บทที่ 979 แม่และลูกสาวระบุความสัมพันธ์อีกครั้ง

ใครจะรู้ถ้าจึงหนิงบังคับให้เธอทําอะไรบางอย่างจริงๆ เธอจะ

เกิดอาการไม่สบายขึ้นมากะทันหันหรือไม่

จนถึงเวลานั้น ถ้าเขาไม่อยู่ หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะเสียสัจจะ ระหว่างเพื่อนไม่น้อย

ดังนั้น ถึงแม้เจ้านายหยูจะรู้สึกพะอืดพะอม แต่ในที่สุดก็อยู่ต่อ อย่างรับผิดชอบอย่างเต็มที่

ส่วนอีกฝั่งหนึ่ง หลังจากจึงหนิงกับโม่ไฉ่เวยคุยกันได้แล้ว ก็ ออกมากับเธอด้วยกันแล้ว

พอเปิดประตูออก จึงสังเกตเห็นผู้ชายสามคนต่างเฝ้าอยู่ข้าง นอก

เซวซูลุกขึ้นทันที วิ่งมาถึงโมไฉเลยไปถามอย่างเป็นห่วงและ รีบร้อน: “ไฉ่เวย เป็นไงบ้าง คุณไม่เป็นไรใช่ไหม”

ขณะนี้ อารมณ์ของโม่ไฉ่เวยมั่นคงเยอะมากแล้ว ยิ้มส่ายหัว

หลายที

เธอหันหลังมองวิ่งหนึ่งและยิ้มอย่างอ่อนโยนว่า: “จิ่งหนึ่ง พรุ่ง นี้คุณว่างไหม ถ้าว่าง ฉันอยากไปซานเมืองของเมืองหลวงเดิน เล่นดู ฉันได้ยินมาว่าที่นั่นมีสถานที่ท่องเที่ยวหลายแห่ง ฉันยังไม่ เคยไปเลยนะเนี่ย”
จิ่งหนึ่งพยักหน้าทันที “ได้ ฉันว่าง เราไปพรุ่งนี้เลย

ลู่วิ่งเซินเห็นสถานการณ์แล้วก็ได้ยกคิ้ว เผยรอยยิ้มออกมา ตรงหน้า

เชวกลับมีความอึ้งเล็กน้อย เหมือนจะไม่เข้าใจว่าทำไมแค่ เวลาไม่กี่ประโยค ท่าทีของโม่ไฉ่เวยที่มีต่อจิ่งหนึ่งก็กลายเป็น แบบนี้แล้ว

ลู่วิ่งเซินอยู่ๆ ก็เดินขึ้นมาอยู่ตรงหน้าไม่ได้เลย

“แม่ พรุ่งนี้ฉันกับหนิงหนิงไปเป็นเพื่อนกับท่าน

โมไฉ่เวยตกใจ ถอยหลังหนึ่งก้าวและมองเขาอย่างตื่นตะลึง

จิ่งหนึ่งรีบขึ้นไปข้างหน้าดึงจึงเดินกลับมา ยิ้มให้กับโม่ไฉ่เว ยอย่างพะอืดพะอม

“แม่ ฉันแต่งงานแล้ว เขาคือสามีของฉัน เขาชื่อว่าลู่วิ่งเซิน” ทีนี้โม่ไฉ่เวยถึงรู้สึกตัวได้ ยิ้มอย่างอิดออด ดูออกเลยว่าท่าที่มี ต่อลู่จึงเป็นไม่ได้ธรรมชาติเท่าที่มีต่อวิ่งหนึ่งเมื่อกี้นี้

แต่อาจจะเป็นเพราะด้วยความสัมพันธ์ของเขากับจิ่งหนึ่ง เธอ ไม่ได้ถอยหลัง แต่คือแสดงความกล้าหาญพยักหน้า “ได้”

ข้างๆ เจ้านายหยูเห็นแล้วปรบมือและหัวเราะขึ้นมา

“ดี! ดีมากเลย! คุณผู้หญิงคู่กับคุณไม่สามารถระบุความ สัมพันธ์ใหม่อีกครั้ง นี่คือเรื่องที่ดีมากเลย อย่างนี้ดีกว่า ถ้าพวก คุณไม่รังเกียจ วันนี้ฉันขอเป็นเจ้าของ แถวนี้มีร้านอาหารที่อร่อยมากร้านหนึ่ง ขอเชิญชวนคุณลู่และคุณผู้หญิงตอบรับและอย่า รังเกียจเลย”

ลู่จิ่งเซินพูดอย่างเฉยเมย: “ไหนๆ ก็มาถึงเมืองหลวงแล้ว และ ยังเป็นแม่ยายของผมอีกด้วย ก็ต้องเป็นผมที่เลี้ยงอยู่แล้ว จะให้ เจ้านายหยูเลี้ยงมื้อนี้ได้สักที่ไหน

