บทที่ 43ตำนานรักข้ามพิภพ

ไม่นานทั้งสองได้ก็เดินถึงข้างใน พอเดินผ่านป่าเทียม ตรง หน้าก็เป็นแม่น้ำที่กว้างใหญ่

ยามค่ำคืน ไฟข้างทางแล้วก็ดวงจันทร์ได้ส่องกระทบไป

บนผิวน้ำ เป็นประกายระยิบระยับ ทำให้ดูมีชีวิตชีวา มองไป แล้วไม่เห็นกัน คนเฝ้าประตูได้พาทั้งสองขึ้นไปข้างบน เข้าไปในล็อบบี้ แล้วก็นั่งบันไดเลื่อนไปอีก ถึงได้ไปถึงห้องอาหารที่พวกเขา

ได้จองไว้ก่อนหน้า

ห้องอาหารมีชื่อว่าสายน้ำดวงจันทร์ ได้เข้ากับบรรยากาศ ในตอนนี้ดี

ข้างในได้ตกแต่งอย่างสวยงาม เป็นการออกแบบสไตล์ ย้อนยุค บางรายละเอียดได้ผสมผสานการออกแบบ เทคโนโลยีสมัยใหม่ ทำให้แขกได้สัมผัสความสะดวกสบาย ยิ่งขึ้น

ทางทิศใต้ได้มีหน้าต่างบานใหญ่ หน้าต่างนั้นได้มองเห็น แม่น้ำพอดี ยืนอยู่ตรงนี้ มองได้กว้างกว่าตอนที่อยู่ข้างล่าง อีก ถึงขั้นมองเห็นไฟบนสะพานหินที่อยู่ในที่ที่ห่างไกล แสง ไฟที่สว่าง บรรยากาศที่สงบ ทำให้รู้สึกดี
จึงหนิงยิ้มแล้วพูด “บรรยากาศของที่นี่สวยจัง ฉันชอบ

มากเลย”

สู่จึงเซินยิ้มที่มุมปาก

เขานั้นได้รู้ความชอบของเธอมาตั้งนานแล้ว ถึงได้เลือก

พาเธอมาที่นี่

ทั้งสองคนนั่งลง แล้วสั่งอาหาร

แล้วก็สั่งของที่จึงหนิงชอบกิน

เธอนั้นถูกความใส่ใจที่ผู้ชายคนนี้แสดงออกมาจนทำเอา รู้สึกเก้อเขิน รู้สึกว่าตนนั้นได้เอาเปรียบเกินไป แต่ก็ตอบแทน อะไรเขาไม่ได้

คิดถึงคดีของเช่เซียว ตอนบ่ายตอนที่นั่งรอนักแสดงกลับ มาในห้องทำงาน ก็ได้เข้าไปดูบนโซเชียล

เซ่เชียวได้โพสต์ลงเวยป๋อตามที่เธอสั่งไป มีผลกระทบ

มาก

ถึงแม้ตอนนี้ยังไม่เห็นผลเท่าไหร่ แต่เธอมั่นใจ ถ้าได้เดิน ตามแผนที่เธอได้วางไว้ไม่นานแผนงานนี้ก็ต้องสำเร็จอย่าง แน่นอน

ก็เลยได้พูดกับลู่จิ่งเซินว่า “เรื่องคดีของเซ่เชียวคุณไม่ต้อง ห่วง ฉันนั้นได้เริ่มจัดการแล้ว ไม่นานเรื่องนี้นั้นก็ต้องจัดการ เรียบร้อยแน่นอน”
สู่จิงเซินมองเธอไปสักพัก นัยน์ตอนนั้นได้มีรอยยิ้ม พูด เรียบๆ ว่า “ทำไม่รู้สึกว่าผมนั้นไม่ได้แค่หาภรรยาที่ดีได้ แต่ ยังหาผู้ช่วยที่ดีได้ล่ะ?”

จึงหนิงอึ้ง

เวลานั้น ก็ได้มีความคิดบางอย่างผุดมาในหัวของเธอ เธอมองลู่จิ่งเซิน ไม่พูดอะไร แต่ในใจนั้นได้ตัดสินใจไป

แล้ว

ทานข้าวเสร็จ จึงหนิงได้ไปเข้าห้องน้ำ

ในห้องอาหารนั้นจริงๆ ก็มีห้องน้ำในตัว แต่เก็บเสียงไม่ ค่อยดี เธอไม่กล้าที่จะใช้

ห้องน้ำรวมนั้นอยู่ตรงสุดทางเดิน ได้อยู่ใกล้กับลิฟต์ จึง หนิงออกประตู แล้วก็ได้เดินไปตามที่พนักงานนั้นได้บอกทาง ไปห้องน้ำหญิงมา

