บทที่256 หลอกลวงศัตรู

สู่จิ่งเซินก็ได้เห็นเข้า คิ้วได้เลิกเล็กน้อย ก็ได้วางวิดีโอคอลที่โทร ประชุมไป แล้วถาม “ทำอะไรครับ?”

จิ่งหนึ่งมองเขาสักพัก “อ้อ ไม่มีอะไรค่ะ ฉันก็แค่มาดูๆ พูดจบ เธอก็ได้เม้นปาก คิดไปสักพัก สุดท้ายก็ได้เอาเรื่องที่จึง เสี่ยวหย่าหายตัวไปบอกเขา

ลู่วิ่งเซินได้ยิน ก็รู้สึกแปลกๆ

เขานั้นไม่ได้สนว่าจึงเสี่ยวหย่าเป็นหรือตาย แต่แค่รู้สึกว่าเรื่อง มันแปลกๆ มันง่ายมากเลยที่จะลากจิ้งหนึ่งเข้าไปเกี่ยวด้วย

ยังไงซะ ตอนนี้จึงหญิงแกล้งว่าเกิดเรื่องกับตัวเอง ไม่ได้เกิด เรื่องจริงๆ หลังจากนี้ต้องแสดงตัวแน่นอน ถึงตอนนั้นถ้าจึงเสี่ยว หย่าเป็นอะไรไป ง่ายมากที่จะเอามาโทษเธอ

คิดถึงตรงนี้ เขาก็ได้ลุกขึ้นไปข้างๆ เธอ มองแผนที่ที่มือในมือ ไปสักพัก

“คุณเอาอันนี้เพื่อดูว่าเธอนั้นอาจจะเกิดเรื่องขึ้นได้ที่ไหน?

“ค่ะ” จึงหนิงพยักหน้า แล้วก็เปิดภาพ ชี้ไปที่ที่หนึ่งแล้วก็พูดว่า “เดิมเมืองจิ้นก็เป็นชายฝั่ง ห่างกับเกาะหนึ่งไม่ถือว่าไกล จึง เสี่ยวหย่าน่าจะไม่กล้าที่จะนั่งเครื่องบิน ทำได้แค่นั่งเรือ ฉันอยาก จะรู้ว่าเรียนั้นน่าจะจอดที่ไหนได้บ้าง เธอสามารถที่จะออกไปจากทางไหน”

ลู่จิ้งเซินได้เอาอัลบั้มภาพไป

“ไม่ต้องยุ่งยากขนาดนั้น!

เขาพูดจบ เอาโทรศัพท์ออกมา โทรออกไป แล้วก็สั่งงาน ปลายสายไปไม่กี่ค่า

จึงหนิงฟังสิ่งที่เขาสั่งออกไป ก็ได้เข้าใจทันที

โทรคุยเสร็จ ลู่วิ่งเซ็นได้ยิ้มแล้วพูดว่า “เขานั้นหนีออกมา แน่นอนว่าไม่สามารถที่จะซื้อตัวอย่างเปิดเผยได้ ถ้าจะนั่งเรือก็ เป็นเรือผิดกฎหมาย ก็แค่สั่งให้คนไปสืบว่าคืนนั้นมีใครบ้างที่ขึ้น เรือ ก็สามารถรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

จิ่งหนึ่งก็ได้ดีใจมากๆ

“จริงด้วย ฉันทำไมคิดไม่ถึง? ที่รัก คุณเก่งจริงๆ! คำชมที่ง่ายๆ ก็ได้ทำให้สายตาของชายหนุ่มลึกซึ้งขึ้น

“ผมยังที่อะไรที่เก่งกว่านี้อีก

คุณจะลองดูไหม?”

จิ่งหนิงได้ยินแบบนั้น ก็ได้อึ้ง จากนั้นหน้าก็ได้แดงขึ้นเล็กน้อย

ช่วงนี้ เพราะว่าอานอนอยู่ กลางคืนนั้นก็ได้ชอบวิ่งมาตัวติด กับจิ้งหนึ่ง เพราะงั้นจึงเป็นก็ไม่ค่อยกล้าที่จะทำอะไรเธอ กลัวว่า เด็กจะเข้ามาเจอเข้า

อีกอย่างตอนนี้เด็กคนนี้ฉลาดเอามากๆ ขนาดล็อกประตูก็ไม่มี ประโยชน์ เธอไม่รู้ว่าเขาเอากุญแจของโรงแรมมาจากไหน ขอแค่ล็อก เขาก็เปิดได้ง่ายๆ