พูดจบ ควักมือถือออกมาโทรหาซูมทันที

ซูม่ยังไม่รู้ว่าจิ้งหนึ่งได้สร้างความสัมพันธ์ใหม่กับคุณแม่แล้ว แค่คิดว่าเขาจะปฏิสัมพันธ์ในสังคมเรื่องธุรกิจ ดังนั้น จองร้าน อาหารที่หรูหราที่สุดในเมืองหลวง

โม่ไฉ่เวยเห็นแล้วรู้สึกมิอาจปฏิเสธได้อีก ดังนั้นจึงไปทาน อาหารกับพวกเขาตอนกลางวันแล้ว

อันที่จริงโม่ไฉ่เวยดูเหมือนจะตั้งใจห่างไกลกับวิ่งหนึ่ง แต่

ความเป็นจริงเธอไม่ได้คิดไม่ได้คิดร้าย

เธอแค่ข้ามอุปสรรคในใจนั้นไม่ได้ กลัวจะเจอคนที่เคยรู้จักใน อดีต จนทําให้เธอจําได้เรื่องที่เธอไม่อยากจะจํา

แต่จิ่งหนิงเคยบอกกับเธอแล้ว จะไม่พูดถึงเรื่องในอดีตกับเธอ อีกต่อไป และจะไม่บีบบังคับให้เธอจําอะไรได้

เธอจึงวางภาระในจิตใจลงอย่างอัตโนมัติ พอปล่อยวางแล้ว

ทั้งคนก็สบายๆ และผ่อนคลายเยอะมากแล้ว

ดังนั้น เวลาทานข้าวหนึ่งมื้อ ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับวิ่ง หนิงกลับรุดหน้าไปอย่างรวดเร็ว
บางครั้งลู่จิ้งเซินก็จะคอยโจมตีเสริมอยู่ข้างๆ เขากับวิ่งหนึ่ง สองคนเป็นคนฉลาดทันคนที่อยู่ในคนฉลาดทันคน ไม่ไฉ่เวย นิสัยใสซื่อ ไม่นามก็ถูกสองคนเล่นตลกจนยิ้มแย้มแจ่มใส

ส่วนเซว ถึงแม้เขาไม่อยากให้โม่ไฉ่เวยจําเรื่องในอดีตได้ เธอจะได้ไม่ต้องเสียใจ

แต่หลายปีที่ผ่านมานี้ เขาก็ได้สังเกตแล้วว่า ในชีวิตของ โม่ ไฉ่เวยไม่ควรมีแค่ตนเองเพียงคนเดียว หัวใจของเธออ่อนแอและ ละเอียดอ่อนเกินไป และต้องการความรู้สึกปลอดภัยมากๆ

เธอต้องการคนมาให้ความรักเธอมากกว่านี้ มาพิสูจน์คุณค่า ของเธอ แบบนี้จิตใจของเธอถึงสามารถค่อยๆ ออกมาจากความ เจ็บปวดและหายดีขึ้นมา ค่อยๆ ฟื้นคืนสุขภาพ

พอคิดอยู่แบบนี้ เขาก็ไม่รีบที่จะให้โม่ไฉ่เวยห่างไกลจึงหนึ่ง แล้ว

ส่วนเจ้านายหยูก็เป็นคนที่ฉลาดมากคนหนึ่ง เขาเห็น ครอบครัวนี้อยู่ร่วมกัน คุยอย่างสนุกและดีใจ ก็รู้แล้วว่าความ สัมพันธ์เป็นญาติกันของพวกเขานี้เป็นเรื่องจริงๆ จังๆ แล้ว

ในใจก็อดรู้สึกดีใจไม่ได้ที่ตัวเองได้คบเพื่อนอย่างเซวคนนี้ อีกครั้ง

แต่ละคนคารวะเหล้าระหว่างงานนี้กันและกัน บรรยากาศก็ ถือว่าสนุกสนานดี

ทานข้าวเสร็จ พวกเขาก็ไม่ได้รับจากกันไป แต่คือให้พนักงานเก็บโต๊ะ เอานาชามากๆหนึ่ง ดื่มชาไปด้วย พูดคุยกันไปด้วย

จิ่งหนึ่งมองเจ้านายหยูและยิ้มว่า “เรื่องที่เจ้านายหยูคุยกับป้า ฉันก่อนหน้านี้ ฉันได้คิดพิจารณาแล้ว ถ้ามีเหมืองแร่จริง พวกเรา ยอมลงทุน”

เจ้านายหยูรู้อยู่แล้ว ที่ลู่หลันจือมาเมื่อครั้งก่อนก็แสดงให้เห็น แล้วว่ามีความเป็นไปได้ห้าสิบเปอร์เซ็นต์ และตอนนี้ยังเพราะตัว เองทำให้จิ้งหนึ่งเจอคนในครอบครัวที่ห่างหายกันไปหลายปี โดยบังเอิญอีกด้วย

