บทที่575 ความเสี่ยงสูงมาก

“ฉันเห็นเขาใส่ใจกับเรื่องนี้มาก และอาจจะไม่อยากจะออก

แวกกับการไปร่วมงานเทศกาลหนังนี้

เมื่อวิ่งหนึ่งได้ยินแบบนี้ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

งานเทศกาลภาพยนตร์แบบนี้ ถึงแม้จะมีความสำคัญมาก แต่หวั่นคือ ในฐานะผู้กำกับดัง ไม่ขาดความสนใจและไม่ ต้องการอยากได้รับความสนใจมากขนาดนั้น ดังนั้นจะเข้าร่วม หรือไม่ก็ไม่เท่าไหร่

แต่ว่า…

เขาอยากจะทําหนังไซไฟ

หมายความว่ายังไง?

ใครจะไม่รู้ว่าหนังแนววิทยาศาสตร์ในประเทศนั้นเหมือนมี พิษร้ายแรง

ถ่ายเรื่องไหนเจ๋งเรื่องนั้น ไม่มีเรื่องไหนทำเงินได้เลย

หลายปีมานี้ ไม่ว่าจะเป็นคนดู ผู้กำกับ นักแสดง อีกทั้งนัก ลงทุนในประเทศ พื้นฐานแล้วต่างยอมแพ้ในหนังแนว วิทยาศาสตร์แล้ว

เพราะไม่ใช่ว่าเพียงผู้กำกับมีพรสวรรค์หรือนักแสดงมีฝีมือ แล้วจะมีประโยชน์ โดยพื้นฐานแล้วเป็นปัญหาทางเทคนิคซึ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ

ตอนนี้ลู่หวั่นจือกลับบอกว่าเขาอยากจะทำหนังวิทยาศาสตร์ งั้นเหรอ?

นี่เขาประสาทเสียรึไง?

จิ้งหนิงนวดขมับปวดหัวและพูดกับเสี่ยวขุย “เธอได้ยินเขา พูดเรื่องนี้เมื่อไหร่?”

เสี่ยวขุยคิดและนึกถึงมันเล็กน้อย

จากนั้นจึงตอบ “น่าจะประมาณเมื่อสามสี่วันก่อนค่ะ ตอนฉัน เดินผ่านห้องทํางานของเขาตอนกลางวัน

จิ่งหนึ่งยิ่งปวดหัวมากกว่าเดิม

ตามสัญชาตญาณของเธอตราบใดที่หยื่นซื้อได้ตัดสินอะไร บางอย่างแล้วมันจะเป็นไปไม่ได้ที่ผู้คนจะเปลี่ยนแปลงมัน

นั่นคือสิ่งที่น่าปวดหัว

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เธอ โบกมืออย่างหมดแรง “เอาล่ะ ฉันรู้แล้ว เธอออกไปก่อนเถอะ

เสียวขุยจึงพยักหน้าและหันออกไป

ไม่นานหลังจากที่เกี่ยวขุยออกไปสู่หยื่นซื้อก็เข้ามาพร้อมกับ

ข้อมูลกองใหญ่และยิ้ม

ทันทีที่เห็นเขา หนังตาของจิ่งหนึ่งก็กระตุกโดยไม่รู้ตัว จน แทบจะทําแก้วตกพื้นแตก
“พี่ครับ”

ลู่หยั่นจือหัวเราะแหะๆ เดินเข้ามาด้วยท่าทางประจบประ

แจง

เมื่อเห็นเขายิ้มแบบนั้น จึงหนิงก็รู้เลยว่าเขาจะต้องมาเพราะ เรื่องหนังนั่นแน่

ปวดหัว

จิ่งหนิงก็รู้สึกไม่ดีหากจะต้องเอ่ยปากก่อน จึงได้แต่โบกมือ เพื่อแสดงให้เขามานั่งที่เก้าอี้

“ผู้กำกับลู่ มีอะไรคะ?

