อนดีๆ ไม่อนุญาตให้เธอทำอะไรที่ออกแรง

บางครั้งจึงหนิงก็ถูกพวกเขาทำให้ไม่รู้จะร้องไห้หรือหัวเราะ รู้ว่าพวกเขาเป็นห่วงตัวเอง ก็ทำได้เพียงนิ่งเงียบแล้วเชื่อฟัง แล้ว ปล่อยตามใจพวกเขา

ลู่วิ่งเซินเอาผักกาดออกมาจากตู้เย็น แล้วเอาไข่สองฟองออก มา พลางเอ่ยถาม “กินหมี่ดีไหม? ” 11

จิ่งหนึ่งพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ตีสิ”

ลู่วิ่งเซินจึงเอาผักกาดใส่เข้าไปในจาน แล้วใช้น้ำแช่ไว้ จาก นั้นก็ตีไข่ นิ้วมืออันเรียวยาวจับตะเกียบแล้วตีเบาๆ ดูแล้วก็รู้สึก เจริญหูเจริญตาแล้ว

จิ่งหนึ่งพิงอยู่ตรงขอบประตู ดวงตาจับจ้องอยู่สักพัก แล้วเอ่ย ถาม “มีอะไรที่ฉันช่วยได้ไหม? ”
ลู่จึงเป็นมองเธอเพียงปราดเดียวด้วยความนิ่งเฉย “คุณดม น้ำมันและควันได้หรอ? ”

ก่อนหน้านี้ เธอมีสองสามวันที่ไม่สามารถดื่มน้ำมันและควันได้ แค่คมก็อยากอ้วกแล้ว

จิ่งหนึ่งสูดลมหายใจเข้าจมูกลึกๆ แล้วเผยยิ้มให้เขา

“วันนี้ยังดี”

ชายหนุ่มทำนัยน์ตาลุ่มลึกเล็กน้อย ภายใต้ดวงตาเผยยิ้มออก มา “งั้นคุณช่วยผมล้างต้นหอมหน่อย”

“ได้

ทั้งสองจึงอยู่ในครัวอย่างไม่ให้มให้เสียง ซึ่งหนึ่งล้างต้น หอมเสร็จ ลู่วิ่งเซินก็รับไว้แล้วหั่นเป็นท่อนเล็กๆ จากนั้นก็ต้มน้ำ แล้วเอาหมีใส่เข้าไป

เธอยืนอยู่ข้างๆ แล้วมองเขาเอาเครื่องปรุงต่างๆ ใส่เข้าไปใน ถ้วยเล็กๆ มือที่ผ่านศึกสงครามและสังหารคนคู่นั้น ตอนนี้มานั่น ผักกาดก็ดูเจริญตาเป็นพิเศษ ไม่มีความรู้สึกไม่เข้าตาเลยสักนิด

ลู่จิ่งเซินต้มหมี่เสร็จโดนเร็ว

จริงๆ ก็แค่หมี่ที่ใส่ไข่และผักกาดอันจืดชืด ทว่ากลับถูกเขาต้ม ได้มีน่ากิน

สองมือของเขา หนึ่งมือถือหนึ่งถ้วย แล้วให้วิ่งหนึ่งเอา ตะเกียบ แล้วก็ไปที่ห้องอาหารด้วยกัน
“อืม หอมมาก! ”

จิ่งหนิงหิวอยู่แล้ว ตอนนี้พอได้กลิ่นหอมๆ นี้ ทันใดนั้นก็ถูก ดึงดูดจนต้องขยับนิ้วชี้

ลู่วิ่งเซินมองเธออย่างอมยิ้มและรักใคร่เอ็นดู พร้อมพูดด้วย เสียงอ่อนโยนและแผ่วเบา “ชอบก็กินเยอะๆ ”

จิ้งหนึ่งไม่ได้กินเยอะเกินไป แค่กินถ้วยเล็กๆ ก็วางลงแล้ว แล้วลูบท้องที่กินอิ่ม และพูดขึ้น “อยากกินของเปรี้ยว” ลู่วิ่งเซินยิ้มอ่อนๆ แล้วลุกขึ้นเข้าไปในห้องครัว และตอนออกมา ในมือก็เอาพุทราเปรี้ยวไม่กี่เม็ด

จิ่งหนึ่งที่นัยน์ตาเป็นประกาย แล้ววิ่งไปช้าๆ “คุณไปเอามา จากไหน? ซื้อตอนไหน? ”

ลู่จิ่งเซินยกมือสูงๆ หลบมือของเธอที่ยื่นมาจับพุทราเปรี้ยว พร้อมพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “กินได้แค่สองเม็ด”

จิ่งหนิงขมวดคิ้ว

“ตอนกลางคืนกินเยอะเกิน ระวังจะทำให้ปวดท้อง” เธอจึงเบะปากอย่างไม่พอใจ “ฉันรู้แล้ว”

