“ขออภัยค่ะ ไม่ทราบว่าพวกคุณเป็นลูกค้า ห้อง6602หรือเปล่าคะ? ”

ทั้งสามคนหยุดชะงัก หญิงชรารีบเอ่ยขึ้นมาว่า ” ฉัน ตอนนี้พวกเรามีเรื่องด่านต้องเข้าไป คุณมีอะไร ค่อยว่ากันทีหลังนะ”

พูดจบก็ดึง งหนิงกับอานอานวิ่งเข้าไปด้านใน แต่ก็ยังคงโดนพนักงานขัดขวางไว้อยู่ดี

ครั้งนี้ไม่เพียงแต่เป็นพนักงานในห้องโถงหลัก เท่านั้น ยังมีรูปภ.อีกสองนายยืนอยู่ด้านซ้ายและด้าน ขวาตรงหน้าพวกเธอ

ใบหน้าทั้งสามคนนั้นจริงจัง พนักงานในห้อง โถงหลักพูดกับหญิงชราด้วยน้ำเสียงลำบากใจว่า “ ขออภัยค่ะ ท่านค้างคาห้องมาสองวัน

แล้ว ก่อนหน้านี้ท่านบอกว่าจะชำระภายในวัน นี้ พวกเราจึงให้ท่านกับหลานสาวพักต่อ แต่พวกเรา ติดต่อพวกคุณไม่ได้เลยตั้งแต่เช้า ถ้าหากวันนี้ยังไม่ จ่ายชำระอีก พวกเราก็ไม่สามารถให้ท่านกับหลาน สาวของท่านเข้าพักต่อไปได้แล้วค่ะ”

วิ่งหน่งตกตะลึง

หันหน้าไปมองหญิงชรา

หญิงชราเผยสีหน้าจนตรอกออกมา

“เออคือว่า….ตอนแรกฉันก็คิดว่าจะจ่ายวันนี้ แหละ แต่กระเป๋าตังค์ของฉันหายตอนกินข้าวเมื่อกี้ฉะนั้นพวกคุณอนุโลมฉันอีกสักสองวันนะ? รอให้ฉัน บากระเป๋าตังค์เจอแล้วก็จะจ่ายคืนให้พวกคุณอย่าง แน่นอน”

พนักงานถอนหายใจอย่างจนหนทาง

“คุณยายค่ะเหตุผล ท่านเคยใช้เมื่อสองวัน ก่อนแล้วนะคะ”

หญิงชรา”…..

ไม่ว่าจะยังไง งหนึ่งก็คาดไม่ถึงว่าต้องประสบ พบเจอกับเหตุการณ์น่าอึดอัดใจเช่นนี้

เห็นเพียงอานอานเดินไปอยู่ตรงหน้า พลางดึง ชายเสื้อของพนักงานโยกไปมาเบาๆ

ศีรษะที่น่ารักยกขึ้นมา ดวงตาด่าเข้มกะพริบ ปริบๆมองไปยังเธอ

“พี่สาวคนสวยท่านนี้ หนูกับย่าทวดทำให้พวก คุณเดือดร้อนแล้วใช่ไหมคะ? ต้องขอโทษจริงๆค่ะ แตกระเป๋าตังค์ของพวกเราหาย

จริงๆ ไม่เชื่อก็ลองถามน้าหนิงหนิงดูได้เลยค่ะ เธอเป็นพยานได้ค่ะ”

เธอพูดพลางชี้ไปยังจิ่งหนึ่งที่ยืนอยู่ด้านหลัง

จิ่งหนิง..

เออ ใครสามารถบอกเธอได้บ้าง ทําไมจู่ๆก็ ลูกศรมายังเธอได้?

เธอควรจะตอบอย่างไรดี?

เห็นจิ้งหนึ่งกำลังลังเลใจ หญิงชราก็รีบมองเข้าคายไม่ออก ไม่รู้ว่าควรจะ ร้องไห้หรือหัวเราะดี

ตอนนี้เธอพอจะรู้เรื่องว่าเป็นยังไงแล้ว แต่ก็ไม่ ได้มองหญิงชรา เอ่ยพูดกับพนักงานโดยตรงว่า ” พวกเธอค้างค่าห้องเท่าไหร่คะ”

“ค้างมาสามวันค่ะ รวมทั้งสิ้น 17664 หยวน

จิ่งหนึ่งพยักหน้า โรงแรมระดับสูงเข้า พักในช่วงวันหยุดต้องมีค่าใช้จ่ายสูงอยู่แล้ว

เธอไม่ได้พูดอะไร ยื่นบัตรออกมาให้

“รูดบัตรของฉันเลยค่ะ! ”

หญิงชราพูดอย่างว่า เอออย่างนี้ ไม่ได้หรอก เกรงใจ?

