บทที่102 ชำระหนี้แค้น

หรือว่า…ไม่ได้เข้ามาตั้งแต่แรก ?

จิ่งหญิงสางผมและลูบใบหน้าของตนเอง ภาพในฝันค่อย ๆ เลื่อนรางเมื่อสมอง น ขึ้น เกิดอาการปวดตุบๆ ขึ้นบริเวณขมับ และ รู้สึกปวดหัวเล็กน้อย

เธอกดปลายนิ้วลงบนหน้าผากและนวด เบา ๆ หลังจากนั้นจึงตลบผ้าห่มขึ้น เพื่อลุก ออกจากเตียง

“นายหญิง ตื่นแล้วหรือคะ!”

ป้าหลิวเข้ามาพอดี และมองมายังเธอ ด้วยรอยยิ้ม

จิ่งหนิงยิ้มกลับอย่างฟิน ๆ “ฉันตื่นสาย ทําไมไม่มาปลุกฉันคะ ? ”

“ตอนที่นายท่านออกไป ท่านได้บอกไว้ ว่า นายหญิงไม่สบาย อย่าเข้ามารบกวนนาย หญิง ปล่อยให้นายหญิงพักผ่อนค่ะ” จิ่งหนึ่งผงะไปชั่วครู่

เธอมองไปยังใบหน้าที่เต็มไปด้วยความ โล่งใจของป้าหลิว และถามข้น : “เมื่อคืนเขา นอนที่ไหนคะ ? ”

“นายหญิงไม่รู้หรือคะ ? เมื่อคืนนาย ท่านทํางานจนดึก ก็เลยนอนที่ห้องทํางานค่ะ

จิ่งหลิงเงียบไปสักพัก

ปรากฏว่าเขาก็ไม่ได้กลับมาจริง ๆ

ภายในใจของเธอเอ่อล้นไปด้วยความ รู้สึกอันซับซ้อนที่ยากจนเกินบรรยาย เธอไม่รู้ ว่าเกิดอะไรขึ้น

เห็นได้ชัดว่าตั้งแต่แรก เธอต้องการที่จะ ถนอมหัวใจดวงน้อยของเธอไว้ ไม่ว่าสุดท้าย แล้ว วัตถุประสงค์และจุดจบของการแต่งงาน ครั้งนี้จะเป็นอย่างไร เธอไม่อาจปล่อยให้ตัว เองตกหลุมพรางนี้ได้ แต่ทว่า…ทําไมเธอกลับรู้สึกเหมือนถูก ทอดทิ้ง

เมื่อจิ่งหนึ่งมีสีหน้าดูไม่ค่อยดี ป่าหลิว เหลือบมองดูสีหน้าของเธอ พร้อมกับพูดอย่าง ระมัดระวังว่า : “นายหญิงอยากทานอาหาร เช่าไหมคะ ? ”

จิตใจของจิ่งหนิงกลับมาอยู่กับตัวอีกครั้ง เธอส่ายหัวปฏิเสธ

“ไม่ค่ะ ฉันจะออกไปบริษัทเลย

บางทีลู่วิ่งเซินอาจส่งซูมไปบอกกับทาง บริษัทไว้ก่อนหน้านี้แล้ว ดังนั้นถึงแม้ว่าเธอจะ เข้างานสาย คนในบริษัทก็คงไม่รู้สึกแปลกใจ อะไร ราวกับว่าพวกเขารู้อยู่แล้ว

เมื่อถึงบริษัท เธอก็เข้าทํางานตามปกติ

ตลอดทั้งวัน ลู่จิ่งเซินไม่ได้ส่งข้อความ หรือโทรหาเธอเลย

จิ้งหน่งพยายามระงับความรู้สึกแปลก ๆ ในใจเธอ เธอรู้ว่า เธอไม่สามารถร้องขออะไร ได้ไปมากกว่านี้

การแต่งงานครั้งนี้ ก็ไม่ได้เกิดขึ้นจาก ความรักมาตั้งแต่แรก ไม่ว่าเขาจะมีคู่หมั้นมา ก่อนหน้านี้ หรือแม้กระทั่งมีลูกแล้วก็ตาม สุดท้ายก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธอ

ดังนั้น เธอไม่จําเป็นต้องรู้สึกไม่สบ อารมณ์ หรือถามให้มากความ

ใช่แล้ว มันเป็นเช่นนี้เอง

แม้ว่าก่อนหน้านี้ เธอดูเหมือนจะมีใจให้ เขา แต่ก็เป็นเพียงแค่เสี้ยวหนึ่งเท่านั้น

บางทีเพราะเหตุนี้ พระเจ้าจึงบันดาลให้ เธอได้รับฟังเรื่องราวที่เธอไม่ควรจะรับรู้ไว้ล่วง หน้า เพื่อเดือนเธอถึงความจริงที่เป็นอยู่

จั๋งหนิงหลับตาลง และสางผมอย่างเบื่อ หน่าย

ในขณะนั้นเอง โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพร้อมกับขมวด คิ้ว แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นหมายเลขผู้โทร ที่ปรากฏขึ้นอยู่บนหน้าจอ สีหน้าของเธอก็ เปลี่ยนไปทันที

“คาK”

“ฉันเอง”

น้ำเสียงของอีกฝ่ายแหบแห้งแลดู เหมือนเขาได้ผ่านโลกนี้มาอย่างโชกโชน พูด ด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า : “เรื่องที่คุณขอให้ผมตรวจ สอบ มีบางอย่างที่น่าสนใจ คุยกันทาง โทรศัพท์คงจะไม่สะดวก มีเวลาว่างเมื่อไหร่? พวกเราต้องคุยกันตัวต่อตัว!

