บทที่229 ฉันไม่เกลียดคุณ
หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ก้มศีรษะลงเล็กน้อยและพูดอย่างผิด หวัง เพราะผมหักหลังและทำเรื่องที่ต้องรู้สึกผิดต่อคุณมากมาย อีกทั้งยังเคยร่วมมือกับคนอื่นรังแกคุณ คุณจะยังเกลียดผมไป คลอดไหม?”
จิ่งหนิงเลิกคิ้ว
เขาก้มหน้าแบบนี้เพราะรู้สึกผิดเหรอ?
เธอยิ้มเล็กน้อยและส่ายหน้า
“ไม่ ฉันไม่เกลียดคุณ
มั่นเจ๋อสั่นเล็กน้อย เขาเงยหน้าขึ้นและมองเธอด้วยความไม่ เชื่อสายตาและตาโตเล็กน้อย
“เพราะอะไร?”
เพราะว่าความเกลียดเป็นตัวแทนของความจําฝังใจ ฉันไม่ จําเป็นต้องเกลียดเพื่อจดจําคนที่ไม่สำคัญสำหรับฉัน
เธอพูดจบแล้วจึงยกมุมปากเล็กน้อยแล้วจากไปโดยไม่ทัน กลับมามองอีก
มั่นเจ๋อยืนอยู่ตรงนั้นอย่างว่างเปล่า มองดูเธอที่จากไป หัวใจ ของเขาสั่นไหว สมองของเขาราวกับถูกฟ้าผ่าและตัวก็แข็งท่อ
เธอพูดอะไร?
เธอไม่ได้เกลียดเขา แต่มันเป็นเพราะเขาเป็นเพียงคนที่ไม่มี ความสําคัญในชีวิตของเธอ
เขาไม่สําคัญ?
ที่! ที่ ๆ ฮา ๆ ๆ ๆ
หกปีแห่งความรัก เธอใช้เวลาหกปีและตอนนี้เธอสามารถโยน มันได้อย่างอิสระและง่ายดายงั้นเหรอ?
บอกว่าไม่เอาก็ไม่เอาแล้วงั้นเหรอ?
บอกว่าไม่ชอบก็ไม่ชอบแล้วงั้นเหรอ?
บอกว่าไม่ต้องการก็ไม่ต้องการแล้วงั้นเหรอ?
ใครให้สิทธิ์นั้นกับเธอ?
เธอเอาอะไรมาพูดว่าไม่สำคัญ?
หรือว่าเวลาหกปีนั้นไม่ใช่ช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตของเธอ?
แม้ว่าเวลาจะเปลี่ยนแปลงเรื่องราวจะเปลี่ยนไป แม้ว่าตอนนี้ เธอจะมีคนอื่นอยู่ข้างกาย ก็เขาไม่ควรจะถูกจัดอยู่ในประเภทคน
ไม่สำคัญนี่!
ในเมื่อเขาคือรักแรกของเธอ รักแรกพบควรจะเป็นแสงจันทร์สี ข่าวในหัวใจซึ่งเป็นความลับที่สำคัญที่สุด ในหัวใจไม่ใช่หรือ?
ไม่ เขาไม่เชื่อ
เธอพูดอะไร?
เธอไม่ได้เกลียดเขา แต่มันเป็นเพราะเขาเป็นเพียงคนที่ไม่มี ความสําคัญในชีวิตของเธอ
เขาไม่สําคัญ?
ที่! ที่ ๆ ฮา ๆ ๆ ๆ
หกปีแห่งความรัก เธอใช้เวลาหกปีและตอนนี้เธอสามารถโยน มันได้อย่างอิสระและง่ายดายงั้นเหรอ?
บอกว่าไม่เอาก็ไม่เอาแล้วงั้นเหรอ?
บอกว่าไม่ชอบก็ไม่ชอบแล้วงั้นเหรอ?
บอกว่าไม่ต้องการก็ไม่ต้องการแล้วงั้นเหรอ?
ใครให้สิทธิ์นั้นกับเธอ?
เธอเอาอะไรมาพูดว่าไม่สำคัญ?
หรือว่าเวลาหกปีนั้นไม่ใช่ช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตของเธอ?
