บทที่573 ไม่อาจฝืน

เขาไม่ได้พกร่มไปด้วยจึงตัวเปียกปอน

ถังลั่วเหยากับแม่เห็นเขาเป็นแบบนั้นก็ตกใจมาก

ทั้งที่ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นทันใดนั้นก็เห็นเข้ามาในบ้าน จาก นั้นก็ค้นหาเงินตามลิ้นชักไปทั่ว

สองแม่ลูกกลัวจนทำอะไรไม่ถูกและไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นยิ่งพอ เห็นเขาบ้าคลั่งแบบนั้นยังไม่กล้าถามอะไร

จนค้นจนหมดบ้านก็ยังหาเงินไม่เจอ ทันใดนั้นก็เข้ามากระ ชากเสื้อของแม่และถาม: “เงินล่ะ? เธอเอาเงินไปซ่อนไว้ที่ไหน?”

ถึงตอนนั้นเธอจึงรู้ว่าที่แท้เหอ อติดยา

บนโลกใบนี้หากจะบอกว่าอะไรคือเรื่องที่น่ากลัวที่สุด ก็ คงจะเป็นเรื่องนี้แหละ

ใครๆ ก็รู้คนที่เสพติดของพวกนี้ไม่มีสติพอที่จะพูดถึงหลัก

การตามเหตุผล

ดังนั้นถังลั่วเหยาจึงรู้สึกกลัวอย่างมากในเวลานั้น

ปีนั้นเธออายุสิบห้าปี

ดีที่แม่ของเธอฉลาดมาก เพื่อป้องกันไม่ให้เหอ อทำร้าย เธอ จึงได้ส่งเธอเข้าไปเรียนชั่วคราวในโรงเรียนในเมือง
โรงเรียนเป็นระบบปิดตั้งแต่วันจันทร์ถึงวันศุกร์ นอกจาก สถานการณ์พิเศษ ต่อให้เป็นผู้ปกครองก็ไม่ได้รับอนุญาตให้ เข้าไป

หลายปีนั้น เธอกับแม่ใช้ชีวิตอย่างหวาดกลัว

ร่างกายของแม่ก็ได้ค่อยๆ ทรุดโทรมลงในช่วงหลายปีนั้น

สถานการณ์ ดำเนินต่อไปจนกระทั่งเธอไปโรงเรียน ภาพยนตร์และมาที่เมืองหลวงจึงเริ่มดีขึ้น

ทุกอย่างในอดีตราวกับจอภาพยนตร์ผ่านเข้ามาในใจของ ฉันทีละเรื่อง

เมื่อนึกถึงอดีตอันเจ็บปวดเหล่านี้อารมณ์ของถังลั่วเหยาสงบ ลงอย่างน่าประหลาดใจ

มันเหมือนกับว่าคนที่ยากที่จะมองย้อนกลับไปในอดีตใน ขณะนั้นมันเหมือนกับลมกระโชกที่พัดมาแล้ว

ถึงแม้จะเคยรู้สึก เคยเป็น แต่มันก็ผ่านไปนานแล้ว และย้อน กลับไม่ได้แล้ว ดังนั้นจึงไม่ต้องกลัวอีกแล้ว

วันต่อมา เธอตื่นสายมาก

อาจจะเพราะเมื่อคืนฝันทั้งคืน ตอนตื่นจึงอารมณ์ไม่ค่อยดี

เมื่อวานเสี่ยวจึงรู้ตั้งแต่เมื่อคืนว่าเธอคงจะกลับดึก ดังนั้นวัน นี้จึงตั้งใจมาค่อนข้างสายและรู้ว่าเธอยังไม่ได้กินอาหารเช้า ดัง นั้นจึงซื้อซุปบำรุงสุขภาพเข้ามาด้วย
หลังจากล้างหน้าแล้วถังลั่วเหยาก็ดื่มซุปขณะอ่านซุบซิบบน Weibo

อย่างไรก็ตามเธอปัดไปปัดมา แต่ทันใดนั้นเธอก็ชะงัก

เสี่ยวฉิงนั่งอยู่บนโซฟาเก็บข้าวของที่จะต้องใช้เวลาออกไป ข้างนอก ในวันนี้เมื่อเธอชะงักไปจึงถามด้วยความอยากรู้ “พลั่ว เหยา เป็นอะไรคะ?”

