บทที่ 82 ในคอกวุ่นวาย หมากัดกับหมา

ๆ เธอก็เข้าใจ

ที่แท้ จึงเสี่ยวหย่าจงใจทำ

เธอจงใจพูดเรื่องต้นฉบับให้ตนฟัง เพื่อที่จะกระตุ้นตนไป ขโมยไฟล์งานของเขา

และเธอหลังที่หมดเรื่อง ก็จะหลุดพ้น เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเธอ

ต่อให้เรื่องจะถูกจับได้ ได้รับโทษ ก็มีแต่ตนเท่านั้น

หร่วนเจียวเจียวมองจึงเสี่ยวหย่า เมื่อว่าได้รู้จักตัวตนที่แท้ จริงของผู้หญิงคนนี้เป็นครั้งแรก ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่ น่าเชื่อ

“เสี่ยวหย่า เธอพูดแบบนี้ออกมาไม่รู้สึกผิดเหรอ! เสื้อของ เธอสกปรก เป็นฉันที่เอาตัวใหม่มาให้เธอ ตอนอยู่ในห้อง เธอเป็นคนพูดกับฉันเองแท้ๆ ว่าเธอจะถ่วงเวลาวิ่งหนึ่ง ไม่ให้ เขากลับห้อง ฉันช่วยเธอขโมยไฟล์งานเสร็จกลับมา เธอ ทําไมถึงไม่ยอมรับล่ะ?”

จึงเสี่ยวหย่าขมวดคิ้วแน่น

ทำไมถึงตอนนี้แล้วยังจะกัดเธอไม่ปล่อย
หรือว่าเขาไม่รู้เหรอ ขอแค่เธออยู่ข้างนอกอย่างไม่มีความ ผิด รอตอนที่เขาเข้าสถานีตำรวจจริงๆ ถึงจะมีคนไปประกัน ออกมาได้อ่ะ?

ตอนนี้กลับที่จะลากเธอลงน้ำด้วย ทำไมถึงได้มีคนที่ไม่ ขนาดนี้นะ?

ในใจของจึงเสี่ยวหย่าโมโหมากๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

ทำได้แค่พูดว่า “ฉันบอกไปแล้ว ฉันไม่รู้ว่าเธอพูดอะไรอยู่

หร่วนเจียวเจียวพยักหน้าอย่างผิดหวัง “ดี ดีมาก ตอนนี้ เธอไม่ยอมรับใช่ไหม? หรือว่าเธอไม่กลัวว่าฉันจะเอาเรื่องที่ เธอทำไปก่อนหน้านี้ประจานออกมาทั้งหมดเหรอ?”

จึงเสี่ยวหย่าสีหน้าได้เปลี่ยน

“เธอพูดบ้าอะไร? ”

จึงหนิงก็ได้พูดปนออกไป “เรื่องอะไร? ไม่ดีถ้าฉันฟังแล้วสนุก ก็ไม่แจ้งความละ?” ลองพูดมาดู

หร่วนเจียวเจียวมองไปที่เธอ “เธอพูดจริงนะ?”

จิ่งหนิงเลิกคิ้ว “ขอแค่เธอพูดความจริง แล้วก็เป็นสิ่งที่ฉัน

รู้สึกว่าสนุก แน่นอนว่าได้”

จึงเสี่ยวหย่าร้องออกมาเสียงดัง “เธอหุบปาก! ”

แล้วก็เวลานี้ หร่วนเจียวเจียวทำไมยังจะเชื่อฟังเธออีกล่ะ?
เธอได้หัวเราะอย่างเย็นชา มองจึงเสี่ยวหย่าด้วยความ โกรธ พูดเสียงเข้ม “ทุกคนยังไม่รู้ใช่ไหม! จึงเสี่ยวหย่าสาว น้อยที่ไร้เดียงสาในสายตาของทุกคน จริงๆ แล้วเป็นมือที่ สามที่แย่งแฟนของพี่สาวตัวเอง! ”

อะไร?

พอประโยคนี้จบ พื้นที่นั้นก็เสียงดังขึ้น

มือที่สาม? หมายความว่าอะไร?

แฟนของจิ้งเสี่ยวหย่าเป็นมั่นเพื่อไม่ใช่เหรอ?

ทั้งสองเหมือนว่าได้คบกันมาหลายปีแล้ว ได้หมั้นกันมา ตั้งแต่เด็ก ทำไมอยู่ๆ ถึงได้กลายเป็นมือที่สามล่ะ?

