บทที่ 544 โดนดนคุกคาม

ก่อนหน้านั้นก็คือตนเองต้องถ่ายทำตลอด ดังนั้นตอนที่มาก็เพียง แค่พูดกับเธอง่ายๆสองสามค่าก็กลับบ้านโดยตรงแล้ว

วันนี้ยากที่จะมีเวลาแล้วก็จะต้องไปพูดคุยกับเธอให้ดีๆ ใน ช่วงเวลานี้เธอเนื่องเพราะความทรมานจากโรคภัยไข้เจ็บ ทั้งตัว ล้วนทรุดโทรมลงไปไม่น้อย

ทําให้ถังลั่วเหยาเจ็บปวดใจอย่างมาก

โรงพยาบาล

“วันนี้แกทำไมมาเร็วขนาดนี้ล่ะ?”

ยามปกติถังลั่วเหยาล้วนต้องเกือบจะดึกแล้วจึงเข้ามาเยี่ยม ตนเอง คิดไม่ถึงวันนี้พลบค่ำก็เข้ามาแล้ว ในใจแม่อยากรู้อยาก เห็นเหลือเกิน

“ละครทีวีของเราในวันนี้ปิดกล้องแล้ว ดังนั้นวันนี้เข้ามาเยี่ยม ท่านและพูดคุยกับท่านสักหน่อยก่อน เกรงว่า ในช่วงเวลานี้ท่าน จะเหงาเกินไปแล้ว”

ถังลั่วเหยายิ้มพูดอยู่

มองเห็นถังลั่วเหยาวันนี้มีอารมณ์พูดคุยกับตนเองแล้ว แม่ก็ แอบตัดสินใจอยู่ในใจคืนนี้จะต้องพูดคุยกับแกให้ดีๆสักหน่อย

“ในช่วงเวลานี้ทุกวันแกล้วนเข้ามาตอนดึก วันนี้ยากที่จะเลิกงานเร็วหน่อย ทำไมไม่กลับไปพักผ่อนโดยตรงสักหน่อยก่อนล่ะ? ที่นี่ฉันทุกๆวันล้วนอยู่ในโรงพยาบาลก็หนีไปไม่พ้นเช่นกัน แกมา ทุกวันฉันกลัวว่าร่างกายของแกรับไม่ไหวจริงๆ

มองเห็นถังลั่วเหยางตลอดเวลา ตอนนี้ยากที่จะนั่งอยู่ข้าง หน้าของตนเอง

“ไม่เป็นไร”

ความเหน็ดเหนื่อยเล็กน้อยของตนเองนับได้ว่าเป็นอะไรล่ะ? ดีกว่าแม่ของตนเองที่รับความทรมานจากโรคภัยไข้เจ็บ 24 ชั่วโมง

ตอนนี้ตนเองล้วนไม่สามารถช่วยเธอทำอะไร สิ่งที่ทำได้ก็ เพียงแค่ดูแลเธอให้ดีๆแล้ว

“ไม่ใช่ แม่ว่าแกนะ ตอนนี้แกก็ไม่มีเวลาว่างๆที่เหลือใดๆ ให้ กับตนเองแม้แต่น้อย ไม่ใช่ไปทำงานก็คือมาหาแม่ที่นี่ แม่ดึงมือของถังลั่วเหยาไว้

“งั้นฉันยังสามารถแบ่งปันเวลาของฉันกับใครอีกล่ะ? ช่วง เวลานี้ร่างกายของท่านไม่ดีมาโดยตลอด สิ่งที่ฉันทำได้ก็แค่เข้า มาดูท่านสักหน่อยเท่านั้น

“ลูกสาวของฉันกตัญญูฉัน ในใจก็ดีใจเช่นกัน แต่แม่เตือนแก แกก็อายุไม่น้อยแล้วเช่นกัน น่าจะต้องไปหาแฟนสักคนให้ดีๆ หน่อย เพราะว่าแม่ไม่รู้ว่าตนเองตกลงว่ายังสามารถอยู่เป็นเพื่อน แกได้นานเท่าไหร่ ส่วนแฟนละก็ หาเจอแล้วก็ต้องพามาให้แม่ดูหน่อยเช่นกัน”

แม่ที่อยู่ต่อหน้าไม่รู้ว่าตนเองในตอนนี้ยังสามารถมีชีวิตได้ นานเท่าไหร่จริงๆ ดังนั้นเธอกลัวมากหลังจากตนเองจากไปแล้ว ไม่มีคนช่วยเธอดูแลถังลั่วเหยา ดังนั้นตอนนี้เธอหวังว่าก่อนที่เธอ จะจากไปถึงลั่วเหยาจะหาแฟนสักคนที่ดีๆกลับมา วันหลังถึง แม้ว่าตนเองจากไปแล้ว เธอก็สามารถเชื่อว่ามีคนดูแลเธอแทน ตัวเองได้เช่นกัน

