บทที่512 แทบไม่เสร็จ

“พี่ลั่วเหยา ถ้าอย่างนั้นฉันไปซื้อยาให้ดีไหม หรือไม่ก็ลา หยุดกับผู้กํากับ?”

ดูเหมือนว่ายาที่ซื้อให้เมื่อเดือนที่แล้วจะอยู่ในกระเป๋าของ ถังลั่วเหยา อย่างไรก็ตามเสี่ยวจึงไปค้นหาจนทั่วหมดแล้วแต่ก็ไม่

เจอ

ถังลั่วเหยาเห็นเธอกระวนกระวายเช่นนี้และส่ายหน้า

“ฉันไม่เป็นไร”

เธอพยุงตัวเองขึ้นด้วยใบหน้าซีดเซียวและนั่งลงหน้ากระจก แต่งหน้า

“อีกเดี๋ยวเธอช่วยเตรียมน้ำร้อนในแก้วรักษาอุณหภูมิก็ได้ แล้ว ไม่ต้องพูดอะไรนะ”

เสี่ยวนิ่งมองหน้าขาวซีดของเธอ อยากจะพูดแต่ก็หยุด จน สุดท้ายก็ได้แต่พยักหน้า

เพียงครู่เดียว นักแสดงที่เหลือก็เข้ามา

ห้องแต่งตัวมีไม่มากนักและทุกคนก็แออัดอยู่ในห้อง

เดียวกัน

เพราะเรื่องเมื่อวานทำให้ทุกคนมีความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่อง ของถังลั่วเหยาไม่มากก็น้อย เพียงแค่ด้วยฐานะนักแสดงหลักอีกทั้งการที่อยู่ในวงการมาแล้วกว่าสองปีและได้รับความนิยมเพิ่ม ขึ้นมาตลอด ทำให้ไม่มีใครกล้าแสดงออกเท่านั้นเอง

แต่ถึงจะเป็นแบบนี้ ความรู้สึกของการปฏิเสธและความโดด เดี่ยวที่ออกมาโดยธรรมชาติยังคงทำให้เสียวจึงรับรู้ได้เต็มๆ

เธอชักสีหน้าและกำลังจะเกิดโทสะ แต่แขนเสื้อของเธอถูก

งอย่างเงียบ ๆ

เมื่อก้มหน้าก็เห็นถึงลั่วเหยากำลังส่ายหน้าเบาๆ ให้กับเธอ เสี่ยวฉิงเหลืออดและได้แต่ปล่อยไป เดินกระฟัดกระเฟียด ออกไปเรียกช่างแต่งหน้าเพื่อมาแต่งหน้าให้เธอ

ไม่ไกล หลิ่วเอ๋อเห็นภาพเหล่านี้ และมีความมืดมิดฉาย ผ่านแววตาของเธอ

ไม่นานช่างแต่งหน้าที่เข้ามาแต่งหน้าทำผมให้เธอ กองถ่าย เริ่มถ่ายทําตอนแปดโมง ถังลั่วเหยาเห็นว่าใกล้ถึงเวลาแล้วจึง ออกไป

ตามประกาศการถ่ายทำเดิมในวันนี้เป็นละครเพลง (อุปรากรจีนพื้นบ้าน ใช้การร้องและแสดงเป็นหลัก)

ถังลั่วเหยากลับไม่ค่อยรู้สึกเป็นกังวลเท่าใดนัก ถึงแม้ว่า ร่างกายจะไม่ค่อยสบาย แต่การแสดงละครเพลงนั้นเมื่อเทียบ แล้วค่อนข้างง่าย ยิ่งไปกว่านั้นฉากไม่รุนแรงเกินไปและแม้ กระทั่งอารมณ์ก็ไม่ต้องผันผวนมากเกินไปดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่อง ยาก
แต่อย่างไรก็ตามพอไปถึงที่ฉากแล้วจึงรู้ว่านักแสดงที่เข้า ฉากละครเพลงกับเธอนั้น วันนี้เกิดป่วยหนักกะทันหันจึงลาหยุด เมื่อหลิวหมิงเห็นเธอจึงได้โบกมือทัก

ถังลั่วเหยาเดินเข้าไป

“วันนี้มีการเปลี่ยนฉากชั่วคราว ฉากในสถานที่ถ่ายไม่ได้ แล้ว งั้นเปลี่ยนเป็นฉากในน้ำนอกสถานที่แล้วกัน อีกเดี๋ยวเธอไป เตรียมตัวให้พร้อม ให้ผู้ประสานงานฉากต่อสู้เซตคิวบู๊”

