บทที่ 396 เขารวยมาก

จิ่งหนึ่งมองไปที่เขาแวบหนึ่ง บ่นว่า “ฉันชอบฉันซื้อเองได้”

แม้ว่าตอนนี้เธอเองไม่ได้ดีไปกว่าเมื่อก่อน แต่ชิงฮุยรวมไปถึง งานที่เธอถ่ายทํานั้นทำเงินได้ไม่น้อยเลย

แม้ว่าจะเทียบไม่ได้กับผู้มีอิทธิพลในท้องถิ่นอย่างจึงเป็น แต่ ว่าการซื้อสิ่งของที่ตัวเองชอบนั้น เธอก็ยังสามารถซื้อเองได้อยู่ดี

ลู่วิ่งเป็นค่อยๆเม้มริมฝีปาก “อืม ชอบอะไรก็ซื้อเองละกัน

จึงหนิงสะดุ้งเล็กน้อย หันหน้ากลับไปมองเขา คิ้วของเขาคู่นั้น ดูเหมือนกำลังยิ้ม พอมานึกดูเหมือนว่าบัตรและชื่อของ อสังหาริมทรัพย์รวมไปถึงหุ้นทั้งหมดอยู่ในมือของเธอเอง

นั่นก็เท่ากับว่า ในมือของเธอนั้นได้ครอบครองทรัพย์สิน ทั้งหมด ในครอบครัว แค่กลัวว่าหากเขาต้องการซื้ออะไรให้เธอ นั้น เขาจะต้องมาขอเงินจากเธอเสียก่อน

ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกร้อนวูบขึ้นมาที่ใบหน้า ในใจของเธอ เหมือนอัดแน่นไปด้วยบางสิ่งบางอย่างที่เต็มไปด้วยความสุข

เฟิงที่ไม่รู้สถานการณ์ของทั้งสองคนนี้ เมื่อได้ยินดังนั้น ดวงตาก็เบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ

“พี่รอง พี่คงไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยขนาดนั้นหรอกใช่ไหม! แค่ ของขวัญสักชิ้นหนึ่งก็ให้พี่สะใภ้ไม่ได้”
เขากลอกตามองไปที่วิ่งหนึ่ง ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า “พี่สะใภ้ เอาแบบนี้ละกัน! พี่หาแฟนมาแนะนำให้ผมสักคน พี่ชอบอะไร เดี๋ยวผมซื้อให้เอง?”

จิ่งหนิงกลอกตามองบนอย่างนิ่งๆไปที่เขาแวบหนึ่ง “ฉันก็ไม่ ได้ไร้ยางอายถึงขั้นที่ว่าจะไปทำร้ายเด็กผู้หญิง ผลักให้เขาเข้าไป อยู่ในกองไฟ

เฟิงยี่โกรธมาก “ผมจะเป็นกองไฟไปได้ยังไง? พี่จะไปรู้อะไร ทั่วสารทิศของทั้งประเทศ มีผู้หญิงอยากแต่งงานกับผมมากแค่ ไหน?”

จึงหญิงหัวเราะ “เรื่องนี้ก็ต้องรอนายไปถอดยศหนุ่มเจ้าสำราญ ออกก่อนนะ ค่อยมาคุยกับฉัน ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะก็ ฉันจะขอแสดง ความนับถือนายเลย”เฟิงยิ่งโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

ในขณะนั้นเอง สินค้าประมูลชิ้นหนึ่งได้ดึงดูดความสนใจของ

เธอไป

สิ่งนั้นคือปิ่นปักผมหยกสีขาว ทั้งอันของปืนนั้นขาวใสแวววาว คำแนะนำของสินค้าประมูลกล่าวไว้ว่าปืนหยกอันนี้เป็นสินสอด ของคุณหญิงเมื่อพันกว่าปีก่อน และเป็นสัญลักษณ์ของความ มงคลสมดังปรารถนา

