บทที่ 76 ไม่มีทางเหมือนเดิม
ความประชดประชันนับร้อย เหมือนกับคลื่นทะเลที่ซัดมา
หยุนหมุนได้ทำตัวไม่ถูกทันที เธอได้มองคนรอบข้างแบบ ร้อนรน จะอธิบาย แต่ก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายอะไรดี
หันหน้าไปมองจึงเสี่ยวหย่า อยากให้เธอช่วย แต่กลับพบ ว่าเธอได้ก้มหน้าเล็กน้อย ได้แค่กอดแขนของมู่มั่นเจือไว้แน่น
ไม่ได้มองมาที่เธอเลยแม้แต่น้อย
เหมือนว่าทั้งสองนั้นไม่ได้รู้จักกันเลยมาก่อน
ในใจของหยุนหยุนได้สิ้นหวัง
“แชะ! แชะ! ”
ไม่รู้ว่าเป็นใคร ได้เอาโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูป
จากนั้นก็ต่อด้วยคนอื่นอีกมากมายได้มาถ่ายรูปเธอ
ใบหน้าของหยุนหยุนได้เห็นถึงความหวาดกลัว ได้โบกมือ
สุดท้ายก็ได้เอามือปิดหน้าตัวเอง
“ไม่ต้องจ่ายแล้ว! ห้ามถ่าย! ห้ามถ่าย! ”
“ไม่ถ่ายได้ยังไง? ข่าวที่น่าตะลึงขนาดนี้ ต้องมีรูปเป็นหลัก ฐาน! ไม่งั้นใครจะเชื่อว่า “เมฆน้อยบนฟ้า” เป็นเธอล่ะ! ”
“ไข่ๆ ! หรือว่าจะปล่อยให้เธอนั้นหลอกคนอื่นต่ออีกเห
รอ?”
กลุ่มคนพวกนี้ เห็นได้ชัดเลยว่าอยากจะสร้างข่าวดังขึ้นมา ให้สนุกเล่นๆ
ส่วนหยุนหยุนจะรู้สึกยังงั้น พวกเขาไม่มีอารมณ์สนใจเลย แม้แต่นิด แต่ก็มีความที่อยากจะเอาคืนอยู่ ยังไงซะมีคนที่หลงใหล
กับการที่แสดงออกมาว่าเป็นสาวน้อยน่ารักนั้นมีเยอะมากใน ก่อนหน้านี้ ในใจนั้นก็รับไม่ได้ชั่วขณะกับความแตกต่างที มากขนาดนี้
จนกระทั่งทุกคนได้ถ่ายกันจนพอ จึงเสี่ยวหย่าถึงได้ยิน
ออกมา
“พอแล้ว! ทุกคนหยุดถ่ายได้แล้ว หยุนหยุนก็ไม่ได้ตั้งใจ เธอก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ถูกความกดดันในสังคมบีบบังคับ พวกคุณปล่อยเธอไปได้ไหม! ”
ทุกคนเห็นว่าเธอได้ยินออกมา ก็ได้หยุดมือ
ที่จริงอะไรที่อยากถ่าย ก็ได้ถ่ายไปตั้งนานแล้ว
เวลานี้หยุนหยุนได้ร้องไห้จนไม่เป็นภาษาแล้ว ไม่ว่าใครที่ ถูกทำให้อับอายต่อหน้าผู้คนแบบนี้ ก็รับไม่ได้ทั้งนั้น
จึงเสี่ยวหย่าก็ได้รับไปปลอบใจเธอ “หยินหยุน เธอไม่ต้องร้องไห้ ขอโทษ ฉันผิดเอง ถ้าไม่ใช่เพราะฉันไปทำให้พี่สาว
ของฉันโมโห เขาก็ไม่มีทางเล่นงานเธอหรอก” พอพูดคำนี้ออกมา หยินหยุนก็ได้มองวิ่งหนึ่งด้วยสายตาที่
โกรธแค้น
จิ่งหนิงได้กระตุกมุมปากเป็นการเยาะเย้ย
มาถึงขนาดนี้แล้ว สุดท้ายใครนั้นทำร้ายตัวเองยัง แยกแยะไม่ได้ จึงได้ขนาดนี้ ได้ตกอยู่ในสภาพแบบนี้มัน
สมควรแล้ว!
