บทที่502 ไร้ซึ่งวาสนา

ดังนั้นเมื่อตอนที่เพิ่งมองเห็นซูหง เขาจึงเกิดความคิดให้เธอพา ตนขึ้นไปในห้องของถังลั่วเหยา

ตอนที่เพิ่งบอกความคิดนี้กับซูหง เธอก็ปฏิเสธโดยไม่

ครุ่นคิด

ไม่ว่าเพิ่งจะพูดอย่างไรหรือจะบีบบังคับเธอ หลอกล่อเธอ อย่างไร หงก็ยังคงใส่หน้าปฏิเสธไม่ยอมทรยศหักหลังถังลั่ว เหยา

ท้ายที่สุดเฟิงยี่โมโหและเลือกที่จะหยิบยกคนในครอบครัว ของเธอมาข่มขู่

และเป็นไปตามที่ถังลั่วเหยาคิดเอาไว้ หากว่าซูหงกล้าปฏิเสธ เพิ่งเขาก็อาจทําเรื่องเหล่านั้นได้จริงๆ แต่สิ่งเหล่านี้ล้วนไม่สำคัญ

ซูหงไม่ได้ตั้งใจที่จะบอกเรื่องเหล่านี้เพื่อเอาผลงานกับถังถั่ว เหยา และถังลั่วเหยาเองก็ไม่คิดจะถามอะไรเพิ่มเติม

เธอเพียงต้องการรู้ผลเท่านั้น

ส่วนเรื่องอื่นๆล้วนไม่สำคัญ

เมื่อคิดได้ดังนั้น หน้าตาอันตึงเครียดของถังลั่วเหยาก็ผ่อน คลายลง
ผลที่ตามมานี้ทำให้ถังลั่วเหยาเริ่มรู้สึกมึนเวียนหัว เธออยากจะมุดลงไปในผ้าห่มและหลับตาท่ามกลางความมืด

เมื่อซูหงมองเห็นว่าถังลั่วเหยาเริ่มเหนื่อยล้าแล้วก็รู้ว่าเธอควร พักผ่อนเสียที

ก็จริงอยู่ เนื่องจากผู้ป่วยที่กำลังป่วยหนักประกอบกับที่ต้อง เจอเรื่องทําลายสภาพจิตใจและร้องไห้นานขนาดนี้จะไม่ให้ เหนื่อยได้อย่างไร

ดังนั้นซูหงจึงรีบพูดขึ้นว่า “รีบพักผ่อนเถอะ ฉันไปก่อนนะคะ

เมื่อพูดจบเธอก็ประคองถังลั่วเหยาให้นอนลง

ถังลั่วเหยาเองก็ไม่ได้ปฏิเสธ เธอเลือกที่จะเอนตัวลงบนเตียง ตามแรงมือของซูหง

เมื่อหงห่มผ้าให้แก่ถังลั่วเหยาเรียบร้อยแล้วเธอก็ลืมตามอง อยู่สักพักก่อนจะหลับตาเข้าสู่ความฝัน

ไม่รู้ว่าเพราะอะไรครั้งนี้ถังลั่วเหยาหลับฝันไป

เธอฝันว่าเธอเห็นเฟิง

ในฝันนั้นเธออายุเพียงแค่ 10 ขวบ และเพิ่งที่อยู่ข้างกายเธอ ก็อายุเท่ากันในตอนนั้น

พวกเขากำลังเล่นด้วยกันอย่างสนุกสนาน ทั้งหัวเราะและวิ่งไล่ จับกันบนสนามหญ้า อีกทั้งมองดูดาวบนท้องฟ้า

ซึ่งท้องฟ้าเมื่อ 10 ปีก่อนช่างสะอาดสะอ้านเสียจริงๆ มันใสเสียจนมองเห็นดวงดาวเต็มท้องฟ้า

ถังลั่วเหยายิ้มและมองไปยังคู่รักวัยเด็กของเธอด้วยดวงตาอัน

อบอุ่น

แต่ว่าเด็กชายค่อยๆเลือนหายไปจากข้างกายเด็กสาว

และเด็กสาวคนนั้นก็ค่อยๆเติบโตขึ้น

รอบกายของเธอมีคนประเภทต่างๆ ปรากฏขึ้นมากมาย

ก่อนอื่นคือพ่อบุญธรรมของเธอ จากนั้นเธอก็พบกับพวก สนับสนุน ต่อจากนั้นก็ฉ่ยี่ และท้ายที่สุดเพิ่งก็ปรากฏตัวเสียที