ตั้งแต่ปีที่แล้วลู่หยั่นจือเซ็นสัญญากับอานหนิงกั๋วจี้ เป็นผู้ กำกับและออกผลงานในนามของอานหนึ่งชั่ว

ดังนั้นกล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือวิ่งหนึ่งเป็นเจ้านาย โดยตรงของ

เขา

เมื่อลู่หมั่นถือได้ยินเธอถามแบบนี้ก็ยิ้มแฉ่งและพูดทันที: “ก็ ไม่มีอะไร ก็แค่…มีเรื่องอยากจะปรึกษากับคุณ

ด้วยคงรู้ดีว่าข้อเสนอในครั้งนี้มีความเสี่ยงมากและอาจ กล่าวได้ว่าไม่มีเหตุผลเลยแม้แต่น้อยดังนั้นเมื่อหยื่นจือพูดเรื่อง นี้เสียงของเขาก็รู้สึกผิดอย่างไม่สามารถช่วยได้

เดิมทีจิ่งหนิงรู้สึกปวดหัว แต่เมื่อเห็นท่าทีของเขาก็ไม่ปวด หัวอีกต่อไป แต่พบว่ามันน่าสนใจ
สามารถทำให้ผู้กำกับอย่างหวั่นคือต้องรู้สึกผิดได้แบบนี้ ครั้งนี้เขาจะพูดอะไรออกมา

เกี่ยวกับเรื่องนี้จึงหนิงไม่รีบและนั่งอยู่ที่เก้าอี้ ปรายตามอง เขาแล้วยิ้มและพูด: “อ้อ? เรื่องอะไรคะ? ไหนเล่าสิ

ลู่หนจือลูบมือของเขาอย่างกังวล ลังเลอยู่สองสามวินาที จากนั้นก็พูดขึ้น: “คืออย่างนี้ ช่วงนี้ผมกับเหล่าสวี ร่วมกัน วางแผนโครงการหนึ่ง โครงร่างของบทและแนวคิดพื้นฐานที่สุด ได้ออกมาแล้วคุณต้องการแสดงให้คุณเห็นก่อนไหม?”

จิ่งหนิงพยักหน้า

ลู่หนจือรีบหยิบเอกสารจำนวนหนึ่งออกมาจากกอง เอกสารและวางไว้ตรงหน้าเธอ

จิ่งหนึ่งหยิบมันขึ้นมาดูคร่าวๆ

เมื่อเทียบกับสคริปต์ของละครทีวีแล้วบทภาพยนตร์จะง่าย ส่วนที่เหลือขึ้นอยู่กับฝีมือของผู้กำกับที่จะแสดงให้เห็น

กว่ามาก

เพียงแค่โปรไฟล์ตัวละครและการแนะนำพล็อตจะเป็นอะไร

ง่ายๆ

จิ่งหนิงเงียบลงหลังจากอ่านโครงร่างสคริปต์ทั้งหมด

พูดตามจริง บทหนังนี้ไม่ได้เลวร้ายสำหรับหนังแนว วิทยาศาสตร์ในประเทศเพราะในระดับพื้นฐานก็เป็นเช่นนั้น
เพียงแต่ว่า ถ้าหากจะถ่ายหนังตามบทที่เขียนมานี้ คงจะ ต้องใช้เงินจํานวนมากอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เพื่อที่จะถ่ายหนัง เรื่องนี้ให้ตามมาตรฐานตามบทที่เขียนไว้

ลู่จิ่งเซินมีเงิน อานหนิงกั๋วจี้เองก็มีงบประมาณการลงทุน แต่

ก็ไม่ได้หมายความว่าจะใช้เงินได้อย่างสุรุ่ยสุร่ายในหลายปีนี้

ในเมื่อเปิดบริษัทก็ต้องมีการเปรียบเทียบการลงทุนและผล งานและอัตราผลตอบแทน ถึงแม้วิ่งหนึ่งจะเป็นเถ้าแก่เบี้ยของ

อานหนิงกั๋วจี้ ก็ไม่สามารถละเลยความคิดเห็นของทุกคนได้ แล้วจะนำเงินมาลงทุนให้กับลู่หมั่นจือ ลำพังเพราะความชื่นชม และเชื่อมั่นที่ตนเองมีให้กับเขา

เธอวางเอกสารในมือลงแล้วมองไปที่หยื่นจือแล้วถาม “คุณไม่เคยทําหนังวิทยาศาสตร์มาก่อนสินะคะ?” ลู่หยั่นจือพยักหน้า

“งั้นครั้งนี้ทำไมถึงอยากจะทำหนังเรื่องนี้คะ?” เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ สีหน้าของลู่หมั่นจือแสดงความเสียใจ

“ผมไม่กลัวที่จะพูดความจริงกับคุณ คุณรู้จักผู้กำกับจางซิ นที่เสียไปเมื่อปีที่แล้วใช่ไหม?”

