บทที่519 เกิดความเข้าใจผิด

ถังลั่วเหยาแทบจะได้ยินหัวใจตัวเองเต้นแล้วแต่ก็ยังเลือกจะ

ปฏิเสธ

“ฉันไม่ได้ตาบอดนะ ฉันจะมองไม่ออกเลยเหรอ?”

ในตอนนี้เอง เฟิงยี่จับมือของถังลั่วเหยาแน่นอีกครั้ง

ถังลั่วเหยาที่ไม่รู้ว่าจะทำตัวอย่างไรในชั่วขณะ ทำได้เพียง ก้มหน้าและเลือกจะหนี

เฟิงตอนนี้แทบจะพังทลาย ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงไม่ยอมรับ ในความรู้สึกที่มีให้กับตนเองนะ?

ยอมรับมันยากขนาดนั้นเลยเหรอ?

“ถังลั่วเหยา!”

ถังลั่วเหยากำลังดิ้นรนดูเหมือนว่าเธอจะไม่ต้องการให้เฟิง

สัมผัสเธอเลย

ในขณะนี้ก็รู้ข่าวว่าถังลั่วเหยาเข้ารับการรักษาในโรง พยาบาล

เขาทิ้งงานในมือแล้วรีบมาที่โรงพยาบาล

อันที่จริงถึงแม้ว่าสถานะของยี่กับถังลั่วเหยา ในตอนนี้จะ เป็นสามีภรรยา แต่มีเพียงแค่เขาและถังถั่วเหยาเท่านั้นที่รู้ดีว่า เป็นการแต่งงานในนามเท่านั้น
ตอนนั้น ถังลั่วเหยาต้องการเงิน และฉู่ยี่ก็ต้องการภรรยา

ดังนั้นโดยบังเอิญทั้งสองคนจึงกลายเป็นสามีภรรยากัน โดยตรงและต่างคนต่างก็ได้สิ่งที่ต้องการ

และในสถานการณ์เช่นนี้ พวกเขาสองคนควรเคารพซึ่งกัน และกันเสมือนในฐานะแขกโดยไม่รบกวนซึ่งกันและกัน

แต่ฉ่ยี่กลับไม่คิดแบบนั้น ชอบถังลั่วเหยาอยู่ก่อนแล้ว เพียงแต่ว่าเขาไม่กล้าบอกความในใจกับถังลั่วเหยา เขารู้ว่าถัง ลั่วเหยาไม่ได้ชอบเขาเลยสักนิด

ยิ่งกว่านั้นเขารู้สึกว่าตนเองกับถังลั่วเหยา ในตอนนี้เข้ากัน ได้ดี เขาไม่ต้องการทำลายความสัมพันธ์ของพวกเขาโดยตรง เพียงเพราะความกระตือรือร้นที่จะประสบความสำเร็จอย่าง รวดเร็วของเขาเอง

เพราะตามนิสัยใจคอของถังลั่วเหยาถ้าพูดไปเช่นนั้นเธอคง เลือกที่จะหลีกเลี่ยงตัวเองอย่างแน่นอน

ดังนั้นจึงยังคงเลือกที่จะเก็บมันไว้เหมือนเดิม โดยซ่อน ความรักไว้ในใจ

แต่วันนี้เขาคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าถังลั่วเหยาจะเกิดอุบัติเหตุเข้า

โรงพยาบาลแบบนี้

ตอนนี้ตอนนี้รู้สึกร้อนรนเหมือนมดบนกระทะ

เขาสวมเสื้อ โค้ดและวิ่งออกจากบริษัท และขับรถไปที่โรง พยาบาลด้วยความรีบร้อน
การไปโรงพยาบาลไม่ใช่เรื่องง่ายก่อนลงจากรถเขาวิ่งไปที่ แผนกต้อนรับของโรงพยาบาลก่อนที่เขาจะล็อกรถเสียอีก

“สะ…สวัสดีครับ ขอถามหน่อยว่าวันนี้มีผู้ป่วยหญิงได้รับ บาดเจ็บเข้ามารักษาตัวชื่อถังลั่วเหยา คุณช่วยหาหมายเลขห้อง ผู้ป่วยให้ผมทีได้ไหม?