ทุกสิ่งทุกอย่างนี้ราวกับว่า ถังลั่วเหยาได้ออกมาจากกรมทหาร

นั้น 10 กว่าปีแล้ว

แต่ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรและไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เธอรู้สึกว่ามี

ใครบางคนกำลังจับตามองเธออยู่ตลอดเวลา

คนคนนั้นไม่สามารถบอกได้ถึงลักษณะเฉพาะตัว และก็ไม่มี เสียงที่ปรากฏชัดเจน

ทุกอย่างช้างคลุมเครือ ไม่รู้ว่ามีหรือไม่มีกันแน่

แต่สิ่งที่เธอรู้ก็คือคนคนนั้นมองดูเธออยู่ เฝ้ามองเธอเติบโตขึ้น ถังลั่วเหยารู้สึกประหลาดใจมาก แต่เธอก็ไม่รู้ว่าตนควรจะพูด อะไรดี

เนื่องจากในความฝันของเธอนั้น ต่อให้เธอต้องการมีความคิด เป็นของตัวเองอย่างอิสระก็ไม่สามารถทำได้
เธอจึงจําเป็นต้องเดินไปตามความฝัน

และช่วงนี้ แม้ว่าเพิ่งจะปรากฏตัวขึ้นแต่ก็มักจะคลาดเคลื่อน กับเธออยู่ตลอดเวลา

ถังลั่วเหยาสังเกตเห็นเขาและเขาก็สังเกตถึงเธอ

แต่ในฝันของถังลั่วเหยามีความรู้สึกอย่างหนึ่งว่า

เพิ่งที่กำลังมองเธออยู่ แต่ว่าเธอนั้นหากไม่ใช่ในความฝันก็ไม่ อ่านหาเขาได้พบ

ความรู้สึกนี้ช่างน่าประหลาดใจแต่ถังลั่วเหยาก็ยังไม่รู้ตัว ต่อมาไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ เพิ่งก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าเธอ

อย่างจริงจัง เขามักจะโบกไม้โบกมือให้เธอในฝัน และมักจะหาเหตุผล

ต่างๆนานาที่จะพบเธอโดยบังเอิญ

เรื่องนี้ถังลั่วเหยารู้สึกประหลาดใจแต่ก็ไม่รู้ว่าจะไประบาย ที่ไหน

หลังจากนั้นเฟิงก็มีเรื่องกับ

พวกเขาทะเลาะกันอย่างดุเดือด ถึงขนาดที่ถังลั่วเหยารู้สึกกลัว

“พอได้แล้ว! ” เธอวิ่งเข้าไปอยู่ต่อหน้าทั้งสองคนและ พยายามจะขัดขวางพวกเขา “ไม่ต้องทะเลาะกันแล้ว! ”

ถังลั่วเหยาพยายามโบกไม้โบกมืออย่างสุดความสามารถเพื่อ หวังว่าจะให้พวกเขามองเห็นตน
แต่เธอก็ทํามันไม่สำเร็จ

ทั้งสองคนยังคงทะเลาะกันอยู่ตามเดิม ราวกับว่าไม่มีใคร สังเกตเห็นเธอและเธอก็ไม่อาจสัมผัสพวกเขาได้ ถังลั่วเหยาเริ่มตื่นตระหนก

เธอเริ่มรู้สึกกลัวและกำลังสับสน

แต่เธอยังคงยืนอยู่ข้างกายทั้งสองคน เธอไม่รู้ว่าตัวเองควรจะ ทำอย่างไรและไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เธอจะตื่นจากความฝัน

ใช่แล้ว! ในที่สุดเธอก็รู้ตัวว่าเธอกำลังฝันอยู่

ทันใดนั้นเอง เฟิงก็หยุดการกระทำลง

ในขณะเดียวกันก็สูญหายไป

เฟิงยี่เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ ดึงเธอเข้าไปไว้ในอ้อมกอด ด้วยความอ่อนโยนแล้วพูดว่า “ไม่ต้องกลัวนะครับผมอยู่ที่นี่

ถังลั่วเหยาร้องไห้น้ำตานองหน้า “เฟิง ฉันกลัวมาก…….

เฟิงไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก เขาทำเพียงโอบเธอไว้ในอ้อม แขน

ทันใดนั้นเฟิงก็ขมวดคิ้วขึ้น ปล่อยมือเธอและเอามือที่ หน้าอกจากนั้นคุกเข่าลง

ถังลั่วเหยารีบพยุงเขาขึ้นมาด้วยท่าทางลุกลี้ลุกลน “เฟิง
สีหน้าของเฟิง แย่ขึ้นเรื่อยๆ จนท้ายที่สุดร่างกายเขาก็ค่อยๆ จางหาย

ถังลั่วเหยาร้องไห้ออกมาเสียงดัง “เฟิง คุณอย่าไปนะคะอย่า

ไป”

แต่ว่าเพิ่งกลับหายไปเสียแล้ว

“เฟิง! ” ในที่สุดถังลั่วเหยาก็ไม่อาจทนต่อไปได้ เธอตื่นขึ้น มาท่ามกลางความตกใจ

แต่กลับพบว่า นั่งอยู่ข้างๆเธอ และรีบคว้ามือเธอเข้ามากุม เอาไว้ “ถั่วเหยา ผมอยู่นี่ผมอยู่นี่นะครับ

ถังลั่วเหยาตกตะลึง

จากนั้นเธอก็พุ่งเข้าไปในอ้อมกอดของแล้วร้องไห้ออกมา เสียงดังสนั่น

ถังลั่วเหยาร้องไห้อยู่สักพักจนในที่สุดเธอก็นึกอะไรขึ้นมาได้ ดวงตาของเธอไม่ได้สับสนอีกต่อไปแต่กลับชัดเจนแจ่มแจ้ง

ท้ายที่สุดแล้วถังลั่วเหยาก็มองดูผู้ชายตรงหน้าอยู่เงียบๆ และ ผลักเขาออก เช็ดน้ำตาบนใบหน้าแล้วพูดว่า “อ้อ เป็นคุณเองเห รอคะ”

หัวใจของฉู่ยี่เจ็บแปลบ

เนื่องจากเขารู้ดีว่าทำไมจู่ๆถังลั่วเหยาถึงได้ทำตัวเยือกเย็น เฉยเมย
เดิมทีพวกเขาทั้งสองคนก็มีความสัมพันธ์กันแค่สัญญาไม่ใช่ หรือไง

นับตั้งแต่แรก เธอก็บอกกับเขาว่าเธอไม่ได้รักเขา เธอเพียงแค่ ต้องการทรัพยากรของเขา ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนมีเพียงความร่วมมือที่ดีต่อกัน

หากมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งก้าวเข้ามาก็จะเป็นการทำร้ายตัวเอง

แต่ว่าเขาก็อดไม่ได้ที่จะเข้าใกล้ถังลั่วเหยา

ที่จริงแล้วรู้สึกปวดใจมาก

ความเจ็บปวดในใจของเขาชัดเจนขึ้นมากเรื่อยๆ เขาอยากจะ ฉีกหัวใจออกมาเป็นเสี่ยงๆ

แต่เขาก็ไม่อาจแสดงความรักที่มีต่อถังลั่วเหยาได้เลย

เพราะเขารู้ดีว่าหากเขาทำแบบนั้น ถังลั่วเหยาก็จะเดินจากเขา และไม่อยากให้มันเป็นอย่างนั้น

ไปอย่างไม่ต้องสงสัย

ดังนั้นจึงพยายามทำตัวให้สงบนิ่งและมองดูถังลั่วเหยา พยายามปฏิบัติต่อท่าทางอันเยือกเย็นของเธอว่าไม่มีอะไร

“นี่เป็นสไตล์ของคุณจริงๆ” ฉ่ยี่ยิ้มแล้วส่ายหัว

ถังลั่วเหยามองดูแล้วพูดออกมาเบาๆว่า “คุณก็รู้นี่คะว่าพวก เราคุยกันตั้งแต่แรกแล้ว”

พยักหน้าแล้วพูดว่า “ใช่ครับผม มันก็แค่…….
ถังลั่วเหยาขมวดคิ้วขึ้น “อะไรคะ?

ยี่กระแอมออกมาแล้วทำท่าทางแปลกๆพูดว่า “เอ่อ…….. จริงคุณก็อาจจะลองพึ่งพิงผมดูบ้างก็ได้”

ถังลั่วเหยาเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะยิ้มออกมาแล้วพูดว่า “ถ้าเป็น คนอื่นฉันอาจจะพิจารณาดูก็ได้ แต่ถ้าเป็นคุณน่ะเหรอ เฮ้อ…….ช่างมันเถอะค่ะ สำหรับพวกเราแล้วการรักษาระยะห่าง และไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกันมากเกินไปจะดีที่สุด

ฉู่ยี่พูดอะไรไม่ถูก

เขารู้ถึงความคิดของถังลั่วเหยาดีและรู้ว่าทำไมเธอถึงทำแบบ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