หร่วนเจียวเจียวได้มีแบบร้ายๆ “แปลกใจกันล่ะสิ? ที่จริง มันก็ไม่มีอะไรน่าแปลกใจหรอก เพราะว่าเดิมทีว่าที่ภรรยา ของมู่มั่นเจ๋อไม่ใช่เธอ แต่เป็นพี่สาวของเธอ และก็คือวิ่งหนึ่ง เดิมที่เป็นคุณหนูใหญ่จึงหนึ่ง เป็นเธอ ไปแย่งตำแหน่งคุณ หนูใหญ่ไม่พอ ยังจะแย่งแฟนของเขาอีก! แต่กลับพูดกับคน อื่นว่าตนนั้นที่เป็นว่าที่ภรรยาของปั่นเจ๋อ ยังไงซะก็นามสกุล วิ่ง ทุกคนไม่รู้ ก็ได้คิดว่าเป็นเรื่องจริง

พอพูดออกมา ขนาดสีหน้าของมั่นเจ๋อก็ได้เปลี่ยน

“หร่วนเจียวเจียว เธอบ้าแล้วเหรอ? เธอพูดบ้าอะไร?” หร่วนเฉียวเฉียวพูดอย่างเย็นชา “ฉันไม่ได้บ้า! ”
น้ำเสียงของเธอได้มีน้ำเสียงที่ร้องไห้บ่นมา

“จิ้งเสี่ยวหย่าไม่รู้ว่าฉันนั้นลำบากขนาดไหน วันนี้เป็นแผน ของเธอเองแท้ๆ ให้ฉันช่วยเธอขโมยไฟล์งาน แต่กลับจะให้ ฉันนั้นเป็นแพะรับบาป ก็รู้อยู่แท้ๆ ว่าต่อให้ตัวเองยืนออกมา รับผิดก็ไม่มีเรื่องอะไร แต่แค่ยื่นออกมาก็ไม่กล้า

ทำไม? ทำให้ฉันต้องรับผิดแทนเธอด้วย? เธอยอมรับไป อย่างมากก็ถูกว่าไม่กี่คำ ถ้าฉันไม่ยอมรับ ก็ต้องไปเข้าคุก!

เธอรู้ว่ามันหมายความว่าอะไรไหม? หมายความว่ากว่าที่ ฉันเดินมาถึงจุดนี้ได้ ทุกอย่างที่ได้มา ก็จะหายไปหมดกับ เรื่องแค่นี้! ฉันไม่ได้โง่ ถ้าเธอจะเสียสละคนอีกมาปกป้องตัว เอง ฉันก็ต้องเอาคืน! ”

เวลานี้จึงเสี่ยวหย่าโมโหจนแทบอยากจะหาผ้ามาอุดปาก ของ ร่วนเจียวเจียว

แต่ก็สายไปแล้ว เสียงที่พูดคุยของคนรอบข้าง ทุกคนก็ รู้สึกว่ายากที่จะเชื่อ

แล้วสายตาที่มองไปยังจึงเสี่ยวหย่ากับปั่นเจ๋อ ก็เปลี่ยน เป็นน่ารังเกียจโดยปริยาย

“ทำไมถึงเป็นแบบนี้? ฉันคิดว่าตลอดว่า จึงเสี่ยวหย่ากับ ยื่นเจือถึงจะเป็นคู่กัน คิดไม่ถึงว่าเธอ…..เป็นมือที่สามอะ

“ใครว่าไม่ใช่ล่ะ? ยังแสร้งทำเป็นไร้เดียงสาอยู่อีก ตอนนี้คิดดู ก็รู้สึกขยะแขยงจะตายและ

“ตะว่าแล้ว ฉันก็นึกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ เหมือนว่าจึงเสี่ยว หย่ากับจิ่งหนึ่งเป็นลูกคนละแม่นะ แม่ของเธอก็เป็นมือที่สาม เหมือนกัน แล้วยังรังแกภรรยาเดิมของตระกูลจิ้งจนตาย an!”

“อะไรนะ? ยังมีเรื่องแบบนี้?”

“เรื่องนี้ผ่านไปหลายปีแล้ว ตอนนั้นฉันยังเรียนอยู่เหมือน ว่าจะได้ยินที่พ่อแม่ฉันพูดขึ้น

“ภรรยาเดิมของตระกูลจิ่ง งั้นก็เป็นแม่ของจิ้งหนึ่งไม่ใช่เห

รอ?”

“คุณพระ! นี่มันเรื่องอะไรกัน มือที่สามแย่งสามีของแม่ ลูก ของมือที่สามยังมาแย่งแฟนของตัวเองอีก จึงหญิงซวยเกินไป แล้วหรือเปล่า! ”

ถ้าฉันได้เกิดในครอบครัวแบบนี้ ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ!

เสียงที่พูดคุยมากมาย เหมือนว่าได้กลิ่นห้องทั้งห้องไป

หมด

คนไม่กี่คนที่ยืนอยู่ห้องนั้น สีหน้าได้เปลี่ยนไม่หยุด

หร่วนเจียวเจียวได้มองวิ่งหนึ่งด้วยความระมัดระวัง จึง หนิง ฉันได้พูดไปหมดแล้ว ตอนนี้เธอปล่อยฉันไปได้หรือยัง?”

