วิวาห์หวาน นายซาตาน ที่รักของฉัน

บทที่ 279 เสียงเคาะประตูกลางดึก



บทที่ 279 เสียงเคาะประตูกลางดึก

จิ้งหนึ่งมอบหมายให้เสี่ยวเฉินแจ้งผลให้เขาทราบ เมื่อ เห้อเงิน จุนฟังเสร็จ จึงรู้สึกไม่ยินดีเป็นเรื่องธรรมดา

แต่ถึงแม้เขาจะไม่ยินดีที่ไม่มีประโยชน์อะไร โชคดีที่เขาเป็น สัญญากับอานหนิงกั๋ว เพียงห้าปี ตอนนี้เหลือเวลาอีกไม่ถึงหนึ่ง ปี เขาจะถือเอาช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาพักร้อนของเขาก็ได้ รอให้ สัญญาหมดอายุ ค่อยตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรต่อไป

เรื่องนี้ถือว่าจบลงไปแล้วสำหรับวิ่งหนึ่ง ส่วนเรื่องของเขากับกวนเสเฟยนั้น ไม่ได้อยู่ในความคิดของ

เธอ

ชั่วพริบตา เวลาหนึ่งสัปดาห์ก็ได้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นว่าวันเกิดของหัวเหยา ใกล้เข้ามาแล้ว จึงหนิงยกนิ้ว ของเธอขึ้นมานับ แต่ไม่ว่าจะนับอย่างไรเธอก็พบว่า เธอไม่ สามารถไปฉลองวันเกิดของเธอได้

เนื่องจากหัวเหยาไปอยู่ต่างประเทศ นอกเหนือจากการติดต่อ กับเธอเป็นครั้งคราว ก็ดูเหมือนว่าหัวเหยาจะขาดการติดต่อกับที่ นี้ไปเลย

รวมทั้งหัวจิ้งเจ๋อและหัวพี่ชายแท้ๆ ของเธอที่ยังอยู่ในจีน ในฐานะนอก จิ้งหนึ่งไม่กล้าพูดอะไรมาก ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงห่วงใยเธอ เนื่องจากเธอเป็นหญิงตั้งครรภ์ที่ใช้ชีวิตอยู่ใน ต่างประเทศตัวคนเดียว ซึ่งหนึ่งกลัวว่าเธอจะรู้สึกโดดเดี่ยว

ในวันเกิดของหัวเหยา จึงหนึ่งจับเวลาไว้ เมื่อถึงเวลาเที่ยงคืน ตรง เธอก็รีบโทรหาหัวเหยาทันที

ฝั่งตรงข้ามรับสายอย่างรวดเร็ว น้ำเสียงสดใสของหัวเหยา

ดังขึ้น “หนิงหนิง!”

” รัก สุขสันต์วันเกิด”

“ขอบคุณนะ”

เธอฟังออกว่าหัวเหยามีความสุขมาก ทำให้สิ่งหนึ่งจึงรู้สึกมี ความสุขไปตามไปด้วย เธอถามขึ้น: “คุณหนูหัว บอกตามตรง เวลาแบบนี้เธอคิดถึงฉันใช่ไหม?

“อือ คิดถึงสิ คิดถึงมากด้วย แต่ก็ไม่เห็นว่าเธอจะมาหาฉันได้

เมื่อไหร่

“ไม่ต้องห่วง อีกครึ่งเดือน เมื่อลูกอุปถัมภ์ของฉันคลอดเมื่อ ไหร่ ฉันกับพ่ออุปถัมภ์ของเขาจะไปเยี่ยม”

“ถ้าลูกอุปถัมภ์ของเธอเป็นผู้หญิงล่ะ?”

“นั่นยิ่งดีเลย มาอยู่เป็นเพื่อนกับอานอาน ให้พี่สาวดูแลน้อง สาว เพอร์เฟกสุดๆ”

หัวเหยาสั่นศีรษะ มีเธอมารับหน้าที่แม่อุปถัมภ์ ฉันก็ว่าโชคดี มากแล้ว พูดตามตรง การตั้งท้องลำบากสุดๆ ถ้าฉันไม่ได้ท้องด้วยตัวเอง ก็คงไม่รู้ว่าความลำบากเป็นอย่างไร รอยยิ้มบนใบหน้าของจิ่งหนึ่งค่อยๆ หายไป

