วิวาห์หวาน นายซาตาน ที่รักของฉัน

บทที่ 236 จะอยู่ตัวคนเดียวได้อย่างไร



บทที่ 236 จะอยู่ตัวคนเดียวได้อย่างไร

จิ่งหนิงกอดเขาแน่นขึ้น เธอวางศีรษะลงบนไหล่ของเขา

ราวกับรู้สึกถึงความโหยหาของหญิงสาวในอ้อมแขน ชายคน นั้นจึงโอบเอวเธอให้แน่นขึ้น และเอ่ยขึ้นด้วยเสียงนุ่มทุ่ม “ไม่ ต้องกลัว ผมอยู่นี่แล้ว”

วิ่งหนึ่งพยักหน้า น้ำเสียงของเธอขึ้นจมูกเล็กน้อย “ฉันโอเค” จะโอเคได้อย่างไร?

เลือดบนฝ่ามือของเธอยังคงไหลไม่หยุด มือของเธอไม่เหมือน จิ้งเซิน เนื่องจากหลายปีมานี้ เขาได้จับอุปกรณ์กีฬามามากมาย มือของเขาจึงด้านชาไปแล้ว

เธอไม่เคยออกกำลังกายที่หนักหน่วงขนาดนี้มาก่อน และมือ เล็กๆ ของเธอบอบบางมาก หลังจากจับเชือกและแกว่งไปมาบน หน้าผาแล้ว ยังต้องปีนหน้าผาขึ้นมาอีก ในเวลานี้เธอคง อ่อนเพลียอย่างมาก

ถ้าไม่ใช่เพราะปวดจนชา เธอไม่มีทางมาถึงตรงนี้ได้ ลู่วิ่งเซ็นเข้าใจได้ดังนั้น เขาจึงรู้สึกเป็นทุกข์ทรมานมากยิ่งขึ้น มันเจ็บมากจนไม่กล้าแม่แต่จะตำหนิเธอที่เป็นคนสร้างเรื่องขึ้น ในไม่ช้า ทั้งสองก็ขึ้นมาถึงพื้น
จิ่งหนึ่งไม่สามารถทนต่อไปได้ สติของเธอค่อยๆ หายไปทีละ นิต จึงเป็นปลดเชือกออกจากเอวของเธอ พูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม รถพยาบาลอยู่ที่ไหน?

“ถึงแล้วครับ จอดอยู่ริมทาง หมอหลินก็อยู่ในรถด้วยครับ ทันทีที่สิ้นเสียง ชายคนนั้นก็อุ้มเธอ และวิ่งไปยังถนนด้านนอก

จิ้งหนึ่งไม่รู้ว่าเธอหมดสติไปนานแค่ไหน

ฉันจำได้แค่ว่าตอนที่กำลังจะหมดสติ มีผู้ชายที่พูดสำเนียง อังกฤษรักษาบาดแผลให้เธอ เขาพูดภาษาจีนด้วยสำเนียงเปล่งๆ เพียงไม่กี่ประโยค

ร่างกายของเธอ ซบอยู่ในอ้อมกอดอันแสนอบอุ่นมาโดย ตลอด

สัมผัสและลมหายใจที่คุ้นเคย ทำให้จิตใจและร่างกายของ เธอผ่อนคลายลง แต่ในตอนนี้ ความเจ็บปวดดูเหมือนจะเริ่มทวี ความรุนแรงมากขึ้น ราวกับว่าจะแทงทะลุเข้าไปในกระดูกของ

เธอ

เธอครางเสียงเบา

ลู่จิ้งเซินกอดเธอไว้ในอ้อมแขน มองไปยังหมอหลินที่อยู่ตรง

ข้ามด้วยสายตาเย็นชา
“เธอบอกว่าเจ็บ ไม่ได้ยินเหรอ? “

หมอหลินแบบมือออกมาอย่างหมดทางเลือก ตอนนี้ผมไม่ สามารถให้ยาแก้ปวดเธอได้ เธอถูกฉีดยาด้วยไซยาไนด์ การใช้ ยาแก้ปวดตอนนี้จะทำให้เกิดผลข้างเคียงกับเธอ แน่นอน ถ้าคุณ ยังยืนยัน ผมก็จะฉีดให้

ไม่ต้อง!

