บทที่561 ก็แค่เพื่อเงิน

หลังจากเต้นรำถังลั่วเหยาก็หอบ เพิ่งพาเธอไปที่ส่วนพัก ผ่อนเพื่อนั่งลงและกระซิบ: “นั่งพักก่อน ผมมีเรื่องต้องจัดการ

ถังลั่วเหยาพยักหน้าอย่างว่าง่าย

การกระทำทั้งหมดนี้อยู่ภายใต้สายตาของสังเจียเจียที่อยู่ไม่

ไกล

คืนนี้เธอเองก็สวมชุดเดรสชีฟองสีม่วงอ่อนซึ่งเป็นสีที่เพิ่ง ชอบที่สุด

เมื่อก่อนตอนทั้งคู่คบกัน เขายังเคยบอกด้วยว่าการได้เห็น

เธอสวมชุดนี้ก็เหมือนกับการได้เห็นดอกจอเวย ที่เบ่งบานบน

ภูเขาสง่างามและเป็นอิสระซึ่งอบอุ่นใจ

ถึงแม้จะไม่รู้ว่าสิ่งที่เขาพูดจริงหรือหลอก แต่สังเจียเจีย ยินยอมที่จะเชื่อว่านั่นคือความจริง

แน่นอนว่าก่อนที่เพิ่งจะคบกับถังลั่วเหยาก็เคยผ่านผู้หญิง

มามากมาย

แต่ผู้หญิงเหล่านั้นส่วนมากมักจะหายไปอย่างรวดเร็ว มีแต่ ส้งเจียเจียที่อยู่ได้นานที่สุด

ดังนั้นโลกภายนอกต่างก็ยอมรับโดยปริยายว่าไม่ว่าเพิ่ง จะไปเที่ยวเล่นข้างนอกอย่างไร สังเจียเจียก็คือตัวจริง
ยิ่งกว่านั้น ภูมิหลังครอบครัวของส่งเจียเจียก็ไม่เลว ถึง แม้ว่าจะไม่ใช่สี่ตระกูลยักษ์ใหญ่ แต่ว่าอยู่ในแวดวงคนดังใน เมืองหลวง และมีชื่อเสียงพอสมควร

ในฐานะดารายอดนิยมแน่นอนว่าเธอต้องสวย หลายปีมานี้ ก็มั่นใจในรูปลักษณ์ของตนเองมาตลอด

แต่ตอนนี้เมื่อเห็นผู้หญิงคนนั้นมีความสุขกับความรักใคร่ เอ็นดูและเอาใจใส่จากชายหนุ่มไปได้ง่ายๆ ความหึงหวง โอบ รอบคอของเธอราวกับเถาวัลย์ป่าทำให้เธอหายใจไม่ออก

เสบู่เอ๋อผู้จัดการของเธอไม่รู้ว่ามายืนอยู่ข้างหลังตอนไหน เธอมองถังลั่วเหยาที่อยู่ในพื้นที่พักผ่อนอย่างเย็นชา

และพูดอย่างประชดประชัน: “ก็แค่ปีศาจจิ้งจอกที่ไต่เต้ามา

จากที่ต่ำต้อยเท่านั้น ยังกล้าจะมาทำตัวกำเริบเสืบสาน

ส้งเจียเจียหันไปมองเธอ ดวงตาที่งดงามของเธอแดงเล็ก น้อย “เสบู่เอ๋อ คุณชายเฟิงเขาไม่ต้องการฉันแล้วจริงๆ เหรอ?”

“ไม่หรอก ไม่ว่ายังไงก่อนหน้านี้พวกเธอก็คบกันตั้งนาน หล่อนจะสู้เธอได้ยังไงกัน? ก็แค่ตัวตลกเท่านั้น ผู้ชายนะกิน อาหารเลิศรสเยอะๆ บางทีก็อยากจะลองเปลี่ยนบรรยากาศไป กินอาหารจืดชืดไร้รสดูบ้าง ไม่กี่ครั้งก็เบื่อ สุดท้ายก็ต้องกลับมา หาเธอ”

“แต่ว่า…ฉันก็ยังเป็นกังวล

สังเจียเจียส่ายหน้าน้ำตาไหลดั่งสายฝน ตัวสั่นเทาด้วยความโศกเศร้า ยิ่งดูน่าสงสารมากเข้าไปอีก

“พี่ไม่รู้อะไรตั้งแต่วันนั้น เขาก็เย็นชากับฉัน ฉันรู้สึกอยู่ ตลอดว่า ในใจของเขาไม่มีฉันแล้วจริงๆ”