และปิ่นปักผมอันนี้เอง ก็เรียกอีกอย่างว่านมงคล

จิ่งหนิงไม่ใช่คนที่ชอบของเก่าโบราณ แต่ไม่รู้ทำไม ทันทีที่ได้ เห็นในวันนี้ก็หลงใหลเข้าให้แล้ว
ราคาประมูลของปั่นอันนี้เริ่มที่ สามแสน

ถึงอย่างไรก็ตามนี้เป็นแค่เครื่องประดับชิ้นหนึ่งก็เท่านั้น นอกจากการออกแบบที่ประณีตงดงามแล้ว คุณหญิง ผู้นั้นก็ไม่ใช่ คนสำคัญหรือมีชื่อเสียงแต่อย่างใด เพราะฉะนั้นราคาประมูลเริ่ม ต้นจึงไม่ได้สูงมากนัก

ลู่จิ่งเซินแอบสังเกตเห็นสีหน้าของเธออย่างเงียบๆตลอดเวลา เธอกำลังมองจ้องไปที่บนเวทีโดยไม่กระพริบตา จึงถามขึ้นว่า “ชอบเหรอ?”

ฝ่ายชายกดลงไปที่เครื่องเสนอราคาประมูล

“ปิ่นมงคล หมายเลข32 หนึ่งล้านบาท!

จิ่งหนิงประหลาดใจ ปิ่นปักผมราคาสามแสน ยังไม่มีใคร เสนอราคาต่อแต่เขากลับเสนอราคาไปหลักล้านเสียแล้ว

เธอกระตุกแขนเสื้อของฝ่ายชาย เป็นนัยบอกกับเขาว่าอย่าให้ มันบ้าคลั่งนัก

ลู่จิ่งเซินก้มลงมองไปที่เธอแล้วยิ้มบาง พูดเสียงต่ำว่า “เดี๋ยวก็ มีคนเสนอราคาตามมาเอง”

เป็นไปตามที่คาดไว้ ที่นั่งด้านหน้าแถวแรกเสนอราคาตามมา “หมายเลข16 หนึ่งล้านหนึ่งแสน!

*หมายเลข32 สองล้าน!

“หมายเลข16 สองล้านหนึ่งแสน!”
*หมายเลข32 สามล้าน!

“หมายเลข16 สามล้านหนึ่ง

“หมายเลข32 ล้าน!

แสน!

“หมายเลข16 ล้านหนึ่งแสน!

หมายเลข32 ห้าล้าน!”

*หมายเลข16 ห้าล้านหนึ่งแสน!

เมื่อเห็นฝ่ายชายยังคงจะเพิ่มราคาประมูล จึงหนิงจึงรีบหยุด

เขาไว้

เมื่อสักครู่เธอสังเกตเห็นว่า คนแถวหน้าที่กำลังเสนอราคาแข่ง กับพวกเขานั้นก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง

ในเมื่อคนอื่นชอบ งั้นก็ช่างมันเถอะ! ไม่มีความจำเป็นที่ต้อง จ่ายห้าล้านเพื่อปิ่นปักผมอันหนึ่ง เธอรู้ว่าลู่จึงเป็นนั้นมีเงิน แต่ก็ ไม่ควรใช้เงินแบบนี้

เธอรีบเอ่ยด้วยน้ำเสียงต่ำ “ช่างเถอะ พวกเรายอมให้หล่อนไป

เถอะ!”

ลู่จิ่งเซินมองไปที่เธอ “ก็ชอบไม่ใช่เหรอ? สำหรับฉันห้าล้าน มันก็ไม่เท่าไหร่”

จิ่งหนึ่งยิ้มให้เขา “ก็แค่ชอบนิดหน่อยเอง ไม่แน่ว่าอาจมีของที่ ชอบกว่านี้ตามมาทีหลังก็ได้ พวกเราค่อยๆดูไปดีไหม?”