จางซินเป็นผู้กำกับเฉพาะกลุ่มที่มีชื่อเสียง ในแวดวงนี้ โดย เน้นทำหนังแอนิเมชั่นและวรรณกรรมสองประเภทนี้ จิ่งหนึ่งยัง เคยดูผลงานของเขาและรู้สึกว่ามันมีชีวิตมาก
แม้ว่างานจะยังมีข้อบกพร่องอยู่หลายประการ แต่ก็ต้องบอก ว่าต้นแบบเริ่มเป็นรูปเป็นร่างแล้ว

ตอนนั้นเธอก็เริ่มมีความคิดอยากจะเซ็นสัญญากับเขาให้ เข้าสังกัดอานหนิงกั๋วจิ๋

คิดไม่ถึงว่ายังไม่ทันจะได้ทำอะไรก็ได้รับข่าวแล้วว่าจางซิน เสียชีวิตกะทันหันภายในบ้านเนื่องจากทำงานหนักเกินไป

และเพราะไม่ได้มีชื่อเสียงมากมายทำให้เรื่องนี้ไม่ส่งผล อะไรกับวงการมากนักหรือแทบจะไม่มีใครรู้เลยว่าเขาตายไป แล้ว

แต่ภายในวงการกลับเกิดความปั่นป่วน อาชีพผู้กำกับนั้นบางครั้งที่ลำบากก็ลำบากแสนเข็ญ

ถึงจะบอกว่ามีผลตอบแทนดีเยี่ยม แต่หนทางสู่ความมีชื่อ เสียงนั้นช่างแสนทรมาน ชนิดที่คนทั่วไปยากที่จะจินตนาการได้

เมื่อได้รับข่าวการเสียชีวิตของจางซินทำให้จิ้งหนึ่งนึกเสียใจ อยู่นาน รู้สึกว่าดาวรุ่งที่สามารถเจิดจรัสได้กลับมอดดับลงเพราะ ความเหนื่อยล้าจากการทำงานก่อนถึงเวลาอันควร

เธอห่อเหี่ยวใจอยู่หลายวันก่อนที่จะดีขึ้นหลังจากนั้น

วันนี้ได้ยินหยั่นจือพูดถึงคนคนนี้อีกครั้ง เธอก็คิดได้ทันที ว่าจางซินจากไปเป็นเวลาหนึ่งปีเต็มๆ แล้ว

มีความรู้สึกของโลกที่ห่างออกไป
จิ่งหนึ่งส่ายหน้าเพื่อสลัดความคิดนั้นและถาม: “ฉันจำเขา ได้ค่ะ คุณถามเรื่องนี้ทำไมคะ?”

ลู่หยั่นจือขมวดคิ้วและมีสีหน้าเศร้า

“อันที่จริงผมกับเขาเป็นเพื่อนกันถึงเขาจะเด็กกว่าผมสิบกว่า ปี แต่พวกเรารู้จักกันเมื่อหลายปีก่อน เขาเป็นผู้กำกับที่มีวิธีคิด และสร้างสรรค์ แต่แค่เพราะเกิดเรื่องก่อนเวลาอันควรและเก็บตัว จึงถูกเข้าใจผิด”

“บทที่ผมให้คุณดูตอนนี้อันที่จริงเป็นความคิดสร้างสรรค์ ของเขาในตอนนั้น แน่นอนว่าผมเองก็รู้ว่าคุณกังวลเรื่องอะไร ตอนแรกผมได้ยินเขาบอกว่าอยากจะทำหนังไซไฟ ผมเองก็กังวล แบบเดียวกันกับคุณ”

“ในฐานะผู้กำกับที่เป็นผู้ใหญ่ แน่นอนว่าเราไม่สามารถจะ บอกว่าจะทำหนังอะไรก็ทำ อยากพูดอะไรก็ได้ แล้วไม่สนใจว่าจะ ทำได้ไหมหรือผู้ชมจะยอมรับรึเปล่าได้ ดังนั้นผมจึงเกลี้ยกล่อม เขาหลายครั้ง ให้เขาอย่าเข้าไปทําเรื่องนี้