บทที่ 377 สัมผัสไม่เลว

เมื่อคิดไปเช่นนี้ เธอจึงได้เอ่ยขึ้นอย่างสุภาพว่า “สวัสดีค่ะฉันมา ออดิชั่น ชื่อว่าถังลั่วเหยา”

ชื่อเสียง ในแวดวงปัจจุบันของถังลั่วเหยาอาจจะไม่ได้เป็นที่ รู้จักกันไปทั่วแต่ก็ไม่ธรรมดา เธอนับได้ว่าเป็นนักแสดงระดับ2-3

เพียงแต่เธอเป็นคนที่ค่อนข้างถ่อมตน อีกทั้งตามปกติแล้วเธอ มักได้รับงานจากอานหนึ่งนิ้ว ดังนั้นผู้คนภายนอกจึงไม่ค่อย รู้จักเธอมากนัก

ชายอ้วนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้นั้นเงยหน้ามองเธอ เอียงศีรษะ แล้ว พยักหน้าอย่างคลุมเครือ

“อืมนั่งลงก่อนจะถึงคิวของคุณแล้วล่ะ”

ถังลั่วเหยาหยิบเก้าอี้ข้างๆมานั่ง และเห็นผู้หญิงสองคนนั้นเดิน ตามผู้กำกับเข้าไปด้านในห้องนอน ทำให้ห้องนั่งเล่นเหลือเพียง แค่เธอและช่างภาพแค่สองคน

บรรยากาศดูอึดอัดเล็กน้อย

ไม่รู้ว่าเพราะอะไรตั้งแต่ที่ถังลั่วเหยาเดินเข้ามาในห้องนี้ก็รู้สึก แปลกๆ

เธอรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
เธอมองไปยังช่างภาพที่กำลังสูบบุหรี่ เขาพ่นควันออกมาแล้ว

ยิ้มให้เธอ

“กลัวหรือครับ? ”

ถังลั่วเหยาตกตะลึง “คะ? ”

ช่างภาพหัวเราะแล้วพูดว่า “ผมรู้จักคุณ คุณแสดงหนังได้ดี มากเลย”

“เอ่อ แหะๆ ขอบคุณสําหรับคำชมนะคะ

ถังลั่วเหยาไม่รู้จะพูดอะไรดี เธอจึงได้แต่ยิ้มอย่างไม่เป็น ธรรมชาติ ผ่านไปซักพักก่อนที่เธอจะเอ่ยถามขึ้น ด้วยความ ประหลาดใจว่า “พวกเขาออดิชั่นกันอยู่ข้างในเหรอคะ?”

“ครับ”

“ทำไมคุณถึงไม่เข้าไปล่ะไม่ต้องถ่ายภาพเหรอ?”

“ไม่ต้อง”

คำพูดของอีกฝ่ายหนึ่งดูกระชับเหมือนกับเขาไม่อยากจะพูด อะไรไปมากกว่านี้

ทำให้ถังลั่วเหยารู้สึกแปลกใจและกระสับกระส่ายไปมากกว่า เดิม เธอรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดแปลกไปแต่ก็ไม่รู้จะถามยังไง

ผ่านไปประมาณ 10 กว่านาทีผู้หญิงสองคนนั้นก็เดินออกมา

เนื่องจากเป็นหน้าร้อนพวกเธอสองคนสวมเสื้อผ้าเช็ตธรรมดา ตอนเดินออกมาเสื้อผ้ากลับยับเยิน
หนึ่งในสองคนนั้นหน้าแดงขณะที่เดินออกไป เธอพยายาม จัดแจงเสื้อผ้าอย่างเขินอายและเดินออกไปอย่างรีบร้อน

ถังลั่วเหยามองดูพวกเธอด้วยอาการงุนงง ทันใดนั้นเสียงของ ผู้กำกับก็ดังขึ้นมาจากในห้องนอน

” คุณเชิญเข้ามาได้”

ถังลั่วเหยามองไปยังช่างถ่ายภาพ หลังจากยืนยันว่าตนถูกเขา เรียกจึงได้ตอบรับแล้วเดินเข้าไป

ด้านในห้องนอนนั้นแสงค่อนข้างมืด ม่านถูกปิดมิดชิด มีเพียง โคมไฟสลัวๆเท่านั้นที่ยังเปิดอยู่ ผู้กำกับเอนกายลงบนโซฟาตรง มุมห้อง เขานั่งไขว่ห้างและสูบบุหรี่อยู่ในมือก่อนจะพ่นควันออก มา

