บทที่ 976 เธออยากเจอเธอ

“คุณโกรธได้ แต่นอกจากโกรธแล้ว ก็ดีใจกับเธอด้วยใช่ไหม ถึงอย่างไรตอนนี้เธอก็ถือว่าได้ใช้ชีวิตที่คุณอธิษฐานให้โดยอีก แบบหนึ่งแล้ว สงบสุข ธรรมดา ปลอดภัย ราบรื่น ใช่หรือไม่”

จิ่งหนึ่งมองเขาอย่างนิ่งงัน

สักพัก อยู่ๆ ก็ทําลายน้ำตา ให้กลายเป็นเสียงหัวเราะ “เหมือน ก็ใช่อยู่เนาะ”

ลู่วิ่งเป็นลูกหัวของเธออย่างรักใคร่ เพราะฉะนั้นตอนนี้บอก ผมมาได้หรือยัง ตกลงทุกอย่างนี้คืออะไร

วิ่งหนึ่งคิดดู จากนั้นก็เล่าเรื่องของวันนี้ให้เขาฟัง ลู่วิ่งเซินฟังจบแล้วก็รู้สึกไม่น่าเชื่อเหมือนกัน เขาเงียบสักพัก แล้วตอนนี้คุณคิดจะเอายังไง”

จิ่งหนึ่งส่ายหัว “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนนี้เธอจำอะไรไม่ได้ แล้ว และไม่รู้จักฉันด้วย ฉันไม่รู้เลยว่าควรบอกกับเธอยังไง

“อย่าใจร้อน” ลู่วิ่งเซินปลอบใจเธอ “เรื่องของตอนนั้นมีผลก ระทบต่อเธอมากเกินไป เธอไม่ยอมกลับไปคิดก็ปกติมาก ดีที่ ตอนนี้คนยังไม่ตาย และยังถูกคุณหาเจอแล้วด้วย ท่ามกลาง ความมืดมนนั้นก็ถือว่าเป็นพรหมลิขิตอย่างหนึ่ง ไม่ว่าสุดท้ายผล จะเป็นอย่างไร ที่เธอยังมีชีวิตอยู่ก็ถือว่าเป็นความเมตตาของพระเจ้าอย่างหนึ่งแล้ว เราอย่าดึงต้นขอมากเกินไปแล้ว หม?”

จิ่งหนิงพยักหน้า

ความจริงเธอเองก็รู้ดี ผ่านมาตั้งหลายปีแล้ว ไม่ไฉ่เวยยัง สามารถมีชีวิตอยู่ต่อ ถือเป็นว่าเสียอะไรไปก็ได้อย่างนั้นกลับมา สําหรับเธออย่างหนึ่งแล้ว

เธอไม่ควรโลภขออะไรมากกว่านี้แล้ว การแสดงกิริยาที่ไม่ดี ก่อนหน้านี้ ความจริงก็เป็นแค่ความรู้สึกส่วนตัวเล็กน้อยของตัว เอง ที่ไม่อยากให้เธอลืมก็เท่านั้น

ขณะนี้มีการปลอบโยนและคำแนะนำของลู่วิ่งเซ็น เธอคิดได้ แล้ว

จิ่งหนิงถอนหายใจออกคำหนึ่ง

“จริงๆ แล้วเหมือนตอนนี้ก็ดี เธอจำเรื่องในอดีตไม่ได้ ก็จะคิด ไม่ถึงความเจ็บปวดที่วิ่งเซี่ยวเพื่อนำมาให้เธอเหล่านั้นแล้ว ก็ อย่างที่เธอพูดเอง นี่คือโอกาสที่พระเจ้าให้เธอมีชีวิตใหม่อีกครั้ง หนึ่ง ในเมื่อเธอสามารถจับไว้แน่นๆ นั่นก็ดีกว่าสิ่งไหนๆ อีกแล้ว”

ลู่วิ่งเงินกอดเธอเข้ามาในอ้อมแขน เก็บแขนไว้แน่นๆ

“ใช่แล้ว แค่คิดแบบนี้ ในใจของคุณก็จะรู้สึกดีขึ้นบ้างแล้ว

จิ่งหนึ่งคลอเคลียอยู่ในอ้อมกอดของเขา เสียงแหบเล็กน้อย “แต่ฉันยังอยากเจอเธออยู่ อยากอยู่กับเธอมากกว่านี้ อยากจะ ถามเธอว่าหลายปีนี้ใช้ชีวิตได้ดีไหม จึงเป็น ฉันไม่ได้อยากจะ โทษเธอจากใจจริง ฉันแค่ไม่รู้ว่าควรแสดงความรู้สึกประเดประดังที่เข้ามาในใจพร้อมกันหมดยังไง ลู่วิ่งเป็นพยักหน้า “ผมเข้าใจ

