บทที่520 เมาที่บาร์

ในตอนนี้ถังลั่วเหยาไม่ได้ร้องไห้แล้ว ตอนนี้อารมณ์ของเธอ สงบนิ่งลงแล้ว

การกระทําเมื่อครู่ของเพิ่งทำให้เธอเกิดความกลัวขึ้นมา อย่างแท้จริง

เพียงแค่คิดถึงเขาในใจก็เจ็บไม่หาย

เห็นเธอเป็นแบบนั้น ก็พอเข้าใจได้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ เขาแอบถอนหายใจและเปลี่ยนเรื่องคุย

“วางใจเถอะ ไม่มีอะไรแล้ว ว่าแต่คุณก็นะ เกิดเรื่องแล้ว ทำไมไม่ติดต่อผม ยังดีที่ผมรู้ข่าวว่าคุณเข้าโรงพยาบาล ไม่อย่าง นั้นล่ะก็ ดูคุณแบบเมื่อกี้จะทำยังไง

ถึงแม้ว่ารู้สึกเสียใจกับประสบการณ์ของถังลั่วเหยาเมื่อครู่ แต่ก็ยังอยากจะบ่นเพื่อไม่ให้อารมณ์ของถังลั่วเหยาหดหู

ถังลั่วเหยาถือแก้วน้ำและก้มหน้าไม่พูดไม่จา

ฉ่ยี่เห็นดังนั้นก็รู้ว่าเธอคงอยากจะอยู่เงียบๆ จึงไม่พูดอะไร อีก เขาออกไปหาหมอเพื่อจะสอบถามอาการให้เข้าใจ

ในตอนนี้อีกด้านหนึ่ง

หลังจากเพิ่งออกมาจากโรงพยาบาล ในหัวก็เต็มไปด้วย ภาพถังลั่วเหยาอยู่ในอ้อมกอดของยี่เมื่อครู่นี้
เขาขับรถไปบนทางหลวงกว้าง

มือที่จับพวงมาลัยนั้นจับแน่นขึ้นเรื่อย ๆ จนเส้นเลือดที่ได้รับ บาดเจ็บ แตกออกไปแล้ว

มีความไม่เต็มใจและความโกรธอยู่ในนั้นมากมาย

ทำไมเธอที่เห็นๆ อยู่ว่ามีความรักให้กับเขา กลับผลักไสเขา

ครั้งแล้วครั้งเล่า? แล้วยิ่งพวกเขาสองคนมีความสัมพันธ์กันแบบนั้นตั้งแต่แรก

แล้วทำไมจะต้องปฏิเสธตนเองด้วย?

เพิ่งรู้สึกว่าตอนนี้เขายิ่งไม่เข้าใจถึงลั่วเหยาเข้าไปทุกที

ในใจยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ

เฟิงในตอนนี้ไม่รู้ว่าขับรถอย่างไร้จุดหมายมานานเท่าไหร่ แล้ว เมื่อมองไปรอบๆ ก็มีบาร์เหล้าแห่งหนึ่ง

ที่นั่น เมื่อก่อนเวลาที่อารมณ์ไม่ดีก็มักจะมาที่บาร์ เฟิงได้แต่ส่ายหน้า ไม่คาดคิดว่าจิตใต้สำนึกของเขายังคง

มาที่นี่

เฟิง จอดรถไว้ข้างทางและเดินเข้าไป

ปกติแล้วเขาจะไปบาร์ที่บริษัทตนเองบริหารอยู่ จนลืมไป แล้วว่านานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้มาที่นี่

ตอนนี้เกิดอารมณ์เสียพอดี งั้นเข้าไปดื่มสักแก้วแล้วกัน
“ตายแล้ว วันนี้ลมอะไรหอบมา? ถึงหอบพาคุณมาที่นี่ได้

นะ?”