พึ่งจะเข้าห้องน้ำเสร็จ จู่ๆ ก็มองเห็นร่างที่คุ้นเคย กำลัง เดินมาทางเธอ

จึงหนิงอึ้ง ก็ไม่รู้ทำไม ถึงได้เดินถอยหลังไปก้าว

แล้วก็ได้หลบอยู่หลังเสามังกรใหญ่ที่อยู่หน้าห้องน้ำพอดี คนที่เดินมานั้นเป็นมู่ยั่นเจ๋อกับจิ่งเสี่ยวหย่า คนที่อยู่กับ พวกเขานั้นเป็นชายวัยกลางคนที่สวมแว่นกันแดดอยู่
จึงหนิงรู้จัก นั่นเป็นผู้กำกับที่มีชื่อเสียงในประเทศ –

ยั่นจือ

ฟังทั้งสามคนนั้นได้คุยไปหัวเราะไป

สู่หยั่นจือหัวเราะแล้วพูดว่า “เมื่อก่อนก็ได้ยินมาตลอดว่า คุณชายมู่นั้นได้มีตัวช่วยที่สวยมากๆ อยู่ แต่ก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร พึ่งมารู้ตอนนี้ว่าที่จริงแล้วเป็นเสี่ยวหย่า”

มู่ยั่นเจ๋อหัวเราะแล้วตอบ “ที่ผ่านมานี้ต้องขอบคุณผู้กำกับ ที่ดูแลเสี่ยวหย่า หวังว่าการรวมงานครั้งนี้จะเป็นไปได้ดีนะ ครับ”

“แน่นอนอยู่แล้ว ผมนั้นเป็นคนดูเสี่ยวหย่าเติบโต เธอนั้นมี ความสามารถ จะต้องได้เป็นนักแสดงนำหญิงที่อายุน้อยที่ สุดแน่ๆ”

จึงเสี่ยวหย่าก็ได้ยิ้ม “ขอบคุณคำอวยพรของผู้กำกับลู่นะ

คะ”

4 (ตำนานรักข้ามพิภพ) เป็นบทที่ฉันนั้นได้พยายามมา หลายปีนะ ในนี้ได้มีเลือดเนื้อมากมายของฉันรวมด้วย เสี่ยว หย่า เธออย่าทำให้ฉันผิดหวังไปล่ะ!”

จึงเสี่ยวหย่าพยักหน้าอย่างว่าง่าย “ผู้กำกับลู่วางใจเถอะ ค่ะ ฉันนั้นจะแสดงบทนี้ออกมาอย่างสุดความสามารถ ไม่มี ทางให้คุณผิดหวังแน่นอน”
“แบบนั้นก็ดี แบบนี้ฉันก็สบายใจล่ะ

คนกลุ่มนี้ได้เดินผ่านหน้าเธอไป

เป็นเพราะจึงหนิงเป็นคนร่างบาง วันนี้ยังสวมเสื้อสีดำมา อีก พอหลบหลังเสาที่ค่อนข้างมืด ก็ไม่มีคนมองเห็น

จนกระทั่งทั้งสามได้เข้าไปในลิฟต์ เธอถึงได้เดินออกมา

จากหลังเสา

มองทางที่ทั้งสามเดินออกไป คิ้วก็ได้ขมวดเล็กน้อย

(ตำนานรักข้ามพิภพ) บทละครนี้เธอได้มีโอกาสอ่านไป

ครั้งหนึ่ง

ตอนนั้นเธอได้ชอบบทละครนี้มาก

เพราะว่าตอนนี้ผู้ชายนั้นได้เป็นผู้นำ ต่อให้เป็นละครแนว ย้อนยุคที่มีนางเอกเป็นตัวหลัก แต่ส่วนมากก็เป็นบท

พระราชวังหลัง

แสดงไปแสดงมา ก็เป็นแค่การแสดงที่ผู้หญิงได้พากันแย่ง

ผู้ชาย

แต่บทเรื่องนี้ไม่เหมือนกัน นี่เป็นมหากาพย์หญิงแท้ได้ยืน

ในมุมมองของผู้หญิงแล้วก็มาเขียนเกี่ยวกับสงครามกับ ความสงบยังรวมไปถึงการเปลี่ยนแปลงของยุคสมัยด้วย

ตอนที่จิงหนิงดูจบนั้น ก็ได้รู้สึกฮีกเหิมขึ้นมา
จากบทละครนี้ เธอได้เห็นความแปลกใหม่

นั่นก็คือผู้หญิงนั้นก็ไม่ได้ถูกจำกัดอยู่ในความรักใคร่อย่าง เดียว ถ้าเกิดให้สภาพแวดล้อมที่เหมือนกันให้ทั้งสองฝ่าย ผู้ หญิงก็ไม่ได้แย่ไปกว่าผู้ชายนัก

แต่ว่าน่าเสียดาย เพราะว่าขอบเขตของบทนั้นกว้างเกินไป ตรงกลางได้มีประเทศถึงหกประเทศ ถ้าเกิดจะแสดงออกมา ทั้งหมด ต้องมีงบประมาณจำนวนมาก ถ่ายออกมาก็ไม่ใช่ ง่ายๆ

และก็เพราะเหตุนี้ ต่อให้ตอนนั้นมีคนได้พูดคุยเกี่ยวกับบท นั้นมากมายขนาดไหน แต่ก็เพราะหาคนมาลงทุนงบ ประมาณไม่ได้ ก็เลยได้หยุดเอาไว้ตรงนั้น

ที่ผ่านมา เธอไม่ได้ยินข่าวที่จะเริ่มถ่ายมาโดยตลอด

คิดไม่ถึงว่า ตอนนี้ได้มีแววว่าจะเริ่มถ่ายแล้ว?