เสว่เอ๋อขมวดคิ้ว เธอมองไปรอบๆ และหลังจากมั่นใจว่าไม่มี ใครสังเกตมาทางนี้แล้วจึงกระซิบ: “ครั้งก่อนไม่ใช่ว่าเธอใช้ให้ หลิ่วยเอ๋อไปเล่นงานเธอในกองถ่ายแล้วไม่ใช่เหรอ? สุดท้าย ทำไมถึงล้มเหลว? แล้วยังเปิดโอกาสให้คุณชายเฟิงเป็นฮีโร่อีก นี่มันใช้ไม่ได้เลยนะ”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ส้งเจียเจียก็กัดริมฝีปากอย่างช่วยไม่ได้

ครู่หนึ่งเธอจึงพูดขึ้น: “เออน่ะทำเสียเรื่องแถมยังถูกคุณ ชายเฟิงตรวจสอบได้อีก ยังโชคดีที่ฉันให้เงินไปเยอะ เธอก็เลย ปากแข็ง ดังนั้นจึงไม่หลุดเรื่องของฉัน”

ครู่หนึ่งก็พูดอีก: “แต่ฉันไม่ยอมวางมือแค่นี้แน่

เมื่อเห็นเธอเป็นเช่นนี้เสบู่เอ๋อก็ไม่พูดอะไรอีก เพียงแค่มอง เธออย่างจริงจังแล้วพูด: “งั้นเธอมีวิธีอะไร

ส้งเจียเจียส่ายหน้า “ตอนนี้ฉันยังไม่รู้

เสว่เอ๋อหัวเราะแล้วพูด: “แต่ฉันเพิ่งจะได้ข่าวมา เธออยากจะ รู้ไหมล่ะ?”

ส้งเจียเจียได้ยินดังนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองเธอด้วยความ ประหลาดใจ “ข่าวอะไร?”
เสบู่เอ๋อยื่นปากเข้าไปใกล้หูเธอแล้วกระซิบเบาๆ ที่ข้างหู

ใบหน้าของซังเจียเจียแสดงสีหน้าไม่เชื่อทันทีจากนั้นก็มีร่อง รอยของความตื่นเต้นจนตัวสั่น

“พี่พูดจริงเหรอ?”

เสน่เอ๋อพยักหน้า “อ้อ” จริงแท้แน่นอน ในตอนที่ได้ข่าว ฉัน ยังใช้ให้คนไปเช็กเพื่อป้องกันข่าวปลอมเลยนะปรากฏว่าเป็น เรื่องจริงแน่นอน พ่อเลี้ยงของเธอเป็นผีพนัน ได้ยินว่าแถมยังสูบ ไอ้นั่น หลายปีมานี้เงินที่เธอหามาได้ ส่วนมากก็โดนพ่อเลี้ยงเธอ ผลาญหมด เธอยังมีแม่อีกคนที่ป่วยเป็นโรคหัวใจเข้าโรง พยาบาลตลอด คิดๆ ดูแล้วที่เธอคบกับคุณชายรองเฟิงก็คงเพื่อ เงินนั่นแหละ”

ส้งเจียเจียได้ยินข่าวนี้แล้วตื่นเต้นจนมือไม้สั่น

“เพื่อเงิน…ที่แท้ก็เพื่อเงิน งั้นก็ง่ายเลย เสาเอ๋อก็พยักหน้าและมองไปทางนั้นและหันกลับมาตบไหล่

เธอ

“ยังไงซะ ฉันก็บอกข่าวเธอแล้ว เธอจะลงมือยังไงก็คิดเอา แล้วกัน ตอนนี้ถ้าทนดูไม่ได้ก็กลับก่อนเถอะ อย่าฝืนตัวเองเลย

ส้งเจียเจียพยักหน้า “อือ ฉันรู้แล้วค่ะ”

ถังลั่วเหยารอไปทั้งหมดหนึ่งชั่วโมง ในระหว่างนั้นมีผู้ชาย คนหนึ่งเข้ามาคุยด้วย เธอซึ่งกำลังเบื่อจึงคุยเล่นกับเขา
คนที่อยู่ในสถานที่แบบนี้มีใครบ้างไม่ใช่พวกตลบตะแลง ตั้งแต่แรกที่เห็นเธอเต้นรำกับเฟิงก็รู้แล้วว่าสถานะของเธอใน คืนนี้คืออะไร เมื่อเห็นเธอถูกหยอกเย้าและหัวเราะร่วนจึงรีบพูด ขึ้น: “นับเป็นโชคดีของผมที่วันนี้ได้รู้จักกับคุณถัง หากมีโอกาส หวังว่าคุณหวังจะช่วยเชียร์ผมต่อหน้าคุณชายรองเฟิงด้วย