“ไอ้หยะแม่เอ๋ย เรื่องแบบนี้ร้อนใจไม่ได้นะ

ได้ยินมารดาที่อยู่ต่อหน้าเอ่ยถึงเรื่องแบบนี้กับตนเอง ถังลั่ว เหยาก็อยากจะหลบหนี

อีกทั้งเธอก็ไม่รู้ว่าทำไมในเวลานี้คนที่คิดถึงอยู่ในสมองของ

ตนเองถึงขนาดเป็นเฟิง

ทั้งๆตนเองก็เนื่องเพราะเรื่องนั้นของครั้งก่อนก็ตายใจกับเขา มานานแล้ว ทำไมวันนี้ตอนที่พูดถึงแฟน คิดไม่ถึงตนเองยังจะ อดใจไว้ไม่ได้ที่จะไปคิดถึงเขา

หรือว่าตนเองชอบเขาแล้วจริงๆ หรือ?

เป็นไปไม่ได้นะ เป็นไปไม่ได้นะ

แม้ว่าในใจของตนเองตอนนี้คิดถึงเฟิงตลอด แต่ว่าถังลั่ว เหยาแอบให้สัญญาณตนเองอยู่ตลอดว่าอย่าไปคิดถึงเขา เขาก็ เพียงแค่เพลย์บอยคนหลายใจมากคนหนึ่งเท่านั้น

“เอาล่ะ เอาล่ะ อย่างงงันเลย วันนี้ก็ดึกแล้ว คืนนี้รีบกลับไปเถอะ ในสองวันนี้พักผ่อนให้ดีๆ ”

แม่มองเห็นท้องฟ้านอกหน้าต่างยิ่งมายิ่งมืดแล้ว ก็เลยรีบเร่ง ถังลั่วเหยารีบกลับบ้านโดยตรง

เพราะว่าร่างกายถังลั่วเหยา ในตอนนี้ก็ไม่ค่อยดีมากเลย “ได้ งั้นพรุ่งนี้ฉันหยุดพอดี พรุ่งนี้ฉันเข้ามาเยี่ยมท่านอีก

จ้องมองผู้หญิงที่อยู่บนเตียง ดูเหมือนมีความเหนื่อยล้าเล็ก น้อยแล้วเช่นกัน

ถังลั่วเหยาก็เตรียมตัวที่จะไม่รบกวนเธออีกแล้วเช่นกัน ถือ กระเป๋าของตนเองขึ้นมาก็เตรียมตัวที่จะกลับบ้าน

ป้ายรถเมย์

ในเวลานี้ถังลั่วเหยากำลังรอรถเมย์อยู่จะกลับบ้าน

“อืด อืด อืด”

มือถือของตนเองสั่นสะเทือนขึ้นมาอยู่ในกระเป๋า

“ฮัลโหล่?”

นี่เป็นเบอร์ที่ไม่คุ้นเคยเบอร์หนึ่ง ถังลั่วเหยาอยากรู้อยากเห็น มากในเวลานี้ตกลงว่าเป็นใครที่จะโทรหาตนเอง

“ตอนนี้แกรีบเอาเงินก้อนหนึ่งมาให้กับผม

เสียงผู้ชายที่อยู่ในโทรศัพท์ฝั่งโน้นเลี่ยนมาก หลังจากถังลั่วเหยาได้ยินเสียงนี้ล้วนไม่ดีไปทั้งตัว คิ้วขมวดอย่างแน่นมาก

“ฉันเคยพูดกับคุณหลายครั้งมากแล้ว อย่ามาติดต่อฉันอีก ถ้า หากว่าคุณยังเป็นแบบนี้ต่อไปอีกละก็ ฉันรับรองว่าวันหลังจะไม่ รับสายของคุณอย่างเด็ดขาดจริงๆ

คนที่อยู่ในสายนี้เป็นพ่อเลี้ยงของถังลั่วเหยา แต่ไม่ใช่บิดาผู้ ให้กาเนิด

แม่ของถังลั่วเหยาเป็นคนดีหนึ่งเดียวในโลกคนหนึ่ง แต่ว่าพ่อเลี้ยงของเธอคนนี้กลับเป็นผีพนันและขี้เหล้าคนหนึ่ง แต่ตอนที่ถังลั่วเหยายังเด็ก อารมณ์ของพ่อเลี้ยงเธอไม่ดี ก็จะ ลงไม้ลงมือกับถังลั่วเหยาและแม่ทั้งสองคน ไม่เคยเคารพพวก เธอทั้งสองคนมาก่อนเลย

อยู่นัยน์ตาพ่อเลี้ยงของเธอเขารู้สึกว่า ภรรยาของตนเองพาตัว ภาระอย่างหนึ่งให้กับตนเอง ลูกสาวคนนี้ก็เป็นสินค้าขาดทุนคน หนึ่งอย่างชัดแจ้ง ดังนั้นตั้งแต่ต้นจนจบล้วนไม่เคยสบตาตรงๆ จ้องมองเธออย่างละเอียดมาก่อน