ลู่วิ่งเซินถึงจะเอาพุทราให้เธอ จึงหนิงรับไว้แล้วกัดไปหนึ่งคำ ความเปรี้ยวแทรกซึมเข้าไปในปาก ทําให้เธออดไม่ได้ที่จะพูดด้วยเสียงดัง “สะใจ! ”

ลู่จิ่งเซินมองเธอเพียงชั่วพริบตา แล้วไม่ได้พูดอะไรอีก จากนั้น ก็เก็บถ้วยและตะเกียบแล้วไปเอาล้างในห้องครัว

รอให้เขาออกจากห้องครัว วิ่งหนึ่งที่กินพุทราเปรี้ยวสองเม็ด จนหมดไปแล้ว

ทั้งสองถึงจะกลับขึ้นไปนอนข้างบน

เวลาผ่านไปเร็วมาก แค่พริบตาเดียวก็ผ่านไปสองเดือนแล้ว

ตอนนี้ท้องของจิ้งหนิงโตขึ้นเยอะมาก ทว่าเธอยังต้องออก กำลังกายอย่างสม่ำเสมอ ด้วยเหตุนี้เลยสามารถเคลื่อนไหวได้ดี

รกในครรภ์เป็นเด็กดีมาก และไม่ได้ก่อกวนเธอเลย ปกติตอน ที่ไม่มีอะไรทำ เธอก็จะอ่านหนังสือหรือดูหนังในบ้าน ตอนสุด สัปดาห์และตอนกลางคืนจะไปอยู่กับอานอาน แล้วใช้ชีวิตที่ สบายใจ

แค่ประเทศยังไม่ได้ข่าวคราวสักที คนพวกนั้นที่จึงเป็นส่ง ออกไปก็ไม่ตอบอะไรกลับมาเลย

จูเก่อหลิวเพิ่งกลับมีข่าวคราวบ้าง ทว่าก็แค่เป็นเบาะแสที่ไม่ได้ ประโยชน์อะไร หลังจากเกิดเรื่องนั้น ฝ่ายตรงข้ามเหมือนจะหาย เข้ากลีบเมฆ ทำให้คนเหมือนกำลังงมเข็มใต้มหาสมุทร แล้วหา ต้นสายปลายเหตุไม่เจอ

จึงหนิงประหม่า ทำได้เพียงปล่อยเรื่องนี้ไว้ก่อน
ไม่นาน ก็ถึงวันเกิดของถังลั่วเหยาแล้ว

จิ่งหนิงคิดว่าเบื่อหน่าย จึงโทรหาเธอ

เรื่องในบริษัทตอนนี้มีเสียวเหอคอยสะสางได้อย่างราบรื่น หลายวันก่อนเธอเพิ่งจะให้เธอเลื่อนขั้นไปเป็นผู้จัดการ ด้วยเหตุนี้ เรื่องทางฝั่งถังลั่วเหยา จึงถูกเธอควบคุมดูแลมาตลอด

สายที่โทรไม่นานก็มีคนรับสาย

“ลั่วเหยา ช่วงนี้เธอยุ่งอะไรไหม? ”

“เพิ่งถ่ายละครเสร็จไปหนึ่งเรื่อง กำลังจะพักผ่อน

“พักผ่อน? ” จิ่งหนิงได้ยิน นัยน์ตาเปล่งประกาย

ช่วงนี้จึงเป็นไปทำงานต่างจังหวัด อานอ่านก็มัวแต่เรียน หัว เหยากำลังเริ่มต้นงานใหม่ แต่ละคนไม่มีเวลาอยู่เป็นเพื่อนเธอ

เธออยู่บ้าน ถึงแม้จะมีป้าหลิวที่เป็นเพื่อนคุย ทว่ายังไงก็มีขีด

จํากัดในการพูดคุย เลยทำให้รู้สึกเบื่อมากจริงๆ ตอนนี้พอได้ยินถังลั่วเหยาบอกว่าพักผ่อน แล้วจะปล่อย

โอกาสนี้ไปได้ยังไง?

“ไปปาร์ตี้ด้วยกันหน่อยไหม? ”

ฝ่ายตรงข้ามตกตะลึง แล้วรีบหัวเราะขึ้น

“ได้สิ ฉันรู้สึกร้านชาบูที่เปิดใหม่พอดีเลย รสชาติไม่เลว อยาก จะลองดูหน่อยไหม? ”
“อยาก”

“งั้นฉันจะส่งที่อยู่ในเธอ ตอนเที่ยงเจอกัน”

จิ่งหนึ่งได้รับข้อความที่เป็นที่อยู่ที่ถังลั่วเหยาส่งมาโดยเร็ว หลังจากที่แต่งตัวเสร็จ ก็พาไม่หนานออกไปด้วย

ร้านชาบูอยู่ตรงใจกลางเมือง ตอนที่เธอไปถึง ถังลั่วเหยาก็ไป

ถึงแล้ว

เพราะว่าจิ่งหนิงตั้งครรภ์ ไม่สามารถกินของเผ็ดเกินไป ด้วย เหตุนี้ทั้งสองจึงกินหม้อรูปทรงเป็ดแมนดาริน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