แม้ว่าเวลาจะเปลี่ยนแปลงเรื่องราวจะเปลี่ยนไป แม้ว่าตอนนี้ เธอจะมีคนอื่นอยู่ข้างกาย ก็เขาไม่ควรจะถูกจัดอยู่ในประเภทคน
ไม่สำคัญนี่!
ในเมื่อเขาคือรักแรกของเธอ รักแรกพบควรจะเป็นแสงจันทร์สี ข่าวในหัวใจซึ่งเป็นความลับที่สำคัญที่สุด ในหัวใจไม่ใช่หรือ?
ไม่ เขาไม่เชื่อ
เขานั่งลงบนโซฟาหนังอย่างมั่นเหมาะและเพื่อแสดงถึงการพัก ผ่อนเขาจึงยกขาเรียวขึ้น
จากนั้นเท่านั้นยังไม่พอเขาหยิบนิตยสารการเงินเล่มหนึ่งจาก ด้านข้างขึ้นมา และแสร้งทําเป็นว่ากำลังอ่านมัน
จิ่งหนึ่งเข้าประตูมาและเห็นฉากนี้
ในห้องนั่งเล่นที่กว้างขวางและหรูหราชายหนุ่มรูปหล่อที่นั่งอยู่ บนโซฟา โดยไขว้ขาเรียวถือนิตยสารการเงินไว้ในมือกำลังอ่าน หนังสือด้วยความเพลิดเพลิน
เธออดไม่ได้ที่จะอมยิ้มแล้วถอดรองเท้าและเดินเข้าไป
“สามีคะ ฉันกลับมาแล้วค่ะ”
ลู่วิ่งเซินไม่ยอมถอนสายตาขึ้นมอง
เพียงแต่ส่งเสียง “อืม” รับเรียบ ๆ
จิ่งหนิงวางกระเป๋าแล้วเดินเข้าไปนั่งข้างเขาแล้วคล้องแขน
“ที่รัก ไม่ได้เจอตั้งหลายชั่วโมง คิดถึงฉันไหมคะ? อยู่บ้านคน เดียวเป็นเด็กดี เปล่า?”
ใบหน้าของคู่จิ้งเซินเย็นชาและเขาดึงแขนออกจากแขนของ
เธอ
สีหน้ายังคงไม่เปลี่ยนแปลงและพูดขึ้น: “ไม่เลย”
จิ่งหนึ่งมองเขาดึงแขนออกไปแล้วเลิกคิ้ว
ที่ ผู้ชายที่ยิ่งยโสคนนี้!
เธอลุกขึ้นแล้วเดินลงไปข้างล่าง
จึงเป็นผงะไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงจากไปอย่างกะทันหัน
ในเวลานี้เขาไม่ควรตั้งอกตั้งใจง้อเขาเหรอ?
เขาหงุดหงิดแบบนี้ งอนิดหน่อยเขาก็หายแล้ว ง้อเขาอีกนิดไม่
ได้เหรอ?
หรือว่าสำหรับผู้คนนี้ในตอนนี้ ไม่มีแรงดึงดูดแล้วเหรอ? ง้อเขาแค่ไม่ถึงห้านาทีก็หงุดหงิดแล้ว?
เมื่อคิดถึงตรงนี้ ผู้ชายคนหนึ่งที่อารมณ์ไม่ดีเป็นทุนเดิมอยู่ แล้วก็ยิ่งหงุดหงิดเข้าไปอีก!
เขาวางนิตยสารในมือลงบนโต๊ะกาแฟเสียงดังแล้วถอน หายใจแรงและนั่งอารมณ์เสียอยู่ตรงนั้น
ไม่ง้อก็ไม่ง้อ เขาไม่แคร์หรอก!
ว่ากันว่าผู้หญิงชินกับมันไม่ได้ ยิ่งคุณชินก็ยิ่งแย่ ดูเหมือนว่า เขาจะตามใจเธอมากเกินไปซึ่งทำให้ตอนนี้เธอให้ความสำคัญ
กับเขาน้อยลง!