“งั้นเธออยู่ที่นั่นคนเดียวได้ไหม? อยากให้ฉันไปหาเธอก่อน

ไหม? “

หัวเหยารีบปฏิเสธ

“ไม่ต้องหรอก ฉันจ้างคนรับใช้มาแล้ว ไม่เป็นไร

จิ่งหนีงถอนหายใจ

วิ่งหนึ่งอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็เงียบไป

หัวเหยาเหมือนรู้ว่าเธอต้องการจะพูดอะไร เธอยิ้ม”หนึ่งหนึ่ง ไม่ต้องห่วงฉัน แม้ว่าฉันจะไม่ได้เข้มแข็งขนาดนั้น แต่ฉันก็ แข็งแกร่งกว่าที่พวกเธอคิดนะ ฉันอยู่ได้

จิ้งหนึ่งพยักหน้า สักพักเธอก็นึกเรื่องซุบซิบที่เธอได้ยินขึ้นได้ จึงยกเรื่องนี้ขึ้นมาคุยกับเธอ

“เธอยังจําจี้หลินยวนเทพบุตรของเธอได้ไหม?

“อือ? มีอะไร? ”

“ฉันเพิ่งรู้ว่า ที่จริงแล้วเขาและกวนเขาหวั่นจากตระกูลกวนมี ความสัมพันธ์กัน และเป็นความสัมพันธ์เชิงชู้สาวเสียด้วย ถ้า พวกเรารู้เรื่องนี้เร็วกว่านี้นะ ฉันคงไม่ปล่อยให้เธอเทิดทูนเขาว่า เป็นเทพบุตรหรอก”

อีกด้านหนึ่ง แผ่นหลังของหัวเหยาตั้งตรง
นาทีถือ โทรศัพท์สั่นเทาเล็กน้อย

หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็หัวเราะขึ้นอย่างฝืดเคือง

“จริงเหรอ? ฉันไม่เคยได้ยินเลย

“จริง ถ้าไม่ใช่เพราะพี่หย่วนทางโทรมาลากฉันและจึงเป็นไป ดื่มที่บาร์ในครั้งนี้ และบังเอิญไปรู้เข้าว่าเขาชอบกวนเขาหวั่น ฉัน ก็คงไม่รู้เรื่องนี้”

หัวเหยาไม่ได้พูดอะไร

จิ่งหนิงกลอกตาไปมา เธอลองถามออกไป: “เหยาเหยา เด็ก คนนี้… ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับหลินยวน ใช่ไหม?”

“เธอคิดไปถึงไหนเนี่ย? ไม่แน่นอน

“งั้นก็ดีแล้ว”

จิ่งหนึ่งทอดถอนใจอย่างโล่งอก และลูบหน้าอกของเธอเบาๆ

หัวเหยาดูเหมือนจะไม่ต้องการพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้อีก เธอ เปลี่ยนเรื่อง: “ช่วงนี้ เธอได้กลับเมืองขึ้นไหม?”

“ไม่นะ มีอะไรหรือเปล่า?”

“ไม่มีอะไร แค่อยากถามว่า พ่อกับพี่ชายของฉันเป็นอย่างไร

บ้าง”

จึงหนิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และกล่าวขึ้นว่า “พี่ชายและพี่สะใภ้ ของเธอสบายดี ห่วง แต่พ่อของเธอ ก่อนหน้านี้ฉันได้ยินมาว่า เขาสุขภาพไม่ค่อยดี แต่ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรมาก เหยาเหยาพ่อกับลูกสาวโกรธกันได้ไม่นานหรอก ถ้าเธอเป็นห่วงเขา ก็ลอง ติดต่อไปหาเขาดูไหม?

ตอนนี้ลูกในท้องโตขนาดนี้แล้ว อีกไม่ถึงเดือนเขาก็จะออก มาลืมตาดูโลกแล้ว เขาไม่สามารถทําอะไรกับเรื่องที่มันเกิดขึ้น ไปแล้วได้อย่างมากก็คงโกรธไปสักพักหนึ่ง แต่อย่างไรแล้วเขา ก็จะยกโทษให้เธอ เธอไม่จำเป็นต้องหนีไปไกลขนาดนี้ก็ได้ ครอบครัวเดียวกันก็ต้องกลับมาอยู่ด้วยกันไม่ใช่เหรอ? ”

หัวเหยาเงียบไปชั่วขณะ เธอพูดเสียงเบา “ฉันรู้ ฉันจะเก็บไป คิดแล้วกันนะ”

จิ้งหนึ่งพยักหน้า ทั้งสองคุยกันอีกสองสามประโยค ทันใดนั้น ก็มีเสียงเคาะประตูขึ้นทางฝั่งของหัวเหยา

