บทที่ 47 การแข่งขันเพื่อรักษาตำแหน่ง

ลู่หยั่นจือ ยื่นข้อเสนอนี้ ถ้าหากแพ้ มันก็เป็นเพียงอีกปี แห่งความพ่ายแพ้เท่านั้น

ถ้าชนะ ไม่เพียงแต่จะสามารถรักษาตำแหน่งไว้ได้ ยังจะ สามารถหานักแข่งที่แข็งแกร่งเข้าทีมรถเฮยหม่า ได้อีกด้วย จากนี้ไปอีกห้าปีเป็นอย่างน้อย ก็คงไม่ต้องเป็นห่วง สถานภาพของเฮยหม่า อีก

และหลังจากนั้นห้าปี ด้วยเลือดใหม่และกลุ่มคนที่มี พรสวรรค์ จะสามารถเติมเต็มสิ่งที่ขาดได้ ถึงเวลานั้นจิ่งหนิง จะยังอยู่หรือไปก็ไม่ต้องกังวลอีก

ต้องบอกว่าขิงยิ่งแก่ยิ่งเผ็ดนะ!

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้คงจะเป็นการปิดหนทางที่จะถอย กลับของจิ่งหนิงแล้ว

แต่ในเมื่อจิงหนิงกล้ามาถึงที่นี่ ดูเหมือนเธอเป็นคนที่ กลัวเรื่องต่าง ๆ งั้นเหรอ?

เธอยิ้มและยกมือขึ้น “ได้ ตกลงตามนั้น!”

“ตกลงตามนั้น!”

มือทั้งสองข้างประสานกันกลางอากาศเพื่อเป็นการสรุปข้อตกลงนี้โดยสมบูรณ์

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง สุดท้ายการแข่งขันรอบสุดท้ายก็

เริ่มขึ้น

นักแข่งของทั้งสามทีมได้ปรากฏตัวขึ้น เมื่อเห็นนักแข่ง จากทีมรถเฮยหม่า ที่ออกมาไม่ใช่ลู่หยั่นจือ แต่เป็นหญิงสาว แปลกหน้าสวมชุดแข่งนั้น ก็อดที่จะตกตะลึงไม่ได้

เธอคือใคร?

ทำไมเธอถึงสวมชุดนักแข่งทีมรถเฮยหม่า ของได้?

ทีมรถเฮยหม่า เปลี่ยนตัวนักแข่งงั้นเหรอ?

จี้หลินยวนดูไม่ออกว่าเป็นจิ่งหนิง และตกตะลึงครู่หนึ่ง

แล้วหน้านิ่วคิ้วขมวด

จึงหนิงเดินมาตรงหน้าเขาและโบกมือด้วยรอยยิ้ม “รุ่นพี่ สวัสดีค่ะ ไม่เจอกันตั้งนาน สบายดีนะคะ!”

ด้วยความสัมพันธ์ในสมัยเรียนจี้หลินยวน รู้จักจิ่งหนิง

แน่นอนอยู่แล้ว

ไม่เพียงรู้จัก แต่ยังรู้ด้วยว่าเธอเป็นเพื่อนรักของผู้หญิง

คนนั้น

เขาเลิกคิ้วแน่นมองไปรอบ ๆ และพูดอย่างเคร่งขรึม

“เธอมาทำอะไรที่นี่?”
จึ่งหนิงยักไหล่ด้วยสีหน้าไร้เดียงสา “แข่งรถสิคะ!”

สีหน้าของจี้หลิน หยวน เคร่งขรึมลงทันที

หัวเหยาที่อยู่ไม่ไกลก็สังเกตเห็นจึงหนิงเช่นกัน

เธอเบิกตาโพลงอย่างไม่เชื่อสายตา และวิ่งฝ่าฝูงชนเข้า

“หนิงหนิง เธอทำอะไรน่ะ? อย่าทำเรื่องวุ่นวาย รีบกลับ

ไปกับฉันเลย!”

หัวเหยารีบจนแทบไม่ไหว พยายามหดตัวและอยากจะ

ดึงตัวของจิงหนิงออกมา

จี้หลินยวน เห็นหัวเหยาที่อยู่ตรงหน้า ถึงแม้ว่าเธอจะ สวมแมสก์และใส่หมวก อีกทั้งยังหลบอยู่ด้านหลังของจิ่ง หนิง แต่แค่แวบเดียวก็จำเธอได้

ใบหน้าหล่อเหลาที่เคยเย็นชาก่อนจะเย็นชามากกว่า

จึ่งหนิงแอบจับหัวเหยาและมองไปที่ จี้หลินยวน ด้วย

เดิม

สีหน้าสงบ

“ทำไมคะ? เจอกับฉันโดยไม่คาดฝันแบบนี้? คงจะไม่ได้ กลัวฉันจนไม่กล้าจะแข่งกับฉันแล้วนะคะ?”