จิ่งหนิงเม้มปาก ไม่ได้หลอกลวง ของหญิงชรา เพียงแต่แตะจับหัวของอานอาน

ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ ถือสักว่าหนูมอบของ ขวัญให้เด็กก็แล้วกันค่ะ! พวกเรามีวาสนาต่อกัน อย่างนี้ หนูยังไม่ได้ให้ของขวัญเธอเลย!

อานอานเห็นเข้า ดวงตาที่สว่างไสวก็เบิกกว้าง ขึ้นมา พูดอย่างดีอกดีใจว่า “ขอบคุณน้างมากค่ะ”

พนักงานเห็นก็บัตรของไปรูด

จ่ายหนี้เสร็จสรรพ จิ่งหนึ่งก็ถามหญิงชราว่าตอนนี้พวกคุณมีแผนการอะไรบ้างคะ หรือมีที่ไป ตรงไหนบ้างไหมคะ?

หญิงชรารู้สึกผิดและอับอายเป็นอย่างมาก ท่าทางไม่เหมือนกับตอนกินข้าวที่พูด

หญิงชรารู้สึกผิดในใจ หดตัวถอยหลังไป ไม่ เหมือนเฉกเช่นตอนกินข้าวที่ช่างพูดช่างจาอย่าง องอาจและเปิดเผย

“ไม่ ไม่มี”

จิ่งหนิงหยุดชะงักชั่วครู่ อันที่จริงเธอไม่ค่อย พอใจกับการกระทําของหญิงชราสักเท่าไหร่

เพราะเป็นใครก็ดูว่า เรื่องเงินหายเอย เรื่อง ท่องเที่ยวเอย ล้วนเป็นค่าหลอกลวงด้วยกันทั้งสิ้น

พาเด็กมาแอบกินฟรีอยู่ฟรีก็แล้ว แต่ยังเลือก โรงแรมหรูหราอย่างนี้อีก เธอไม่ใช่ไม่เข้าใจว่าคน บางกลุ่มต้องใช้ชีวิตอย่างยากเข็ญ

แต่ทว่าอย่างนี้…

จิ่งหนิงถอนหายใจ ไม่ได้พูดมากอะไรอีก ก้ม ตัวไปอุ้มอานอานขึ้นมา

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็ไปพักที่บ้านของหนูหนึ่งคืน ก็แล้วกันนะคะ ตอนนี้ดีกแล้ว มีเรื่องอะไรก็ค่อยหารือ กันพรุ่งนี้นะคะ”

หญิงชราได้ยินดวงตาก็สว่างวาบขึ้นมาทันที แม้กระทั่งอานอานก็มีสีหน้าตื่นเต้นดีใจเป็น อย่างมาก
โอบคอ งหนึ่งไว้ พลางพูดเฉลิมฉลองอย่าง ดีใจว่า “เป! หนูได้นอนกับหม่ามีอีกแล้ว”

จังหนิง” ”

การเรียกขานเช่นนี้ เพิ่งเปลี่ยนได้เมื่อหลาย ชั่วโมงก่อน! ทําไมกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกแล้ว? เธอรู้สึกเบื่อหน่ายแต่ก็ขี้เกียจปรับแก้อีก เห็น หญิงชราไม่มีข้อคิดต่าง จึงอุ้มเด็กแล้วเดินออกไป

รถได้ขับออกไปอย่างมั่นคงบนถนนที่กว้าง

ใหญ่

ลิงหนิงได้โทรบอกป้าหลิวล่วงหน้าว่าตนจะพา แขกกลับไปที่บ้าน

คืนนี้จึงเป็นมีประชุม น่าจะอยู่ที่บริษัทจนดึก จนดิน ได้บอกเธอไว้แล้ว ฉะนั้นเธอจึงไม่รบกวนอีก ฝ่าย เพียงแต่ส่งข้อความผ่านทางวีแชทไปให้

เชื่อว่าหลังจากที่เขาประชุมเสร็จก็คงจะเห็น

รถได้เทียบจอดบริเวณสวนหน้าบ้าน จิ้งหนัง ลงจากรถมาช่วยพวกเธอเปิดประตู ก่อนที่จะอุ้มเด็ก ออกมา

ป้าหลิวได้แจ้งบอกให้คนรับใช้จัดเตรียมเป็นที่ เรียบร้อยแล้ว เมื่อได้ยินเสียงรถยนต์ก็รู้ว่าจิ่งหนึ่งก ลับมาแล้ว รีบออกไปต้อนรับ

“คุณนาย ท่านกลับมาแล้วเหรอ! แขกก็ถึง แล้วมั้ง…..