ก็เนื่องเพราะวัยเด็กอย่างนี้ ทั้งความทรงจำอย่างลึกซึ้งไว้ใน ภาพแห่งความทรงจำของถังลั่วเหยาอยู่

บวกกับในหลายปีที่ผ่านมานี้ พ่อเลี้ยงของเธอเอาเงินกับเธอ โดยตลอด อีกทั้งเอาครั้งแล้วครั้งเล่าอีก ก็เป็นแบบที่ไม่รู้จักพอ อย่างนั้นจริงๆ

ตอนนี้ตัวเธอเองก็ต้องหาเงินมารักษาโรคของมารดา เงินที่อยู่บนตัวตนเองเดิมทีก็มีขนาดกะทัดรัดเล็กน้อย เป็นไปได้ยังไงที่จะ มีเงินเหลือให้กับเขาอีกล่ะ?

ยิ่งกว่านั้นอีกตนเองในตอนนี้ล้วนไม่มีความรักความผูกพันกับ เขาสักนิต

“แกรีบเอาเงินมาให้ผม ไม่อย่างนั้นละก็คนเหล่านี้ก็จะฆ่าผม แล้ว หรือว่าแกก็แข็งใจจ้องมองพ่อของแกตายไปโดยตรงขนาด นี้ได้ลงคอเลยหรือ? ผมดีเลวก็เลี้ยงแกมายี่สิบกว่าปีแล้ว คิดไม่ ถึงแกก็จะทำอย่างนี้กับผม

เสียงผู้ชายที่อยู่ในสายฝั่งโน้นที่พูดออกมายิ่งมายิ่งดัง สุดท้ายแทบจะเป็นตะโกนออกมา

ถังลั่วเหยาเกลียดนิสัยอย่างนี้ของเขาที่สุดแล้ว เขามักจะรู้สึกว่าคนอื่น ให้อะไรเขาล้วนสมควรแล้ว

“ใช่หรือไม่ว่าก่อนหน้านั้นฉันพูดไม่ค่อยเข้าใจมากหรือ? ฉัน เคยแสดงอย่างชัดเจนกับคุณมาก่อนแล้ว ตั้งแต่นี้ไปฉันจะไม่ยุ่ง กับเรื่องของคุณอย่างเด็ดขาด คุณก็อย่าทิ้งความยุ่งเหยิงให้ฉัน มาจัดการแทนคุณอีกเช่นกัน คุณสามารถเข้าใจไหม?”

ตั้งแต่นานมาแล้วแท้ที่จริงตอนที่ถังลั่วเหยาเริ่มเป็นดารา พ่อ เลี้ยงก็มักจะมาเอาเงินกับเธอครั้งแล้วครั้งเล่า

ถึงแม้ว่าตั้งแต่เด็กถึงโตเธอไม่มีความรักความผูกพันแท้ๆ

อะไรกับบิดาคนนี้

แต่ว่าถึงที่สุดเธอก็จะใจอ่อน
เธอมักจะเชื่อมั่นว่าผู้ชายคนนี้ไม่ว่าชั่วร้ายขนาดไหน ตั้งแต่ต้น

จนจบเขาก็เป็นพ่อเลี้ยงของตนเอง ถ้าหากว่าตอนนี้ตนเองให้เงิน เขาเพียงพอ พูดไม่แน่ว่าเขาก็อาจจะไม่เหมือนตั้งแต่ก่อนอย่าง นั้นแล้วเช่นกัน แต่จากนั้นไปถังลั่วเหยาหนุนช่วยผู้ชายคนนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า

ทำให้ถังลั่วเหยาสิ้นหวังครั้งแล้วครั้งเล่า

ทุกครั้งหลังจากผู้ชายได้เงินแล้วล้วนไปเล่นการพนันหินไป เล่นไปเที่ยวผู้หญิง

รอตอนที่เงินไม่มีแล้ว ก็กลับมาโทรหาเอาเงินกับถังถั่วเหยา ต่อไปอีก

มีช่วงเวลาหนึ่งที่นานมาก ทุกครั้งหลังจากเงินเดือนออกแล้วก

ระเป๋าเงินถังลั่วเหยาล้วน โดนผีดูดเลือดคนนี้ดูดจนแห้งไปเลย

ดังนั้นต่อหน้าคนนี้เธอยังคงเกลียดมาก แต่ไหนแต่ไรมาเธอก็ ไม่อยากจะไปช่วยเขา

โดยเฉพาะในช่วงสองปีนี้ หลังจากเธอดังขึ้นมาใหม่อีกครั้ง เนื่องเพราะว่ารายได้เพิ่มขึ้น ความอยากของพ่อเลี้ยงก็ยิ่งมายิ่ง เยอะเช่นกัน ก็เหมือนดั่งหลุมไร้กันที่ถมยังไงก็ไม่เต็มจริงๆ