จึงหนึ่งได้ยิ้มที่มุมปาก นัยน์ตากลับเย็นชาไม่มีวี่แววของ รอยยิ้มเลยแม้แต่น้อย

“ฉันคิดว่าเธอจะพูดข่าวใหญ่อะไรออกมาซะอีก ที่แท้เป็น

อันนี้”

หร่วนเจียวเจียวเหมือนได้จับฟางช่วยชีวิตเส้นสุดท้ายไว้ ได้จับมือเธอ ขอร้องว่า “เธอชอบมั่นเจ๋อมาตลอดไม่ใช่เห รอ? ตอนนี้ฉันได้ช่วยเธอพูดเรื่องนี้จนกระจ่างแล้ว ต่อไปถ้า เธออยากจะอยู่กับคุณชาย ต้องมีโอกาสแน่ๆ เธอปล่อยฉัน ไปได้ไหม? ฉันรับปากเธอ ต่อไปฉันไม่มีทางที่จะช่วยจึงเสี่ยว หย่ามาใส่ร้ายเธออีก ฉันขอร้องเธอนะ”

จิ่งหนิงได้สะบัดมือของเธออย่างเย็นชา

สายตาได้มองไปคนที่ยืนข้างตัวจึงเสี่ยวหย่า สีหน้าที่เขียว ของมู่ยั่นเจ๋อ พูดไปเรียบๆ ว่า “ของที่ทิ้งไปแล้ว ฉันไม่เคยคิด ที่จะเก็บมันมาอีก ส่วนเธอ”

เธอได้หัวเราะอย่างเยือกเย็น “แค่นี้ก็พอ! ”

หร่วนเจียวเจียวอึ้งไปสองวิ ถึงได้รู้สึกตัวว่าเขาไม่แจ้ง

ความจับตนแล้ว

ก็ได้ดีใจเอามากๆ

ส่วนมู่นั่นเจ๋อ ตอนที่ได้ยินที่เธอพูด ของที่ทิ้งไปแล้ว ไม่เคยคิดที่จะเก็บมันมาอีกนั้น ใจก็ได้กระตุกอย่างแรง ใบหน้า ที่ได้ขีดอยู่แล้ว ก็ได้ซีดลงกว่าเดิม

เวลานี้ ข้างนอกก็ได้มีเสียงตะโกนส่งมา

“ได้ยินว่าจับขโมยได้? นี่มันเรื่องอะไร?”

เป็นเสียงผอ.ของโรงเรียนเวียหลัน

พวกผอ.ก็มาแล้ว!

จิ่งเสี่ยวหย่ากับหร่วนเจียวเจียวได้ยินเสียงของผอ. สีหน้า

ก็ได้เปลี่ยนไปทันที

“มาล้อมอยู่ตรงนี้ทำไม? ขโมยล่ะ? บอกว่าจับได้แล้ว

ไม่ใช่เหรอ? ทำไมไม่เห็น

“ผอ. ขโมยอยู่ข้างในค่ะ!

พวกคนได้หลีกทางให้เห็นชายแก่ผมขาวคนหนึ่ง เดิม ตามทางที่พวกได้หลีกให้มา

ผอ.ของโรงเรียนเว่ยหลัน เงี่ยนซิว ลูกชายคนโตของคุณ หญิง และก็เป็นคนที่จะสานต่องานของตระกูลยู่ในตอนนี้

ตอนที่เห็นวิ่งหนึ่งที่ยืนอยู่ในห้อง เขาก็ได้อึ้งเล็กน้อย เหมือนว่าจะคิดไม่ถึงว่าเธอจะอยู่ที่นี่ ก็ได้ยิ้มออกมา

“จิ้งหนิง เป็นเธอเหรอ นี่มันเรื่องอะไร? มีคนมาขโมยของ ของเธอ?”
วันนี้โรงแรมทั้งโรงแรมได้ถูก โรงเรียนเหมาไปแล้ว เขาก็ คิดว่าของนั้นเป็นพนักงานโรงแรมที่เป็นคนขโมยไป

แต่คิดไม่ถึงว่าจิ่งหนึ่งได้ชี้ไปที่หร่วนเจียวเจียว

“จับได้แล้ว อยู่นั่นค่ะ”

หร่วนเจียวเจียวนิ่งไป

ตอนที่รู้สึกตัว ก็ได้รับโบกมืออธิบาย

“ไม่ ไม่ใช่นะคะผอ. หนูไม่ได้ขโมยของ หนู หนูแค่มาช่วย จึงเสี่ยวหย่ามาเอาของเท่านั้น เมื่อได้อธิบายไปชัดเจน

แล้ว”

จึงเสี่ยวหย่าพูดด้วยความโมโห “เธอโกหกทั้งเพ ในปาก ไม่ได้พูดความจริงเลยสักนิด! ใครจะเชื่อเธอ?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