ลมหายใจของ งหนึ่งสะดุดลงทันที

ข้อนิ้วที่ถือโทรศัพท์ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสี ขาว ผ่านไปชั่วอึดใจหนึ่ง เธอจึงผ่อนคลายลง

“ได้ คุณส่งที่อยู่มาให้ฉัน บ่ายนี้ฉันจะ เข้าไปหาคุณ”

“ได้” ในช่วงบ่าย งหนิงเลิกงานก่อนเวลา และไปร้านกาแฟร้านหนึ่งตามที่ได้นัดหมาย กันไว้

ชายที่ชื่อ ดา เป็นชายวัยกลางคนศรษะ ล้านและสวมแว่นกันแดด เขาได้มาถึงก่อน เวลานัดหมาย นั่งอยู่ตำแหน่งที่ใกล้กับ หน้าต่าง

เมื่อเห็นจิ้งหนึ่ง เขาก็พยักหน้าให้เธอ จิ้งหนิงจึงเดินเข้าไปหา และนั่งลงตรง

ข้ามกับเขา

“เป็นอย่างไรบ้าง ไปเจออะไรมา ?”

เธอรู้สึกกังวลเล็กน้อย และถามอย่าง ตรงไปตรงมาทันทีที่เธอนั่งลง

ตา มองเธอผ่านแว่นกันแดด และพูด อย่างเคร่งขรึม : “อย่างที่คุณคาดไว้ อุบัติเหตุ ทางรถยนต์เมื่อห้าปีก่อน ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ”

จั๋งหนิงตัวแข็งทื่อ ลมหายใจหยุดชะงัก ตา หยิบเอกสารออกมาจากกระเป๋าของ เขา เทรูปถ่ายออกมาสองสามรูป แล้วจัดวาง ไว้บนโต๊ะ

“ซากรถได้ถูกทําลายเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่กองบังคับการตำรวจจราจรยังคงเก็บบันทึก ของค่ารวจเกี่ยวกับคดีในปีนั้นไว้ ผมได้รับรูป ถ่ายโดยละเอียดของรถคันที่เกิดอุบัติเหตุ คุณ ดูตรงนี้สิ นี่ต้องเป็นฝีมือของคนที่ก่อเรื่อง อย่างแน่นอน”

จังหนิงมองไปตามทิศทางของนิ้วมือเขา อย่างตั้งใจ เธอสังเกตเห็นหนึ่งในรูปนั้น มีจุด หนึ่งที่ปรากฏรอยตัดอย่างชัดเจน

“นี่คือ…ผ้าเบรกหรือ ? ”

ดาKพยักหน้า

“ตอนที่คุณนายโม่ประสบอุบัติเหตุในปี นั้น เนื่องจากรถถูกไฟคลอกจนเสียหาย และมี หลักฐานมากมายที่หาไม่พบ แต่ต่อมาตำรวจ ยังคงถ่ายภาพซากปรักหักพังบางไว้ส่วน รูปเหล่านี้คือรูปที่ผมเลือกจากรูปถ่าย หลายร้อยรูป คนที่ลงมือเป็นคนที่ฉลาด รู้ว่า รถยนต์จะเกิดไฟลุกไหม้ และเมื่อถึงตอนนั้น หลักฐานทั้งหมดก็จะถูกเผาทำลาย สิ่งที่เขา คิดไม่ถึงก็คือ เมื่อรถยนต์เกิดไฟลุกไหม้ จะ สามารถพุ่งชนกำแพงกั้นสะพานตกลงไปยัง แม่นา ซึ่งช่วยดับไฟได้ส่วนหนึ่ง ทำให้มีหลัก ฐานบางส่วนหลงเหลือมาได้ ”

ใบหน้าของ งหนังซีดลง

ดวงตาอันเย็นชาและเงียบสงบคู่นั้นที มองเข้ามา กลับลึกล้ำราวกับบ่อน้ำโบราณ ไม่ แสดงถึงความยินดียินร้าย

“ใครเป็นคนทํา ? หาเจอหรือยัง ? ”

ดาK สายศีรษะ

“เมื่อผมได้รับรูป ก็รีบแจ้งให้คุณมาหา ผมทันที ยังไม่มีเวลาได้สืบหาคนลงมือ”

“ยากมากไหม ?