ชายคนนั้นตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา จากนั้นจึงตระกองกอด หญิงสาวให้แน่นขึ้น

“หนิงหนิง ทนอีกหน่อยนะ คนดี เดี๋ยวก็หายแล้ว”

ริมฝีปากของหญิงสาวในอ้อมแขนซีดเผือด แต่ดูเหมือนเธอจะ รู้สึกได้ถึงเสียงของเธอ ริมฝีปากของเธอพึมพ่าอยู่สักพัก หลัง จากนั้นเธอก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

ลู่วิ่งเซินยื่นมือของเขาออกเพื่อเช็ดเหงื่อเย็นออกจากหน้าผาก ของเธอ เมื่อเห็นเธอตกอยู่ในสภาพที่อ่อนแอและตัวซีดเผือด มัน ทำให้เขารู้สึกปวดใจ

หวังว่าเขาจะรับความเจ็บปวดแทนเธอได้ ทันใดนั้น โทรศัพท์ก็ดังขึ้น

เสียงของโม่หนานดังขึ้นทันทีที่เขารับสาย บอส ฉันตรวจสอบ เรียบร้อยแล้วค่ะ เป็นฝีมือของจึงเสี่ยวหย่า! เธอรู้ข่าวการหลบ หนีของนายหญิงแล้ว ตอนนี้กำลังค้นหาตัวนายหญิงอยู่
จิ้งเซินเย้ยหยัน “ค้นหา? จึงเสียวหย่าไปเอาความกล้ามา จากไหน? ถึงกล้าลักพาตัวคนของฉัน? ”

อีกด้าน หัวใจของไม่หนานสั่นสะท้าน “ฉันรู้แล้วค่ะ ว่าต้องทำ อย่างไร

สายโทรศัพท์ถูกตัด หมอหลินที่นั่งอยู่ตรงข้ามได้ยินบท สนทนาทั้งหมด รู้สึกตกใจเล็กน้อย

” ใจเย็นๆ แม้ว่าอีกฝ่ายจะดูหมิ่นภรรยาของคุณ แต่ก็โชคดี ที่คุณช่วยเธอกลับมาได้ คุณดูแลเธอให้ดีก็พอแล้ว อย่าลากคน บริสุทธิ์เข้ามาเกี่ยวข้องเลย”

ลู่วิ่งเซ็นมองเขาอย่างเย็นชา “คนบริสุทธิ์ คุณรู้หรือเปล่าว่าคน หลักพาตัวเธอไป มีความสัมพันธ์อะไรกับเธอ?”

หมอหลินไม่รู้จักวิ่งหนึ่ง จึงถามออกไปอย่างไม่รู้ตัว “ความ

สัมพันธ์อะไร? ”

“พี่สาว น้องสาว”

ทันใดนั้นดวงตาสีฟ้าของหมอหลินก็เบิกกว้าง อ้าปากค้าง

ด้วยความประหลาดใจ

“ตอนนี้คุณยังคิดว่าครอบครัวของเธอยังเป็นผู้บริสุทธิ์อยู่หรือ เปล่า”

หมอหลินเงียบไป

ถ้าคนสองคนเป็นพี่สาวน้องสาวกันจริงๆ ความสัมพันธ์ของทั้งสองย่ำแย่ระดับนี้ แต่พ่อแม่กลับไม่รู้เรื่องเลยหรือ?

เห็นได้ชัดว่าเป็นไปไม่ได้

เขาถอนหายใจ ไม่พูดอะไรต่อ

หญิงสาวที่อยู่ในอ้อมแขนไม่รู้ว่าเธอผล็อยหลับไปตอนไหน จึงเป็นมองลงมาทีเธอ ดวงตาของเขาฉายแววอ่อนโยนและเจ็บ ปวดในคราวเดียวกัน

หมอหลินเห็นดังนั้น ก็ยิ่งรู้สึกประหลาดใจ

“ลู่ เธอเป็นเด็กหญิงที่คุณเจอที่แคลิฟอร์เนียเมื่อห้าปีก่อนเห

รอ?

ลู่วิ่งเซินพยักหน้า

“เธอดูเด็กมาก เธอบรรลุนิติภาวะแล้วหรือยัง? พวกคุณคงไม่ ใต้เล่นเกมรักลุงหลานกันหรอกใช่ไหม! ”

ทันทีที่เขาพูดเรื่องนี้ สีหน้าของชายคนนั้นก็เปลี่ยนไปทันที เขานิ่วหน้าอย่างไม่พอใจ”ลุงหลานอะไรกัน? ผมดูแก่ขนาด นั้นเลยหรือ?”

“นี่ไม่เรียกว่าแกอีกหรือ? คุณก็อายุเกือบ 30 แล้ว เธอดู เหมือนอายุยังไม่ถึง 20 ปีด้วยซ้ำ”

ลู่จิ่งเซิน: “…”

เหนื่อยการที่จะต่ออธิบายให้คนตรงหน้าฟัง
ไม่นาน ก็ถึงโรงพยาบาล

แม้ว่าจะอยู่ในรถ หมอหลินได้พันแผลและทำการตรวจขั้นพื้น ฐานให้กับเธอแล้ว แต่เขาก็ยังไม่วางใจ เขากลัวว่าจะมีบาดแผลซ่อนอยู่บนร่างกายของเธอ จึงเลือกที่ จะไปโรงพยาบาล ให้แพทย์หญิงทำการตรวจร่างกายเธออย่าง