มั่นเจ๋อเห็นแบบนั้น คิ้วก็ได้ขมวดแน่น
ก็ไม่ได้อยากให้สถานการณ์วุ่นวายจนถึงขนาดนี้ ยังไงซะ ก็เป็นงานเลี้ยงครบเจ็ดสิบปีของโรงเรียน เดี๋ยวคนของ โรงเรียนและก็พวกผู้ใหญ่ทางการตลาดก็มาเข้ามา ให้คน อื่นเขามาเห็นสภาพแบบนี้ก็ไม่ดีเท่าไหร่
ก็เลยได้ออกหน้าให้ทุกคนแยกย้าย
ได้มาถึงจุดนี้แล้ว ในใจของทุกคนก็ได้รู้แล้วว่าละครนั้นได้ แสดงจบไปแล้ว มากองอยู่ตรงนี้ก็ไม่มีความหมายอะไร เพราะงั้นก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ แล้วก็พากันแยกย้าย
จึงเสี่ยวหย่าได้ปลอบใจหยุนหยุน ให้ร่วนเจียวเกี่ยวกับ หนิวลี พาเธอไปพักผ่อนที่ห้องพัก
รอให้ทุกคนเดินออกไปจนหมด เธอถึงได้หันหน้ากลับไปอีกครั้ง มองจิ่งหนิง
“พี่ เรื่องได้วุ่นวายขนาดนี้ ตอนนี้พี่พอใจแล้วใช่ไหม! จิ่งหนิงเลิกคิ้ว
เธอได้มองจึงเสี่ยวหย่าด้วยอาการอยากขา ก็ได้พูดออก ไปแบบขี้เล่นว่า “จะบอกว่าฉันเป็นคนที่ก่อเรื่องขึ้น?”
“ฉันยอมรับ เป็นเพราะเจียวเดียวกับที่พูดพวกนั้นออก ไป ถึงได้ก่อเรื่องขึ้น แต่ว่าฉันก็อธิบายให้แล้วไม่ใช่เหรอ? พี่ ทำไมต้องกัดคนอื่นไม่ปล่อยด้วย กัดเรื่องของหยุนหมุนไม่ ปล่อย? พี่รู้ไหม ฐานะทางบ้านของเธอไม่ดี เพราะงั้นก็ได้ฟัง การเป็นเน็ตไอดอลเพื่อหาเงิน พี่ทำไม……
“ฉันไม่มีอารมณ์มาฟังความยากลำบากของเธอ! ”
จิ่งหนิงได้ขัดคําพูดเธอด้วยความเย็นชา
จึงเสี่ยวหย่าปวดใจจนได้จับหน้าอก ใบหน้าเต็มไปด้วย
ความเสียใจ
“พี่ พี่ทำไมกลายเป็นแบบนี้! ”
นัยน์ตาของมั่นเจ๋อก็ได้มีความผิดหวังออกมาเล็กน้อย
แต่ว่าเขาก็ไม่ได้พูดอะไร ได้ประคองจึงเสี่ยวหย่า พูด อย่างอ่อนโยนว่า “ได้แล้วเสียวหย่า พวกผอ. ใกล้มาแล้ว พวกเราไม่ต้องมาอยู่ตรงนี้แล้ว เข้าไปนั่งข้างในเถอะ”
จึงเสี่ยวหย่าได้เช็ดน้ำตาที่แทบมองไม่เห็นของตัวเอง พูด เสียงเบาว่า “พี่อาเจ๋อ พี่เข้าไปก่อนเถอะ! ฉันอยากจะไปดูห นหยุนที่ชั้นบนก่อน มั่นใจว่าเธอไม่เป็นอะไรก็เข้าไป
มั่นเจอพยักหน้า “ก็ดีเหมือนกัน”
มู่ยั่นเจ๋อออกไป
ตอนนี้ก็เหลือแค่นิ่งเสี่ยวหย่ากับวิ่งหนึ่งสองคนแล้ว
“พอได้แล้ว คนได้ออกไปจนหมดแล้ว เลิกแสดงได้แล้ว! ”
จิ่งหนิงพูดออกไปเรียบๆ
ในที่สุดจึงเสี่ยวหย่าก็ได้เก็บสีหน้าที่เศร้าใจของตัวเองไป เธอได้ยืนตรงๆ เมื่อกี้ยังมีท่าทางที่ปวดใจมากๆ อยู่เลย ตอนนี้ใบหน้าเธอนั้นก็ได้เต็มไปด้วยความได้ใจ
“ฉันได้ดูถูกเธอไป แต่ว่าเธอคิดว่าได้เปิดโปงท่าแท้ของ เฉินหยุนออกไป ก็สามารถที่จะมีผลกระทบกับฉันเหรอ? เหอะ! นางนั่นก็แค่อีโง่ไร้สมอง ถ้าไม่ใช่เพราะเธออยากจะ ประจบฉัน คนโง่ใช้งานง่าย ฉันนั้นขี้เกียจที่จะสนนาง! ”
จิ่งหนิงมองเธอเรียบๆ
“แล้วไง? เธออยากจะพูดอะไรกับฉัน?”
