บทที่ 931 ทําข้อตกลง

ถัดจากเขา กู้ซือเฉียนและเธออยู่ในอารมณ์เดียวกัน

ก่อนที่เฉียว จะหายตัวไป เขาและตระกูลหนานก็มีบัญชีที่ต้อง ชำระต่อกัน ซึ่งว่ากันตามเหตุผลแล้วเขาสมควรจะระมัดระวังและ ตั้งตนเป็นศัตรูกับชายที่อยู่ข้างหน้าเขา

แต่การนั่งอยู่ที่นี่ตอนนี้ บางทีอาจเป็นเพราะบรรยากาศโดย รอบ หรือบางทีทัศนคติของอีกฝ่ายก็ดูถ่อมตัวเกินไป แม้แต่ ความโมโหสักนิดก็ไม่มี

หนานกงจีนคลี่ยิ้มและพูดว่า “คุณดูเหมือนพ่อของคุณมาก

ร่างของเฉียวฉีสั่นเล็กน้อย

“คุณรู้จักพ่อฉันด้วยเหรอ?”

“อืม”

หนานกงจีนพยักหน้า และทอดสายตาออกไปนอกหน้าต่าง ซึ่งข้างนอกนั้นฝนเริ่มตกลงมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

ฝนที่ตกอย่างต่อเนื่องในฤดูใบไม้ร่วง ยิ่งเพิ่มความรู้สึกเชือก เย็นให้แก่บรรยากาศ

เขาหรี่ตาเล็กน้อย แล้วพูดอย่างแผ่วเบา “เขาทำงานภายใต้ บังคับบัญชาของฉันมาสิบห้าปีแล้ว ฉันกับเขาก็สนิทกันเหมือน กับพี่น้อง และเหมือนเพื่อนที่รู้ใจกัน
เฉียวฉีขมวดคิ้ว

สัญชาตญาณบอกเธอว่า มีเรื่องราวบางอย่างในนั้น

จากนั้น ก็ได้ยินเขาถอนหายใจ

“น่าเสียดาย เขาเสียชีวิตตั้งแต่หนุ่มๆ และครั้งสุดท้ายนั้นฉัน ไม่เห็นแม้แต่หน้าเขาด้วยซ้ำ”

เฉียวถามว่า “คุณบอกว่าเขาทำงานภายใต้บังคับบัญชาของ คุณถูกไหม? แล้วคุณคือใคร? และเขาคือใคร? ความจริงแล้ว คุณมีบทบาทอะไรในตระกูลหนาน? และเขาตายได้ยังไง?

เมื่อเธอรัว ถามชุดนี้ออกมา หนานกงจีนก็ดูเหมือนจะผงะ ไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ยิ้มอย่างผ่อนคลาย

“ฉันรู้ว่าคุณมีคำถามมากมายอยู่ในใจ ไม่ต้องรีบร้อนไป หรอก เพราะยังไงซะวันนี้ก็ยังมีเวลาอีกมาก พวกเราค่อยๆ ถาม คำถามทีละข้อก็ได้

เมื่อพูดจบ เขาก็หยุดไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็อธิบายว่า “ฉันเป็น ใครน่ะเหรอ ในข้อนี้ ฉันไม่คิดว่าฉันต้องอธิบายอะไรมากมาย พวกคุณสามารถสัมผัสได้ด้วยตัวเอง”

เมื่อคำพูดเหล่านี้ออกมา เฉียวและกู้ซื้อเฉียนต่างก็ตกใจเล็ก น้อย

เดิมทีเป็นเพียงการคาดเดา แต่ตอนนี้สิ่งที่เขาพูด ได้รับการ พิสูจน์แล้วว่าเป็นความจริง
หนานกงจีนยังคงมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา เห็นได้ชัดว่าเขา และกู้ซื้อเฉียนมีอายุพอๆ กัน แต่ไม่รู้ว่าทำไม เมื่อถูกจ้องมอง ด้วยที่อ่อนโยนคู่นั้น ให้ความรู้สึกเหมือนว่าเขาคนนั้นผ่านเรื่อง ราวอะไรต่างๆ มาเป็นพันปี ราวกับกำลังมองดูคนแก่ที่ช่ำชองต่อ โลกก็มิปาน

เขายิ้มและพูดว่า “ส่วนคำถามที่ว่าพ่อของคุณเป็นใคร ใน เมื่อคุณรู้อยู่แล้วว่าฉันเป็นใคร คุณคงจะพอเดาได้แล้วสินะว่าเขา เป็นใคร”

เฉียว ขมวดคิ้ว

“คนสนิทของคุณ?”

