บทที่ 98 ไม่คู่ควร

ในเวลาต่อมา ลู่วิ่งเซ็นทํางานต่อ จิ่งหนี งก็นั่งรออยู่ที่โซฟา ศึกษาโทรศัพท์ที่เพิ่งได้มา ใหม่

เธอส่งข้อความถึงหัวเหยาก่อน จากนั้น จึงเปิดweibo

ในฐานะผู้ชนะเลิศเหรียญทอง จำเป็น อย่างยิ่ง ที่ต้องเข้าใจการเคลื่อนไหวของ แวดวงการบันเทิงอยู่ตลอดเวลา

นอกจากบางรายที่ให้ข้อมูลเป็นการส่วน ตัว โดยส่วนใหญ่แล้ว ถ้าต้องการทราบ ข่าวสารล่าสุดของศิลปินคนอื่นๆ ยังคงต้อง พึ่งพาอินเตอร์เน็ต

ในรายการค้นหายอดนิยมของ weibo มี การแจ้งประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับ

จึงหนังคลิกเข้าไปดู เพราะว่ารายการดัง กล่าวได้รับความนิยมในโลกออนไลน์ตลอด สองปีที่ผ่านมา บรรดาชาวเน็ตต่างรู้สึกตื่นเต้น กันมาก เมื่อได้รู้ว่าการถ่ายทำกำลังจะเริ่มขึ้น แล้ว

การประชาสัมพันธ์ในวันนี้ เป็นเพียงภาพ โปสเตอร์ธรรมดา บนภาพโปสเตอร์ที่เรียบง่าย และสวยงามของ โปสเตอร์ใหญ่นั้น มีเขียนชื่อ ภาพยนตร์และนักแสดงนําเอาไว้

อีกราวสองวัน เมื่อตกแต่งภาพถ่าย เสร็จ ก็คงจะเผยแพร่โปสเตอร์เต็มรูปแบบ

ที่โด่งดังที่สุดในละครก็คือนางเอกที่ มีชื่อว่าจิ่งเสี่ยวหย่าและพระเอกชื่อ อิงโม่หาน

ด้วยเหตุนี้ ในส่วนข้อคิดเห็นมีคนพูดถึง พวกเขามากที่สุด

รองลงมาคือนักแสดงรองหญิงที่ ชื่อ เซเวินหวั่น

ในทางตรงกันข้าม นักแสดงหญิงลำดับ ที่สามที่ซ่อถึงลั่วเหยา แสดงให้เห็นว่ามีความ โปร่งใสอย่างมาก ไม่มีชื่อของเธอปรากฏใน ส่วนของข้อคิดเห็นเลย

แต่ว่ามันก็ไม่น่าแปลกอะไร ความจริง ถัง ลัวเหยาถึงแม้ไม่ใช่นักแสดงหน้าใหม่ แต่เธอ ก็ไม่ได้มีชื่อเสียงมากมายนัก

ก่อนอื่นเธอใช้รหัสในการทํางานส่งต่อ กลุ่มละครใน weibo เหล่านั้น** แล้วใส@ถัง ลัวเหยา ข้างหลังแทคประโยคหนึ่งว่า : ก้าว ข้ามภูเขาแม่น้ำหมื่นลี้, ออกไปแตะขอบฟ้า

หลังจากออกจาก weibo แล้ว หัวเหยา ส่งข้อความตอบกลับมา

ละครเรื่องใหม่ของเธอกำลังจะถ่ายเสร็จ ในไม่กี่วันข้างหน้านี้ ท้ายที่สุดมีหลายฉากที่ ต้องถ่ายใหม่ ดังนั้นจึงยุ่งมาก

จิ่งหนิงเกิดเรื่องขึ้น เธอยังรู้จากปากคน อื่นเลย

เมืองจิ้นที่กว้างใหญ่ขนาดนี้ ตระกูลมู่จู่ๆ ตกเป็นเป้าหมาย ทําการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่ เช่นนี้ หัว อในฐานะเจ้าถิ่นไม่รู้คงเป็นไปไม่ ได้

โชคดีที่สุดท้ายไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น หัว เหยาก็โล่งใจได้ เพียงแต่โทรศัพท์ของจัง หนิงเสีย ติดต่อเขาไม่ได้เลย เวลานี้ได้รับ ข้อความของเขากะทันหัน จึงรีบตอบกลับโดย เร็วด้วยความเป็นห่วง