นิ่งงันสักพัก ก้มหน้าดูเธอแวบหนึ่ง ไม่ต้องห่วง รอคุณปรับได้ เมื่อไหร่แล้ว ผมจะไปเจอเธอกับคุณอีกครั้ง เธออยู่ในเมืองหลวง อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ คุณยังมีเวลาและโอกาสอีกเยอะมาก สามารถ บอกความในใจที่อยากพูดจริงๆ ให้กับเธอฟัง

จิ่งหนึ่งพยักหน้า หลับตาลง

ลู่วิ่งเงินกอดเธอแล้วสักพัก รู้สึกได้ว่าลมหายใจของผู้หญิงที่ อยู่ในอ้อมกอดค่อยๆ มั่นคงขึ้นมา สุดท้ายกลับนอนหลับแล้ว ด้วย ทีนี้จึงยิ้มอย่างจำใจ

อุ้มเธอขึ้นมาด้วยท่าเจ้าหญิง เดินไปที่เตียงใหญ่ การหลับครั้งนี้จึงหนิงหลับลึกมาก เธอมีความฝันอันยาวนานและลึกซึ้งมากอยู่ในระหว่างนี้

ในฝันนั้น เธอเหมือนกลับไปตอนเด็กอีกครั้ง อาศัยอยู่ใน วิลล่าของตระกูลโม่ เธอเปียผมสองข้างโล้ชิงช้าอยู่ในลานบ้าน คุณตานั่งอยู่ในเก้าอี้โยกใกล้ๆ ยิ้มให้เธอ ไม่ไฉ่เวยยกผลไม้กับ ขนมจานหนึ่งออกมา ยิ้มเรียกเธอว่า “หนิงหนิง มากินผลไม้ได้ แล้ว”

เธอกระโดดลงมาจากชิงช้า พุ่งเข้าอย่างมีความสุข เนื่องจาก ดีใจเกินไปแล้ว ชนโดนผลไม้กับขนมที่อยู่บนมือของโม่ไฉ่เวยจน หก
ของหล่นลงมาเต็มพื้น เธอตกใจแย่แล้ว “โฮ” เสียงหนึ่ง ร้องไห้ออกมา

ไม่ไฉ่เวยปลอบใจอย่างตื่นตระหนกตกใจจนทำอะไรไม่ถูก เช็ดน้ำตา ให้เธอไปด้วยและบอกกับเธอว่า “ไม่เป็นไรนะ หนึ่ง หนึ่งคนดี หนึ่งหนึ่งของเราไม่ได้ตั้งใจ ไม่ร้องแล้วนะ”

น้ำตาของจิ้งหนิงไหลลงมาอย่างไร้เสียง

อาจเป็นเพราะรู้ดีว่าผู้หญิงที่อยู่ในฝันคนนั้น ไม่มีวันปลอบใจ เธออย่างอ่อนโยนใส่ใจแบบนี้อีกแล้ว

ไม่มีวันให้อ้อมกอดที่อบอุ่นที่สุดกับเธอ รักเธอและปกป้องเธอ ไม่ว่าเมื่อไหร่อีกแล้ว

ดังนั้น จิ่งหนิงจึงรู้สึกเสียใจจนควบคุมตัวเองไม่อยู่

โมไฉ่เวยยังมีชีวิตอยู่ก็ใช่ แต่คุณแม่ของเธอกลับเสียชีวิตแล้ว

เธอเติบโตในตระกูลโม่ตั้งแต่เด็ก ความทรงจำที่มีต่อแม่ผู้ให้ กำเนิดเท่ากับศูนย์ ความรู้สึกทั้งหมดตั้งแต่เล็กจนโตเพิ่งพาแต่ แม่บุญธรรมของตัวเองเพียงผู้เดียวเท่านั้น

แต่ตอนนี้ แม้แต่ที่พึ่งของความรู้สึกหนึ่งเดียวก็ไม่มีแล้ว จิ่งหนึ่งร้องไห้ไปร้องไห้มาก็ตื่นขึ้นมาแล้ว

ลู่จึงเป็นที่อยู่ข้างกายสังเกตเห็นความผิดปกติของเธอได้ยื่น มือมากอดเธอเข้ามาในอ้อมแขน ปลอบเธอด้วยเสียงอ่อนโยน

“เมียคนดี อย่าร้องไห้แล้ว คุณร้องไห้จนใจผมก็แทบจะขาดแล้ว”

จิ่งหนิงกอดเอวของเขาไว้แน่นๆ เอาหน้าซุกเข้าไปในอ้อมกอด

ของเขา

เสียงแบบอึดอัด “ลู่จิ่งเซ็น ฉันฝันถึงแม่ของฉันแล้ว

หัวใจขอวลู่นิ่งเซินเจ็บปวด

จิ่งหมิงพูดอย่างอึดอัดว่า “ฉันอยากเจอเธอ

“ได้ รอฟ้าสว่างแล้ว เวลาสายๆ หน่อย ผมก็ไปเจอเธอกับคุณ”