จึงเสี่ยวหย่าได้ยิ้มออกไปอยากอ่อนโยน ได้เดินเข้าไป ไป พูดข้างหูเธอว่า “เธอคิดว่า เธอจะสามารถแย่งหัวใจของพี่อาเจ๋อได้อีกครั้งเหรอ? ฉันบอกไว้ก่อนนะ! ห้าปีก่อนฉันสามารถ ฟังเรื่องนั้นแล้วได้ถีบเธอลงนรกได้ ห้าปีหลังฉันก็ยังทำแบบ นั้นได้! ”
นัยน์ตาของจิ้งหนึ่งได้เป็น
จึงเสี่ยวหย่าได้พูดต่ออีกว่า
“ไม่มีใครชอบนางแพศยาที่ทำร้ายน้องสาวของตัวเอง! พี่ อาเจ๋อก็เหมือนกัน! เธอรู้ไหมว่าเขารักจุดไหนของฉันมาก ที่สุด? หน้าตา? เหอะ! ไม่ เขานั้นรักที่ฉันเป็นคนดีและอ่อนแอ ขอแค่ฉันมีท่าทางแบบนี้ไปเรื่อยๆ เขาก็ไม่มีทางที่จะชอบเธอ เข้าใจหรือยัง?”
จิ่งหนึ่งได้หัวเราะอย่างเย็นชา
จึงเสี่ยวหย่า มู่นั่นเจ๋อให้เธอกินยาเสน่ห์อะไรกันแน่? ทำให้เธอได้มั่นใจถึงขั้นที่ว่าเขามีเสน่ห์มากๆ จนทำให้ฉัน ลืมเขาไม่ได้จนถึงตอนนี้?”
สีหน้าของจึงเสี่ยวหย่าได้เปลี่ยนเล็กน้อย
เธอมองจิ้งหนิง นัยน์ตาได้มีความไม่พอใจและความ เกลียดเล็กน้อย
“เธอยังไม่ยอมรับ? ถ้าเธอไม่ได้ลืมเขาไปแล้ว วันนี้ก็รู้อยู่ แล้วว่าเขาต้องออกงาน ทำไมยังจะแต่งตัวแบบนี้ออกมาอีก อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าเธอนั้นได้คิดอะไรอยู่! ฉันบอกเธอไว้ก่อนนะ เธอไม่มีวันที่จะได้เขา! ”
“คืนนี้ ฉันจะให้เธอรู้ว่าอะไรคือฝันร้าย! ฉันจะจัดการกับ ชื่อเสียง ความมั่นใจที่เธอได้ค่อยๆ สร้างขึ้นมาเมื่อห้าปีก่อน อย่างยากลำบากนั้น ทำลายไปให้หมด ให้เธอได้เหมือนเมื่อ ห้าปีก่อน ได้เป็นเหมือนหมาที่น่าสงสารที่ได้เสียบ้านไป!!
พูดจบ ก็รู้สึกแต่ว่าความอึดอัดและไฟโกรธ ในอก ในที่สุด ก็ได้สงบลงเล็กน้อย
ได้ยืนตัวตรง ใบหน้าได้มองเธอด้วยความมั่นใจ ถึงขั้น นัยน์ตานั้นได้แสดงออกถึงผู้ชนะที่ได้ใจและเย้ยหยิ่ง
จิ่งหนึ่งมองเธอ เวลานั้น ก็ได้ค่อยๆ ส่ายหน้า
เธอได้พูดด้วยความเห็นใจ “จึงเสี่ยวหย่า เธอใสซื่อเกิน แล้ว! อยากจะใช้งานเลี้ยงของวันนี้ ให้เรื่องเมื่อห้าปีก่อนได้ กลับมาพูดคุยอีกครั้ง ให้ฉันนั้นไม่มีทางที่จะกลับไปแก้ไข
ได้?”
จึงเสี่ยวหย่าได้พูดออกว่าอย่างเย็นชา “จะโทษก็โทษที่ เธอไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง! งานแบบนี้ในวันนี้เธอยังกล้ามา!!
จึงหนิงยิ้ม
ทำไมฉันจะไม่กล้า?”
จึงเสี่ยวหย่าไขมวดคิ้วแน่น “หมายความว่าอะไร?
“เหอะ! ก็ไม่ได้หมายความว่าอะไร เห็นท่าทางที่มั่นใจของ เธอแบบนี้ จู่ๆ ก็เห็นใจขึ้นมา
จิ่งเสี่ยวหย่าได้เบิกตากว้าง
จิ่งหนึ่งได้เข้าใกล้เธอ พูดเสียงเบาว่า “เธอมั่นใจขนาดนั้น เลยเหรอ ของที่เธอขโมยไปจากคอมของฉันเมื่อห้าปีก่อน เป็นต้นฉบับน่ะ?” จะ
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