ถังลั่วเหยาจิบซุปเข้าปาก สำลักและไอก่อนที่เธอจะกลืนลง

ไป

เธอรีบโบกมือ “ไม่มีอะไร อย่างไรก็ตาม เสี่ยงฉิงก็ยังอยากรู้และเขยิบเข้ามาใกล้ๆ เพียงเห็นข่าวซุบซิบที่อยู่บนพาดหัวข่าวของ Weibo เด่น สะดุดตา

#ดาราสาวสวยใสถังลั่วเหยากับไฮโซทายาทพันล้าน กำลัง จะมีข่าวดี?#

เสี่ยวฉิงเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ

ในสกู๊ปข่าวนั้นมีรูปแอบถ่ายเบลอๆ ของทั้งสองคน ชัดว่า เป็นภาพตอนที่ถังลั่วเหยาและเฟิงยี่เพิ่งออกจากภัตตาคารเดิน ไปที่ลานจอดรถ

และไม่รู้ว่าเพราะว่ากลัวอิทธิพลของเฟิงยี่หรือเหตุผลอื่น อีก ฝ่ายจึงได้จงใจเบลอภาพฝ่ายชาย แต่กลับเปิดเผยภาพของถังลัวเหยาอย่างชัดเจน

ดังนั้นแม้ว่าเธอจะสวมหน้ากากปิดผมและลดศีรษะลง แต่ก็ ยังสามารถบอกได้ว่าผู้หญิงในภาพนั้นคือเธอ

“พี่ลั่วเหยา นี่…”

ถังลั่วเหยาลบคิ้วของเธออย่างกลัดกลุ้ม

“ไม่เป็นไร ข่าวซุบซิบพวกนี้ มีเยอะและเดี๋ยวก็ผ่านไป ช่วง ก่อนก็ถ่ายรูปฉันกับเซ่เซียวนี่? หึๆ…”

รอยยิ้มของเธอฝันนิดๆ ชัดเจนว่าแม้ปากจะบอกว่าไม่แคร์ แต่คงจะแอบด่าคนในใจอยู่แน่

เสี่ยวฉิงเข้าใจความคิดของเธอได้โดยธรรมชาติ ได้แต่หัว

เราะแหะๆ

“พี่ลั่วเหยา พวกเราต้องบอกพี่หงไหมคะ?” เป็นข่าวไปแล้ว ไม่แน่ซูหงอาจจะรู้ตั้งนานแล้ว หากจะซักใช้ว่าเมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้นเธอก็ไม่รู้จะพูดยังไง เป็นไปได้ไหมที่จะบอกความจริงโดยบอกว่าจู่ ๆ เฟิงก็ เห็นใจและพาเธอไปที่สวนสนุก

ถังลั่วเหยาสีหน้าเครียดขึ้นและส่ายหน้า

หากจะให้พูดอย่างนั้นจริงๆ ก็ไม่รู้ว่าถึงเวลาซูหงจะมโนภาพ อันน่ากลัวไปถึงไหน
ถังลั่วเหยาถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้และส่ายหัว “ช่าง เถอะ อย่าเพิ่งไปสนใจเรื่องนี้เลย เราเตรียมตัวออกจากบ้าน เถอะ”

เสี่ยวฉ่งพยักหน้า

วันนี้ตารางของถังลั่วเหยาต้องไปถ่ายภาพโปรโมต ผลิตภัณฑ์ที่รับไว้ก่อนหน้านี้

เธอที่อยู่ในระดับนี้ในตอนนี้ จึงมีงานพรีเซนเตอร์ไม่น้อยอยู่

แล้ว

ซูหงมีความคิดจะเพิ่มค่าตัวของเธอ ดังนั้นตอนที่เริ่มมีชื่อ เสียงจึงไม่รับงานของใช้วันเกิดพวกนั้นอีกแล้ว

ตอนนี้ผลิตภัณฑ์หลักคือผลิตภัณฑ์หรูหราระดับสูง

ตัวอย่างเช่นผลิตภัณฑ์ดูแลผิวระดับไฮเอนด์ที่จะถ่ายในวันนี้ ก็เช่นเดียวกัน

ถังลั่วเหยากับเสี่ยวนิ่งลงไปข้างล่างและออกรถไปสถานที่

ถ่ายทํา

กว่าจะมาถึงกองถ่าย ช่างภาพและช่างแต่งหน้าก็มาก่อน แล้ว เพราะวันนี้ไม่เพียงแต่จะถ่ายโปสเตอร์กราฟิกเท่านั้นยังมี ถ่ายภาพชุดโบรชัวร์อีกด้วยงานนี้หนักมากและเวลามีค่าจะเสีย เวลาไม่ได้