อีกอย่างเหมือนว่าจะให้จางเสี่ยวหย่าเป็นตัวเอก

จึงหนิงมองลงเล็กน้อย ได้คิดอะไรในใจ

เธอได้กลับไปที่ห้องอาหาร ลู่จิ่งเซินได้จ่ายเงินเรียบร้อย

แล้ว

จึงหนิงรู้สึกผิดเล็กน้อย

ตกลงกันแล้วแท้ๆ ว่าเธอเป็นคนเลี้ยง สุดท้ายคนอื่นเขาก็จ่ายไปก่อนแล้ว

สู่จิงเซินจับมือของเธอแล้วก็เดินออกไป เดินไปก็ได้พูดไป ว่า “คุณนายลู่ คุณลืมไปแล้วเหรอว่าพวกเรานั้นได้แต่งงาน กันแล้ว? ของผมก็เป็นของคุณ ใครเลี้ยงก็เหมือนกันไม่ใช่เห รอ?”

จึงหนิงถูกเขาพูดซะ เขิน

แล้วก็ได้บ่นอุบอิบว่า “คุณเสียเปรียบแย่เลยไม่ใช่เหรอ?” ลู่จิงเซินหัวเราะ “อึม รู้ว่าผมเสียเปรียบ คืนนี้คุณก็ชดเชย

ให้ผมดีๆ สิ”

จึงหนิงเสียวสันหลังเลยทันที

หันไปมองเขา กัดฟันแล้วพูดว่า “คุณห้ามคิดเลยนะ!”

พูดจบ ก็ได้สะบัดมือของเขาออกอย่างเร็ว แล้วก็เข้าไปใน

รถก่อน

ลู่จิงเซินเดินตามหลัง มุมปากนั้นก็ได้มีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ อ่อนๆ ขึ้นรถก็ได้พูดอย่างอารมณ์ดีว่า “ผมก็แค่อยากให้คุณ นั้นเปิดน้ำอาบน้ำให้ผมหน่อย คุณตื่นเต้นขนาดนั้นทำไม? หรือว่าคุณอยากจะทำอย่างอื่น?”

จึงหนิงไม่รู้ว่าจะเถียงอะไรเลยทันที

เธอรู้ ผู้ชายคนนี้นิสัยไม่ดี!
ชอบแกล้งเธอตลอด!

กลับไปถึงบ้าน จึงหนิงก็รีบขึ้นไปหาข้อมูลของ (ตำนาน

รักข้ามพิภพ) บนเน็ต

บทละครนั้นเธอเคยเห็นเมื่อสองปีก่อน บทคร่าวๆ เธอรู้ แต่รายละเอียดนั้นได้ลืมไปแล้ว

ดีที่สองปีก่อนนั้น บทละครนี้ดังมาก บนเน็ตนั้นมีข่าวคราว เกี่ยวกับมันไม่น้อย

แล้วเอามารวบรวมกัน ก็ได้รวมเหตุการณ์คร่าวๆ ออกมา

จึงหนิงได้จัดการกับข้อมูลเรียบร้อยแล้วทำมันเป็นไฟล์ จากนั้นก็ได้ส่งไปให้ถังลั่วเหยา

ไม่นาน ถังลั่วเหยาก็ได้ตอบมาทันที

“พี่หนิงหนิง พี่อยากจะให้หนูรับบทนี้เหรอ?”

จึงหนิงขี้เกียจพูดอ้อมค้อม ก็ได้ตอบไปว่า “อึม เธอดูก่อน ว่าชอบไหม ดูจบแล้วก็บอกความรู้สึกกับฉัน”

วิต่อมา ถังลั่วเหยาก็ได้ส่งข้อความเสี่ยงมาอย่างตื้นเต้น

“พี่หนิงหนิง ไม่ต้องดูแล้ว เมื่อสองปีก่อนหนูได้ดูมาแล้ว ชอบบทนี้มากๆ! พี่หนิงหนิง พี่อยากให้หนูแสดงเป็นนางเอก เซฟางหัวเหรอ?”

จึงหนิง
วิต่อมาก็ได้ตอบไปสามคำ

“คิดมากล่ะ!”

ถังลั่วเหยาะ

แทงใจนะ! แต่ก็ยังต้องยิ้มต่อ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