เมื่อเธอพูดดังนั้น ฝ่ายชายก็หัวเราะออกมาเบาๆ “แค่ชอบนิดหน่อยเองเหรอ?”

“อื้ม แค่นิดหน่อยจริงๆ ”

จิ่งหนิงกลัวว่าเขาจะไม่เชื่อ เธอจึงรีบยกนิ้วขึ้นให้ดูเพื่อเปรียบ เทียบและพิสูจน์ว่านั่นคือนิดเดียว นิดเดียวจริงๆ

พิธีกรเริ่มตะโกนนับราคาประมูล หมายเลข16 ห้าล้านหนึ่ง แสนครั้งที่หนึ่ง หมายเลข16 ห้าล้านหนึ่งแสนครั้งที่สอง หมายเลข16

*หมายเลข32 แปดล้าน!

ทันทีที่การต่อราคาประมูลดังขึ้น ทุกคนก็ต่างหันไปมองที่แถว สอง วิ่งหนึ่งใจสั่นเล็กน้อย เธออยากจะแย่งเครื่องประมูลราคาที่อยู่

ภายในมือของฝ่ายชาย แต่นั่นมันก็สายเกินไปแล้ว

ฝ่ายชายยื่นแขนไปทางด้านหลังของเธอ จากนั้นก็กระชับแขน ให้ตัวเธอเข้ามาหาตัวเขาเอง ทุกคนต่างก็ดูออกว่านั่นเป็นแค่ คู่รักหนุ่มสาว แต่เป็นเพราะว่าศีรษะของทั้งสองนั้นชนกัน ทางฝั่ง ของผู้หญิงนั้น ผมของเธอได้ตกลงมาปกปิดใบหน้า ดังนั้นจึงเห็น ไม่ชัดเจนว่าอีกฝ่ายนั้นมีหน้าตาเป็นอย่างไร

ลู่วิ่งเงินกุมมือเธอแน่น หัวเราะเบาๆแล้วพูดว่า “หนิงหนิง สามี เธอมีเงิน ดังนั้นขอแค่เธอชอบ สนใจแค่การประมูลก็พอ ส่วน เรื่องอื่นไม่ต้องสนใจ โอเคไหม?”

จิ่งหนิงรู้สึกซาบซึ้งมาจากก้นบึ้งของหัวใจ
ความซาบซึ้งนั้นไม่ใช่เพราะว่าเขาใช้เงินไปมากเท่าไหร่ แต่ กลับเป็นเพราะจิตใจของเขาที่ยอมจ่ายเพื่อให้เธอมีความสุข

เธออดไม่ได้ที่จะเม้มริมฝีปากยิ้ม พูดแกมบนด้วยน้ำเสียงแผ่ว เบาว่า “เธอพูดเหมือนกับว่าฉันเป็นภรรยาล้างผลาญคนหนึ่ง!

“ภรรยาล้างผลาญก็คือภรรยาฉัน”

คําพูดของเขาทําให้ใจของเธอเต้น เมื่อสักครู่ตัวเธอเองได้พูด อะไรออกไปนะ

อยู่ๆ ใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นสีแดงขึ้นมาตั้งแต่แก้มจนไปถึงใบ หู เธออยากจะพยายามอธิบายบางอย่าง แต่กลับไม่รู้จะอธิบาย อย่างไร

ฝ่ายชายค่อยๆคลายตัวเธอออก ในตอนนั้นทุกคนก็ได้หันหน้า กลับไปกันหมดแล้ว อย่างไรก็ตามในเวลาเช่นนี้ การมองจ้องไป ที่ใครสักคนเป็นเวลานานนั้นก็ไม่ใช่เรื่องที่มีมารยาทสักเท่าไหร่

“หมายเลข32 แปดล้านครั้งที่หนึ่ง หมายเลข32 แปดล้าน ครั้งที่สอง! หมายเลข32 แปดล้าน…”

“เดี๋ยวก่อน!”