จี้หลินยวน ส่งเสียงออกมาอย่างเย็นชา
หันหลังกลับแล้วเดินกลับไป

“พี่จี พี่ไปไหนคะ พวกเราจะไม่แข่งแล้วเหรอ?”

จี้หลินยวน พูดขึ้นอย่างเย็นชา: “เธอไม่ได้อยู่ในเฮยหม่า ในเมื่อลู่หยั่นจือ ไม่กล้าโผล่หน้ามา แข่งไปก็เสียเปล่า”

อะไรนะ?

ทุกคนอึ้งไป

จึงหนิงขมวดคิ้วแน่นแล้วรีบตะโกนขึ้น: “จี้หลินยวน ใคร บอกว่าฉันไม่ใช่คนในทีมเฮยหม่า ? ฉันเป็นสมาชิกชั่วคราว ของทีมไม่ได้เหรอ? ว่าแต่คุณหนีออกไปกลางการแข่งขัน แบบนี้ ไม่กลัวขายขี้หน้าชาวบ้านเหรอ?”

จี้หลินยวน หยุดก้าวเท้า

เขาหันหน้ากลับมาแล้วมองจิ่งหนิงอย่างเย็นชา

จึงหนิงรีบเสริม: “สู้แบบนี้ดีกว่าพวกเรามาพนันกัน ถ้า หากวันนี้ฉันแพ้ จะออกจากการแข่งขันตั้งแต่วันนี้ไป และจะ ไม่เข้าร่วมลึกแรลลี่ในประเทศอีก ถ้าหากฉันชนะ”

เธอหยุดพูดกลางพลันและลากหัวเหยาไปข้างหน้าทันที

จากนั้นแสดงใบหน้าที่ยิ้มแย้ม “คุณไปกินข้าวเป็นเพื่อน พี่สาวคนนี้ของฉันหน่อยเป็นไง?”

เมื่อคำพูดนี้ออกไปเสียงหัวเราะและผิวปากดังออกมาจากรอบด้าน

หน้าของหัวเหยาก็แดงเป็นลูกตำลึงในทันใด

เธอก้มหน้าแล้วพยายามใช้หมวกปิดหน้าของตัวเองไว้ แล้วกระซิบเบา ๆ : “หนิงหนิง ฉันไม่ไปกินข้าวกับเขานะ เลิก พูดเถอะ พวกเราไปเถอะ!”

จึงหนิงกัดฟันแล้วกระซิบ: “เธอช่วยทำให้ฉันมีอนาคต หน่อยได้ไหม? มีโอกาสกินข้าวตั้งมื้อ ดีกว่าแฝงตัวแอบดูเขา อยู่ในกลุ่มแฟนคลับไปวัน ๆ อยู่แล้ว ถ้าโชคดีเกิดปิ้งกันขึ้น มา เธอจะได้บรรลุความปรารถนาอันยาวนานเสียทีไง”

หัวเหยาสีหน้าเปลี่ยน

ใบหน้าของเธอซีดเซียวราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่าง และสมาชิกทีมเฮยหม่า ที่อยู่ด้านหลังก็เกิดอาการนั่งไม่ ติดเมื่อได้ยินว่าเรื่องจะต้องออกจากการแข่งขันนับจากนี้ไป

มีบางคนเดินเข้ามาแล้วคิดจะห้ามไว้แต่ลู่หยั่นจือ ก็ ปรามไว้

เขามองไปที่ด้านหลังของจิ่งหนิงและกล่าวอย่าง เคร่งขรึม “ต้องเชื่อใจ ฉันเชื่อว่าเธอจะไม่เอาอนาคตของทีม

มาล้อเล่นแน่”

กลุ่มสมาชิกจึงทำได้เพียงแต่ยินยอมแม้ไม่เต็มใจ และ

ถอยกลับไป
อีกด้านหนึ่ง จี้หลินยวน ได้ยินสิ่งที่จิงหนิงพูดแล้วมองไป ที่หัวเหยาที่ยืนอยู่ด้านหลังของเธอ

เขามีใบหน้าเย็นชา ตัวร้ายที่มีความประชดประชันแฝง อยู่อย่างพูดไม่ถูกแล้วกล่าวขึ้นอย่างเย็นชา

“คุณอยากกินข้าวกับผมเหรอ?”

หัวเหยาสั่นเล็กน้อย

จึงหนิงไม่สังเกตอาการที่ผิดปกติไปของเธอ เธอจึงดึง มือแล้วกระซิบเบา ๆ: “พี่คะ ช่วงเวลาสำคัญ อย่าหงอสิ!”