ท่านประธานลู่นั่งงอนตุ๊บป่องอยู่ตรงนั้นต่อไป
ในตอนนั้นเอง จึงหนึ่งเดินถือแก้วอะไรบางอย่างเดินมาจากข้างบน
“เอาล่ะ ไม่ต้องงอนแล้ว ฉันรู้ว่าฉันไม่พาคุณไปด้วยคุณเลย ไม่มีความสุข ฉันผิดไปแล้วโอเคไหมคะ? มา เด็กดีมากินยา
ช่วงสองวันนี้ลู่จิ้งเซินเป็นหวัด หมอจ่ายยาแก้หวัดมาให้ทาน ก่อนนอนวันละเม็ด
ลู่จิงเฉินมองไปที่เม็ดยาที่ส่งมา โดยมือเล็ก ๆ ตรงหน้าเขาจาก นั้นมองไปที่น้ำอุ่นที่ถือด้วยมืออีกข้างของเธอและในที่สุดดวงตา ก็มองไปที่หน้าเธอ
ความหดหู่ในใจของเขาถูกทำลายลงในทันที
ปรากฏว่าเธอไม่ได้ละเลยตัวเขา
เพียงแต่เธอแค่ไปหยิบยามาให้
เป็นห่วงเขามากขนาดนี้แสดงว่าในใจของเธอยังมีเขาอยู่เต็ม
หัวใจ
ลู่วิ่งเซินมีความสุขในทันที
แต่ว่าBOSSคือใคร? ต่อให้ดีใจก็แสดงออกมาไม่ได้
เขาจึงได้ “อือ” ออกมาอย่างไร้อารมณ์ และรับยาและกลืน ลงคอไปแล้วดื่มน้ำตาม จากนั้นจึงพูดขึ้น เมื่อไหร่พวกเราถึงจะ เปิดเผยความสัมพันธ์ได้เสียที?”
วิ่งหนึ่งยิ้มแห้ง ๆ อันที่จริงตอนนี้ที่เราเป็นอยู่มันก็ดีมากแล้ว
นี่คะ!”
“กับผีอะ!”
ผู้ชายบางคนถึงกับสบถออกมา
จึ่งหญิง: “.…”
“ผมมันน่าอับอายมากเหรอ? คุณถึงไม่อยากบอกใคร คือ?”
จิ่งหงรับส่ายหน้า
“ฉันไม่ได้มีความหมายแบบนั้นเลยนะ นี่สำคัญคือ มันยังไม่
ถึงเวลา”
“!” จึงเป็นที่หน้าเยาะเย้ย “คุณคิดว่าผมจะเชื่อเหรอ? พูด สิ! คุณอยากจะปิดเรื่องแต่งงานไปตลอดชีวิต? คือ?”
จิ่งหนึ่งรีบปฏิเสธ
“ไม่มีทาง จนสาบาน
“ถ้าสาบานมันช่วยได้ จะมีตำรวจไว้เพื่อ?
จิ่งหนิง: “.….
“ผมไม่สน คุณบอกเวลาผมมา
จึงหนิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง โดยพิจารณาถึงความหึงหวงของ ชายคนนี้และความจริงที่ว่าทั้งสองคนแต่งงานกันแบบปิดบัง
จึงได้พูดขึ้น: ให้ผ่านไปอีกสักระยะเถอะ ให้ฉันจัดการเรื่อง ของแม่ฉันให้เสร็จสิ้น คุณจะทำยังไงฉันก็จะไม่ขัดเลย แบบนี้ลู่จิ่งเซินถึงพอใจ
จึงหนิงถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเห็นว่าในที่สุดเขาก็ทำให้ ราชาปีศาจสงบลง
ทันทีที่คิดถึงสิ่งที่ฉันเห็นในงานเลี้ยงการกุศลวันนี้และพบว่า มันน่าสนใจดังนั้น จึงคุยกับลู่จึงเป็น
หลังจากจึงเป็นฟังแล้วก็หัวเราะเยาะขึ้น
“คนทุเรศอย่างมั่นเจอคู่ควรจะมาคุยเรื่องความรัก? เรียกว่า
จิ่งหนิงเลิกคิ้ว
“เขาไม่คู่ควรแล้วคุณคู่ควร?”
“แน่นอน”
ชายคนหนึ่งไม่คิดว่าจะมีปัญหากับสิ่งที่เขาพูดเขาจึงกอดเธอ แน่นจับเธอไว้ในอ้อมแขนและกระซิบ: “ก่อนจะพบคุณ ผมเองก็ คิดว่าผมไม่คู่ควร แต่พอพบคุณแล้วจึงรู้ว่าผมต้องตื่นเสียที
วิ่งหนึ่ง “อ๋อ…คุณอย่า…ขึ้นข้างบน….
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