จิ่งหนึ่งส่งรูปยิ้มให้ แจ้งว่าเธอสบายดี

หัวเหยายังคงโกรธมาก ในข้อความด่าม หงเขียวไอ้ทรศน้นว่าชาติหมา

ถ้าไม่ใช่เพราะความคิดริเริ่มของตระกู สบู่ ที่จะส่งคนออกนอกประเทศ มีหวังต้อง ลงมือสั่งสอนเองถึงจะหายโมโห

ทั้งสองพูดคุยกันสองสามประโยค หัว เหยายังมีธุระต้องท่าอีก จึงไม่ได้คุยต่อ

อาจเป็นเพราะว่าเธออยู่ ลู่วิ่งเขินจึงไม่ ได้ทํางานนานนัก หลังจากผ่านไปราวครึ่ง ชั่วโมงกว่า จึงสะสางงานจนเสร็จ ระหว่างทางกลับบ้าน จู่ๆจึงหนึ่งก็ได้รับ

โทรศัพท์หนังสาย

คือคุณนาย โทรมา

เธอแปลกใจเล็กน้อย

นับตั้งแต่งานเลี้ยงวันเกิดของจิ้งเสี่ยว หย่า เพราะเรื่องของเธอกับปูนเจ๋อ คุณนาย ไม่มองหน้าเธอเลย และหลังจากนั้นก็ไม่เคย ติดต่อมาอีก

เธอไม่รู้ว่าภายหลังคุณนาย ทราบความ จริงของเรื่องที่เกิดขึ้นหรือไม่ แต่อย่างไร ก็ตาม เรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว เธอจะแกล้งทําเป็น ว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นไม่ได้

ถ้าจะบอกว่าเพราะความเกี่ยวข้องกับ แม่ เธอก็ยังรู้สึก นชมคุณนายยู่อยู่บ้าง

หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้น ความรู้สึก

อ่อนแอที่เคยมีอยู่บ้าง ก็ค่อยๆจางหายไป

เธอกลายเป็นคนเย็นชา และเต็มใจให้ คนเพียงไม่กี่คนเชื่อมั่นและห่วงใยเธอ ส่วน คนอื่นๆ…..

ไม่ต้องฝืนใจ

จึงหนังรับสาย

เสียงใจดีของหญิงชราที่ปลายสายดัง

ขึ้น

“หนิงหนิงจ้ะ หนูยุ่งอยู่หรือเปล่า?”

จึงหนิงเผยริมฝีปาก ๆ ไม่คะ คุณป้ามี ธุระอะไรหรือคะ?”

นําเสียงที่ไม่เป็นมิตรของเธอ ทําให้ฝ่าย ตรงข้ามเงียบไปครู่หนึ่ง

คุณนาย ถอนหายใจ

“เรื่องคราวก่อน ฉันเข้าใจเธอผิดไป เธอ ยังโกรธฉันอยู่หรือเปล่าจ๊ะ?”

“เปล่าคะ”

ไม่ว่าจะพูดอย่างไร คุณนาย ก็มีบุญคุณ กับแม่ของเธอ และดูแลเธอเป็นอย่างดี เมื่อ สมัยเธอเป็นเด็ก จะไปว่าอะไรได้ เพียงแต่คนที่เคยคิดว่า เชื่อใจได้ กลับไม่หลงเหลือไว้ซึ่งความไว้ วางใจแล้ว มันเป็นความรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

คุณนาย กล่าวว่า ที่ผ่านมาฉันไม่กล้า โทรหาเธอเลย ก็เพราะเรื่องในคืนนั้น กล่าว หาเธอต่อหน้าผู้คนมากมาย มันเป็นสิ่งที่ไม่ ควรเกิดขึ้นเลย

คืนก่อน ฉันได้ยินคุณลุงใหญ่ของเธอ พูดถึงเรื่องการแข่งขันของเธอกับจิ้งเสี่ยว หย่า ถึงได้รู้ว่าเมื่อห้าปีก่อนเธอถูกเอารัดเอา เปรียบแสนสาหัส ลูกเอ๋ย นานขนาดนั้น เธอ ได้รับความไม่เป็นธรรมเลย

จังหนิงนิ่งเงียบ

ความอดสูที่มีอยู่ในใจค่อยๆแผ่ซ่านออก

มา

เธอเม้มปากอย่างไม่ตั้งใจ พูดเบาๆว่า : “ขอบคุณค่ะที่เป็นห่วง เรื่องมันผ่านไปแล้ว ฉัน ไม่ได้คิดค้างในใจเลยสักนิด” “เธอปล่อยวางได้ก็ดีแล้วล่ะ เธอเป็นเด็ก ที่ดี ต่อไปในอนาคตต้องมีชีวิตที่ราบรื่นแน่