เมื่อเห็นว่าเธอเดินเข้ามาแล้วเขาจึงโบกมือ หรี่ตาลงแล้วพูด

ว่า “ถอดสิ! ”

“คะ? ”

ถังลั่วเหยาตกตะลึง

เมื่อผู้กำกับเห็นท่าดังนั้นเขาก็ขมวดคิ้วขึ้นอย่างไม่พอใจ

“มัวทำอะไรอยู่ล่ะ? ถอด! คุณไม่ถอดผมจะรู้ไหมว่ารูปร่าง คุณผ่านหรือไม่? การออดิชั่นนางเอกในครั้งนี้ มีฉากใส่ชุดว่าย น้ำหลายฉากมาก รูปร่างเป็นเรื่องสำคัญ

เมื่อถังลั่วเหยาได้สติกลับคืนมาเธอก็เข้าใจแล้วว่าทำไมผู้หญิงสองคนเมื่อครู่ตอนเดินออกไปจึงได้อายจนหน้าแดง

ตัวเธอเองก็หน้าแดงเช่นกันและพูดอย่างตะกุกตะกักว่า “ฉัน ฉันไม่……

คิ้วของผู้กำกับเลิกขึ้น

ถังลั่วเหยารู้สึกอับอาย ไม่ใช่เพราะนางเอกมีบทสวมชุดว่าย น้ำ แต่เรื่องนี้ซูหงไม่ได้บอกเธอเอาไว้ก่อน

อีกทั้งตามปกติแล้ว การออดิชั่นประเภทนี้ จะมีกรรมการออดิ ชั่นหลายคนเพื่อป้องกันการติฉินนินทา ประการแรกจะไม่ทำให้ ทั้งสองฝ่ายอึดอัด ประการที่สองเพื่อความปลอดภัยของนัก แสดงหญิง

แต่ว่าตอนนี้นอกจากช่างภาพที่อยู่ด้านนอกแล้วในห้องมีเพียง แค่ผู้กำกับคนเดียวเท่านั้น

เมื่อผู้กำกับเห็นท่าทางของเธอที่ไม่ขยับเขยื้อน เขาก็พูดออก มาด้วยความไม่พอใจว่า “จะถอดหรือไม่ถอด ไม่ถอดก็ไม่ต้องอ อดิชั่น ยังมีคนรออยู่อีกตั้งหลายคน”

ถังลั่วเหยาไม่อยากทำให้บริษัทต้องขายหน้า เธอจึงจัดฟัน แล้วพูดว่า “ให้ฉันเปลี่ยนเป็นชุดรัดรูปได้ไหมคะ? สามารถมอง เห็นเรือนร่างได้เหมือนกัน”

ผู้กำกับหัวเราะออกมา

“ทำไมคุณไม่ใส่เสื้อขนแกะไปถ่ายละครเลยล่ะ? คุณเข้ามา ในวงการนี้วันแรกหรือไงเรื่องแค่นี้ยังถือไปได้ ต่อไปคุณจะแสดงหนังอะไรได้อีก? ถ้าไม่อยากออดิชั่นก็อย่ามาทำให้ผมเสียเวลา เลย ไปซะเถอะ!”

เมื่อพูดจบเขาก็หันไปเปิดรายชื่อแล้วเรียกว่า “คนต่อไป”

ไม่นานต่อมาก็มีหญิงสาวหน้าตาสวยงามคนหนึ่งเดินเข้ามา

ถังลั่วเหยาถูกเบียดไปข้างๆ ส่วนหญิงสาวคนนั้นถอดเสื้อผ้า ออกอย่างรวดเร็ว ตอนนี้เธอสวมเพียงแค่เสื้อกับกางเกงชั้นใน เท่านั้นและเดินหมุนตัวไปรอบๆผู้กำกับ ใบหน้าเธอเต็มไปด้วย รอยยิ้ม ราวกับว่าผู้กำกับและเธอไม่มีตัวตนอยู่

ถังลั่วเหยาที่ยืนอยู่ข้างๆเห็นดังนั้นเธอยังหน้าแดง ส่วนผู้ กํากับหรี่ตาคู่นั้นลง เขาจ้องไปยังเรือนร่างของหญิงสาวแล้วพยัก หน้า

“อืมไม่เลวเลย คุณอยู่ต่อละกัน อีก 3 วันเข้ากลุ่มได้”

“จริงเหรอคะ? ขอบคุณค่ะผู้กำกับ

หญิงสาวคนนั้นดีใจและรีบตอบตกลง ผู้กำกับ โบกมือให้เธอ เข้าไปแล้วพูดว่า “มานี่ซิ”

เธอรีบเดินตรงเข้าไป ผู้กำกับเอื้อมมือออกมาบีบที่หน้าอกเธอ แล้วพูดอย่างพอใจว่า “อืม จริงสิ เอาล่ะไปได้แล้ว!

ผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนไม่รู้สึกอะไร เธอสวมเสื้อผ้าเสร็จแล้วก็ เดินจากไปอย่างมีความสุข

ถังลั่วเหยาเห็นกับตาว่าเมื่อผู้หญิงสาวคนนั้นเดินจากไปแล้ว ผู้กำกับก็เอามือลูบไปที่นิ้วแล้วพูดพึมพำว่า “อิ่มสัมผัสดีจริงๆ

เธอแทบจะช็อก!

มุมมองทั้งสามของเธอกำลังถูกท้าทาย

ทั้งแววตาและน้ำเสียงนั้น ราวกับว่าเธอไม่มีตัวตนอยู่ตรงนั้น

เลย

ถังลั่วเหยาสีหน้าเปลี่ยนไปทันที เธอรู้สึกขยะแขยง

“เอ่อขอโทษนะคะ ฉันไม่เอาแล้ว ฉันแล้วฉันขอตัวก่อน

เธอเอ่ยสวัสดีและรีบเดินจากไป ทางผู้กำกับเองก็ไม่ได้รั้งเธอ เอาไว้ เพียงแต่ทําท่าทางฟีดฟัดและดูถูก

“สมัยนี้ยังมีคนที่คิดว่าตัวเองจะมีชื่อเสียงได้โดยบริสุทธิ์อย่าง นั้นเหรอ?

ตอนนี้เธอเพียงแค่โชคดี เมื่อเธอถึงทางตันแล้วจะรู้ว่าอะไรคือ ความจริง”

ในวงการบันเทิงมีสาวสวยมากมายที่อยากจะเข้ามา ขาดเธอ ไปคนหนึ่งก็ไม่เป็นไร ดังนั้นเขาจึงไม่ชอบบีบบังคับใคร

เขาไม่ต้องใช้กลวิธีใดๆก็มีผู้หญิงจำนวนนับไม่ถ้วนที่อยากจะ ปีนขึ้นมาบนเตียงของตน เพื่อเป็นการสร้างโอกาส และแสดงถึง ความจริงใจว่าพวกเธอต้องการเขาจริงๆ

เมื่อคิดได้ดังนี้สายตาของเขาก็มองไปยังรายชื่อของหญิงสาว คนเมื่อครู่ จากนั้นโทรศัพท์หาผู้จัดการของเขา
“ฮัลโหล ผู้หญิงคนที่ชื่อลูลู ที่ออดิชั่นวันนี้ คืนนี้ให้เธอมาที่ห้อง ผมหน่อย

เมื่อถึงลั่วเหยาเดินทางออกมาจากโรงแรมก็กลับไปยังกอง ถ่ายทันที

ตอนบ่าย หงโทรหาเธอและถามว่าเป็นยังไงบ้าง เธอก็ได้เล่า ออกไปตามความจริง

ด้านของซูหงเอง ก็ไม่รู้ว่าเหตุการณ์จะเป็นเช่นนี้

เธอได้แต่เอ่ยออกมาว่า “ขอโทษจริงๆ งานนี้เพื่อนของฉัน แนะนำมาอีกที ฉันไม่รู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ ก่อนหน้านี้ได้ยินว่าคุณต้องการใช้เงินก็เลยอยากให้ลองไปดู

เนื่องจากพวกเขาให้ค่าตอบแทนค่อนข้างสูง แต่ในเมื่อเป็นแบบ

นี้ก็อย่าไปเลย”

ถังลั่วเหยาพยักหน้าแล้วเหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้จึงเอ่ยถามว่า เรื่องที่ฉันต้องการเงินคุณไม่ได้บอกคนอื่นใช่ไหม?” “

ซูหงกำลังวุ่นอยู่ เธอพูดด้วยน้ำเสียงเรียบง่ายว่า “ฉันไม่ได้ ปากมากขนาดนั้นจะไปบอกคนอื่นทำไม?

ถังลั่วเหยาจึงได้ถอนหายใจอย่างโล่งอก