ฉ่ยี่หอบหนัก

เมื่อเห็นความประหม่าของชายตรงหน้าเขาแผนกต้อนรับ รีบบอกเบอร์ห้องคนไข้กับเขา

“ขอบคุณครับๆ”

หลังจากฉ่ยี่รู้แล้ว ก็รีบกล่าวขอบคุณกับแผนกต้อนรับ จาก นั้นก็รีบวิ่งไปที่ลิฟต์ทันที

ในทางเดินของโรงพยาบาลที่เงียบสงบมีเพียงเสียงฝีเท้า ของยี่เท่านั้นเต็มไปด้วยความเร่งรีบ

ในที่สุดก็ปรับตัวได้แล้วรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้า ของเขาและเปิดประตู

เขาหวังว่า ถังลั่วเหยาจะเห็นรอยยิ้มของเขาเป็นสิ่งแรกเมื่อ เห็นเขา

แต่เขาคิดไม่ถึงเลยว่าในห้องพักคนไข้ของถังลั่วเหยาจะมี ผู้ชายอีกคนหนึ่งอยู่ด้วย

เฟิงยี่!
และสิ่งที่ทำให้เขาตกตะลึงยิ่งกว่าคือ เมื่อมองจากมุมของ เธอแล้ว เฟิงยี่กำลังกอดถังลั่วเหยา

ทันใดนั้นก็นิ่งอึ้งอยู่กับที่

พวกเขา…

กำลังทําอะไรกันแน่?

“คุณรีบปล่อยฉัน ปล่อยฉันสิ!

ในตอนนี้เองเสียงร้องของถังลั่วเหยาก็ดังขึ้น

มองอย่างพินิจพิเคราะห์ก็เห็นว่าถังลั่วเหยาพยายาม ดิ้นรนอยู่ในอ้อมกอดของเฟิง

ที่แท้ชายคนนี้ก็บีบบังคับถังลั่วเหยา

เมื่อเห็นฉากนี้ ไม่รู้ว่าจะด้วยในฐานะเพื่อนที่ต้องการจะเรียก ร้องความยุติธรรมให้กับถังลั่วเหยา หรือเพราะตัวเองชอบถังลั่ว เหยา เมื่อเห็นภาพนี้ ก็เกิดความอิจฉาในใจ เขารู้เพียงว่าตัวเอง จะต้องเข้าไปห้ามทุกอย่างนี้ให้ได้

“คุณทําอะไรน่ะ?”

เดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและคว้ามือของเฟิงยีที่กด ทับมือของถังลั่วเหยา

ในตอนนี้เองเฟิงยี่หันมาด้วยความอยากรู้ มองไปที่ผู้ที่เข้า มาว่าเป็นใครแล้วตะโกนออกไป “เรื่องของผมไม่เกี่ยวกับคุณ เดิมทีที่คิดจะเข้าไปเพื่อหยุดทุกอย่างแต่คิดไม่ถึงว่าผู้ชายคนนี้จะพูดแบบนี้

ทันใดนั้นก็โกรธมาก

ไม่ว่าอย่างไรตนเองก็เป็นสามีในนามของถังลั่วเหยา ตอนนี้ จู่ ๆ มาบอกตนเองว่าอย่ามายุ่งเรื่องของเขางั้นเหรอ?

“คุณปล่อยเธอนะ!”