“คาดว่ายากมากครับ” เขาขมวดคิ้ว เวลาผ่านไปนานเกินไป แล้วคนที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นี้ อาจไม่ได้ อยู่ในเมืองจิ้มนานแล้ว ผู้ที่อยู่เบื้องหลังก็คง ไม่เหลือหลักฐานให้คนจับพิรุธได้ คาดว่าเรื่อง ที่เหลือคงถูกจัดการเรียบร้อยแล้ว ไปสืบหา ตอนนี้ ก็ไม่ต่างจากการจมเข็มในมหาสมุทร หรอก”

จิ่งหนิงเงียบไปครู่หนึ่ง

ชั่วครู่สายตาของเธอก็ยิ้มเยาะอย่างเย็น

ชา

“อันที่จริงไม่จําเป็นต้องตรวจสอบ ฉันก็รู้ ว่าเป็นใคร”

เธอจ้องไปที่ผ้าเบรกที่ถูกตัดขาดในรูป ถ่าย และยกยิ้มอย่างเย็นชา “ใครคือได้รับ ประโยชน์สูงสุด คนนั้นแหละก็คือฆาตกร”

ตาK เงียบไปชั่วขณะ

“น่าเสียดาย ถ้าไม่มีหลักฐานเอาผิดได้ โดยตรง ก็คงไม่มีทางที่จะใช้กระบวนการ ยุติธรรมในการจับผู้ร้ายเข้าคุกได้ จิ้งหน่ง มเย็น

กระบวนการยุติธรรม ?

จะเป็นอย่างไรถ้าใช้ความยุติธรรมไม่

ได้ ?

เพียงแค่ที่ได้รับการยืนยันว่าแม่ตกเป็น เหยื่ออย่างแท้จริง ไม่ได้เกิดจากความบังเอิญ เธอจะต้องหาทางให้คู่แม่ลูกสารภาพความ จริงจากปากตนเอง

สายตาของเธอคุกรุ่นไปด้วยความโกรธ เคืองตาK มองไปที่เธอ และเงียบไปชั่วขณะ

“ตอนนี้คุณมีแผนยังไงบ้าง ? “

จงหนังกล่าวอย่างเงียบ ๆ : แน่นอนว่า พระคุณต้องตอบแทน แต่มีแค้นต้องชำระ ! ”

คุณคนเดียวหรือ ?”

“มีปัญหาอะไร ? ”

ตาหมีท่าทีทางเหมือนจะพูดอะไรบาง อย่าง แต่ก็ปิดความคิดนั้นทิ้ง

จิ้งหนังเหลือบมองเขา และขมวดคิ้ว” คุณไปเรียนรู้ทํา อยากพูดแต่ไม่พูดแบบนี้มา ตั้งแต่เมื่อไหร่?”

ตาK : “……”

เขาพูดอย่างหมดหนทาง : ฉันได้ยินมา ว่า ตอนนี้คุณอยู่กับลู่จิ่งเซิน ทําไมคุณถึงขอ ความช่วยเหลือจากเขา ? การทำลายตระกูล เล็ก ๆ อย่างตระกูลจั๋ง สำหรับเขาแล้ว คงเป็น เรื่องที่ง่ายดายมาก

จังหน่งหัวเราะอย่างเย็นเยียบ

ไม่รู้ว่ามันเกิดจากความเข้าใจผิดของ ตาKหรือเปล่า เขามักจะรู้สึกได้ว่า ทุกครั้งเมื่อ เอ่ยถึงผู้ชายคนนั้น ดวงดาของเธอกลับ แข็งกร้าวขึ้นทุกที

“เรื่องของฉัน ฉันไม่ต้องการคนที่ไม่ เกี่ยวข้องมายุ่งด้วย”

ผ่านไปชั่วครู่หนึ่ง เธอจึงลุกขึ้นยืน “โอเค ฉันทราบเรื่องนี้แล้ว ขอบคุณมาก เรื่อง เงินฉันจะโอนให้คุณในภายหลัง

หลังจากที่จิ้งหนิงพูดจบ ก็หันหลังเดิน ออกไป

ในขณะเดียวกัน ก็มีรถโรลส์-รอยซ์ ค่า ได้ขับผ่านร้านกาแฟไป คนภายในรถทอดมอง ออกไปยังนอกหน้าต่างอย่างไร้จุดหมาย แต่ สิ่งที่เขาเห็นกลับเป็นร่างอันแสนคุ้นเคย

ผู้หญิงคนนี้สวมชุดลำลองสีดำและขาว สวมหมวกแก๊ปไว้บนศีรษะ เธอก้มหน้าเล็ก น้อยขณะเดินออกมาข้างนอก

เขาผงะไปชั่วขณะหนึ่ง และสั่งให้ซูมู หยุดรถ

เขาเตรียมตัวลงจากรถ แต่เห็นผู้ชายคน หนึ่งเดินออกมาจากร้านกาแฟอย่างรวดเร็ว และหยุดเธอไว้

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