“ขอบคุณค่ะ

“จิ่งหนึ่งไม่พูดอะไรต่อ ในโทรศัพท์ก็มี แต่ความเงียบ

บรรยากาศที่แข็งกร้าวห้อมล้อมระหว่าง

คนทั้งสอง

ไม่ได้ตั้งใจ เพียงแต่จิ่งหนึ่งไม่รู้ว่าจะพูด อะไรต่อ

เธอไม่ได้ ห คุณนายยู่ แต่เธอก็ทำใจ ไม่ได้ ที่จะให้พูดคุยกัน เหมือนเมื่อก่อน

ผ่านไปครู่หนึ่ง คุณนายยู่จึงพูดขึ้น

“ได้ยินว่า เธออยู่กับลู่วิ่งเซ็นแล้วหรือ?”

ในใจของจิ่งหนัง “ฝาง” ขึ้น

เธอเหลือบมองผู้ชายที่กำลังขับรถอยู่ ข้างๆด้วยหางตา รู้สึกผิดเล็กน้อย แต่ว่าในเมื่ออีกฝ่ายรู้แล้ว เธอจึงไม่ จําเป็นต้องปิดบังอีก

คะ”

คุณนาย ถอนหายใจ

“เขาไม่คู่ควรกับเธอหรอก

จิ่งหนิงขมวดคิ้วเล็กน้อย

จิตใต้สํานึกของเธอค่อนข้างต่อต้าน ประโยคนี้

แต่ว่าเธอไม่ได้ตอบโต้อะไร เรื่องบาง เรื่องตัวเองเข้าใจคนเดียวก็พอ ไม่จําเป็นต้อง อธิบายให้ใครรู้

“คุณมีธุระอะไรอีกหรือเปล่าคะ?

คุณนาย เห็นเธอไม่อยากคุยถึงเรื่อง นี้ จึงถอนหายใจอีก และไม่พูดอะไรต่อ

ทั้งสองพูดคุยกันอีกสองสาม ประโยค แล้วจึงวางสายไป

ลู่จิ่งเขินถาม ม : “คุณนาย โทรมาหรือ ครับ?” จิ้งหนังตกใจ หันไปมองหน้าเขา “คุณทราบได้อย่างไรคะ?”

ลู่จึงเป็นยิ้ม ไม่ได้ตอบอะไร

จิ่งหนึ่งมองที่โทรศัพท์ของตัวเองด้วย ความสงสัย “คุณไม่ได้ติดเครื่องดักฟังที่เครื่อง ใช่ไหมคะ?”

ลูจิ่งเซิน : ”

“คุณนายลู่ครับ ถึงแม้เสียงที่คุณรับสาย ไม่ได้ดัง แต่ว่าห้องโดยสารภายในรถนั้น แคบ อีกอย่างผมก็ยังหนุ่มอยู่ หูยังไม่ถึงสัก หน่อย ดังนั้นได้ยินเสียงในโทรศัพท์ของคุณก็ ไม่ใช่เรื่องน่าแปลก ครับ?”

จังหนิง : “อ้อ”

หลังจากนั้นไม่นาน เธอจึงกล่าวว่า “คุณนาย บอกว่า คุณไม่คู่ควรกับฉันคะ”

ลู่จิ่งเชิน : “.………….

หางตาของเขาเปลี่ยนไป สีหน้า เคร่งขรึม

จิ่งหนิงมองดูเขา หรี่ตาลงครึ่งหนึ่งและ พูดขำๆว่า “หรือว่าคุณคิดว่าฉันจ้องจะจับ คุณ หรือว่าคุณมีความลับอะไรที่ปิดบังฉัน ไว้ แล้วพวกเขาต่างรู้กันหมด เพราะเหตุนี้จึง ได้เอ่ยเดือนฉันกลายๆ

มือที่จับพวงมาลัยของชายคนนั้นแน่น โดยไม่รู้ตัว

เขาทําสีหน้าเฉยเมย พูดอย่างเย็นชา ว่า : “ไร้สาระ! ต่อไปห้ามคบคนพวกนี้อีก! ถ้า พวกเขากล้าพูดเรื่องไร้สาระให้คุณฟังอีกละ ก็ ผมจะไม่เกรงใจให้พวกเขาย้ายไปอยู่ที่อื่น

จิ่งหนิงเห็นท่าทางเขาพูดอย่าง จริงจัง อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงหัวเราะออกมา

“ล้อเล่นน่า ทําไมต้องจริงจังขนาดนั้น ด้วยคะ?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