ลู่จึงเป็นก็กับเรื่องนี้ก็ไม่ได้ที่จะเปลี่ยนที่ล็อกประตู เพราะงั้น ตั้งแต่มาที่เกาะ คนบางคนก็เหมือนถือศีล เกือบอาทิตย์หนึ่งแล้ว ที่ไม่ได้ทําอะไรเลย

วันนี้พอดีเลยที่คุณหญิงได้พาอ่านอ่านออกไปเล่นข้างนอก ไม่ อยู่ที่บ้าน และสองคนก็ได้อยู่ในห้องด้วยกัน……

ใบหน้าเล็กๆ ของจิ้งหนึ่งก็ได้แดงเหมือนกับมะเขือเทศ บิดไป บิดมา ไม่รู้เลยว่าจะเอามือไปวางไว้ที่ไหน

“คือว่า เดี๋ยวพวกอานอานเขาก็กลับมา……..

“พวกเขาไมเร็วขนาดนั้น

ชายหนุ่มพูดไป ก็ได้ขยับเข้ามาใกล้ จึงหนึ่งรู้สึกว่าเอวได้ถูก รัดแน่น ได้ถูกชายหนุ่มนั้นอุ้มเธอวางไว้บนโต๊ะ

เธอได้มีนงง ตั้งตัวไม่ทันเล็กน้อย

จนกระทั่งบางคนได้เอาคอมกับเอกสารที่ขว้างตาดันออก แล้ว ก็ทาบเข้ามา

“หือ….. จึงเป็น ไอ่คนผีทะเล

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป

บางคนได้ทานจนอิ่ม ในที่สุดก็ได้หยุดพักยก
ส่วนวิ่งหนึ่งก็ได้เหนื่อยจนหอบ ร่างกายได้เมื่อยไปหมด ลู่จิ้งเซินก็ได้ไปจูบที่คิ้วของเธอ อดข้าไม่ได้

จิ่งหงได้จ้องเขาเขม็งด้วยความเขินอาย ก็ได้มองเวลาบน โทรศัพท์ พูดอย่างโมโห “เพราะคุณเลย! ตกลงไว้แล้วไม่ใช่เห รอว่าไม่นานก็เสร็จ สุดท้ายก็ได้ทำจนถึงตอนนี้ เดี๋ยวพวกอาน อานเขาก็กลับมาแล้ว ถ้าเกิดมาเจอเข้าจริงๆ ฉันล่ะอยากจะรู้ว่า คุณจะอธิบายยังไง!”

ลู่วิ่งเซินก็ยังหัวเราะ แล้วก็ไปจับมือของเธอมาจูบ

“ผู้ชายจะเร็วได้ยังไง? อีกอย่าง เมื่อคุณก็มีความสุขมาก ไม่ใช่เหรอ?”

จิ่งหนิง

ผู้ชายคนนี้นี่มัน…….

อยากจะกัดเขาให้ตายๆ ไปเลยจริงๆ

แหย่เล่นคือแหย่เล่น ลู่จึงเป็นก็รู้ว่าสองคนนั้นจะกลับมาที่บ้าน

แล้ว

เขาก็ได้อุ้มจิ้งหนึ่งขึ้น แล้วก็เดินไปที่ห้องนอน

“คุณจะทําอะไรอีก?”

“ไม่ทำอะไรครับ อุ้มคุณไปอาบน้ำ หรือว่าคุณอยากจะเจอกับ พวกเขาด้วยสภาพแบบนี้?”

ซึ่งหนึ่งก็ได้นิ่งทันที
เธอไม่ได้ต่อต้าน ให้ชายหนุ่มอุ้มเธอเข้าไปในห้องน้ำ อาบน้ำ เสร็จถึงออกมา

เป็นไปอย่างที่คิด เธอพึ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ สักพัก อาน อานกับนายหญิงก็ได้กลับมา

พอเข้าประตู อานอานก็ได้ตะโกนเรียกหม่ามี

จิ่งหงรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วก็ลงไป เห็นว่าเด็กน้อยได้ถือ ของอะไรหลายอย่าง เป็น ของเล็กทั้งหมด ได้วิ่งเข้ามาลากเธอ ไปเล่นกับเธอด้วยความดีใจ

วิ่งหนึ่งก็ได้ออกมา ก็ได้พูดกับนายหญิงว่า “ท่านของเล่น ให้เธออีกแล้วเหรอคะ?”