ถึงแม้เขาไม่มีคุณงามความดีอย่างจริงๆ จังๆ อะไร แต่ ครอบครัวอย่างตระกูลแบบนี้ ไม่ว่าทำอะไรก็พิถีพิถันมาก

ถึงแม้เขาจะไม่มีคุณงามความดีอะไร แต่คนอื่นก็ไม่ให้เขาเสีย เปรียบอยู่แล้ว

เพราะฉะนั้นความเป็นไปได้ห้าสิบเปอร์เซ็นต์นี้ กลายเป็นหนึ่ง

ร้อยเปอร์เซ็นต์ทันทีเลย

เนื่องจากในใจวินิจฉัยก่อนหน้านี้ได้แล้ว เพราะฉะนั้นตอนนี้ ได้ยินคำพูดของจิ่งหนิงเขาก็ไม่ตกใจ

ยิ้มอย่างนุ่มนวล “เหมืองแร่เป็นเรื่องจริงอยู่แล้ว ถ้าคุณผู้หญิง มีเวลาว่าง สามารถไปดูที่เมืองกับผมได้ พอดีว่าหลังจากงาน พนันหยกตรงนี้ของผมจบลง ผมก็จะไปที่นั่น ถึงตอนนั้นก็ สามารถไปด้วยกันได้ คุณตรวจสอบในพื้นที่ดู ตรวจสอบ เรียบร้อยค่อยลงทุน เป็นยังไงบ้าง
จิ่งหนิงพยักหน้า “แบบนั้นดีที่สุดแล้ว”

เธอพูดจบ จู่ๆ ก็คิดอะไรขึ้นมาได้ หันหน้าไปมอง ไม่ได้เลยที่ อยู่ข้างๆ

“แม่ ท่านยังไม่เคยไปเมือง ใช่ไหม”

โม่ไฉ่เวยตะลึงและส่ายหัว

วิ่งหนึ่งยิ้มอ่อนๆ “แล้วท่านจะไปเที่ยวที่เมืองกับหนูไหม ที่นั่น ก็น่าเที่ยวเหมือนกันนะ ที่ทะเล มีมะพร้าว และยังมีสถาปัตยกรรม ประวัติศาสตร์สมัยโบราณเยอะมากด้วย ท่านชอบเรื่องเหล่านี้ ที่สุดแล้วไม่ใช่เหรอ”

โมไฉ่เวยลังเลสักพัก หันหน้าไปดูเซวแวบหนึ่ง

เห็นเขาไม่ได้ปฏิเสธจึงพยักหน้า

“ได้”

จิ่งหนึ่งยิ้มอย่างพอใจ อยู่ๆ ก็หันหน้าไปดูเจ้านายหยู

“ไม่ทราบว่างานพนันหยกที่นี่ของเจ้านายหยูจะจบลงเมื่อไหร่

เจ้านายหยูคิดสักพักและพูดว่า “ของชิ้นใหญ่ส่วนมากขาย เกือบหมดแล้ว ที่เหลือเป็นแค่ของชิ้นเล็กๆ น้อยๆ ผมคาดว่าน่า จะอีกสาม สี่วัน ถ้าขายไม่ออกจริงๆ ผมก็ไม่ขายแล้ว เอาไว้ก่อน ยังไงวันหลังยังมีที่ใช้ได้อีกเยอะอยู่

จิ่งหนิงพยักหน้า “ได้ อย่างนั้นพวกเราก็กำหนดเวลาเป็นหลัง จากห้าวันเป็นชั่วคราว รอคุณจัดการของที่นี่เรียบร้อย พักผ่อนหนึ่งวัน หลังจากพักผ่อนเรียบร้อย พวกเราก็ไปเมืองทันทีเลย

เจ้านายหยูพูดสรุปเรื่องนี้ “ไม่มีปัญหา งั้นก็เอาตามที่คุยไว้ แล้วนะ”

หลังจากคุยเรื่องนี้เรียบร้อย ทุกคนก็พูดคุยกันอีกสักครู่ จาก นั้นก็แยกย้ายกันไปแล้ว

จิ่งหนิงกับลู่จิ้งเซินไม่ไว้ใจให้โม่ไฉ่เวยเขากลับไปเอง ดังนั้น

จึงขับรถส่งพวกเขากลับไป มาถึงหน้าประตูคฤหาสน์ ซึ่งหนึ่งมองดูสิ่งแวดล้อมรอบๆ เห็น

ว่าสิ่งแวดล้อมที่นี่ก็ดีเหมือนกัน

แต่อย่างไรก็ตาม ยังไงที่นี่ก็ไม่ใช่พื้นที่ของตระกูล