หัวเหยาจึงเงยหน้าขึ้น

เธอมองผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงข้ามเธอ

ชุดนักแข่งสีน้ำเงินเข้มขับกับส่วนสูงและรูปร่างผอม เพรียว แต่คิ้วของเขาขมวดมุ่นทำให้รู้สึกถึงความเย็นชาและ

เอาแต่ใจ

เธอเม้มปาก

ครู่หนึ่ง สุดท้ายเธอก็ใช้ความกล้าที่มี ยืนตรงแล้วพูด ออกมาเสียงดัง: “ใช่แล้วไง? นะ…นายว่าไง! กล้ารึเปล่า

ล่ะ?”

ถึงแม้ว่าเธอจะรวบรวมความกล้า แต่สุดท้ายก็ยังใจสั่น พูดตะกุกตะกัก ตื่นเต้นจนแทบทนไม่ไหว
จี้หลินยวน นั้นกลับรู้สึกเหมือนกำลังได้ยินค่ำพูดที่ตลก

มาก ๆ

ทันใดนั้นก็หัวเราะออกมาอย่างเย็นขา แล้วส่งสายตา เย้ยหยันไปที่หัวเหยาแล้วไม่สนใจเธออีก กอดหมวกกันน็อค แล้วเดินตรงไปที่รถของเขา

นั่นหมายความว่าเขาตกลงแล้ว

ทันใดคนรอบข้างส่งเสียงกีกก้องอีกครั้ง

ถึงแม้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะใส่แมกส์และสวมหมวก แต่ ลำพังเพียงเห็นดวงตาคู่นั้นและรูปร่างที่ดูดีจินตนาการได้ไม่ ยากว่าใบหน้าภายใต้แมสก์นั้นจะต้องสวยมากแน่นอน

ในสนามแข่ง มันคือการแข่งขันของฮอร์โมน

และหญิงสาวก็เปรียบเสมือนรถสมรรถนะเยี่ยมที่ชาย

หนุ่มปรารถนาจะพิชิตมากที่สุด

หัวเหยาจับมือของจิ่งหนิงแน่น ตัวเธอสั่นเทาจนแทบทน

ไม่ไหวด้วยความตื่นเต้น

จนกระทั่งชายคนนั้นเข้ามาใกล้ เสียงทุ้มต่ำและเยือก

เย็นดังมาจากเหนือหัวของเขาเบา ๆ

“เธอไม่มีวันจะมีโอกาสแบบนี้อีก!”

สีหน้าจองเธอขีดขาวในทันใด
ในสนามนั้นเสียงดังและมีเสียงโหวกเหวก ส่วนเขานั้น พูดออกมาอย่างแผ่วเบา ดังนั้นนอกจากหัวเหยาแล้ว จึงไม่มี ใครได้ยิน

นี่รวมถึงจึงหนิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ด้วย เธอไม่รู้ว่าชายหนุ่ม ที่เพิ่งเดินผ่านไปนั้นพูดอะไรออกมา

เมื่อเห็นสีหน้าของเธอไม่ปกติ จึ่งหนิงจึงถามด้วยความ เป็นห่วง “พี่เป็นอะไร? ไม่เป็นไรนะ?”

หัวเหยาส่ายหน้า

“ฉะ…ฉันไม่เป็นไร หนิงหนิง เธอไม่เคยแข่งรถมาก่อน

ไม่มีปัญหาแน่นะ?”

เธอดูกังวล

จึงหนิงยิ้มแล้วตบบ่าเธอ

“ไม่ต้องห่วง พี่แค่เป็นเด็กดีรอกินข้าวใต้แสงเทียนกับ

เจ้าชายของพี่ก็พอ!”

พูดจบ เธอก็สะบัดผมด้วยความมั่นใจแล้วสวมหมวกกัน น็อคแล้วตรงไปที่รถของตัวเอง

ต่างคนต่างเข้าประจำที่ของตัวเอง เมื่อเสียงนกหวีดดัง การแข่งขันก็เริ่มขึ้น

รถทั้งสามออกตัวพร้อมกัน จี้หลินยวน นำขึ้นเป็นที่หนึ่ง
จึงหนิงตามไปข้างหลังอย่างต่อเนื่อง เคลื่อนตัวอย่าง รวดเร็วและสวยงามผ่านอุปสรรคมากมาย ตามติดรถคันข้าง

หน้า

อันดับสามถูกทั้งสองเขี่ยทิ้งอย่างรวดเร็ว จี้หลินยวน ขมวดคิ้วเมื่อเห็นรถคันที่ตามมาผ่านกระจกมองหลัง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