ในระหว่างที่คุยก็มีเช็คใบหนึ่งอยู่ในมือและยื่นไปทางเธอ

ถังลั่วเหยาแววตาเป็นประกายเล็กน้อย ยิ้มแล้วพูด “คุณโจว ยกย่องฉันเกินไปแล้วค่ะ ฉันกับคุณชายรองเฟิงเป็นเพื่อนกัน เท่านั้น เกรงว่าคงจะไม่สามารถทำอะไรได้

ผู้ชายแซ่โจวเป็นคนฉลาด เมื่อเห็นแบบนั้นก็ไม่เช้าและ เก็บเช็คไปและยกแก้วขึ้นให้เธอ “ไม่เป็นไรครับ ผมก็ยังคงรู้สึก ดีใจที่ได้รู้จักคุณถึงที่ทั้งฉลาดและหน้าตาดี

เพิ่งออกมาและเห็นภาพนี้พอดี หญิงสาวพูดจาและหัวเราะ ร่วนและดวงตาเป็นประกายดุจหยดน้ำกลางแสงไฟ เห็นชัดว่าท่า นั่งเอียงมากแล้ว แต่กลับเหมือนตัวเธอนั้นส่องสว่างจนทุกคนใน ห้องโถงนั้นถูกบดบังไป

เขาเดินเข้าไปคว้าเอวของหญิงสาว ถังลั่วเหยายิ้มให้เขา

“คุณกลับมาแล้วเหรอ”

ดวงตาของผู้หญิงคนนั้นเป็นประกายเจิดจ้าและจิตใจของ เขาก็สั่นไหว รับค่าเบาๆ

“คุณชายรองเฟิง กระผมแซ่โจว ได้ยินชื่อเสียงของคุณมา นาน เป็นเกียรติที่ได้พบคุณที่นี่”
ชายแซ่โจวทักทายอย่างกระตือรือร้น ถังลั่วเหยาจับแขนข

องเฟิง เธอยิ้มแล้วพูด: “คุณโจวเป็นคนมีอารมณ์ขันมากค่ะ เมื่อครู่ฉันรอคุณจนเบื่อมาก โชคดีที่เขาอยู่คุยเป็นเพื่อนให้หาย เบื่อ” เพิ่งก้มหน้าเล็กน้อยและเห็นแววเจ้าเล่ห์แวบผ่านดวงตา

ของหญิงสาวเหมือนสุนัขจิ้งจอก

เขายิ้มเล็กน้อยและลูบศีรษะเธอ “ขอโทษนะ ครั้งต่อไปจะไม่ ให้คุณต้องรอนานขนาดนี้แล้ว

น้ำเสียงเอาใจและอ่อนโยนสุด ๆ ถังลั่วเหยาตกตะลึง หัวใจของเธอเต้นผิดจังหวะ ผู้ชายคนนี้…จงใจเหรอ?

จะต้องพูดว่า ถึงแม้ว่าปกติเพิ่งจะเป็นพ่อพวงมาลัย แต่พอ เอาจริงขึ้นมาก็เปลี่ยนเป็นคนละคนกันเลยทีเดียว

เรียกได้ว่ามีเสน่ห์ล้นเหลือ

ตอนนี้เฟิงได้พูดคุยกับนายโจวแล้ว ทั้งสองชนแก้วกัน เขา ยิ้มเล็กน้อย: “ขอบคุณที่คุณช่วยดูแลเหยาเหยา ต่อไปถ้ามีเวลา ก็แวะเวียนไปนั่งเล่นที่เฟิงซื่อกรุ๊ป เพื่อนกันทั้งนั้น อย่าได้ เกรงใจ”

แววตาของนายโจวแวววาว ทั้งประหลาดใจและดีใจ “ขอบคุณมากครับคุณชายรองเฟิง ผมจะไปแน่ๆ
เขารู้ว่าสถานะอย่างเฟิงเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น แต่เดิม มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไต่เต้าตระกูลเฟิงด้วยคุณสมบัติของเขา แต่เมื่อมีคําพูด ของเฟิง อยากจะเข้าตระกูลเฟิงก็ง่ายขึ้นเยอะ แล้ว”