“ไม่เลวนี่”

เขาหยุดไปชั่วขณะ และยกชาขึ้นจิบอีกครั้ง จากนั้นพูดต่อว่า “เขายังเป็นสมาชิกของตระกูลหนานอีกด้วย เขามีชื่อว่าหนานกง จีนเขาเติบโตเคียงข้างฉันมาตั้งแต่เด็ก ฉันปฏิบัติต่อเขาเหมือน เป็นทั้งลูกชายและเป็นทั้งเพื่อน ทุกสิ่งที่เขารู้ฉันก็เป็นคนสอน ด้วยตัวเอง ฉันเคยคิดว่า เขาจะอยู่เคียงข้างฉันตลอดไป จงรัก ภักดีต่อฉันและทำสิ่งต่าง ๆ เพื่อฉัน แต่แล้วท้ายที่สุดเขาก็ได้พบ กับแม่ของคุณ”

“การแต่งงานของสมาชิกตระกูลหนานทั้งหมดต้องผ่านการ อนุมัติจากตระกูล แต่ภูมิหลังของแม่คุณนั้นไม่สะอาด ทางตระกูล จึงไม่เห็นด้วย ทำให้สุดท้ายแล้วเขาก็หนีไปกับแม่ของคุณ”

เมื่อพูดถึงตรงนี้แล้ว เขาก็คลี่ยิ้มอย่างสดใสอีกครั้ง
“หนุ่มสาวพวกนี้น่ะ เลือดร้อนกันเสมอเลย บางทีก็หุนหันพลัน แล่น ตอนนั้นฉันส่งคนออกไปตามหาเขา แต่เขาเองก็รู้จักฉันดี เหมือนที่ฉันรู้จักเขานั่นแหละ พอเขาซ่อนตัว มันก็ยากสำหรับฉัน ที่จะหาเขาเจอในเวลาเพียงน้อยนิด

“ต้องใช้เวลาสามถึงห้าปีเลยทีเดียว ถึงจะหาคนคนนั้นพบ แต่ ในตอนนั้นกลับพบว่า เขาป่วยและเสียชีวิตไปแล้ว”

เฉียวฉีขมวดคิ้ว

ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน แต่เธอรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

เธอถามว่า “มันบังเอิญขนาดนั้นเชียวเหรอ? จากสิ่งที่คุณพูด เมื่อก่อนเขาควรจะเป็นคนที่แข็งแกร่งคนหนึ่งเลยสิ เขาหนีมา จากพวกคุณเพียงไม่กี่ปีเองทำไมถึงตายแล้วล่ะ?”

หนานกงจีนยิ้มเล็กน้อย

“คุณฉลาดจริงๆ เหมือนว่าจะไม่มีอะไรปิดบังคุณได้เลย”

เขายื่นมือออกมา หยิบชาที่อยู่ข้างๆ ต้มอีกกาหนึ่ง จากนั้นก็ พูดออกมาเนิบๆ “คุณพูดไม่ผิด เขาตายด้วยเหตุผลอื่นจริงๆ”

หัวใจของเฉียวฉีเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกจากอก หนานกงจีนเงยหน้าขึ้นมองเธอ และเผยรอยยิ้มที่ดูลึกลับออก มา “คุณกำลังสงสัยว่าฉันฆ่าเขาใช่ไหม?”

นิ้วของเฉียวที่ตอนแรกวางอยู่ข้างลำตัวกระชับขึ้นเล็กน้อย แต่ยังคงฝืนยิ้มออกมา
“เปล่า ก็เมื่อครูคุณเพิ่งบอกเองว่าคุณหาเขาไม่พบในปีนั้น หนานกงจีนยิ้มและส่ายหน้า “คุณไม่ได้พูดความจริง คุณกำลัง สงสัยฉันอยู่ในใจล่ะสิ แต่ไม่เป็นไรหรอก เรื่องนี้ถูกลิขิตไว้แล้ว และถึงบอกคุณไปก็ไม่ได้เสียหายอะไร” ”

เขาหยุดเล็กน้อย ดวงตาของเขาจริงจังและสงบมาก

“เขาเสียชีวิตด้วยโรคทางพันธุกรรมในตระกูลหนานของเรา ซึ่งเกิดขึ้นกะทันหันพร้อมกับงานแต่งงานของคุณ”

เมื่อได้ยินดังนั้น ไม่เพียงเฉียวเท่านั้น แต่กู้ซื้อเฉียนที่อยู่ ข้างๆ เธอก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปด้วย