ละเอียด เมื่อพบว่าไม่มีอะไรผิดปกติ เขาถึงจะวางใจได้

จิ่งหนิงตื่นขึ้นมาตอนสี่โมง

เมื่อเธอตื่นขึ้น แสงแดดด้านนอกกำลังพอดี มีแสงลอดผ่าน เข้ามาจากขอบหน้าต่าง แต่เนื่องจากในห้องเปิดเครื่องปรับ อากาศไว้ อุณหภูมิในห้องจึงไม่ร้อนมาก ค่อนข้างเย็นเสียด้วยซ้ำ

เธอกะพริบตา ใช้เวลาสองสามวินาที เพื่อปรับสายตาให้เข้า

กับแสงที่อยู่ตรงหน้า จากนั้นจึงค่อยๆ พยุงตัวลุกขึ้นนั่ง

ไม่ทันได้คาดคิด ทันทีที่มือของเธอกตลงไปบนเตียง ความเจ็บ ปวดก็พุ่งเข้าโจมตีเธออย่างรุนแรง

เธอเพิ่งจะนึกได้ว่าฝ่ามือของเธอได้รับบาดเจ็บ เธอยกมือของ ตัวเองขึ้นมาดู พบว่าฝ่ามือทั้งสองถูกพันด้วยผ้าก๊อซอย่างแน่น หนา เหมือนกับอุ้งเท้าหมี

ใบหน้าเล็กหม่นลงเล็กน้อย

ทันใดนั้นเอง ประตูก็ถูกผลักมาจากด้านนอก
ขายร่างสูงปรากฏขึ้นที่ประตู เมื่อเห็นเธอลุกขึ้นนั่ง เขาก็แสดง สีหน้าไม่พอใจทันที

“ใครอนุญาตให้คุณขยับตัว

น้ำเสียงของเขาน่ากลัวมาก เขาเดินเข้าไปหาเธอด้วยใบหน้า เย็นชา

จิ่งหนิงตะลึงไปชั่วขณะ รู้สึกผิดเล็กน้อย

“ฉัน ฉันไม่ได้ตั้งใจขยับ ฉันก็แค่อยากจะลุกขึ้นนั่ง นอนนาน เกินไปรู้สึกปวดหลังนิดหน่อยค่ะ

เธอรีบอธิบาย เมื่อชายคนนั้นได้ยินเธอพูด นัยน์ตาเขาก็อ่อน โยนขึ้น

แต่สีหน้าของเขายังดูไม่ดีสักเท่าไหร่

เขามองไปที่อุ้งเท้าหมีทั้งสองข้างของเธอ และพูดอย่างเย็น ชา: “อยากลุกท่าไมไม่กดกริ่งเรียกคนมาช่วย? ทำไมชอบ ท่าตัวเก่งอยู่เรื่อย? ”

จิ่งหนิงไม่ได้พูดอะไรต่อ

เธอมองเขาด้วยดวงตากลมโตสีดำอย่างรู้สึกผิด ลู่วิ่งเซินเรียกหมอให้มาตรวจอาการเธอ

การตรวจร่างกายเสร็จสิ้นอย่างรวดเร็ว สภาพร่างกายของเธอ พ้นขีดอันตรายแล้ว ยาที่ฉีดเข้าไปก็ถูกกำจัดออกไปแล้วเช่นกัน แต่อาการบาดเจ็บที่มือของเธอยังต้องใช้เวลาในการฟื้นตัว
ชายคนนี้ดูโล่งใจลงไปเปลาะหนึ่ง หลังจากรอแพทย์ออกไป เขาก็นั่งลงที่หน้าเตียงของผู้ป่วย

จับมือที่ถูกพันจนเป็นอุ้งเท้าหมีของเธอขึ้น แล้วถามว่า “ตอนนี้ ยังเจ็บอยู่ไหม?

เธอรู้สึกราวกับหัวใจถูกบีบ พร้อมกับส่ายหัวเล็กน้อย

ลู่จิ้งเซินเลิกคิ้ว สังเกตเห็นอารมณ์ของเธอ รอยยิ้มซุกซนฉาย ผ่านดวงตาของเขา

อย่างไรก็ตาม เขายังคงแสร้งทำหน้าตึง เขากล่าวขึ้นอย่าง เคร่งขรึม “สํานึกผิดหรือยัง?”

จิ่งหนึ่งไม่ได้พูดอะไร

แต่การแสดงออกบนใบหน้าเล็ก กลับแสดงถึงความรู้สึกผิด ของเธอได้อย่างชัดเจน

“คุณสํานึกผิด คุณเคยคิดถึงผมไหม? เป็นแค่ผู้ตัวคนเดียว หญิงที่ชอบทำอะไรด้วยตัวเอง แต่กลับคิดจะงัดข้อกับเธอ คุณ เคยคิดบ้างไหมว่าตัวเองจะต้องเจอกับอะไรบ้าง และจะแก้ไข สถานการณ์อย่างไร? *


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