ดังนั้นเมื่อถังลั่วเหยาไปถึงก็ตรงไปที่ห้องแต่งตัวทันที
ใช้เวลาถ่ายทําทั้งวันจนถึงหกโมงเย็นจนกระทั่งถึงหกโมง เย็นจึงถือว่าเลิกกอง

หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าและแต่งหน้ามาทั้งวันและโพสท่าถ่าย รูปมาทั้งวันถังลั่วเหยาก็เหนื่อยมากจนไม่สามารถยืดเอวให้ตรง ได้

เสี่ยวฉิงชงชาดอกคำฝอยเพื่อบำรุงกำลังให้และรอให้เธอ นั่งลงจิบชาสักอีกสองอีกแล้วพูดขึ้น: “พี่ลั่วเหยาคะ เมื่อครูพี่หง โทรมา บอกว่าแถลงข่าวแทนพี่แล้ว”

ถังลั่วเหยาผงะไปชั่วครู่และหลังจากนั้นไม่นานว่าเธอกำลัง พูดถึงเรื่องที่เธอเห็นในอินเทอร์เน็ตเมื่อเช้า

คิดดูแล้วเธอยื่นมือ “หยิบโทรศัพท์ให้ฉันที

เสี่ยวนิงได้ยินแล้วจึงหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าแล้ว

ส่งให้เธอ

ถังลั่วเหยาเปิด Weibo และเธอเห็นว่าซูหงโพสต์ Weibo

ชี้แจงผ่านบัญชีของเธอ

ซูหงไม่รู้ว่าชายคนนั้นคือเพิ่งแต่มองว่าเป็นเพื่อนผู้ชายของ เธอเท่านั้น

เพราะถังลั่วเหยาเคยให้สัญญากับเธอ จะไม่มีความรัก เป็นการชั่วคราว ดังนั้นซูหงจึงได้เชื่อใจเธอ

ดังนั้นในตอนที่โทรมาเสี่ยวฉิงเป็นคนรับสาย เมื่อรู้ว่าถังลั่ว เหยากำลังยุ่งจึงไม่ได้ถามถึงเธอเป็นพิเศษ และออกแถลงการณ์
ชี้แจงไปเลย

เมื่อถังลั่วเหยาเห็นแถลงการณ์นั้นก็ไม่ได้รู้สึกว่ามีปัญหา อะไร แล้วจึงได้โล่งอกแล้วออกจาก Weibo

หลังจากล้างเครื่องสําอางแล้วเธอก็ทักทายกับกลุ่มสตาฟ แล้วพาเสียวนิ่งออกจากกองถ่าย

ในเวลานี้ใจของสังเจียเจียผู้ซึ่งซุ่มซ่อนอยู่ในความมืดก็ต้อง ตกลงไปสู่หุบเหวเมื่อได้เห็นรูปถ่ายบนอินเทอร์เน็ต

คนอื่นดูไม่ออกว่าผู้ชายคนนั้นคือเฟิง แต่เธอเพิ่งได้เจอเฟิง ยี่เมื่อวาน

ต่อให้คนที่แอบถ่ายจะจงใจเบลอรูปร่างและรูปลักษณ์ของ เฟิง แต่เธอก็ยังคงจําเสื้อผ้าที่เขาใส่ได้ คนคนนั้นก็คือเขา

คิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะอยู่ด้วยกันทั้งวัน ความคิดนี้ทำให้สังเจียเจียว้าวุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก เธอรู้ว่าเฟิงไม่ได้รักตน เมื่อก็รู้สึกว่ายังไงก็ได้

เพียงแค่ตนเองสามารถอยู่ข้างๆ เขา ขอเพียงแต่งเข้าตระ กูลเฟิงได้สำเร็จ ในความเป็นจริงในใจเขาจะรักตนเองจริงหรือ ไม่ เธอก็ไม่อาจจะฝืนได้