ท่านหญิงหัวเราะแล้วพูด “รีบร้อนออกมาจากบ้านเกินไป ของ หลายอย่างในบ้านไม่ได้เอามาด้วย อานอ่านรู้สึกน่าเบื่อ ฉันก็ เลยให้คนนั้นส่งมาส่วนหนึ่ง

วิ่งหนึ่งพยักหน้า เห็นว่าท่านหญิงเหนื่อยเล็กน้อย ก็ได้พูด “ท่านรีบไปพักผ่อนเถอะค่ะ ฉันมาดูแลเธอก็พอ

ท่านหญิงก็ได้มีความคิดนี้เหมือนกัน ก็ได้เอาอานอ่านให้จึง หนิงดูแล แล้วกลับไปพักผ่อนที่ห้อง

จิ้งหนึ่งก็เล่นกับอานอ่านไปสักพัก ทางจึงเป็นก็ได้รับข่าว

ลูกน้องได้มารายงาน ว่าไม่กี่คืนก่อน ได้มีผู้หญิงที่ไม่รู้ว่าเป็น ใครได้ซื้อตั๋วของเรือผิดกฎหมายมาที่เกาะซีหนึ่ง
แล้วว่ามาถึงครึ่งทาง เธอก็ได้ถูกผู้หญิงอีกคนพาตัวไป เพราะว่าตอนนั้นพวกเขาได้เห็นผู้หญิงคนนั้นเขาไปในห้องเธอ ก็คิดว่าทั้งสองรู้จักกัน เพราะงั้นก็ไม่ได้คิดอะไรมาก

จิ่งหนึ่งฟังจบ ก็ได้ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

ผู้หญิง?

เธอได้รับคิดผู้หญิงที่จึงเสี่ยวหย่ารู้จักในหัว แล้วก็มีท่าทางที่ อยากจะลักพาตัวเธอไป พบว่าเป็นไปไม่ได้

เรื่องนี้มันประหลาดมาก!

ลู่วิ่งเซินก็รู้สึกแปลกๆ แต่สำหรับเขาแล้ว จึงเสี่ยวหย่าจะเป็น จะตายไม่เกี่ยวกับเขา

ขอแค่จิ้งหนึ่งไม่เป็นอะไร เขาก็ไม่ว่าไง

แต่ว่า เขาได้พูดเสียงเข้ม “ไหนๆ บ้านนั้นได้คิดว่าคุณเป็นคน เอาตัวจึงเสี่ยวหย่าไป จากความร้อนรนที่จะหาตัวเธอของพวก เขา ต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ คุณไม่ลองทำไปตามน้ำดูล่ะ ให้พวก เขายอมรับความผิดของพวกเขาก่อนค่อยว่ากัน?”

จึงหนิงก็ได้มองเขาอย่างเจ้าเล่ห์

“แบบนั้นมันเจ้าเล่ห์เกินไปหรือเปล่า?”

“หึ! ล้อหลวงศัตรูไง”

จิ้งหนึ่ง “.…………..
สุดท้าย เพราะว่าได้คิดรอบด้าน เธอก็ได้เห็นด้วยกับความคิด ของลู่จิ่งเซ็น

ตอนที่เตรียมไทรไปหาหวังเสวีเหมย คิดไม่ถึงว่า โทรศัพท์ยัง ไม่โทรไป ก็ได้มีสายของเสี่ยวเหอ โทรเข้ามา

“พี่หนิงหนิง เกิดเรื่องแล้ว! พี่รีบไปดูในเน็ต จึงเสี่ยวหย่ากำลัง ไลฟ์สด!”

จิ่งหนึ่งอึ้งไป ตกใจมากๆ

เธอไม่ได้ถามอะไรเสี่ยวเหอ แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรไปมากกว่านี้ ได้วางสายไปแล้วก็ใช้โทรศัพท์เข้าไปในเว่ยป๋อ หาช่องที่จึง เสี่ยวหย่ากําลังไลฟ์สด

พอกดเข้าไป ก็พบว่าเป็นเธอจริงๆ

เห็นแค่จึงเสี่ยวหย่ามองมาที่กล้อง คนนั้นได้ดูซีดแล้วอ่อนแอ มากๆ ภาพพื้นหลังนั้นเป็นห้องของโรงแรมแห่งหนึ่ง

เธอก็ได้พูดด้วยความหวาดกลัวพร้อมน้ำตาม “ไม่กี่วันนี้ คนในครอบครัวของฉันเพื่อที่จะหาตัวฉันก็ได้เหนื่อยล้าไปหมด แต่ฉันก็ได้ถูกขังไปที่เรือเล็กๆ กลางทะเล! ถ้าเกิดไม่ใช่เพราะว่า ฉันฉลาด ก็ไม่สามารถที่จะหนีออกมาได้ นี่ไม่ใช่การลักพาตัว นี่ เป็นการฆาตกรรม!