ถังลั่วเหยาผงะ มองไปที่สคริปต์ในมือของหลิวหมิงด้วย ความสับสนเล็กน้อย

“ผู้กำกับหลิว แต่ว่า…

หลิวหมิงขมวดคิ้วและหันไปมองเธออย่างไม่สบอารมณ์

“เสี่ยวโจวเข้าโรงพยาบาลด้วยโรคกระเพาะและลำไส้ อักเสบเฉียบพลัน ตอนนี้กองถ่ายรีบถ่ายทำ จะมาเสียเวลากับสิ่ง นี้มากไม่ได้ เธออย่างออกความคิดเห็นมากมายเกี่ยวกับเรื่องนี้ เลย ไม่ว่าช้าเร็วฉากในน้ำนี้ยังไงก็ต้องถ่าย วันนี้อากาศดีพอดี ฉันเองก็คิดเผื่อเธอแล้ว เข้าใจไหม?”

ถังลั่วเหยากัดริมฝีปาก ผ่านไปครู่หนึ่งสุดท้ายก็พยักหน้า

“เข้าใจแล้ว ขอบคุณค่ะผู้กำกับหลิว” หลิวหมิงโบกมือไปมา เธอจึงกลับไปเตรียมตัว เมื่อเสี่ยวนิ่งรู้ว่าเธอต้องถ่ายฉากในน้ำก็ตกใจไปชั่วขณะ
“พี่ลั่วเหยา พี่ลงน้ำไม่ได้นะคะ เดิมทีพี่ก็ไม่สบายอยู่แล้ว ยัง ต้องลงน้ำอีกจะไหวเหรอ?”

ถังลั่วเหยาถอนหายใจ

“เสี่ยวฉิง ช่วยเอาสำลีก้อนมาให้ฉันที”

“พี่ลั่วเหยา”

“ไม่ต้องพูดแล้ว”

ถังลั่วเหยาขัดจังหวะเธอ เมื่อเสี่ยวจึงเห็นแบบนั้นก็กระทืบ เท้าแล้วหันวิ่งไปที่ห้องรับรอง

ถังลั่วเหยาพบกับผู้ประสานงานฉากต่อสู้และหลังจาก เตรียมซ้อมท่าทาง นักแสดงชายที่แสดงฉากในน้ำกับเธอก็เข้า ประจําที่

ทีมงานก็เข้ามาเกี่ยวสายสลิงกับชุดเธอแล้วเริ่มถ่ายทำ

นี่เป็นฉากต่อสู้อีกฉาก

เนื่องจากบทละครนั้นมีฉากต่อสู้มากมาย ถังลั่วเหยาใน ฐานะนางเอกจึงมีมากกว่าอยู่แล้ว ซึ่งมีอยู่อย่างน้อยกว่าร้อยละ สิบเลยทีเดียว

หากเป็นเวลาปกติเธอก็ยังสามารถรับมือได้

แต่วันนี้ร่างกายอ่อนแอจริงๆ แม้จะพยายามอย่างเต็มที่ แต่ ก็ยากที่จะทำผลลัพธ์ที่ผู้กำกับต้องการได้

“คัท!”
หลวหมิงขมวดคิ้วและมองออกไปจากหน้าจอมองไปที่คนทั้ง สองที่ห้อยอยู่บนสลิงเหนือบ่อน้ำ

“ถังลั่วเหยาเธอเป็นอะไรไป? เมื่อเช้าไม่ได้กินข้าวหรือยัง ไง? แรงยกดาบสักนิดยังไม่มี เธอทำแบบนี้มันจะเหมือนจอม ยุทธหญิงได้ยังไง?”

ถังลั่วเหยาเม้มปาก เธอรู้ว่าเขาไม่ได้จงใจทำให้เธอลำบาก ใจ เพราะการแสดงของเธอ ในวันนี้ไม่เป็นที่น่าพอใจจริงๆ จึงได้ เพียงพูดว่า “อีกรอบค่ะ ฉันจะพยายามเต็มที่

ครั้งนี้หลิวหมิงไม่พูดอะไรและนั่งลงอย่างหงุดหงิด

หลังจากตะโกนอีกครั้งเพื่อเริ่มถ่าย ทั้งสองคนก็จัดท่าทาง และเริ่มถ่ายทํา

พล็อตคือหลังจากที่คนสองคนทะเลาะกันสักพักถังลั่วเหยาที่

เป็นนางเอกต้องถูกแทงด้วยดาบและตกลงไปในน้ำ

ถึงแม้ว่าตอนนี้จะเป็นปลายฤดูใบไม้ร่วง แต่อากาศก็หนาว มากแล้ว ถึงวันนี้จะมีแสงแดดแม้จะไม่ง่าย แต่ความจริงแล้ว ความอบอุ่นก็ยังถือว่าอยู่