คราวนี้ฉลากเพิ่งออกมาพร้อมกัน

“เธอเป็นคนป่วยคุณไม่เห็นรึไง? ยิ่งกว่านั้นคุณเบิกตาดู

หน่อย ผมเป็นใคร แล้วจะไม่เกี่ยวกับคุณได้งั้นเหรอ?” ฉ่ยี่ใช้นิ้วชี้ไปที่เฟิงยี่ และมีเส้นเลือดโปนที่คอขณะพูด

ทันใดนั้นถังลั่วเหยาที่ถูกปล่อยตัวก็ยังนั่งนิ่งอยู่บนเตียงและ

ยังไม่ได้สติ

เฟิงไม่พูดอะไร ได้แต่ยิ้มอย่างเย็นชา

ในตอนนั้นเอง เขาจึงคิดขึ้นได้ว่าคนที่อยู่ตรงหน้าก็คือสามี ของเธอ พวกเขาสองคนเป็นสามีภรรยากัน เช่นนั้นตอนนี้ตัวเอง ที่ยืนอยู่ตรงนี้ก็มีแต่จะน่าขัน…

“คุณพูดสิ? เมื่อครู่มันโอหังมากไปรึเปล่า?”

กลัวว่าเพิ่งที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ จะทำอะไรถึงลั่วเหยาอีก เขาจึงใช้ตัวบังถังลั่วเหยาไว้ข้างหลัง แล้วจึงถามเฟิง

“ไม่มีอะไร” เฟิงยี่กลับไม่อยากจะขัดแย้งกับผู้ชายตรงหน้า ด้วยเรื่องนี้ จึงได้แต่ยืนเฉยๆ อยู่ที่อีกด้าน
ฉู่ยี่ในตอนนี้ รีบนั่งลงที่ข้างเตียงและมองดูถังลั่วเหยาว่าเป็น อย่างไรบ้าง

“คุณไม่เป็นไรนะ?”

ถังลั่วเหยา ในตอนนี้ เพราะเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น ทำให้ในใจ เธอตอนนี้มันช่างสับสน และมีคราบน้ำตาที่มุมหางตา

กับคำถามของ ถังลั่วเหยาเองก็ไม่มีคำตอบ

“ร้องไห้อีกทำไม? ไอ้เลวนั่นมันรังแกคุณใช่ไหม คุณบอกผม สิ ผมจะเล่นงานมันกลับให้คุณเอง

เขารู้อยู่แล้วว่าผู้ชายที่ไม่รู้ฟ้าสูงและแผ่นดินตรงหน้า ไม่ใช่เรื่องดีแน่ ๆ

เมื่อเห็นถึงลั่วเหยาที่อยู่ตรงหน้าต้องเสียน้ำตาในใจของ

ก็เจ็บปวดเจียนตาย

ภายหลังจากที่เข้ามาในห้องคนไข้แล้วนั้นเขาก็เห็นมันอย่าง

ชัดเจน

“ในเมื่อมีคนมาดูแลเธอแล้ว อย่างนั้นฉันกลับก่อน

เฟิงยี่ทนเห็นการแสดงความรักระหว่างกับถังลั่วเหยาไม่ ได้ จึงทำได้เพียงแต่พูดอย่างเฉยเมยแล้วหันหลังเดินออกไป

มีร่องรอยของความเงียบเหงาอยู่ด้านหลัง

“ผมจะบอกคุณว่าถ้าครั้งต่อไปผมรู้ว่าคุณรังแกเธออีก ผม

ไม่ปล่อยคุณไว้แน่!”
เมื่อเห็นเฟิง จากไปแบบนี้ ฉู่ยี่ที่นั่งอยู่บนเตียงของโรง พยาบาลและชี้ไปที่เขาอย่างดุเดือดและเตือนเขา

จะทนเห็นถึงลั่วเหยา โดนรังแกแบบนี้ได้อย่างไรกัน?

“ไม่เป็นไรแล้วนะ ไม่ต้องร้องแล้ว พักผ่อนเถอะ ผมไล่เขาไป แล้ว ต่อไปจะไม่มีเรื่องแบบนี้อีก”

เปิดประตูห้องพักผู้ป่วย แล้วรินน้ำอุ่น ให้ถังลั่วเหยา ส่งให้ แล้วพูดปลอบใจเธอ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