หลินหนานถือเป็นหนึ่งในเลือดใหม่แห่งวงการเศรษฐี เขา หน้าตาดี รักอิสระ ผู้คนเรียกเขาว่านายน้อยหลิน

เมื่อก่อนก็สนิทกับเฟิง แต่ช่วงหลังเพราะเขาต้องยุ่งอยู่กับ

กิจการครอบครัวจึงไม่ค่อยไปมาหาสู่

หลินหนานคนนี้นั้นไม่เหมือนลูกคนรวยอื่นๆ เพิ่งรู้ดี คนอื่น เข้าใกล้เขาก็อยากจะไต่เต้าจากตระกูลเฟิงไม่มากก็น้อย หรือไม่ ก็แสวงหาผลประโยชน์จากความเป็นคุณชายรองตระกูลเฟิงของ เขา

แต่หลินหนานนั้นไม่เหมือนกัน เขาไม่ได้สนใจอะไรเลย ตระกูลหลินก็มีอิทธิพลอยู่ในเมืองหลวงไม่น้อย นอกเหนือ จากสี่ตระกูลใหญ่ ตระกูลหลินถือได้ว่าเป็นตระกูลร่ำรวยที่เก่าแก่

ในขณะนี้เขายืนอยู่ที่ทางเข้าของบาร์และเห็นเฟิง ซึ่งมัน แปลกมากจริง ๆ เขาจึงตะโกน

“นายก็อยู่?”

เฟิงมองไปที่หลินหนานตรงหน้าเขาและถามอย่างแผ่วเบา

“โธ่เอ๊ย ฉันน่ะถูกขนานนามว่าเจ้าชายน้อยแห่งร้านเหล้า บาร์นี้จะขาดฉันได้ยังไงล่ะ?”

พูดแล้วหลินหนานก็เลิกคิ้วใส่เฟิง
จากนั้นทั้งสองก็หาโต๊ะและนั่งลง

“ดูหน้านายวันนี้แล้ว เป็นไง? อกหักรักคุด?”

ที่ทำให้เฟิงมาบาร์เหล้าในตอนนี้ได้ ก็คงไม่พ้นเรื่องที่ทำให้ เขาต้องขุ่นเคืองใจ

แล้วยิ่งในฐานะเพื่อนสนิทของเฟิง เรื่องของเขากับถังลั่ว เหยา เขาเองก็รู้มาบ้างไม่มากก็น้อย

เฟิงยี่หยิบ Long Island iced tea ตรงหน้าแล้วพยักหน้า

เหล้าในมือนั้นฟังดูก็ธรรมดาไม่ซับซ้อน แต่แอลกอฮอล์นั้น แรงมากเช่นเดียวกับถังลั่วเหยาทำให้ผู้คนประหลาดใจ

“เฮ้ ฉันว่านะ นายไม่ได้แย่อะไรเลย นายเป็นหนุ่มโสดเนื้อทอง

ทำไมถึงได้เอาแต่ไปชอบเกาะอยู่บนกิ่งไม้กิ่งเดียวให้แห้งเหี่ยว

เฉาตายเล่า?”

หลินหนานวางมือของตัวเองไว้บนบ่าของเฟิง

“นายไม่เข้าใจ”

เฟิงยี่ยังคงดื่มเหล้าในแก้วของเขาและถอนหายใจ

“โธ่เอ๊ย ฉันว่านายน่ะคิดไม่ได้ นายทนกับเรื่องพวกนี้ ทำไมถึง ได้เข้าไปเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้เสมอเลย? เขาว่ากันว่า สุดขอบฟ้า ทั่วหล้า ล้วนหญ้างาม

อยากไถ่ถาม ใยปักใจ ดอกไม้เดียวเล่า?” หลินหนานนั้นเป็นพวกเจ้าชู้เรือพาย ดังนั้นสำหรับเขาแล้ว ผู้หญิงที่เขาไม่มีทางได้ ก็ปล่อยไปเถอะ ไม่เข้าใจจริงๆ เพิ่งทำไม ถึงฝังใจกับถังลั่วเหยานัก ต้องเจ็บเพราะเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“เธอแตกต่าง”

ในใจของเฟิง ถังลั่วเหยาไม่เหมือนกับผู้หญิงทั่วไปคนอื่นๆ

“จะไม่เหมือนได้ยังไง? ก็เป็นผู้หญิงเหมือนกันนั่นแหละไหม? แต่เป็นเพียงดาราหญิงในสังกัดของนาย บริษัทของนายมีอะไร มากมายไม่ใช่เหรอ”

หลินหนานไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าเฟิงที่มีความรู้สึกเช่นไรให้ กับถังลั่วเหยา แต่เมื่อเห็นเพื่อนสนิทของเขาต้องหน้านิ่วคิ้วขมวด เพื่อผู้หญิงคนนี้ทั้งวัน เขาก็รู้สึกแย่อยู่ไม่น้อย

“เอ้าดื่ม”

เฟิงไม่อยากจะพูดถึงเรื่องนี้แล้ว ตอนนี้ตนเองมาดื่มเพื่อสิ่ง

สามารถลืมถังลั่วเหยาไปได้ชั่วคราว อาศัยเหล้าดับทุกข์

นี้

“ได้ๆ ๆ ดื่มๆ วันนี้ข้าน้อยยอมสละชีวิตเพื่อคุณชาย พวกเรา วันนี้ไม่เมาไม่กลับ

เดิมทีที่วางแผนที่จะกลับไปพักผ่อนเร็ว ๆ นี้ แต่ใครจะไปคิด ว่าวันนี้จะได้พบกับเฟิงเนื่องจากเขาต้องการดื่ม งั้นก็จะอยู่กับ เขาจนถึงที่สุด

“หลินหนาน?”
ในตอนนี้เองที่จู่ ๆ ก็มีคนคนหนึ่งเดินเข้ามาตบไหล่หลินหนาน จากด้านหลัง

“สังเจียเจีย?”

เดิมทีที่กำลังคุยกับเฟิงพร้อมแก้วเหล้า แต่เมื่อเห็นคนเรียก ตนเอง เขาก็หันหน้าไปทันที

เมื่อเห็นหญิงสาวที่อยู่ข้างๆ ก็คิดไม่ถึง คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะเจอคนสนิทพร้อมกันถึงสองคน “เฟิง คุณก็อยู่เหรอ?”

ส่งเจียเจียหันมาและเห็นเพิ่งที่อยู่ข้างๆ หลินหนาน จึงมีสีหน้า แปลกใจ

เพราะปกติแล้วเฟิงจะไม่มีทางมาที่แบบนี้ ดังนั้นวันนี้

สามารถเจอเขาที่นี่ถือว่าแปลกมากจริงๆ

เฟิงเงยหน้าแล้วมองไปที่สังเจียเจียและไม่ได้พูดอะไร

มากมาย

“วันนี้พวกคุณคิดว่าจะดื่มถึงกี่โมง?”

มันยากที่จะพบกับสองผู้ยิ่งใหญ่ในวันนี้สังเจียเจียต้องติดต่อ กับพวกเขาไว้หน่อย

แท้จริงแล้ว เฟิงอารมณ์ไม่ดีอยู่ เธอสามารถรับรู้ได้ไม่มากก็

น้อย

ยิ่งกว่านั้น…
เมื่อคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้า รอยยิ้มที่ประสบความสําเร็จ ปรากฏขึ้นใต้ดวงตาของเธอ

“นี่ มานั่งดื่มด้วยกันสิ วันนี้เพิ่งอารมณ์ไม่ดีพอดี ตอนนี้มีสาว สวยอย่างเธอมาดื่มเป็นเพื่อน คิดว่าอารมณ์คงจะดีขึ้น

หลินหนานพูดแล้วก็ดึงเก้าอี้ข้างๆ เขาและขยับให้สังเจียเจียน

งลง

“ในเมื่อพวกคุณพูดแล้ว ฉันคงต้องทำตามแล้วล่ะค่ะ” หลังจากสังเจียเจียได้ฟัง ก็หยิบแก้วเหล้าของตัวเองแล้วเขยิบ มานั่งข้างๆ หลินหนาน

เพราะพวกเขาต่างก็รู้ดี เพิ่งที่ไม่ชอบให้ผู้หญิงคนอื่นนั่งข้างๆ เขา ต่อให้คนคนนั้นเป็นสังเจียเจียก็เหมือนกัน ดังนั้นจึงรู้ดีและ ไม่เข้าไปนั่ง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