อยู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นขัดจังหวะพิธีกร และนั่นก็คือคุณผู้หญิงที่นั่ง อยู่แถวแรกนั่นเอง

หล่อนลุกขึ้นยืน พูดว่า “ขอเวลาฉันสักครู่ ให้ฉันได้ต่อรองกับ คุณผู้ชายท่านนั้นสักหน่อยได้ไหมคะ?”
พิธีกรมองไปที่หล่อนแวบหนึ่ง และหันมามองที่ลู่จึงเป็นที่อยู่ แถวสอง ในท้ายที่สุดเขาก็พยักหน้า

โอเค หยุดชั่วคราวห้านาที

หญิงสาวคนนั้นหันตัวกลับและเดินมาที่ตำแหน่งของจิ้งเซิน จนกระทั่งหล่อนหันตัวมา จึงหนึ่งก็สามารถมองเห็นรูปลักษณ์ ของหล่อนได้อย่างชัดเจน

และได้พบว่าเป็นหญิงงามที่ดูเพียบพร้อมท่านหนึ่ง

ในชุดสีแดงเข้ม หล่อนไม่ได้ทำตัวให้เป็นจุดสนใจ สมมาตร ของใบหน้าหล่อนนั้นงดงาม รูปร่างของหล่อนก็เรียกได้ว่าเซ็กซี่ เชียวล่ะ มุมริมฝีปากที่แฝงไปด้วยรอยยิ้ม เดินมาอย่างจริงใจ และหยุดอยู่ตรงหน้าพวกเขา

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อน่าหลันยาง เป็นลูกสาวของประเทศ จอมพล น่าหลัน ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ”

ลู่วิ่งเซินเงยหน้ามองไปที่หล่อน

“มีธุระอะไร?”

น่าหลันยางตกใจเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายนั้นจะเย็นชาได้ ถึงขนาดนี้

อย่างไรก็ตามเธอมั่นใจในรูปร่างหน้าตาของเธอมาก แม้ว่า ผู้ชายตรงหน้าเขาก็หล่อเหลาเอาการเช่นกัน และก็รู้ดีว่าเขา

ไม่ใช่คนต่ำต้อยเมื่อดูจากรูปลักษณ์ภายนอกของเขาแล้ว และใช่เธอเองก็คิดว่าเธอนั้นมีมารยาทพอที่จะไม่โดนเมินเฉย

แต่เธอก็ไม่ได้คิดเล็กคิดน้อย ยิ้มบางๆก่อนจะพูดว่า “คุณคะ ฉันชอบปิ่นปักผมอันนี้มาก คุณช่วยวางมือของคุณและยอมยก ให้ฉันได้ไหมคะ?”

ลู่จิ่งเซินพูดเสียงเรียบ “ขอโทษด้วยนะครับ แต่ในงานประมูล นั้น ผู้ที่ให้ราคาสูงสุดก็สมควรได้รับและที่สำคัญที่สุดก็ คือ…ภรรยาผมก็ชอบมันมากเช่นกัน”

พูดจบก็กุมมือของหิ่งหนึ่ง

ดูเหมือนว่าตอนนี้น่าหมันยางเพิ่งจะสังเกตเห็นวิ่งหนึ่ง หล่อน มองสํารวจไปที่เธอแวบหนึ่ง

แวบแรกที่เห็นคือความสง่างาม

ต้องบอกว่า เด็กผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้านั้นมีใบหน้าที่งดงามมาก

ในชุดกระโปรงยาวสีม่วงอ่อน ใบหน้าที่บอบบาง และใน ความใสซื่อบริสุทธิ์นั้นแฝงไปด้วยความเซ็กซี่ เธองดงามมาก จริงๆ

หล่อนหัวเราะออกมาเบาๆ “คุณผู้หญิงท่านนี้ดูไปแล้วยังเด็ก อยู่เลยนะคะ ถ้าหากปักปิ่นนี้ไปแล้วจะดูไม่ค่อยเหมาะสม เปล่า?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