“มีคนมาเหรอ?” จิ่งหนึ่งถาม

ชั่วเหยานิ่วหน้า

สถานที่ที่เธออาศัยอยู่ คืออพาร์ทเม้นท์ระดับไฮเอนด์ ปกติเธอ

ไม่ค่อยได้ออกไปไหน จึงไม่ค่อยมีแขกมาหาบ่อยนัก

อีกอย่างเธอก็ไม่มีเพื่อนอยู่ที่นี่เลยสักคน คิดไม่ออกจริงๆ ว่า ใครจะมาหาเธอ ในช่วงเวลาดึกแบบนี้

คิดไปได้สักพัก เธอก็พูดกับโทรศัพท์มือถือของเธอ “น่าจะ เป็นเจ้าของบ้านหรือไม่ก็เป็นสาวใช้ชาวฟิลิปปินส์ที่ฉันจ้างมา เธอเพิ่งออกไปซื้อกับข้าวยังไม่กลับมาเลย คงลืมเอากุญแจไป ด้วย ฉันจะออกไปดู”
ได้ งั้นฉันวางสายแล้วนะ เธอก็ระวังตัวด้วย

“โอเค”

หลังจากวางสายโทรศัพท์แล้ว หัวเหยาก็เดินไปที่ประตู เมื่อเดินไปถึงประตู เธอส่องตาแมวของประตูออกไป สิ่งที่อยู่ ตรงหน้าทําให้เธอถึงกับผงะ

เธอยืดตัวขึ้นทันที ใบหน้าซีดเผือด

หลังจากนั้น เธอก็หมุนตัวเดินกลับเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็ว หัวเหยาสาวเท้าไปยังห้องนอน และรีบล็อคประตู

เธอเดินไปมาอย่างกระสับกระส่าย หัวใจของเธอเต้นระรัว ราวกับมีคนนํากลองมาวางไว้ และกระหน่ำตีมันอย่างบ้าคลั่ง สั่น สะเทือนจนหัวใจของเธอแทบหลุดออกมาจากอก

เป็นเขาได้อย่างไร?

ทําไมเขาถึงมาที่นี่?

ไม่ เป็นไปไม่ได้!

ฉันต้องตาฝาดไปแล้วแน่ ๆ ใช่ ฉันตาฝาดไป

หัวเหยากลืนน้ำลาย เมื่อนึกขึ้นได้ดังนั้น เธอก็หัวเราะเยาะตัว

เอง

ตัวเธอเองตื่นเต้นกับอะไรอยู่?

ถ้าเขามาแล้วจะทำไม?
คำพูดที่เปล่งออกมาเหล่านั้น ไม่สามารถย้อนกลับมาได้อีก

และเขา…

ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกปวดแปลบขึ้นมาในใจ ดวงตาเธอเบิก กว้าง

เธอนั่งลงบนเตียงอย่างเหม่อลอย ทันใดนั้น ก็มีเสียงแตกหัก มาจากด้านนอก ตามมาด้วยเสียงดัง“ปัง”

มันเป็นเสียงของประตูที่ถูกพังลง

หัวเหยาตกใจอย่างสุดขีด เธอผุดลุกขึ้นจากเตียง ชะงักอยู่ชั่ว ครู จากนั้นจึงรีบวิ่งออกไปด้านนอก

ทันทีที่ฉันเข้าไปในห้องนั่งเล่น เห็นว่าประตูของห้องเธอถูกคน พังลงไปกองกับพื้น

ปรากฏชายร่างสูงที่ยืนอยู่ตรงประตูบานนั้น ใบหน้าของเขาดู

เย็นชาและเคร่งขรึม

หัวเหยา: “….”

เธอจ้องเขม็งไปที่เขา ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ หลินยวน! ใครอนุญาตให้คุณมางัดประตูบ้านของฉัน?”

นี่เป็นบ้านเช่าของเธอนะ!

ถ้ามีใครเห็นเข้า เธอจะอธิบายกับเจ้าของห้องว่าอย่างไร?

เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา แต่ปัญหาก็คือ…ถ้าคนอื่นเห็นเข้าจะแย่ แค่ไหน?
เมื่อมองไปยังบานประตูที่ถูกงัดมากองบนพื้นจนหมด หัวเหยา ก็รู้สึกเดือดดาลเป็นอย่างมาก

จี้หลินยวนดูเหมือนจะไม่สังเกตเห็นความโกรธบนใบหน้าของ

เธอ เขาสาวเท้าเข้าไปหาเธอด้วยใบหน้าเรียบเฉย เขาปรายตามองเธอและหน้าท้องใหญ่ของเธอด้วยสีหน้าอ่าน

ยาก

“ก็อยู่บ้านนี้ ทำไมถึงไม่เปิดประตู? “


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