บ่อน้ำนั้นเป็นบ่อน้ำธรรมชาติเล็กๆ ด้านนอก ในน้ำมีทั้ง

วัชพืชและอะไรต่างๆ อีกมากมาย ทั้งสองต่อสู้กันหลายรอบในไม่ช้าถังลั่วเหยาก็ถูก “แทง”

จากนั้นก็กรีดร้องและตกลงไปในน้ำ

นักแสดงชายบินกลับไปที่ฝังอย่างเป็นธรรมชาติ ถือดาบพร้อมวาดลีลาที่สวยงามมาก รูปร่างสูงเพรียว

ส่วนถังลั่วเหยาพยายามดิ้นรนอยู่หลายครั้งและโผล่ออกมา จากกลุ่มวัชพืชได้อย่างไม่ง่ายเลยแล้วไปที่ริมฝั่งและตะโกน “หลินมูเฉิน เจ้าช่างกล้านัก กล้าที่แทงข้า

เสียงของหลิวหมิงผู้กำกับดังขึ้นอย่างเหมาะเจาะ

“ผ่านแล้ว”

คำง่ายๆ สองคำทําให้คนทั้งกองถ่ายถอนหายใจอย่างโล่ง

อก

นักแสดงชายเปลี่ยนจากท่าทีเฉยเมยเย็นชาเป็นตื่นเต้นและ เป็นห่วง เมื่อเห็นถังลั่วเหยาที่หนาวสั่นจนตัวงอจึงได้ถาม “ทำไม คุณถึงเป็นแบบนี้ครับ? ไม่เป็นไรนะครับ?”

ถังลั่วเหยารู้สึกเพียงแค่หนาวไปทั้งตัวแม้แต่ฟันยังกระทบ กันแล้วส่ายหน้า “ฉันไม่เป็นไรค่ะ

คนงานรีบดึงเธอขึ้นมา

ทันทีที่ถึงฝั่ง เสี่ยวฉิงก็รีบนำน้ำอุ่นและผ้าห่มมา

ในตอนที่เห็นเธอตัวแข็งจนหน้าซีดไปหมดแล้วนั้น เสี่ยวฉ

งก็ตาแดงรื้น

“พี่ลั่วเหยา”

ถังลั่วเหยาตบหลังมือของเธออย่างปลอบประโลมและกระซิบ: “ฉันไม่เป็นไร ไม่ต้องเป็นห่วง

เสี่ยวจึงเบ้ปากไม่กล้าพูดอะไรอีก ทำได้เพียงใช้ผู้เช็ดตัวพัน ตัวเธอไว้แน่น

ถังลั่วเหยาจิบน้ำอุ่นแล้วเดินไปหาหลิวหมิง “ผู้กำกับหลิวเมื่อครู่ใช้ได้ไหมคะ?”

หลิวหมิงพยักหน้าและเงยหน้าขึ้นมองเธอหนึ่งที เมื่อเห็นเธอ ตัวเปียกปอน หน้าขาวซีดจนดูไม่ได้ก็ขมวดคิ้วในทันที

“วันนี้ไม่มีฉากของเธอแล้ว เธอกลับไปพักก่อนเถอะ

ถังลั่วเหยาพยักหน้า

“ขอบคุณค่ะผู้กำกับหลิว”

เธอหันหลังและจากไป ไม่ไกลหลิ่วเอ๋อเห็นสิ่งเหล่านี้แล้ว แอบขมวดคิ้ว

“ผู้กำกับหลิว”

เธอเดินเข้ามา ยิ้มให้หลิวหมิงและพูด: “ฉากต่อไปเป็นของ ฉันรึเปล่าคะ?”

หลิวหมิงพยักหน้าและให้ผู้ช่วยผู้กำกับไปช่วยอธิบายราย ละเอียดฉากกับเธอ ถังลั่วเหยาหันกลับไปมองและมีแสงจางๆ ฉายผ่านแววตาของเธอ

เมื่อกลับถึงโรงแรม ถังลั่วเหยาอาบน้ำอุ่นก่อน ทันทีที่ถึง เตียง เธอก็รู้สึกเจ็บปวดไปทั่วร่างกายราวกับว่าจะแตกออกจาก
เธอหลับตาและเวียนหัวเล็กน้อย เหมือนกับมีอะไรบางอย่าง

กำลังปั่นป่วนอยู่ในหัวของเธอ ทั้งเวียนหัวทั้งปวด สั่นไหวอย่าง รุนแรง ในที่สุดเสียวฉิงก็วิ่งออกไปข้างนอกเพื่อซื้อยาและกลับมา

เห็นเธอนอนอยู่ที่นั่นจึงรีบเทน้ำร้อนใส่แก้ว

“พี่ลั่วเหยา พี่ไม่เป็นไรนะ?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