หนานกงจีนกล่าวต่อว่า “ก่อนหน้าที่อาการของคุณกำเริบ ทุก คนก็คงเห็นแล้วว่าโรคชนิดนี้รุนแรงทั้งยังน่ากลัว และสามารถ คร่าชีวิตผู้คนได้ในเวลาอันสั้น ซึ่งเป็นโรคทางพันธุกรรมเฉพาะ ในตระกูลหนานของเรา และเพื่อเป็นการควบคุมโรคนี้ เราได้ พัฒนายาชนิดหนึ่งขึ้นมา เพียงรับประทานเป็นประจำก็สามารถ ระงับอาการได้ แต่ยานี้หายากมาก และมีให้เฉพาะคนในตระกูล เท่านั้น

เมื่อก่อนพ่อคุณทำงานเคียงข้างฉัน เขาจึงมียารักษาโรคที่ เพียงพอ แต่เขากลับทรยศตระกูลและหนีไป และแน่นอนว่ายา ต้องหมด

ในช่วงแรก เขายังสามารถหายาได้จากเพื่อนบางคน แต่สิ่งนี้ เป็นผลิตภัณฑ์ที่ขายออกเร็ว และทุกคนในตระกูลหนานก็ ต้องการยานี้ จึงทำให้ไม่มีใครสามารถหายานี้ให้เขาได้เป็นเวลาหลายปี

ต่อมาเมื่อเขาขาดยา ก็ต้องตายในที่สุด ซึ่งนี่คือสาเหตุที่ ทําให้เขาตาย ”

หลังจากที่หนานกงจิ่นพูดจบ ภายในห้องก็เงียบลงอีกครั้ง

เฉียวเม้มปากแน่น กู้ซื้อเฉียนจับมือเธอไว้ใต้โต๊ะตัวยาว มือ ที่อบอุ่นและเอื้ออาทรกุมมือเล็กๆ ของเธอไว้ในฝ่ามือของเขา เธอจึงรู้สึกมีแรงขึ้นเล็กน้อย

เธอเงยหน้าขึ้น และมองตรงไปที่ หนานกงจั่น

“แล้วที่เรียกเรามาครั้งนี้ คุณต้องการจะทำอะไร?”

หนานกงจีนพอใจกับทัศนคติของเธอมาก เพราะแม้ว่าเธอจะ ได้ยินข่าวร้ายเกี่ยวกับพ่อผู้ให้กำเนิดของตัวเอง แต่เธอก็ไม่ได้ แสดงความตื่นตระหนกมากนัก

ใจเย็น แถมยังฉลาด นี่คือคุณลักษณะที่เขาชอบ

เขาเอนหลัง และพูดอย่างผ่อนคลาย “มันง่ายมาก พวกเรามา

ทําข้อตกลงกันเถอะ”

“ข้อตกลงอะไร?”

“คุณหาของบางอย่างให้ฉัน และฉันจะให้ยารักษาโรคแก่คุณ ทันทีที่เขาพูดจบ เฉียวฉีปฏิเสธโดยไม่คิด “ไม่”

หนานกงจิ่นหรี่ตาลง “คุณยังฟังไม่จบเลยว่าฉันจะให้พวกคุณ ช่วยหาอะไร ก็ปฏิเสธแล้วเหรอ?”
เฉียว กล่าวอย่างเคร่งขรึม “เนื่องจากคุณสามารถที่จะนั่งอยู่ ที่นี่ และส่ง หนานกงยวไปปฏิบัติงานข้างนอกได้ นั่นก็ หมายความว่าสถานะของคุณอยู่เหนือเขาอย่างแน่นอน ดูจาก ตระกูลหนานทั้งหมด ซึ่งครอบคลุมไปหลายทวีป อาจกล่าวได้ว่า เป็นกองกำลังใต้ดินที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก และของที่พวกคุณไม่ สามารถหาได้นั้น ก็ต้องเป็นของหายากจริงๆ

และตอนนี้คุณต้องการให้เราช่วยค้นหามัน แต่รางวัลที่คุณ จ่ายคือให้ยาที่สามารถควบคุมโรคของฉันได้ชั่วคราวเท่านั้น และหากพบสิ่งนั้นจริงๆ แล้วยังไงต่อล่ะ? ฉันก็จะต้องพึ่งพาคุณ ไปตลอดชีวิตที่เหลือเพื่อขอยาจากคุณอย่างนั้นสิ? ”

เมื่อหนานกงจีนได้ยินคำพูดจากเธอ เขาก็รู้สึกประหลาดใจ จากนั้นก็คลี่ยิ้มออกมา

“น่าสนใจ ช่างน่าสนใจจริงๆ!”