ลู่วิ่งเซินก้มหน้า จูบน้ำตาบนหน้าของเธอออก พูดเสียงทุ้ม ว่า: “นอนต่ออีกหน่อย นอนอิ่มแล้วถึงจะมีแรงไปเจอเธอ ใช่ ไหม”

จิ่งหนิงพยักหน้า

จากนั้นเอาหน้าซุกเข้าไปในอ้อมกอดของเขาอีกครั้ง ทีนี้จึง หลับลงไปได้ลึกๆ

วันถัดมา

จิ่งหนึ่งมาถึงงานพนันหยกอีกครั้ง โดยที่มีลู่วิ่งเงินมาเป็นคู่

ด้วย

หลังจากผ่านเรื่องเมื่อวานมาแล้ว เจ้านายหยูรู้ความสัมพันธ์ ระหว่างเธอกับโมไฉ่เวยแล้ว ถึงแม้ในใจตกใจไม่หยุด แต่ก็รู้สึก ดีใจอย่างยิ่งใหญ่

ถึงอย่างไร ยังไม่พูดถึงสุดท้ายจึงหนิงกับโม่ไฉ่เวยจะยืนยันความสัมพันธ์หรือไม่

เขารู้สถานการณ์หลายปีที่ผ่านมานี้ของไม่ไฉ่เวยอย่างดี รู้ว่า สภาพของเธอไม่ค่อยดีเท่าไหร่มาตลอด ถ้าสามารถหาญาติเจอ ได้จริงๆ ไม่แน่อาจจะเป็นเรื่องที่ดีอย่างหนึ่งก็ได้

อีกอย่าง เขาเป็นนักธุรกิจ นักธุรกิจเห็นแก่ประโยชน์ รู้ดีที่สุด แล้วว่าเมื่อไหร่เป็นโอกาส สิ่งของแบบไหนจะส่งผลอันยิ่งใหญ่ ต่ออนาคตของตัวเอง

ถึงแม้เจ้านายหยูไม่ได้ตั้งใจอยากใช้ประโยชน์ไม่ไฉ่เวยเพื่อ ได้อะไร แต่ถ้ามีตาข่ายความสัมพันธ์สำเร็จรูป ไม่ใช้ก็เสียดายน

พอคิดแบบนี้แล้ว ในใจของเขามีความรู้สึกดีใจอันเร้นลับ อย่างหนึ่งลอยขึ้นมา

แม้แต่ฝีเท้าที่ต้อนรับวิ่งหนึ่งกับลู่วิ่งเซินก็ยิ่งเคารพและ

พินอบพิเทาขึ้นมา

“คุณลู่ คุณหญิงลู่ เชิญนั่งข้างในเลย”

เขายิ้มน่าพวกเขาเข้าไปห้องรับแขก หลังจากนั่งก็ให้คนไปชง ชามาอีก

ลู่วิ่งเซินยกมือห้ามเขาไว้

“น้ำชาก็ไม่จำเป็นแล้ว วัตถุประสงค์ที่เรามาในวันนี้ เชื่อว่าคุณ น่าจะรู้ดีมากแล้วใช่ไหม”

เจ้านายหยูชะงัก สีหน้ามีความพะอืดพะอมลอยผ่าน
เขาโบกมือให้เลขานุการออกไป จากนั้นผิดประตูไว้ ทีนี้จึงหัน หลังมองพวกเขาอย่างลำบากใจ

“ผมรู้ว่าคุณสองคนมาเพื่ออะไร แต่เรื่องนี้ผมเป็นคนนอก พูด อะไรมากไม่ได้ แต่ถ้าคือคุณอยากเจอคุณโม่ ผมสามารถติดต่อ ให้กับคุณได้ แต่ส่วนเธออยากเจอคุณหรือไม่ ผมก็ตัดสินใจไม่ ได้แล้ว”

ลู่จิ่งเซินหน้านิ่ง จึงหนิงพูดเสียงต่ำว่า “ฉันยังไม่เจอเธอ แต่มี เรื่องอยากจะถามคุณ ซื่อสัตย์” หวังว่าเจ้านายหยูสามารถบอกฉันมาอย่าง

เจ้านายหยูอิ้ง รีบพยักหน้าไม่หยุด

“ได้ คุณถามเลย เพียงแต่ที่ผมรู้ ก็จะบอกทุกอย่างเท่าที่รู้ จิ่งหนึ่งพยักหน้าถามว่า “คุณรู้จักคุณแม่ของฉันได้ยังไง”

เจ้านายหยูจึงเล่ากระบวนการที่ตอนนั้นตัวเองไปท่องเที่ยวที่ ทะเลทรายยังไง และพลัดพรากกับคณะทัวร์ยังไง หลงทางยังไง และถูกพวกเขาช่วยขึ้นมาโดยบังเอิญยังไงบอกให้กับจิ้งหนึ่ง