คําว่า “มั้ง” ยังไม่ทันได้เปล่งออกมาก็เห็นคน แก่หนึ่ง เด็กหนึ่งยืนอยู่ด้านหน้ารถ ชั่วขณะนั้นจึงเบิกตากลมโตด้วยความตกตะลึง

หญิงชรามองเธอแวบหนึ่งอย่างไม่เปิดเผย สีหน้า

ดวงตาคมกริบคู่ กลับแอบแฝงถึงความแจ้ง เตือนเอาไว้

ป้าหลิวรับหุบปากด้วยสัญชาตญาณ ส่วนอาน อานนั้นวิ่งเข้าบ้านไปด้วยความตื่นเต้นเสียแล้ว

“เย้ ในที่สุดก็กลับมาอีกครั้ง คืนนี้อายุอานจะ นอนกับหมา ”

เดิมทีป้าหลิวก็เบิกตากลมโตอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่ง เบิกกว้างขึ้นกว่าเดิมอีกครั้ง

อะหยัง?

หม่ามี้?

คุณหนูกับคุณนายนับญาติกันแล้วเหรอ?

โอ้สวรรค์! นี่ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

ในขณะ ที่ป้าหลิวก็ตะลึงงันอยู่นั้น จึ่งหนิงก็ จูงมือคนแก่กับเด็กเข้าบ้านไปแล้ว

“ป้าหลิวคะ คนนี้คืออานอาน คนนี้คือย่าทวด ของอานอานชื่อว่านายหญิงหงิน ป่าช่วยหนูจัดห้อง นอนรับแขกสองห้องด้วยนะคะ

คืนนี้พวกเธอจะพักที่นี่นะคะ”

ป้าหลิวกล้ำกลืนน้ำลายลงคอ อยากจะพูด อะไรบางอย่าง แต่เมื่อเห็นแววตาที่ดุร้ายของคุณ ท่านก็ได้กลืนคําพูดลงลำคอ หันหลังไปจัดเตรียมห้องนอน

หญิงชราหันมาพูดกับจิ้งหนังด้วยรอยยิ้มที่ หวานแหวว “คุณจิ่ง รบกวนคุณมากเลย เกรงใจ จริงๆ

จิ่งหนังยิ้มจางๆแปปหนึ่ง “ไม่เป็นไรค่ะ เด็กยัง เล็กอยู่ ให้เธอพลอยลําบากด้วยไม่ได้หรอกค่ะ”

อานอานดึงมือของเธอ จิ้งหน่งคิดว่าเธอจะพูด อะไรสักอีก จึงโค้งตัวลงไปฟังด้วยสัญชาตญาณ ทันใดนั้นเด็กก็เขย่งเท้า ไปหอมแก้ม “จุ๊บ บน

ใบหน้าเธอหนึ่งครั้ง

จิ่งหนิงตกตะลึง

ต่อมาก็ได้ฟังเสียงอันไพเราะของเด็กเหมือน ดังเสียงการ์ตูนน้อย “ขอบคุณค่ะหม่ามี้”

จิ่งหนิงอดหัวเราะไม่ได้

หลังจากเตรียมห้องนอนเสร็จเรียบร้อย จิ่งหน้ งก็ให้ทั้งสองคนไปพักผ่อน อานอานเข้า จะนอนกับ เธอให้ได้ แต่คนนี้ลู่จิ่งเซ็นจะกลับมา จึงหนิงจึงไม่ กล้ารับปาก?

หลังจากที่ยื้อยุดกันนานแสนนานก็รับปากว่า ประเดี๋ยวจะไปเล่านิทานก่อนนอนให้ฟัง กล่อมเธอ หลับแล้วค่อยออกไป เด็กน้อยถึงจะตอบตกลง

ป้าหลิวเห็นทั้งสองคนสนิทชิดเชื้อเช่นนี้ ในใจ ก็เกิดความรู้สึกที่ยากเกินกว่าจะบรรยาย

ตอนที่อานอานมาครั้งก่อน ป้าหลาพักผ่อนวัน หยุดจึงไม่รู้เรื่องด้วย
เวลานี้เห็นจิ่งนิ่งถูกเด็กน้อยคลอเคลียไม่ห่าง รู้สึกดีใจปะปนความวิตกกังวลไว้เล็กน้อย

ดูท่าแล้ว คุณเห็นจะยอมรับคุณนายเป็นหม่าม เสียแล้ว หากพูดตามหลักก็น่าจะเป็นเรื่องดี

แต่ทว่าคุณท่านเล่นเอาปิดบังสถานะจริงกับ คุณนาย หากถึงเวลานั้นไม่รู้ว่าจะแก้สถานการณ์ อย่างไรดี?

คุณนายช่างน่าสงสารเสียจริง!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